![]() |
|||||||
Navigatie de voorplecht Dankbaar ![]() Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Dinsdag, 12 Juli 2011
Theetje staat daar achteloos te trekken. Ochtendthee, lekker ontwaken. Misschien dronk hij beter zijn avondthee, heerlijk slapen. Maar nee, kijk, dat beetje werkethiek heeft hij toch nog: hij blijft de werkdagen wakker en zit achter zijn bureautje, starend naar zijn computerscherm, de handen in de aanslag boven het klavier, bereid om iedere taak uit te voeren die men hem delegeert. Het is wachten op Godot, maar hij houdt er zijn geweten mee rein. Zijn schuld is het niet dat ze hem betalen om niets te doen. Waarom zou hij zich daar schuldig over voelen? Gebrek aan ambitie, dat kan men hem eventueel nog wel verwijten. Zie je hem de trapjes al oplopen en door die felverlichte gangen en door die hypermoderne bureaus met computerschermen die wel tien maal dunner zijn dan dat van hem stappen om daar dan aan te kloppen bij iemand met gezag en met de handen in de zij te zeggen: ‘meneer de baas, vertel mij eens hoe ik, met al mijn capaciteiten, een draaiend rad en onmisbare schakel in uw organisatie kan worden.’ Zoiets zou hij niet over de lippen krijgen. En kreeg hij het met horten en stoten toch gezegd, dan zou zelfs de domste baas hem niet geloven. Zie dat stukje onbenul daar nu staan, zou die baas dan denken, en zijn volgende gedachte zou al meteen vorm krijgen: hoe hij die rat, die defecte schakel, zo vlug mogelijk met zijn klikken en zijn klakken buiten kan trappen.
Nee bedankt, hoor. Blijf hier maar lekker zitten, Horst ouwe jongen, in je keldertje vol vergetelheid, zo dicht bij de grond dat je nauwelijks dieper kan vallen.
Tijd? Half tien. De slaap is nu volledig afgedropen. Terug achter zijn bureautje, tas thee op de kurken onderlegger, voeten op de grond en rug recht. Ergonomie op kantoor, van hem kunnen ze nog wat leren.
door Vincent Nemo Nee, vandaag maar geen BOEM!
Ik zal ook maar even reaguren want door de vakantie zal het hier niet druk worden. Wat ik altijd vreemd heb gevonden: in de Benelux zijn we niet overmatig gezegend met mooi weer. En als het in Juli dan eindelijk eens zover is gaat iedereen naar het buitenland.. De logica ontgaat me.
Mooi weer zei u? – wringt sokken uit –
Tja, het kan verkeren..
Iemand zei dat al, maar wie was het ook al weer…
Ik.
Woehoe, spam, leesvoer!
Schorriemorrie is het.
Beter schorriemorrie dan helemaal niets.
Correct.
De geest van Kiers waart hier blijkbaar niet meer rond. Maar waar waart hij dan wel?
Waar hij wil.
Praw! Der hemeldonderweder!
Broeva! Gisteravond op de camping aangekomen. Die was al een kwartier dicht, dus eigenlijk had ik er niet op gemogen, maar een briefje van 20 euro deed wonderen. Het was overal flink vol, maar na lang zoeken wist ik toch een gaatje te vinden waar m’n tent in paste. Het opzetten viel me niet mee, je wordt een dagje ouder, maar na anderhalf uur doorwerken stond hij dan toch maar. Net op tijd, want nauwelijks had ik de laatste haring de grond ingeslagen of het begon te regenen. Regen al een week de tent uit scharrelen op drie vierkante meter kramperen als het ookalishetmetdewaardglamping NOOIT meer
haha! kRAMperen
Kamperen in Frankrijk. 5 dagen regen, 1 dag zon en onmiddellijk verbrand. Heerlijk!
Liever een natte kop dan droge voeten
1 week regen, 1 week zon, een evenwichtige vakantie. Geen idee, maar de afgelopen 2 weken heb ik hier thuis mooier weer gehad.
Hebt u een zonnebank staan dan?
Nee. Maar ik heb wel een slecht geheugen, dus die regen ben ik al weer vergeten.
Truffelincident.
Truffels… maken meer kapot dan je lief is. En altijd zijn er zwijnen in de burt. Gore slopende stinkende zinloze wezens waar god geen reden voor kan hebben gehad anders dan lithium vergeten te nemen. Nee, dan die wezens die ze achter truffels aansturen. Dat moet wel electroshock werk geweest zijn. De wereld in zeven dagen, de laatste soort in totale onzin, laatdunkendheid, onvermogen en schijt aan alles hebbend. Daarom zijn wij voor het lekkerste der aarde voor altijd aan zwijnerij verbonden. Daarom haat ik. Varkens, truffels, mensen en schepping. U hebt het daar wel naar de zin geloof ik heer Eliv. Neusrot.
Dat verklaart die stank.
De baron is lang op reis, de rijke stinkerd.
Wat is opreis?
Uprising, we gaan hier nog wat meemaken.
Voorlopig nog niet veel meegemaakt, maar we versagen niet.
Na het verwijderen van de dode bladeren kookt u de opreis in 10 minuten gaar in ruim water met een snufje zout.
Ruim water, is dat zoiets als het ruime sop?
Nee, je ziet het wel eens bij pasta-recepten, dat je de pasta in ‘ruim water’ moet koken. Bedoeld wordt dan: veel water, meer dan gebruikelijk. Het argument daarvoor is dan dat de pasta veel water opneemt en dat er ook het nodige verdampt. Uiteraard wordt dit dan weer door anderen bestreden. Die dus zeggen dat pasta helemaal niet zo veel water opneemt en dat het met dat verdampen best meevalt. En dat je dus best wat minder water kunt gebruiken. Dit alles onder het bekende motto: Als ik de tijd maar door kom. Boekrollenwisselcentrale.
De baron is met de noorderzon vertrokken. Naar het zuiden wellicht. Misschien bij een westenwind. Wie zal het zeggen.
Hij heeft het ruime sop gekozen.
De Grote Roerganger heeft het wellicht over een andere boeg gegooid. Hopelijk gaat het hem voor de wind en raakt hij niet aan lager wal.
De vraag is: heeft hij een baard?
Een kapitein zonder baard is als een vis zonder zwemdiploma.
k*nker jongos, een sigaar inhaleren is blijkbaar alleen voor echte zeebonken
Geachte dames en heren, ik heb net in mijn conducteurspantalon gedrukt. En dan druk ik me nog netjes uit. Ik zal dus niet naar jullie kaartjes komen kijken. Pech voor de eerlijke mensen onder jullie, geluk voor de zwartrijders. Dus, ik herhaal: ...
Ineens weet je het…. En even ineens ben je het alweer vergeten en wacht je gewoontegetrouw zonder enig gevoel of gedachte van betekenis het verdere verloop van de dag af.
Eet ik deze pruim nu meteen op, of bewaar ik ‘m voor straks?
Bewaren!
Vindt u? De volgende keer dan maar meer pruimen meenemen.
‘Ze ging naar een ander tafeltje, waaraan een erg kleine man zat. Hij was net een dwerg. Het hangt ervan af hoe je een dwerg precies definieert. Een dwerg, dacht Danny, moet kleiner zijn dan een meter veertig. En een baard hebben.’
Is een dwerg met een puntmuts een kabouter?
Een kabouter is 15 cm lang [of kort] en geslachtsrijp op z’n 86ste. Althans, in Gärmisch Partenkirchen.
Dus een kabouter kan ook een dwerg zijn?
Reken maar. Er zijn zelfs dwergkabouters, al onttrekken deze zich door hun geringe formaat veelal aan de menselijke waarneming.
55!
Dat riekt hier naar verderf!
En dat riek ik niet graag!
Ach, hier valt ook weer niets te beleven.
Vermoedelijk fungeren deze aardappelen als underlying voor aardappelfutures.
In de termijnhandel kan men worden aangebracht en wordt u fysiek geleverd.
Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Het vertellen van de verhalen gebeurt ‘s avonds. Na een dag van keihard werken in de stroopwafelmijnen gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en om half negen begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Het vertellen van de verhalen gebeurt ‘s avonds. Na een dag van keihard werken in de stroopwafelmijnen gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en om half negen begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Na een dag van keihard werken in de stroopwafelmijnen gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en om half negen begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Na een dag van keihard werken in de stroopwafelmijnen gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en om half negen begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Na een dag van keihard werken in de stroopwafelmijnen gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en om half negen begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. De verhalen worden gekenmerkt door een element van herhaling. Zo beginnen de verhalen meestal als volgt: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Na een dag van keihard werken in de stroopsoldaatjesfabriek gaan ze ‘s avonds in een kring zitten en dan begint een kabouter met vertellen: ‘Kabouters vertellen graag verhalen, het zijn echte verhalenvertellers. Eigenlijk bestaan er maar twee soorten kabouterverhalen, twee oervormen. Bij de eerste soort is er sprake van een strijd tussen goed en kwaad waarbij de laatste uiteindelijk wint. Bij de tweede soort is er sprake van een kaboutermannetje dat gek is op een kaboutervrouwtje, maar het vrouwtje ziet het mannetje niet staan. Of het gaat over een kaboutervrouwtje dat gek is op een kaboutermannetje, maar het mannetje ziet haar niet staan. Of ze zien elkaar wel degelijk staan en zijn gek op elkaar, maar anderen hebben er bezwaar tegen dat ze samen een paartje vormen. Of niemand heeft bezwaar, maar het mannetje heeft geen tijd omdat hij zich bezig moet houden met de strijd tussen goed en kwaad. Of met De Strijd tussen Goed en Kwaad. Dat is in principe hetzelfde, maar toch net even anders. [Daarover later meer]. Aan het eind krijgen het mannetje en vrouwtje elkaar en dan komt er een kindje. Dit kindje symboliseert meestal de toekomst. Of De Toekomst [hetzelfde, maar net even anders enz]. Zoals we al zagen Leugens! Wij herhalen nooit. Op dit punt in het verhaal verschijnt altijd de [toekomstige] held. Hij is eigenlijk nog maar een jongen en ogenschijnlijk is hij helemaal niet bijzonder. Hij is niet groot voor zijn leeftijd, niet gespierd en niet buitengewoon slim. Hij is heimelijk verliefd op De Prinses, maar ja wie niet? De Prinses ziet hem niet staan. In het onderhavige geval heet deze archetypische figuur Archibald. In de loop van het verhaal zal hij door het overwinnen van moeilijkheden, angsten en andere uitdagingen boven zichzelf uitstijgen en uiteindelijk met De Prinses trouwen, al heeft hij daar nu nog geen weet van [wij wel]. Hij is kortom een Groeiheld en wordt door De Voorzienigheid [of Het Lot] aangewezen om het ontvreemde Theezakje te ontrukken aan de hebzuchtige klauwen van Het Kwaad. En daar is haast mee. Want de Drie Vergulde Theezakjes zijn niet identiek aan elkaar. Nee, er is hier sprake van één Hoofdzakje en twee Bijzakjes. Waar het Hoofdzakje gaat, gaan ook de Bijzakjes. Maar geleidelijk, atoom voor atoom, molecuul voor molecuul. Dit verschijnsel heet Magie en indruisend tegen alle natuurwetten, is het voor gewone sterveljngen niet te begrijpen. De beide Bijzakjes worden al een beetje doorschijnend en over niet al te lange tijd zullen ze geheel verdwenen zijn en zich bij het Hoofdzakje gevoegd hebben. Het Kwaad zal dan alle drie Zakjes in bezit hebben en daardoor een enorme Macht verkrijgen, die hij ongetwjjfeld ten slechte zal aanwenden, bijvoorbeeld door de suikerwerkende industrie te annexeren en de kabouters daarin als slaven te werk te stellen. Het is aan Archibald om hier een stokje voor te gaan steken… Ja, het is weer aan Archibald… altijd hetzelfde liedje. Ik ben dat grondig beu!
Kop op. Jezus wilde aanvankelijk ook niet [‘Heer, als het mogelijk is, laat dan deze beker aan mij voorbijgaan.’], maar is nu hartstikke beroemd.
65!
Bestaan er ook Relifutures?
Bah, alwéér zondag!
Alweer, alweer… nu moet u ook weer niet overdrijven.
Ik drijf over wanneer ik dat wil. Je kan ze kussen, allemaal!
Weer maandag. Bah.
Ik haat haters.
ik haat haters die haters haten en Jaap de Neger Ik.. eh.. ik uh.. zucht..
En ik dan.
75!!!
Maar hoe gaat het nu verder met die kabouter?
Hoe gaat het nu verder met bicat?
En met mij?
Archibald, je moet om te beginnen eerst door De Glibberige Grot Der Zuchten. Voorwaarts mars!
Na tien jaar huwelijk ga ik daar niet vaak meer door. De grot is meestal gesloten.
Wees blij, als zo’n grot na 10 jaar open gaat is de stank niet te harden.
Zo, kleine Archibald. Dus jij wil niet door De Glibberige Grot der Zuchten? Wil jij geen moeite doen om Je Volk en Vaderland van De Ondergang te redden? Zou je misschien liever zien dat iemand anders na vele ontberingen Het Vergulde Hoofdzakje uit de monsterlijke klauwen van Het Kwaad redt en jij rustig op dat piepkleine achterwerkje van je kunt blijven zitten? Zou jij dat misschien liever willen?
Nou ja, och, eigenlijk liever wel ja, als dat kan…
Wel godverdomme, klein ettertje! Als de sodemieter De Glibberige Grot der Zuchten in of je zal eens iets beleven!!
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |