Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 5 Maart 2008
Mirca (17 & 18)
Ik heb nog altijd mijn eigen vertrek in de Saurus, net als Jacob, Reno en dokter Sanders. De Saurus is best comfortabel. Na al de jaren die ik er heb doorgebracht, ben ik gehecht geraakt aan het schip. Het is mijn thuis. Jacob zou niet willen wijken van de schichten, die hij zo'n beetje als zijn kinderen beschouwt, en Reno is niet weg te slaan van motoren, kabels en flikkerende lichtjes. Ed heeft op de Saurus zijn laboratorium en medische faciliteiten. De anderen hebben het schip verlaten. Zij hebben een klein dorpje gebouwd, een aantal kilometer van de landingsplaats. Het huis van Koen doet nu dienst als school, al zijn er maar drie leerlingen. Ik heb geholpen naar mijn beste vermogen, bij de bouw van de woningen, en het bewerken van het land. Maar ik ben geen bouwvakker, ik ben geen landbouwer. Tientallen lichtjaren verwijderd van mijn leven op Aarde, bevind ik me nog steeds in dezelfde existentiële impasse: Wat is mijn plaats in dit leven? Hoe moet ik de tijd vullen, de dagen, de jaren die mijn leven zijn.
door Vincent Nemo Draadloze dekking, dat zou wel handig zijn. En leest u De onoverwinnelijke van Stanislaw Lem eens. Zou u denk ik Ja, dat kan ik wel eens doen, ooit. Eerst mijn huidige boekenkast eens leeglezen. Ik lees nogal traag, ziet u, dus daar ben ik nog een jaar of twee zoet mee.
En reaguren doen ze ook al niet. Misschien ontbreekt het aan bepaalde sleutelwoorden: KUT ! LUL ! NEUKEN !
Misschien dat mijn andere mislukte novelle meer succes zou oogsten? Fragment uit “Alles gaat aan mij voorbij”. U ziet dat mijn fascinatie voor de spermageur die de tamme kastanje verspreidt niet van gisteren is. Mislukt? Ik zou hem toch maar naar de baron zenden..
We zullen eerst Mirca maar eens naar het einde zien zeker? “Alles gaat aan mij voorbij” telt toch ook een 35000 woorden. Er komt wel erg veel seks in, en het speelt zich af in de oertijd – misschien verlicht dat de pijn van zo’n lange tekst een beetje?
Dat weet ik wel zeker. De mensen zijn dol op sex. En op geweld. Dus misschien kunt u wat geweldadige scenes toevoegen. We moeten eindelijk eens commercieel gaan denken. Maar die titel moet anders. Bijvoorbeeld: Sex en Geweld in het Stenen Tijdperk. Met als ondertitel: Ps: Ook Enorm, ongetwijfeld. Is het niet eens tijd voor een marketingstrategie om bicat terug in de top 10 te krijgen? De grootste linkdumper van bicat is immers gaan Wat is een linkdumper en waarom is hij gaan liggen? Het grootste probleem is geloof ik het gebrek aan kopij.
Ik heb een man gekend die een lintworm had. Hij was er om zo te zeggen de huisbaas van. Die man las alles over lintwormen, praatte er vaak over, dacht er altijd aan. Die worm zwol en zwol in zijn lijf, maar ook in zijn hoofd, zodat ze tenslotte bijna op voet van gelijkheid met elkaar omgingen, zoals twee vrienden die de pest aan elkaar hebben. De man praatte al wandelend en wandelde al pratend met het beest, dat steeds veeleisender werd en nukkiger. Wilde de man witte wijn, de worm wilde rode en zo maar door. s’Nachts hield het beest hem uit de slaap door het geluid na te doen van een nest duiven. De man voelde Linkdumpen is het dumpen van je link op andere websites, en de grootste linkdumper van bicat was natuurlijk kiers. Hij heeft het linkdumpen tot kunst verheven. In die tijd zag je veel volk op bicat. Man, wat een tijden. Tja, dan moet de baron misschien een nieuwe linkdumper aanschaffen. Zijn ze duur?
BROEM !
een theezakje dippen heeft iets erotisch.
Schrijft u er eens wat over. De erotiek van het theezakje dippen.
Ik wil eigenlijk nog wel een stukje lezen over sex en geweld in de oertijd. Dat dat dus niet aan mij voorbij gaat.
Teabagging is a term for the act of a man placing his genitals, specifically the scrotum, in the mouth of another person. ... Doet u nog eens een stukje van ‘Jongeheren en de dingen die voorbij gaan’.
“Als Laïla en Delia, op de voet gevolgd door Simon en Vincent, het meertje bereiken, treffen ze Mamoes, Matthias en Dike, verwikkeld in een erotisch onderonsje. Matthias ligt plat op zijn rug aan de oever en likt de aars van Dike, die schrijlings over zijn gezicht zit. Mamoes berijdt hem ondertussen heupwiegend en kneedt de zware borsten van haar vriendin, die de ogen laat rollen van genot. Geil als rundvet. Sex en dood, een beproefde combinatie.
Tja, boter bestond toen nog niet.
Men gebruikt gewoon wat voor handen is. Italianen zijn zo geil als olijfolie en Arabieren als aardolie enz.
Ik krijg trouwens de term ‘ kantooronvriendelijke content ‘ maar niet uit mijn hoofd. Content zal wel zoiets als inhoud betekenen Kantooronvriendelijk betekent volgens mij dat je baas er aanstoot aan kan nemen. Vuige porno bijvoorbeeld, is erg kantooronvriendelijk. Kantooronvriendelijke content is in de beslotenheid van je eigen woning dan weer erg euh.. vriendelijk. Verbrand Puur Lichaamsvet “Mijn dokter lachte toen ik vertelde over een Ik werk tegenwoordig samen met de overheid om te voorkomen dat iemand terroristische ideeen krijgt. Ik heb tegenwoordig een naaldenfetish.
breinaalden? Dan ga ik ondertussen mijn okselhuid een beautybehandeling geven.
Miles Monroe: By the way, Grrts@%&*, wanneer schrijft u weer eens een verhaaltje? Want anders kom ik de maandag niet door.
Of houdt u eens opendeur, heer Grrtsoizerkjdkjcerijzaeirç’!(èuiksdjf. U heeft vast alle vier uw witgekalkte muren volgeschreven met prachtige waanzin.
Die King Kong is toch groter dan ik op grond van het schaalmodel gedacht had.
Hebt u nu echt niets beters te doen dan naar een grote harige aap te kijken?
Op dit moment niet nee. Ik vind het trouwens nogal een destructief type. Hij zou zijn woede moeten leren beheersen Ik droomde vannacht dat ik stukjes huid van een krokodil op at. Het zat in cocktailglaasjes en werd me aangeboden door een Japanner, die er met een pipetje enkele druppeltjes vinaigrette op deed. Het smaakte naar komkommer.
Als u daar nu eens een mooi surrealistisch verhaaltje van maakt ?
Euhmmmm.. euhhh.. Ja, ik heb er ook een hekel aan, maar ìemand moet het toch doen..
Is het nog geen avond? En als u dorst heeft gaat u zeker in een plas water liggen? Maar nu moet eerst mijn huisje schoon want daar heb ik de laatste 5 a 10 jaar weinig aandacht aan geschonken en dat O, maar ik ben dol op hobbies. Ik heb een hele kast vol. Als u er eentje zou willen lenen, dan zegt u het maar.
Ach, ik ben mijn eigen hobby.
Ik zag net op tv een trekmier. Wonderlijk diertje.
Ik zit op een piepklein verlaten eiland, met één boom. In de schors van de boom heeft er iemand “bicat” gekerfd, lang geleden. Het is zo stil dat ik de talg uit mijn poriën kan horen stromen. Met mijn ogen open, starend in het ijle, droom ik van de bever van juliette binoche.
Met een paar figuranten er bij kunt u Wachten op Godot opvoeren. En heeft u geen cd’s? Ik heb nu Van Morrison Hier weerklinkt mijn lijflied.
Dat is mooi, maar ik zie noch hoor iets. Dat ligt ongetwijfeld aan mijn computertje, maar kunt u het even spellen?
No Pussy Blues!
Op die manier. Wat voor stereoinstallatie heeft u eigenlijk?
Zo goedkope van acht jaar oud die het om de een of andere reden nog altijd doet, zodat ik geen excuus heb om er een nieuwe te kopen. Van een installatie kun je nauwelijks spreken.
Het was weer goed ruigglad, Ja, dat is niet goed hoor. Een thuisblijfheld dient een goede stereo te hebben.
Dan moet u zich Ja ja..
het slijk der aarde
Het is al namiddag wanneer ik ontwaak. Ik kleed me aan en ga naar beneden. Reno zit aan de ontbijttafel met een kop koffie. Er ligt een brood op tafel, een pot chocopasta en een botervlootje. Ik loop door de keuken naar de badkamer en laat het bad vollopen.
Ik denk dat ik ruim drie kwartier in bad gezeten heb. Het water is koud geworden, het vel hangt wit en los aan mijn vingertoppen. Ik droog me af, trek dezelfde kleren terug aan die ik daarstraks op de grond had gegooid, en zet me aan de ontbijttafel. Reno heeft een laptop boven gehaald. Hij staart aandachtig naar het scherm. Nu en dan drukt hij een paar toetsen in. Ik neem wat beleg uit de koelkast, smeer een boterham en neem een hap. Ik heb geen honger.
"Wat doe je?" vraag ik.
Reno kijkt verstrooid op. "Ik overloop de telemetrie van de laatste dagen nog eens. Het is natuurlijk een hypothese, maar toch... het is de enige verklaring die ik kan vinden voor wat er eergisteren gebeurd is. Dat de pandemie op hetzelfde moment uitbarstte kan geen toeval zijn."
"Waar heb je het over?"
Reno wordt professioneel. "Wetenschappers in dienst van het Amerikaanse leger proberen al jaren een wapen te ontwikkelen dat gebruik maakt van de wereldwijde proliferatie van UWB-basisstations."
"UWB?"
"Ultra Wideband. De zogenaamde vierde generatie van de mobiele communicatie. Het vorige decennium werd er al naar een wereldwijde draadloze dekking gewerkt. De UWB-basisstations zorgen er bijvoorbeeld voor dat je grote hoeveelheden gegevens bij grote snelheid kan versturen. Deze UWB-basisstations zenden kortdurende pulsen elektromagnetische straling uit over een brede frequentieband, waardoor gegevenspakketjes parallel kunnen worden verzonden. Het Amerikaanse leger zocht naar een manier om die elektromagnetische straling gericht te kunnen opdrijven tot een krachtige puls, die vijandige technologie tijdelijk kan verlammen. Vorige maand werd het wapen getest, maar er ging iets mis: In plaats van één basisstation in Iran te treffen, werden er basisstations in steden over de hele wereld getroffen. De aanvallen hadden gelukkig geen enkel effect. Zo leek het toch in het begin. De energie die naar de basisstations gestuurd werd verdween nagenoeg volledig in het niets."
"En deze test is verantwoordelijk voor de pandemie?"
"Ik kan niet met zekerheid zeggen hoe de pandemie ontstaan is, maar ik heb een hypothese: De energiepulsen die de Amerikanen naar de basisstations stuurden, maakten scheuren in het membraan van ons universum, en verdwenen in een parallel universum."
"Wat? Flauwekul!"
"Het bestaan van parallelle universa is geen science fiction," gaat Reno onverstoorbaar verder, "het is een hypothese gepostuleerd in M-theorie, de verenigde snaartheorie. Volgens deze theorie bestaat het heelal uit kleine trillende deeltjes, snaren. Deze snaren trillen in alle mogelijke richtingen en beschrijven alle materie. Ik ga daar nu niet dieper op ingaan, maar om kort te zijn: Deze theorie beschrijft elf dimensies, de vier bekende en nog zeven extra dimensies. De elfde dimensie staat een snaar toe zich te rekken als een membraan. Met voldoende energie kan zo'n membraan zich uitrekken tot een universum."
Ik heb ondertussen mijn boterham met weinig smaak opgegeten en steek het beleg terug in de koelkast. Reno vertelt gewoon verder. Ik wacht op het juiste moment om te zeggen "Daar raak je een gevoelige snaar, Reno." Een flauwe glimlach speelt op mijn gezicht als ik de koelkast opentrek.
