![]() |
|||||||
Navigatie de voorplecht Dankbaar ![]() Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Vrijdag, 25 Februari 2011
Ik wil een grote spiegel boven mijn sterfbed. Hij moet laag hangen, ik wil mijn laatste adem erin zien vervluchtigen. Een aantal digitale camera's op statief moet vanuit verschillende hoeken mijn laatste ademtocht registreren. Ik heb een programmaatje gedownload en zo herschreven, dat het op het moment dat mijn polsslag stopt een rondcirkelend filmpje van de binnenkomende beelden monteert en naar youtube stuurt. Terwijl de ademdamp wegtrekt zullen de camera's mijn brekende ogen registreren in spiegelbeeld. Er zal controverse ontstaan. Ik zal een webhitje worden. En niet lang nadat mijn wegstervende hersengolven in hun circuits gedoofd zijn en samen met de engelen en demonen in mijn hoofd met pensioen gegaan zijn, zult je mijn laatste grote verdwijntruc zien en aan me denken. Weet dan dat mijn laatste hersenknetteringen aan jou gewijd waren.
Niet dat we niet al lang geleden ieder ons weegs gegaan zijn. Maar je golft nog steeds rond in mijn hoofd, als de wave in een Mexicaans voetbalstadion. Al draaien we met de jaren steeds sierlijker pirouettes om elkaar heen, in steeds grotere, steeds gladdere ijscirkels, je bent nooit ver. Straatverbod of niet, je afstand wordt bepaald door het alomtegenwoordige web. Toch zijn je profielfoto's me minder dierbaar dan de vage, lage-resolutiefilmpjes die ik zelf van je maak. Ben jij het nog, als door de afstand je gezicht achter een raam uit slechts elf bewegende pixels bestaat? Voor mij wel: elf zelf geschoten pixels om van te houden. Zoals die Chinese dissident het laatst zei: het enige wat ze me kunnen afpakken is mijn camera.
Dit is een van de betere dagen. Al is het donker achter je ramen en weet ik niet waar je bent. Meeuwen jagen over opstijgende thermiekbellen uit de grauwe roosters van de Pizzahut aan de rand van het park. Spijbelmeisjes op pas geverfde parkbankjes kauwen op roze klapkauwgom, blazen grote bellen en zuigen ze weer naar binnen zodat ze niet kapot knappen op hun perfecte geöpticuurde gezichtjes. En ik registreer, ik sla alles op in rood, blauw en groen. Elke pixel is leven. Elke pixel wacht op vervulling door jou.
Ieder vrij moment ben ik hier, aan de rand van het verbodsgebied, in het park aan de overkant van de singel voor jouw huis. Omdat mijn hart nog steeds bij jou ligt. Ik probeer op te letten waar ik loop tijdens het filmen. Want jij bent niet de enige die me beschadigen kan. Gisteravond liep ik naar mijn auto, blij dat ik hem nu eindelijk achter mag zetten en niet meer dagelijks twee maal de grote, lege directieparkeerruimte hoef te doorkruisen. Maar ik was laat en het was er pikdonker. Hij staat in een hoek waar het licht van de lantaarnpalen niet komt. En omdat ik niks zag en alles wilde filmen stapte ik in een gat en landde languit voorover in het grind. De camera was oké, instinctief beschermde ik hem met mijn lichaam, maar ik heb mijn enkel verdraaid en de huid van mijn linkerhand is flink geschaafd.
Het deed me beseffen hoe kwetsbaar ik ben. Dat ik sterfelijk ben.
Ik realiseerde me ook hoezeer mijn mentale saldo wordt beïnvloedt door het hebben van deze camera en de extra set batterijen. Mijn pixelfilmpjes van jou zijn ons tastbare verbond, de mogelijkheid dat ik jou kan filmen is mijn laatste houvast. 'Het overkomt ons allemaal' zei je. 'Rages. Gektes. Om wat dan ook.' Ik was een rage van je, zei je. En ik wist niks terug te zeggen. Mijn hersens stokten. Alsof de neuronen in het stadion nog overeind stonden terwijl de wave alweer rond was, en eerst moesten gaan zitten voordat ik verder kon.
Je was woedend toen ik de videobanden van ons samenzijn voor iedereen zichtbaar uitstalde voor je huis. Een slordig web van lange, kris-kras rond de lantaarnpalen gewonden repen magneetband weerkaatste het licht, fladderend in de wind. [Opname 225: In een koffiebarretje met formicatafels: jij drinkt je espresso in een teug leeg, pakt het suikerzakje van het schoteltje, scheurt het open en laat het leeglopen in mijn geopende, vragende hand. Je staat op, knipoogt, loopt weg met een luchtkusje van je rode lippen en deze tekst: "film jij lekker door schat, behoefte aan behoeftigen zoals jij heb ik niet meer. Fin. Cut. Exit moi." Je had je laten inenten met movie-coolness. Jij ooit een meisje met grote, vragende, lichtgevoelige ogen. Een meisje dat geen genoeg kon krijgen van haar gezichtje in mijn zoeker. Maar nu een geïnoculeerde, bezette stad. Alle bedelaars van de straat geveegd. Op alle twijfelvragen hetzelfde antwoord: een sample in een oneindige lus: [Dit is het Paniekbureau, afdeling twijfel, u bent waarschijnlijk geraakt. Activeer de volgende procedure.]
