Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 1 Augustus 2005

Het doosje 2

Soms zag ik haar nog. Ontluikende borsten, gewichtloos priemend in de zwaartekracht. Hun lot door de tijd al bezegeld, werd er altijd gezegd toen we elkaar nog zagen. Hoe zouden ze er nu uitzien? Haar engelachtige gezichtje dat sommige kleine meisjes hebben, bleef haar kenmerk. Ik scheen dat ook te hebben. 'Jullie hadden broer en zus kunnen zijn.' Via kennissen hoorde ik nog wel eens van haar. De laatste tijd was het commentaar doorgaans 'geil en leip'. En daar hield ik wel van. Van die kleine kreuntjes. Zomaar uit het niets. Loensend met haar heldere blauwe engelogen? De laatste keer dat ik haar zag, was toen ze de sjoel uitliep drie jaar geleden. De rabbi las voor uit Jeremia 31: 13.

'Dan verheugt zich het meisje in de reidans, jongelingen en grijsaards tezamen. Ik verander hun rouw in vreugde. Ik troost en verblijd hen na hun smart.'

Smart. Opa is dood. De erfenis van het huis van Neef. En alle spullen. De rabbi belde me de dag na de begrafenis om een afspraak te maken voor het testament. Vanavond vroeg. Rebecca en ik schijnen de enige erfgenamen te zijn. De rabbi heeft een afspraak voor ons gemaakt. Met een rendez-vous op het station om Rebecca op te halen, na mijn werk pik ik haar daar met de auto op. Inderdaad: een alternatief gekleed, maar niets te wensen overlatend bloedmooi figuur. En dan die oogopslag. Ogen waarin je verdrinkt, als van een aartsengel. En een zweverige motoriek. Prachtig blond haar. Wuivend op elke zweverige beweging. Korte adem, overslaande hartslag. 'Dan verheugt zich het meisje in de reidans'... Als ze naast me komt zitten in de auto voel ik hoe licht ze het doet. Bijna gewichtloos. Mijn God! Wat een droomvrouw! Een flits van hoop op wat de avond kan brengen… Vanaf onze autostoelen: perfecte afstand en hoek voor een quasi nonchalant gesprek om de feromonen van mijn begeerte te verhullen. De hernieuwde kennismaking: het doel van ons rendez-vous, het laatste het sjoelbezoek, onze levensloop… Ja; ik voel het. Er staat meer te gebeuren.

We draaien de oprijlaan in van onze bestemming. Bestemming: wat kan dat allemaal wel niet inhouden? Ik kijk naar de villa. Die loert ons statig toe vanachter de bomengalerij. Zijn schaduw vooruitwerpend. Bestemming bereikt… Maar voor Rebecca nog vreemder en verder weg dan voor mij, alhoewel ze zich er niet naar gedraagt. Maar ja, een erfenis, een vrouw… Historisch noodlot. Naties en generaties zijn ervoor gesneuveld.

Ik voel hoe ze me aanstaart terwijl ik met ontzag naar het imponerende, vervallen huis kijk. Dan buigt ze zich voorover. 'Weet je nog de laatste keer dat we elkaar zagen?' En of ik het weet. 'Ja,' zeg ik. Mijn stem klinkt hees. 'Wat er ook gebeurt: ik ga niet meer naar zolder in dat huis. Er heersen daar krachten; help me daar alsjeblieft bij!'

'Ja,' zeg ik nogmaals, iets te schor.

We wachten in de ontvangsthal. Een smalle hoge salontafel in Empire-stijl met dubbele sfinksen scheidt ons slechts. Voetstappen vanuit de gang. De deur gaat open. We worden binnengeroepen voor het testament. Het is dezelfde rabbi als bij het testament van Neef en de laatste keer in de sjoel. Nu bij de dood van opa. 'Kom binnen,' zegt de rabbi. We lopen naar boven. Bij elke stap denk ik aan mijn mooie momenten met opa. En de geheimen die hij en het huis altijd hadden. Opa had het testament van zijn neef voor me bewaard. 'Voor later, dan zal je het begrijpen,' had hij gezegd. En: 'Als ik ga, wordt mijn last voor mijn volk niet minder.'

De rabbi doet de gordijnen dicht. Draait zich om en pakt een stuk perkament uit de kast.

'Zo; zijn jullie, mijn engeltjes, weer samen? Dat doet me deugd!' Hoe weet hij van die ene keer?, flitst er door me heen. De rabbi fronst, en kijkt me aan. Daarna Rebecca. 'Het lot maakt de man tot een deel van het lot van de vrouw. Oi, oi, oi, ja, zo is het nou eenmaal. Het lot is tot daaraan toe. Maar het noodlot! En daar zal je nog achter komen, mijn mijn lieve engeltjes! Jij en Rebecca erven het huis en alles wat erin staat. Samen. En over dat laatste moeten we het hebben. Ga zitten, neem een matze. En luister eerst...' We gaan zitten. Aan een grote massieve kist van oud hout, bruinrood gekleurd. Rebecca tegenover me. Ik vraag me af uit welke tijd de kist komt. Hij boezemt ontzag in. 'Neef heeft tijdens de depressiejaren tussen de twee wereldoorlogen met opa gereisd door het Ethiopische land, op zoek naar de vermiste tiende Judaese stam na de diaspora. De eerste antropologen. Wist je dat Ethiopië, als enig Afrikaans land geen blanke overheersers kende? Hoe komt dat, denk je? Opa ging terug. Neef bleef. Neef kwam terug. Midden in de oorlog. Geen Duitser heeft hem een strobreed in de weg gelegd. Ondanks alle onderduikers is er nooit een razzia op zijn huis geweest. Wanneer was Neef jarig? Grote verzoendag. De dag dat jij op zolder speelde. Met Rebecca. De dag dat jullie samen op zolder waren. Jullie gingen niet achterstevoren naar binnen. En het was niet donker. Dan gebeuren er gekke dingen.'

Ik begin me onwennig, vreemd te voelen. Rebecca ook. We willen naar elkaar toe, maar de tafel zit ertussen. Het lijkt of ik vastzit. Niet zozeer aan de stoel, maar aan de kist.

Er begint me nog meer te dagen. Van vroeger op zolder. Dichterbij komend werd het doosje groter. Niet gewoon groter, maar echt groter. Een gevoel van hoogtevrees. Het versje: Blijf zitten waar je zit en verroer je niet, hou je adem in en stik niet. Ik zou niet eens kunnen. Ik voel me steeds vaster gaan zitten aan de tafel. Ik voel me zoals die ene keer, zoals mijn ouders me op zolder terugvonden. En later die ene keer met Rebecca op zolder dat het doosje gegroeid leek. Normaal zou het kleiner lijken als je gegroeid bent. Zo was het doosje in het echt niet kleiner maar groter geworden. Het gevoel van gelukzaligheid bij benadering linksom. Terug naar het midden. Angst. Vanaf rechts. Spannend. Meer dan spannend is eng. De rabbi legt een boek op tafel. 'Zohar', lees ik nog net vanaf het leer voor het openslaat. Een tekening van de serifot. Hij legt zijn vinger op Keter en glijdt nog hoger. 'Ain Soph,' gorgelt hij. Met dezelfde gewichtloze motoriek als van Rebecca beeldt hij de Serifot en hun verbanden af met zijn handen terwijl hij verder prevelt. Eerst bij Rebecca, dan bij mij. Een vreemde combinatie van vertrouwen en angst daalt over me neer. Ik voel de wereld in mijn keelholte. Ain Soph. Het gevoel van zaligmakend koortsijlen. Het gouden gloeien begint. Ik zie het ook aan Rebecca. Zonder woorden. Rebecca en ik slaan onze armen naar elkaar uit. Zoekend naar mijn armen met een vertrouwen dat ons vleugels geeft. Maar we zitten vast aan de kist. En ik weet dat ik haar gevonden heb. Bovenop die kist. Als onze ledematen elkaar boven de kist bijna raken, doet de rabbi zijn laatste spreuk: 'Chochma, biena daät.' Tijd staat stil boven de kist, Rebecca en ik blijven elkaar aankijken. In mijn ooghoek zie ik de deur opengaan. Er loopt een tweede rabbi binnen. Achterstevoren. Uit de kist haalt de eerste rabbi een deken, en slaat deze uit over onze verstarde ledematen. Ze tillen ons op. Uit hun vreemde stappen maak ik op dat ze ons achteruit de kamer uitdragen. De trap op. De geur van rottend riet op de vliering. Ik weet wat de avond brengt. En de rest van het jaar. En het lot. En het noodlot. Rebecca ook . Zonder woorden. Dit is onze eindeloze gevleugelde Engelenbalst. Ons verbond. Onze ark. En weer vergeten Rebecca en ik het doosje. Ons moment van de eeuwigheid is daar. Onze vleugels raken elkaar bijna…

door Eliv

  Typeloze Zondag
  Jack Daniel's

Als we hier in het zuiden iets moois zien of lezen gebruiken we een bepaalde krachtterm. Die ga ik hier niet herhalen, maar ik heb hem wel gebruikt. Opdat je het weet.
bromde Arnaud om 11:08 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Bedoelt u “Getverpielekes”, Arnaud?

:: Slaat Rabbi van zich af ::

Ja, in mijn nederig onderkomen huizen er maar liefst vier. Dat u niet denkt dat het abnormaal is, drie Rabbi’s op één zolderkamertje.

Mooi geschreven, hoor trouwens. Hoewel wat mij betreft iets te veel voor insiders. Nu moet ik weer gaan opzoeken wat een Serifot is. Hoort bij m’n algemene ontwikkeling, zullen we maar zeggen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:30 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Beter zo

Mooi woon je hier pap in dat bos
Toe laat mijn hand eens los
Dat staat zo kinderachtig
Ik was de sterkste van de klas
Toen Sidney er niet was
Die Surinamer van 1.80

Opa heeft mij een fiets beloofd
Wat heeft die man daar een raar hoofd
Heeft die zijn kinderen ook geslagen
Weet je pap een nieuwe fiets
Voor mijn verjaardag vind ik niets
Ik ga zo’n plank op wieltjes vragen

Mama is lief mama is lief
Mama gaat zo vaak op stap
Mag jij het hek uit pap
Heb je ook een eigen kamer
Waar mijn tekening kan hangen
Die waar mama jij en ik op staan
En als je straks weer beter bent
Zul je mij dan nooit meer slaan

EThetan van de jongens uit de klas
Zei dat jij veroordeeld was
Ik ga op Milky Ways tracteren
We hebben ook een nieuwe oom
Wel aardig maar een beetje sloom
Hij blijft af en toe logeren

Mama is lief mama is lief
Mama gaat zo vaak op stap
Heb je geen zakdoek pap
En als je hier nog lang moet blijven
Kom je dan niet op mijn verjaardag
En hoe krijg ik dan mijn cadeau
Niet dat je thuis moet komen hoor
Het is veel beter zo

Tekst: Freek de Jonge
Muziek: Bram Vermeulen
bromde Sjakie Spaanskraag om 14:40 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Ondanks besneden dat het een aard is snap ik hier geen voorhuid van. Wel mooi geschreven, dat wel, maar welk ritueel maken we hier nu eigenlijk mee?

Maakt rugzak om straks vijf dagen het beest te gaan uithangen op ‘Folk Dranouter’, een majesteus festival in een onogelijk klein gat in de verre Westhoek van Vlaanderen. Een reidans behoort zeker tot de mogelijkheden, denk ik.
bromde urbain alpain (URL) om 16:03 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Ritueel?
Achh, Quatschh;
Aambijenbeffen,
wat ik u Brom!
bromde Klaas klaphark (URL) om 16:57 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

En c) het paardenurinoir bij Gare St. Lazare was bij nader inzicht nu ook niet bepaald de meest tactische plek om met je waar te gaan zitten. Maar ja, die geur he, die geur…
bromde Max J. Molovich (URL) om 18:09 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Alvast maar een bosje hout rooien voor van de winter..
bromde herman (URL) om 21:22 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Ha! Dit zijn de doosjes 3, 4 en 5?

Mooi hoor, Vilé. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende aflevering!

:: jaagt een vuurtje in pittig rokertje ::
bromde Adriana (URL) om 21:36 (op Maandag, 1 Augustus 2005)

Adriana, Kiers heeft de doosjes sequel geheel in stijl, het verlengde van eenieders lid en zuiver Bicattiaans afgesloten. Komt nog bij dat ik hoop m’n blogblock in het doosje heb begraven (ik bedoel, zo’n doos genereert al snel 70 cm niet geheel geometrische ontsluiting met dank aan de Cherubijnen langs een pad dat:a hier niet geschikt voor is, b: nog nooit betreden is. Maar dat is het motto: to baldly blog where no man has blogged before (Kiers, die is voor U…)).

(Haak, quote, komma, scheidingsstreep bijzin, schijdingsstreep, komma, haak, bijzin, haak, haak, punt; jawel! vorengenoemde zin klopt Mathebraïsch!)

Urbain Alpain: Ik heb diep respect voor de stijle leercurve van uw algemene ontwikkeling; Als ik leraar zou zijn zou ik zeggen: “Ga zo door! en het…” ehm… Wat kan ik u zoal toewensen? niets dan goeds of beter gezegd: veel van dat waar u naar streeft in dit soms aangename, soms onaangename leven.

Asjemenau, Zit ik op m’n blogpot, of wat? Omwille van de vrijheid van meningsuiting zal ik ophouden met dit behangetje te bekladden, zodat er nog wat ruimte overblijft voor iedereen die hier wil rukken, elaboreren of gewoon iets anders lezen (Zouden ze bestaan? mensen die alleen maar lezen, en niet reageren?).

À Diable!
bromde Vilé om 09:01 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Vorige week, het was op een dinsdagavond, ben ik uit eten geweest met mijn harteflap. Het was een Italiaan in de Tuinstraat (het restaurant bedoel ik dan, niet mijn harteflap), die een stuk prijziger bleek dan hij van buitenaf leek. Vooraf namen wij een carpaccio van artisjok en tijgergarnalen op kaneelstokjes met een dressing op basis van truffelolie. Mijn lief nam als hoofdgerecht eendenborst in chocoladesaus. Ik nam een lamsrack, gewikkeld in ham die zes maanden tussen twee plakkaten marmer had gelegen. Bijzonder goed. Bij wijze van wijn dronken wij een Italiaanse Merlot van een betaalbare kaliber. Echter, het glas waaruit ik deze dronk, en het is echt waar, stonk naar zweet… Een lichte, maar onmiskenbaar aanwezige zure, penetrante lucht. Ik besloot er wat van te zeggen. (Eerlijk gezegd zei ik dat het glas een beetje naar zeepsop rook, zweet vond ik iets te gênant.) De serveerster nam mijn half gevulde glas mee en kwam even later terug met een nieuw glas. Maar dan leeg. Aan het eind van de rit, het was inmiddels half twaalf, werd ik geacht gewoon de hele fles te betalen. Dat heb ik gedaan. Ik heb zelfs fooi gegeven. Er was verder namelijk niets op aan te merken. Nu is mijn vraag: heb ik juist gehandeld?
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:07 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Ik, Max, zou terstond terugkeren en op een ongezien moment ALLE aanwezige wijnglazen in het etablissement eventjes langs mijn bezwete oksel halen. Dat zal ze leren.

Vooropgesteld uiteraard dat u beschikt over een geurende okselholte. En niet meer van plan bent om er weder te keren. Want wijn drinken uit een bezweet glas; dat lijkt mij geen pretje. Laat staan wijn drinken.

De laatste keer dat ik evenwel uit eten ben geweest moet ergens halverwege de vorige eeuw geweest zijn.

Nu ik er zo over nadenk.
bromde dreadloki (URL) om 13:55 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Welke Italiaan was dat?
bromde L*U*L (URL) om 13:58 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Max ik zou ongenadig hard de serveerster die met jou geld en het bezwete glas op een dienblad wegloopt, laten struikelen.

Verder chapeau voor Vilé, uw woordenschat is wonderbaarlijk.