"Stel je voor dat ons universum een flinterdun membraan is," zegt Reno, " een filterdun membraan in een veel grotere hoger dimensionale ruimte. Een boek bijvoorbeeld... ja, stel je ons universum voor als één bladzijde uit een boek. De andere bladzijden zijn dan andere universa. Deze universa kunnen dus heel dicht naast het onze liggen. Wel, de energiepuls waarvan sprake, heeft in mijn hypothese een scheur gemaakt in het membraan dat ons van een parallel universum scheidt. Dat zou verklaren waarom het leek of de energie die naar de basisstations gestuurd werd in het niets verdween."
"Wat heeft dat in hemelsnaam te maken met die vogelgriep, of pest, of wat er ook loos is. Voel je je wel lekker?"
"Ik voel me best, luister nu even. Twee dagen geleden, toen de eerste uitbarstingen van de pandemie gerapporteerd werden, was er een fluctuatie in de energie-uitstoot van de basisstations, die een maand geleden door de energiepuls getroffen werden. De basisstations zonden meer energie uit dan er opgewekt werd. De pandemie brak daarenboven eerst uit in de steden die door de puls getroffen werden."
"Daar raak je een gevoelige snaar..."
"Wat?"
"Nee, niets."
Ik dip een theezakje in een tas warm water. Reno lijkt stabiel, maar ik vermoed dat de hele tragedie hem meer aangegrepen heeft dan hij laat uitschijnen. Het is mogelijk dat hij zijn verstand verloren heeft. Ik bedenk dat het maar best is om Jacob te vinden. Hopelijk leeft hij nog.
"Heb je nog iets van Jacob gehoord?" vraag ik.
"Ja, toen jij lag te slapen heb ik hem aan de lijn gehad. S_ is een spookstad geworden. Hij wil er zo snel mogelijk weg."
Opgelucht neem ik een slok van mijn thee.
Het is overal
Overleven
wel bevallen.
bromde Spencer Brandsen () om 11:38 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:02 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
bromde Enz om 17:20 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
“Een heel eind verder stroomafwaarts. Laïla schraapt de huid van een geit schoon. Haar jonge, stevige borsten met kleine donkere tepeltjes deinen lichtjes mee. Ze veegt een donkerbruine lok achter haar oor en staart een moment naar het wateroppervlak, alsof ze verwacht dat iets komen zal. Achter haar rug proberen Mamoes en Delia vuur te maken. Mamoes klopt met hoge gilletjes twee vuurstenen tegen elkaar, terwijl Delia giechelend de gensters tracht te vangen op een bedje droog stro. Dike beziet het tafereeltje van op afstand. Ze leunt tegen een dikke tamme kastanje en speelt zich de muis af. De boom, die in bloei staat, verspreidt een doordringende spermageur. Dike wordt er bloedgeil van. Ze spreidt de vlezige dijen nog wat meer en wringt vier vingers in haar schuimend plezier, terwijl haar duim het gezwollen knobbeltje streelt en haar vrije hand de volle boezem kneedt. Haar vol gezicht bloost van extase, ‘oh ja, ja, JA!’. Bij de laatste kreet kijkt Laïla grijnzend achterom.
‘Die was raak Dike!’
‘Reken maar van ja!’
Laïla heeft het ook best warm tussen de billen. Zo voorover gezeten, de knieën lichtjes gespreid, puilen de roze lipjes smachtend uit het dunne sluike vachtje. Ook het bruinomrande mondje staat ontspannen en gastvrij open. Met een schok recht ze de rug: iets gleed zonet haar grotje binnen. Als ze haar hoofd draait kijkt ze recht in de fonkelende oogjes van Delia, die met een ondeugend lachje haar middelvinger aflikt.”
bromde Kapitein Nemo om 18:56 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 19:41 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 20:09 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
met Franse Kaasjes en Uitgelezen Wijnen. Dan pakt u in
1 klap een enorme groep mensen.
.
bromde Spencer Brandsen () om 20:19 (op Woensdag, 5 Maart 2008)
lopen liggen.
bromde Kapitein Nemo om 12:12 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 13:32 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
het vet van zijn botten slinken, hij schold het beest verrot, maar het hielp niet. Het was duidelijk dat het er om ging wie in het eind zou winnen, maar de laatste keer dat ik hem zag, zat hij op een stoel, een glas vitriool in de hand en hij zei: ‘ Daar zal hij van opkijken..’
.
bromde Willem Brakman () om 14:49 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
::blijft verweesd achter::
bromde Kapitein Nemo (URL) om 17:07 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 18:01 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
bromde Enz om 23:07 (op Donderdag, 6 Maart 2008)
bromde hemaworstje () (URL) om 02:35 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Enz om 05:35 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 05:45 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
Daar word ik niet zo meteen opgewonden van. Rimmen daarentegen!
bromde Kapitein Nemo om 12:04 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 12:06 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
‘Wel wel,’ zegt Simon halfzacht in het oor van Laïla, ‘als dat geen ideetje van Matthias is.’
Hij houdt haar bij de heupen vast en schuurt zijn kin over haar schouder. Laïla snuift eens, niet uit bekaktheid maar uit gewoonte, en kijkt met grote ogen toe.
Vincent is ondertussen naast Delia komen staan en zijn blik glijdt wat schuchter van het triootje naar de kleine borstjes van Delia en terug. Hij weet nooit goed wat zeggen tegen haar, en zeker in een situatie als deze blijven de woorden hem ergens in het achterhoofd steken.
Simon en Laïla zijn tot strelen overgegaan. Simons rechterhand kneedt om beurten de linker – en rechterborst van Laïla. Met zijn linkerhand streelt hij haar buikje en het sluike baardje. Laïla houdt haar hoofd wat schuin naar achter, en likt zijn onderlip. Met beide handen streelt ze zijn dijen en zijn billen. Ze voelt hoe zijn mannelijkheid in haar rug pookt en neemt hem bij de hand. Samen wandelen ze naar het meertje en laten zich in het heldere water glijden.
Vincents ogen volgen de twee met toenemende onrust. Ai ai, denkt hij, wat zal nu weer van mij verlangd worden, en hij gluurt paniekerig naar Delia, die zwaar ademend in haar donkere tepeltjes nijpt. Hij merkt dat zijn pieltje rechtop is gaan staan, en kijkt er naar alsof het de eerste keer is dat hem zo iets overkomt.
‘Stel u voor dat wij ook zouden meedoen,’ zegt hij met een blik van: stel u dat eens voor, dat is toch al te gek.
‘Zoudt ge dat willen Vincent?’ vraagt Delia met een ondeugend lachje om haar mondhoeken.
‘Huh wat?’ stamelt hij, ‘Ik euh…nu ja euh…’
Delia giechelt: ‘Hihi! Zotteke, ik plaag u maar wat.’
‘Ah, ja natuurlijk, haha!’ zegt Vincent, niet goed wetend hoe hij zijn gezicht moet plooien.
Het bloed is hem naar het hoofd gestegen. Hij kucht en kijkt verdwaasd om zich heen, zoekend naar een plek waar hij zich kan gaan verstoppen voor alles en iedereen.
‘Wat is dat hier allemaal?!’ roept Brian, die met een mes in zijn hand komt aangewandeld.
‘Kom snel hier poep! Ik ben geil als rundvet!’ roept Delia terug.
Ze wipt uitgelaten op haar tenen. Brian laat zijn tas op de grond vallen en geeft zijn mes aan Vincent, die het werktuiglijk aanneemt. Vervolgens neemt hij Delia in zijn armen, en wandelt wankel naar de oever van het meertje, waar Matthias overgegaan is tot het anaal penetreren van Dike.
‘Kijk,’ zegt Matthias hijgend tegen Mamoes, die met de armen gekruist staat toe te kijken, ‘kijk hoe pijnloos het is,’ en zijn ogen wijzen naar Dike, die kreten van genot slaakt en ‘Doorgaan! Doorgaan!’ roept.
‘Tja, dat kan wel zijn, maar ik houd mijn achteringang toch gesloten,’ zegt Mamoes nukkig.
Brian stapt grijnzend voorbij, gooit Delia in het water en springt haar achterna.
