Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Zaterdag, 20 Februari 2010

Beenvis 15

In de slaapkamer van je ouders staan stoffige stokken en stoelen.  Er hangt een door motten aangevreten rode deken overheen. Ooit was dit je tent. Je zat er hele middagen in, in het rode halfdonker. Jij en het Christuskind als Salvador Mundi, op zijn troon tussen de witte vlokken in zijn sneeuwbol. Keer op keer schudde je aan de bol, en je stelde je voor dat de tent de warme beschermende vochtigheid was waar je zo ruw uit was verdreven bij je geboorte. Je vader en moeder waren allang blij dat je rustig was. Als kind was je niet te houden. Je rende nonstop achter je vader en moeder aan en wilde je volcontinu aan hen vastklampen. Als ze maar even uit je buurt gingen  werd je agressief, begon je te huilen en te krijsen. Met dingen te gooien. Te gillen. Je moest continu omhelsd worden. Toen je een babytje was ging dat allemaal nog wel, je was gewoon een extreme huilbaby, zeiden de doktoren. Maar naarmate je ouder werd, werd de situatie langzaamaan onhoudbaar. Je ouders waren te einde raad, gingen bij kinderpsychiater na kinderpsychiater langs. In de behandelkamer begroef je je gezicht in de schoot van je moeder en je weigerde de deskundologen aan te kijken. Als je vader je lostrok begon je te gillen en te schoppen. De psychiaters keken hoofdschuddend toe en diagnostisceerden onvoldoende differentiatie van het hechtgezin. Uiteindelijk besloten je ouders tot een geleidelijke ontwenningskuur door middel van conditionering. Iedere keer als je omhelzing van je moeder of vader een wanhopig vastklemmen werd, zou je een zachte tik krijgen, dat was het plan. Als je dan minder hard klemde, en minder lang, zou je snoep krijgen. Het leek te werken. Maar je vader was een man met een kort lontje. Toen je op een middag niet direct reageerde op zijn tikje, sloeg hij harder. Je moeder was niet thuis die dag. Toen je je nog steeds koppig aan zijn been vastklemde, stond hij op en sloeg je hardhandig van zijn been af. Het ging wat harder dan hij bedoelde, en je was nog maar zo klein. Je zeilde door de kamer en vloog met een klap tegen de koffietafel. Daar bleef je bewegingloos liggen. Je vader had je moeten oppakken en troosten toen, maar hij dacht dat het een goede conditioneringsoefening zou zijn. Dat was het ook. Vanaf die dag was je een stuk minder aanhankelijk. En vanaf die dag begon je te fladderen en vreemde geluiden te maken. Je moeder was ongerust. Ze kon je niet meer troosten. Als ze je oppakte beet je of krabde je haar of plaste over haar heen. Je was vier maar je kreeg weer luiers om. De psychiaters diagnosticeerden regressie. Je was een behoorlijke babbelaar geweest, maar je stopte met praten. Alleen piepen en gillen deed je nog. Gillen en fladderen. Je ouders wisten niet  wat ze moesten doen. Ze sloten je op in je slaapkamer,maar dat hielp niet. Tot je moeder toevallig de tent ontdekte. Ze had een laken te drogen gehangen over twee stoelen en daar vond ze je onder, eindelijk stil. Van toen af zat je in je tent. Alleen daar was je rustig, en wilde je nog wel praten, als je ouders aan de andere kant van het doek stonden. JE werd weer zindelijk maar knuffelbeesten wilde je niet meer. Alleen een grote keramieken plantenpot, met een stinkende halfdode plant in de aarde die je moeder op het balkon had staan, die nam je je tent mee in en omarmde je. Het werd je liefste bezit. Je vader vond het maar vreemd en besloot er iets aan te doen. Hij kwam met een oude beer van je aanzetten, duwde die in je armen en trok de pot weg. om zijn beslissing te onderstrepen liet hij de pot over het balkon stukvallen. Je zat in je tent en hoorde het ding stukbreken beneden. Wat kon je doen als vierjarige? Die avond kwam je fladderend en hoog gillend de keuken binnen en gooide je een beker kokend hete thee over je vader. Hij brulde van de pijn en haalde uit. Gelukkig waren het maar je melktanden. Toen je moeder in de keuken ging kijken viel ze haast flauw, want haar peuter lag met een tandeloze mond naar het plafond te grijnzen. Je had in je broek geplast en in de urine lag een handvol bebloede witte dingetjes.

door Grrrits

  Beenvis 14
  Beenvis 16

Ja, zo’n kindertijd kan wat met je doen.
bromde Kapitein Nemo om 23:26 (op Zaterdag, 20 Februari 2010)

Ik ben er nog steeds van aan het bijkomen. Maar smeuig weer, Ggrrtts@.
bromde Spencer Brandsen om 12:02 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Op dat moment, ontsproot de allereerste prilpremature gedachte aan een glansrijke carriere in het rechercheren in het brein van de nog zéér jonge Beenvis….
Hij moest en zou uitvorsen waar al dat kwaad toch vandaan kwam en gaan trachten om zoveel mogelijk duistere teringlijers op te bergen in het aantal jaren dat hem op deze aardkloot gegeven zou zijn….

En toch slaat….om één of andere duistere reden, bier soms dood… Ok, ok, ik weet wanneer ik “teveel” ben…
bromde Kersje (URL) om 12:10 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Ik hou niet van K3, dat was een grapje.
bromde Enz. om 12:16 (op Zondag, 21 Februari 2010)

ja ja je wordt er een beetje raar van. dit was idd wat minder subtiel kersje, voor de vrouwelijke lezertjes zal ik het allicht moeten aanpassen, mocht er ooit iemand redactiewerk aan willen wijden, om er een kaft omheen te kunnen plakken.
bromde grtsghyjff om 15:04 (op Zondag, 21 Februari 2010)

een kaft met een roze strikje? :)
bromde Kersje (URL) om 15:31 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Enz toch algelijk…eerst beweren dat je K3 leuk vindt…en dat ik daar dan onmiddelijk héél vrolijk en danserig van wordt en de godganse zondagochtend mijn pubers oren terg met ♪♪♪ een klein geel visje in een zee van blauw♪♪ en daar even later dan evenzo makkelijk weer op terugkomen… dat zijn geen grappen meer hè?
wat ik u brom…
bromde Kersje (URL) om 15:35 (op Zondag, 21 Februari 2010)

en die kolereherrie dan ook nog gecombineerd met het sonore geluid dat de stofzuigermotor produceert tijdens het ganse huis een grote beurt geven….
bromde Kersje (URL) om 15:38 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Was dat nou de Heer Grts himself die me voor het eerst ècht aansprak? D´r loopt hier zoveel verschillend spul rond..dat ik dat niet eens zo 1, 2, drie door had…Bij ons op het oubollige puntennel zeggen ze dan: Hallo en…aangenaam :p
maar goed als re-reactie dan toch…niet alle vrouwelijke lezertjes vinden het leuk om het…ik pak maar een dwarsstraat, uren over de nieuwste huishouddoekjes te hebben…Sommige vrouwtjes kunnen best tegen een stootje hoor! Dus gaat u gerust voort. Leve de catharsis!!!..zelfs al heeft deze dan zo nu en dan een ietwat eigen-/krankzinnige ondertoon. Mocht het nou toch voorkomen dat ik een keer van mijn pumps pleur….zal ik u daar terstond kond van doen…deal?
(en euhm…u hebt toch al (´n)kaftje(s) mogen deponeren bij een uitgever, heeft deze geen belangstelling voor een gebundelde Beenvis of iets dergelijks?)
bromde Kers om 17:12 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Kijk nou toch uit Kersje met die grtsghyjff… levensgevaarlijk! Grtsghyjff kan bezit van je hersens nemen, op afstand, via internet, in het donker vanonder je bed, plots vanachter als je op de plee zit, door een ouderwets schuifraam in het souterrain of met een kettingzaag. Op de meest onverwachte momenten en verdachte manieren. Voor je het weet is jouw isoleercel een ruimtecapsule. Je rechtstreeks wenden tot grtsghyjff is L-E-V-E-N-S-G-E-V-A-A-R-L-I-J-K!
bromde Aarsema om 17:49 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Hihi…ben ik ff blij dat ik helemaal geen hersenen heb…pfffffffff
Aarsemaatje toch…ik schrik me een kriek
bromde Kersje om 18:09 (op Zondag, 21 Februari 2010)

De Gebundelde Beenvis.
bromde Enz. om 19:07 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Klinkt best goed…
niet Enz?
bromde Kersje om 20:07 (op Zondag, 21 Februari 2010)

Gadverdamme! Die laatste paar regels waren er teveel aan. Neen, ik bedoel niet die van Vrouwe Kers, die van dat verhaal.
Twee pistes die wij – denk ik – moeten volgen:
(1) Grrrits beschikt over een geniale, maar morbide fantasie.
(2) Hij is rijp voor de psychiatrie.
Het is natuurlijk ook zeer wel mogelijk dat juist de combinatie van die twee eigenschappen eerlang voor een Nobelprijswinnend oeuvre zal zorgen.
Met het meteen maar verheffen in de adelstand zou ik nog even wachten.
bromde Drs. Johan Arendt Happolati om 23:37 (op Zondag, 21 Februari 2010)

@all tsss… overdrijven is ook een vak
bromde grtshfyjhsfy om 12:01 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Ik drijf ook altijd over, omdat ik het zwemmen nooit echt onder de knie heb gekregen. Drijven kan ik echter als de beste.
bromde [Kapitein Nemo] () om 12:08 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Mooi weer is bewezen dat stemmingen geheugen te verbeteren en te verbreden denken onze cognitieve vaardigheden.
bromde Oftopicist om 14:16 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Hihi…. dat klinkt wel erg oftopicistisch Oftopicist :)
bromde Kersje... om 19:09 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Het is een voorbeeld van avant garde oftopicisme waarin het oftopic zijn zich verdiept door BINNEN zichzelf ook nog een keer oftopic te zijn waardoor de abstractiegraad toeneemt.
bromde Oftopicist om 20:53 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Ik vind het gewoon een hoop gelul. Maar dat heb ik wel vaker.
bromde Kapitein Nemo om 21:13 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Ja nou hoor Kapitein…dan gaat U maar eens een keer zwemles nemen. Sommige duistere tongen beweren dat we hier in Nederland al te maken hebben met een moslimtsunami…hoe moet dat dan met u als er een echte aan dreigt te komen?

Gelaagd oftopicisme dus…. klinkt echt lekker links-intellectueel! Ik kan nog veel van u leren
bromde de Oftopicienne om 22:26 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Wisten jullie trouwens dat…. hoewel Balkenende het enormmmmmmmmm moeilijk vond afstand te doen van deze coalitie, hij onlangs opgebiecht heeft dat hij het nog veul moeilijker zou vinden om afstand te doen van de nog door zijn moeder gebreide borstrokjes. Zeker van die ene die hij in de nacht van 19 februari droeg en daardoor nog een extra historische waarde toegevoegd kreeg?
bromde Kersje om 23:10 (op Maandag, 22 Februari 2010)

Ik had nog nooit van en borstrokje gehoord – moest meteen denken aan een bh-tje uit franjes, waardoor je, als de wind een beetje meezit, de blanke borstjes en rode tepeltjes kan zien. Viel die google-afbeelding even tegen.
Ik denk niet dat ik nog ga leren zwemmen. Sinds de uitvinding van boten zie ik daar het nut ook niet van in. En als het water me echt eens aan de lippen komt, dan ga ik gewoon lekker drijven.
bromde [Kapitein Nemo] () om 13:14 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Dank u voor uw frisse kijk op de borstrok. En wat die boten betreft: denk aan de Titanic!
bromde Enz. om 13:38 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Ik denk aan de Titanic, maar ik begrijp uw punt niet – of hebt u helemaal geen punt? Dat overkomt u tenslotte wel vaker, dat u helemaal geen punt hebt.
De titanic had reddingsboten. En de sukkels die niet op zo’n bood geraakten, die vroren gewoon dood, of ze nu konden zwemmen of niet.
bromde [Kapitein Nemo] () om 15:05 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

De Titanic had veel te weinig reddingsboten aan boord omdat men dacht dat hij toch niet kon zinken. Dat was het punt. Maar ik maak er ook wel eens een punt van om geen punt te hebben. Gewoon voor de verandering.
bromde Enz. om 15:40 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Heb je gezien dat ik bood schreef, ipv boot? Een mens doet soms toch gekke dingen, niet waar.
bromde Kapitein Nemo om 18:24 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Ja, ik had het gezien. Maar ik wou er geen punt van maken.
bromde Enz. om 18:35 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Dan had je al eens een punt, en dan laat je het liggen.
bromde Kapitein Nemo om 19:57 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Ja. Ik had een punt met de Titanic en dus was het weer tijd voor verandering.
bromde Enz. om 20:46 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Moesjawara
bromde Kapitein Nemo om 21:48 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Palaver.
bromde Enz. om 22:17 (op Dinsdag, 23 Februari 2010)

Gezever
bromde [Kapitein Nemo] () om 12:28 (op Woensdag, 24 Februari 2010)

Ganzenlever.
bromde Aarsema om 14:01 (op Woensdag, 24 Februari 2010)

Ook in het baltsgedrag van rolstoelafhankelijke jongeren zijn in de loop der tijd veranderingen opgetreden. Gebleven is het op luid volume via draagbare geluidsapparatuur afspelen van muziek met een zeer eenvoudige structuur en een sterk repetitief karakter, waarmee men de eventuele toekomstige partner er op wil wijzen dat men weliswaar in een rolstoel zit, maar van binnen nog bruist van levenskracht.
bromde Oftopicist om 14:36 (op Woensdag, 24 Februari 2010)

Tis wel een beetje belegen rockenrolstoeler geleuf ik maar zoiets? http://www.youtube.com/watch#videos=7KkA..
bromde Kersje om 17:41 (op Woensdag, 24 Februari 2010)

Langzaam is het nieuwe snel.
bromde Enz om 21:19 (op Donderdag, 25 Februari 2010)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)