Nu thuis. De camera in de oplader. Niemand heeft me gezien. In een line-up zouden de kauwgommeisjes me niet herkennen. Niemand ziet mijn gezicht. Niemand komt klaar op mijn gezicht, zoals ik het zo vaak gezien heb en juist nu wil ik het. Juist nu heb ik het nodig. Ik chat met afgietsels van jou via de webcam, doe alsof ik klaarkom, klik ze weg want het heeft geen zin. Misschien kom je nu thuis en mis ik dat moment. Die paar pixels voor het raam voordat je de gordijnen sluit. Ik heb een grote spiegel besteld. En een bloedrukmeter met USB-aansluiting en zeven camera's. Er staat genoeg gif in het gootsteenkastje. Ga ik het doen? Ik weet het niet. Maar ongeacht wat er nu gebeurt, ik ben niet bang. Want ik weet, ik geloof. Ik geloof in elf pixels en in jouw beeltenis in mijn hoofd. En daarom geloof ik ook in mijn beeltenis in jouw hoofd. Een oneindige Droste-reeks in onze spiegelneuronen.
Ik ga op bed liggen en speel de beelden van vandaag af op het schermpje van mijn camera. En ik weet: dit is de meest perfecte dag die ik ooit zag. De meeuwen boven de Pizzahut. De klappende roze kauwgombellen. Een plastic zak, ronddraaiend in een draaikolk bij een brugpijler. Een koppel dat eindeloze pirouettes over het ijs danst op een stoffig televisiescherm achter een raam. Ik pak mijn laptop. Open de bestanden met jouw beeld, graaf als een archeoloog foto op foto op tot mijn scherm voller dan vol is. Knip en plak je nieuwe profielfoto's vast aan webcamplaatjes van mijn naakte, vragende lichaam. Bekijk de video-opnames van het enige feestje dat we ooit samen gaven. Kijk hoe je de videolinten van de lantaarnpalen rukt. Draai het filmpje achterstevoren. En ik zag dat het goed was.
door Grrrits BOEM!!! [Vanwege die oorverdovende stilte, hahahaha!!!]
Wordt stil, en denkt…. BOEM!!! [Omdat het weer stil werd, hahahaha!!!]
Zwijgt als het graf
If you have a song, sing it.
’t Leven is kut Ja. Zonder grrrts zou bicat.net toch maar mooi op sterven na dood zijn. Zo, en nu naar bed.
Fantastsamtiesch. De rest van de dag maar weer pogen om uit het gat te kruipen waar ik in gevallen ben. Ja, Adriana, beweeg die bewegende van u eens om ook weer eens wat te typen. Het is hier zo leeg zonder.
Zij die de bewegende tot iets weten te bewegen zullen gezegend zijn, en hunne geiten zullen vrij zijn van roos.
Is er hier spraken van een onbewogen beweger? De ouderwetse man koopt drups bij de drogist. Het uit van tevoren bewegende gezichtsorganen met majestueuze oogopslag bekijken van spannen tijds, die ontstaan zijn in tot geheel gevulde hoedanigheden van groei gekomen gunstig gezinde diepste roerselen der ziel, van het van lichaam of geest sterke, en rechtmatig trotse partijblad voor de vorming van nieuwe individuen, voert oorlog in zijn feitelijke heerschappij over een zaak voor de toepassing van een redding in de uitwisseling van goederen en diensten, bij dezelfde gelegenheid het vaandel der geldigheid, een lichamelijk of geestelijk sterkende verrotting, met krachtig aftreksel dat de toonder is van reuk en de zintuiglijke gewaarwording van proeven van de uitkomst van een vermenigvuldiging van de eenwording van de cel van het vrouwelijk organisme die zich na bevruchting tot een nieuw individu kan ontwikkelen, en weefsel dat de kiem bevat van een kleine groep propagandisten bij de bij dreigend gevaar niet uitzonderlijk standvastige echtgenoot die het tot zijn verzoek om een vacante predikantsplaats te vervullen maakt om ronddwalen in de nacht [als van een spook] voor geld te verkrijgen, en met gunstig verschil tussen kosten en opbrengst aan een ander over te doen; in voor microscopisch onderzoek gereedgemaakte delen van een lichaam die het lichamelijk of geestelijk welzijn moet herstellen van de verstoring van de levensverrichtingen, onversierde voortbrengselen van de ingeschapen aard en tot vermaak dienende leden van de wet. U bedoelt neuken?
Neuken?
Neuken wordt overschat.
in het kader van overschat: zie koningin eenoog Annuit cœptis, ikzelve in pseudoniem natuurlijk, op deze site… http://literairwerk.nl/
Stiekem hengelen naar complimentjes?
Ik ben nu eenmaal zeer gevoelig voor complimenten. So sue me. :)
so thats your poison * trekt een fles bowmore islay open *
poison is the writing in itself. compliment betekent dat ik anderen infecteer.
Bernard (voor wie hem nog kent) is aan het papier toevertrouwd. Hoera voor mezelf: http://www.nnbh.com/titels/Aangeboord-ta..
Niet dat ik gevoelig ben voor complimenten of zo.
Nou nou, sterk hoor grezeljeroijz, zo maar nr 1 in de redactie top 5, en dan nog vermomd als vrouw.
Binnenkort ook weer een nieuw verhaal van L*. Het kan niet op.
proficiat Nemo!
Dank grtsdlije! Pepperdepehpeh pepperdepehpeh peppepperdepedeh! [Mahler].
pepepeh pepepeh taratata taratata, pepepeh pepepeh taratata taratata (Frans Bauer)
komt je boekkie ook uit in NL Nemo? Of moeten we daarvoor afreizen naar het zuiden?
Lelijke Aap, Adriaan en Olivier.
@Sikbock Ben ik eindelijk weer terug uit een dor en door God verlaten Verwegkistan, start ik, ondergedompeld in een melancholie van het puurste soort, springt die Grrrits me recht in mijn gezicht. Hard, wreed en onverbiddelijk. Kerft met een botte beitel mijn ziel en alles wat er omheen zit. Gewoon omdat hij het leuk vindt.
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |