Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Maandag, 27 Juni 2011
De ambtenaar [1]
Zijn achterband slipt over de kiezel als hij zijn rem intrapt. Hij tikt de code in op het grijze slot. De deur ontgrendelt zich met een klik. De fietsenstalling ruikt naar nieuw, naar rubber en beton. Hij zoekt een plaatsje voor zijn fiets. Niet te dicht bij de ingang, maar ook niet te ver er vanaf. Hier staat hij precies goed. Hij sluit de fiets en wandelt de fietsenstalling uit terwijl hij zijn toegangsbadge uit zijn binnenzak probeert te vissen.
Het ochtendgevoel slaat hem plots in het gezicht, samen met de warmte die naar buiten stroomt wanneer hij de deur van de zijingang opentrekt. Zijn oogleden worden zwaar, zijn hoofd wordt licht en zijn gedachten ongrijpbaar alsof er net een kussen in zijn kop is ontploft. Een collega loopt voorbij. Hoe die collega heet, wat hij doet…? Horst weet het niet. Hij heeft zijn gezicht zelfs niet gezien door de nauwe spleetjes die zijn oogleden open laten. De onbekende collega groet niet. Of hij zelf groette, of hij zijn lippen tot een glimlach perste en geknikt heeft? Kan zijn, hij heeft er niet echt opgelet.
Vlug nu, de tijdsregistratie. Aan het einde van de hal gaat hij een glazen zijdeur binnen. Aan de muur hangt een blauwe rechthoekige bak met een schermpje en wat knopjes. Hij houdt zijn toegangskaart voor het toestel. Er klinkt een kort signaal, gevolgd door een tekst op het schermpje: Welkom stamnummer 04360379, boeking in 8:47. Nu moet hij een door buislampen verlichte gang door. Links en rechts zijn er bureautjes. De deuren staan open. Geluiden, de geur van koffie. Hij neemt grote stappen, hij kijkt naar de grond. Niemand hoeft hem te zien. Weten ze wie hij is? Weten ze wat hij hier doet? Hij weet zelf niet eens wat hij hier doet. Daarom houdt hij zich zo onopvallend mogelijk. Maandelijks ontvangt hij zijn loonbrief. Hij zit in het systeem, hij is daar jaren geleden per toeval ingerold. Het systeem is log en traag en hij verbergt zich in haar enorme buik, als Jona in de walvis, al hoopt hij nooit te worden uitgespuwd.
Op het einde van de gang, achter de frisdrankautomaat, duwt hij een onopvallende deur zonder klink open die uitgeeft op een flauw verlichte trappenhal in vergeelde witte steen. De deur valt achter hem dicht. Hier is het stil. De ochtendflauwte glijdt van hem af. Vertrouwd terrein. In deze krochten, de buik van het gebouw, waar nauwelijks een mens komt, hier is hij thuis. Hij daalt de trappen af. Een geur van vochtige kelder komt hem tegemoet. Dit is het enige moment van de dag dat hij het ruikt. Even later treedt er gewenning op en ruikt hij het al niet meer.
In de langwerpige ruimte staan tientallen groenmetalen archiefkasten, netjes op een rij. Ten hut! Horst doet de legergroet. Terwijl hij de kasten keurend voorbijloopt, zegt hij "as you were" en hij voelt zich daarbij een gulle kerel.
Voorbij de archiefkasten is er een open plekje gescheiden door een onafgewerkte gyproc wand. Daar staat zijn bureautje met daarop zijn computerscherm en wat kladpapier. In de hoek van het kantoortje staat een aanrecht met een spoelbakje, twee elektrische vuurtjes en een waterkoker. Langs het aanrecht staat een kleine frigo. Aan de muur hangt een foto van zijn vroegere collega's. De foto is genomen op het jaarlijkse personeelsfeest. Alle drie kijken ze breed glimlachend in de lens. Zijn collega's werken nu op andere locaties. Waar weet hij niet precies. Sinds de dienst werd ontbonden en Horst alleen overbleef om de laatste dossier af te sluiten en enkele openstaande zaken af te handelen, zijn de contacten verwaterd. Dat is ondertussen al zo'n drie jaar geleden. De laatste dossiers zijn twee jaar geleden reeds afgesloten, er zijn geen openstaande zaken meer. Hij had wel eens kunnen informeren wat er nu van hem verwacht werd, maar hij wist niet goed hoe hij dat moest aanpakken. Zijn diensthoofd was bij het ontbinden van de dienst gemuteerd naar een andere campus. Hij had dus geen directe baas meer, enkel de algemeen directeur, en die wou hij liefst niet lastigvallen met zijn situatie. Nu is het te laat om nog actie te ondernemen, want hoe zou hij verklaren dat hij hier twee jaar nutteloos aan zijn bureautje zat? Nee, als hij nu nog naar de directeur zou stappen werd hij gegarandeerd ontslagen.
door Vincent Nemo BOEM!!! Ja, ik weet het… maar…
Doet me denken aan de film Office Space. Aan de man die zo gehecht is aan z’n nietmachine. Arme Horst..
Hahaha! Wij noemen dat hier een zonnesteek. Vind ik leuk, die verschilletjes.
Een moord baan dus. Zo een baan waar 90 % van ons van droomt. Voor zover ik weet heeft 60 procent van de Nederlandse bevolking een kantoorbaan. En uit onderzoek blijkt telkens dat bijna iedere Nederlander gelukkig is.
jee wat een lap. plaatje = plaatsje?
lap.plaatje? Plaatsje? Euh, bedoelt u dat u er graag een plaatje bij had gehad? Hij zoekt een plaatje voor zijn fiets.
Voor de fietsbelasting? Dat is hier al lang afgeschaft, dergelijke plaatjes.
Op dagen als deze mis je Paul ter Beek. Plaatsje.
Gelukkig bent ú er nog.
Ik ben er ook nog. Soms, als ik er weer eens niet helemaal zeker van ben, stap ik voor een auto de straat op en als hij uitwijkt dan weet ik dat ik er nog ben en nestelt zich een gevoel van tevredenheid in mij – ik weet niet waarom.
iets met Beschränkung en Meister.
Wat?
In de beperking toont zich de meester (in der Beschränkung zeigt sich der Meister), less is more. Je moet de reaguursels van grt’o“ij’(lk even googlen, dan wordt het meteen wat duidelijker. Zuchht… de herkenning; afgeven op wat we eigenlijk het liefst zouden willen. Jalouzhierig, maar cant live wit it, can’t live without it…. Oberherrambtenahr Nemo, grote klazze!
Heer Ane verveelt zich. Heeft iemand tips voor hem?
wat zegt — MOtregen in Leusden heer Ane, MOtregen in Leusden
Verveling is het resultaat van luiheid. Om zich niet langer te vervelen, zal heer Ane zich dus over zijn luiheid moeten zetten. Mensen die zich vervelen geven echter vaak de voorkeur aan verveling boven de mogelijkheid om zich met iets (al dan niet nuttig) bezig te gaan houden. Dat is omdat zij heel erg lui zijn. Steen>papier>steen>hagedis>Spock!
Bazinga!
Hahaha!
BOEM!
hahaha
Vrolijke boel hier.
Ah, gravity – thou art a heartless bitch.
Ik haat luiheid. Vooral die niet-nutteloze luiheid. Die luiheid die gezocht wordt, met een doel gecreëerd wordt, waar geen verveling bijzit, zonder leegte, apathie en uitzichtloosheid. Verveling is de bron van alle sociaal verkeer.
Let op de leliën des velds, hoe zij groeien: zij arbeiden niet en spinnen niet; en ik zeg u, dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet bekleed was als een van deze. (Mattheus 6:29)
Luiheid is de deugd van de romantiek, aldus de hippies. Maar de bedenkers van Southpark zijn weer te lui om een echte tekenfilm te maken.
Een ‘echte tekenfilm’ zou niet staan voor South Park, dat is meer iets voor Disney.
The Simpsons zijn toch ook niet van Disney?
Soms moet je dingen laten als ze zijn, vooral niet willen of proberen te verfilmen Wordt het geen tijd voor een andere tekst? De baron verdrinkt tenslotte in kopij tegenwoordig.
Hou het volk tevreden! Scheepstoeters!
het slijk der aarde
Dingen die ik haat I
De ambtenaar [2]
bromde Enz om 15:04 (op Maandag, 27 Juni 2011)
bromde Spencer Brandsen om 15:10 (op Maandag, 27 Juni 2011)
Geen idee waarom ik lach, wellicht heb ik een zonneslag.
Hahaha!
bromde Kapitein Nemo om 15:31 (op Maandag, 27 Juni 2011)
bromde Enz om 15:55 (op Maandag, 27 Juni 2011)
Het is alom bekend dat dit soort banen echt bestaan. Zeker bij de overheid. Ik zou er voor tekenen. Heerlijk.
bromde Arnaud om 17:41 (op Maandag, 27 Juni 2011)
bromde Enz om 19:32 (op Maandag, 27 Juni 2011)
bromde grtsasagg om 20:26 (op Maandag, 27 Juni 2011)
Geschreven op 30 minuten trouwens.
bromde Kapitein Nemo om 09:17 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde Enz om 09:27 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde Kapitein Nemo om 11:19 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde bicat om 12:49 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde Enz om 13:14 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde Kapitein Nemo om 13:40 (op Dinsdag, 28 Juni 2011)
bromde grtsfdagdt om 00:33 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Enz om 05:35 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
Ik denk dat hij bedoelt dat mijn tekstje te lang is? Mij lijkt het helemaal niet lang, in vergelijking met de meeste van zijn bijdragen is het eerder aan de korte kant.
Maar misschien begrijp ik hem verkeerd, dat zou best kunnen.
bromde Kapitein Nemo om 08:36 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Eliv om 10:12 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Spencer Brandsen om 14:22 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde grtsabd om 15:12 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
Hiermee wil ik zeker geen oordeel vellen over heer Ane. Zelf ben ik ook lui en ik zit me behoorlijk te vervelen.
bromde Kapitein Nemo om 16:11 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Enz om 20:15 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Sheldon om 21:21 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Enz om 21:32 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde grtsih;ogiyg om 23:02 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde grtsk.hb.kb om 23:02 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Enz om 23:07 (op Woensdag, 29 Juni 2011)
bromde Sheldon om 11:35 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
Van die luiheid die je het internet opjaagt (alhoewel jagen de verkeerde “ton” is). En je bent te lamlendig van de verveling om te reageren, je leest alleen maar, je leest half omdat je je anders niet meer verveelt. eigenlijk gaat het om het klikken, en de prachtige kleurige respons waar je elke keer weer op hoopt. Zoals het oranje beige pluche van Bicat. Maar sindsdien is elke hoop dolende, en haat je ik de zinvolle verveling, op zoek naar de eenmalig ervaren en genoten leegte van verveling.
bromde Eliv om 11:38 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Schopenhauer om 12:17 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Oranje beige pluche om 12:23 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
De kern van de hippiebeweging werd echter treffend samengevat door de heer Eric Cartman: Hippies, they wanna save the earth but all they do is smoke pot and smell bad.
bromde Kapitein Nemo om 15:04 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Enz om 15:17 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Kapitein Nemo om 16:24 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Enz om 16:29 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
Hamster Joviaal, Rhaa Lovely, Koos Voos, Dick van Bil, Joop Klepzeiker, Guust Flater.
bromde Eliv om 21:10 (op Donderdag, 30 Juni 2011)
bromde Kapitein Nemo om 10:33 (op Zaterdag, 2 Juli 2011)
Geef het volk Internet en Blogposts!
bromde een in de tijd verdwaalde Julius C. om 11:46 (op Zaterdag, 2 Juli 2011)
bromde bicat om 17:06 (op Zaterdag, 2 Juli 2011)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