::gaat maar eens iets nuttigs doen::
bromde djoey (URL) om 14:18 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

De rust aan mijn ogenschijnlijke firmament, doet voor de keiharde realiteit anders vermoeden en dat klopt hoewel ik daar natuurlijk niet te veel over in detail kan treden omdat men niet weet waar men men weer eens tegen komt.
Het zal echter niet bij de Italiaan in de Tuinstraat zijn zo te lezen. Oh eerwaerde Max, ik ben menig horeca-etablissement uitgeslingerd omdat ik hangend aan de bar mijn eigen schoenen stond vol te zeiken. Maar ik drink dan ook geen wijn uit mijn schoenen. Ik weet niet hoe dat zit met zweet en kan derhalve uw gecompliceerde situatie niet beoordelen.
bromde Kiers om 16:35 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Het culinair onfeilbare knoflook wil nog wel eens wat verdoezelen. Vooraf geen stokje met kruidenboter toevallig? Alleen dat al rechtvaardicht een firm “I’ll be back”! En laten we eerlijk zijn: Voor de pui of door de pui, Elk avondje stappen is een financiële aderlating. Laat je je eigen auto thuis? het doel heiligt de middelen. De grasgroene 2CV uit 1978 met Bullbar die je via het klapraampje voor dit doel geconfisceerd hebt in die gruizige nichtenbar 2 straten verderop wordt toch weggesleept door de tot het bot verkankerde wielklemmaffia ter plaatse.

Let er wel op: eenrichtingsverkeer.

Ik ga vast in de Tuinen zitten; Ik trakteer op een Palmpje van de tap

Het leven lacht ons met afgunst toe, amice…..
bromde Vilé om 16:51 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

De Tuin natuurlijk…!

(Tuinen ligt wat gevoelig, nadat ik na wat te veel liefde en drank de saladebar voor toilet aanzag. Mogelijk een verklaring voor de oorzaak van uw zeepgeur in aanpalend etablissement)
bromde Vilé om 16:55 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

De Tuinen is voor mij toch de kroeg waar je van dat lekkere witbier kunt krijgen in een glas dat nog het meest weg heeft van een mortier granaat. Ik wist niet dat je er kon eten. Wel aan de overkant, maar dat heet de eettuin oid..Ooit stond ik daar tegen een deerne uit het voormalige Joegoslavie op te rijen…Sletvana heette ze (what’s in a name..). Toen ik haar vroeg uit welk deel ze van het voormalig Joegoslavie kwam en ze antwoordde Bosnische Servie, bekoelde mijn enthousiasme. Voor je het weet heb je tegen woordig immers een nekschot te pakken…
bromde L*U*L (URL) om 20:07 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

Ik zit toch niet weer ongevraagd te linkdumpspammen voor die verrückte gasten?

>>+++

Ja hoor! Het is de Maarwatishet.com-mailinglist. Gezellie!

+++

[ Werk ]

Praten kunnen we allemaal wel, luisteren wordt al wat moeilijker en
een gesprek voeren? Dat is slechts voor weinigen weggelegd. Gelukkig
kunnen Oxysept en Zero communiceren dat het een aard heeft.

Wat zit er in een rookworst? Hoeveel betaalt Zero maandelijks aan de
firma Eneco? Hoe zien Oxysepts nieuwe buren eruit? En wat is het
concept van het tv-programma Villa Tepelhof? U leest het allemaal in
de nieuwe chatlogs in de rubriek [ Werk ].

http://www.maarwatishet.com/werk.html

+++

Het lijkt er verdacht veel op dat u lid (‘lid’, hehe) bent van de
Maarwatishet.com-mailinglist. Stelt u geen prijs op e-mail van
Maarwatishet.com, stuur dan een reply met als subject ‘Laat af,
addergebroed!’. U wordt dan zonder dralen van deze mailinglist
verwijderd.

Toedels!

Robert van Eijden

[Maar wat is het?]
http://www.maarwatishet.com
bromde Kiers (URL) om 22:37 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

brp
bromde brp (URL) om 22:45 (op Dinsdag, 2 Augustus 2005)

De titel van dit stuk boeit mij bijzonder.. het doosje.. het doosje… het doosje.. hmm
bromde Sikbock om 02:09 (op Woensdag, 3 Augustus 2005)

Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test Kiersvirus test
bromde Vilé om 11:35 (op Donderdag, 4 Augustus 2005)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)