Simon en Laïla staan een beetje verder achter een groene tak die over het water hangt. Laïla heeft liever niet dat er iemand toekijkt wanneer ze haar grimassen trekt. Haar spleet doet dan wel geen zeer meer – de ingang van haar grot is in diameter behoorlijk toegenomen sinds ze groot bezoek ontvangt – maar haar grimassen zijn er niet minder om. Wel is ze stil als een muis, enkel Simon lost bij tijd en wijl eens een bevangen kreuntje.
Bij elke kreun van genot steekt er gelijk een mes door het hart van Vincent. Ik leef niet, denkt hij, ik verdoe mijn tijd. Toch blijft hij gewoon staan. Hij kan niet anders. Te veel schrik om te leven, te schijterig om te sterven. In deze schemerzone speelt zijn halfbakken bestaan. Het mes, dat hij van Brian gekregen heeft, glijdt tussen zijn vingers, en valt met een plof in het gras. Met een mes kan ik mezelf doden, denkt hij, als ik maar in eigen vlees kon snijden. De zonnestralen zijn warm, maar niet aangenaam. De lucht is pastelblauw, maar niet schoon om zien. De wolken drijven als besneeuwde bergtoppen voorbij, maar hij gunt ze geen blik waardig. Zijn maag is overstuur en stuwt zure oprispingen door zijn slokdarm omhoog. Zijn hoofd steunt zwaar op zijn nek. Hij draait er eens mee, wordt misselijk en braakt gal. Niemand hoort hem kokhalzen. Wat verderop volgen de orgasmen elkaar op. Ze voelen aan als de striemende slagen van een wis. Straf me, ik verdien het, denkt hij en drukt zijn gezicht tegen de grond.”
bromde Kapitein Nemo om 12:17 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 12:30 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 13:53 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 14:57 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
maar wat moet men verstaan onder ‘ kantooronvriendelijk’ ? En bestaat er dan ook zoiets als ‘ kantoorvrìendelijke content ‘ ?
Ondertussen probeer ik mezelf er toe te bewegen eens te beginnen met Werk, werk, werk deel 3, maar ja die luiheid he..
bromde Spencer Brandsen () om 15:08 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
::haast zich naar huis::
bromde Kapitein Nemo om 16:36 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
Pas Deze Eenvoudige Richtlijnen Toe En Zie Je Lichaamsvet Verdwijnen
Ads Door Google
bromde grtsezy5e5xtg om 17:37 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
nieuw supplement dat je cholesterol op een
100% natuurlijke manier verlaagt, maar toen
hij 60 dagen later mijn bloed controleerde…”
bromde Kapitein Nemo (URL) om 17:41 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
Want je kunt het gewoon zien aan iemand. En als ie
dan op het punt staat om terroristische ideeen te krij-
gen, dan spring ik tevoorschijn en zeg: Ho ho! Daar
komt niets van in!
.
bromde Spencer Brandsen () om 18:43 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Adriana (URL) om 19:01 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
Dr. Melik:
Have you ever taken a serious political stand on anything?
Miles Monroe:
Yeah, sure. For twenty-four hours once I refused to eat grapes.
bromde Kapitein Nemo om 19:23 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 19:50 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
When I asked my mother where babies came from, she thought I said “rabies.” She said you get them from being bitten by a dog. The next week, a woman on my block gave birth to triplets… I thought she’d been bitten by a great dane.
bromde Kapitein Nemo om 20:10 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Enz om 21:27 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:58 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 22:17 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 23:28 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
en omzetten in iets moois.
bromde Spencer Brandsen () om 23:41 (op Vrijdag, 7 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 10:34 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 12:20 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
Nee.
Ik heb een hekel aan het schrijven van verhaaltjes.
::wacht tot de avond valt::
bromde Kapitein Nemo om 13:28 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 13:40 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
::kijkt onder het gordijn::
He verdomme, nog steeds niet.
Vindt u ook niet dat avonden draaglijker zijn dan dagen? Op avonden wordt er niets van je verwacht. Je moet zelfs niet meer eten, als je daar geen zin in hebt. Of eens recht staan, om je benen te strekken. Nee, op zo’n avond kun je gewoon blijven zitten, en als je vindt dat het welletjes is geweest, dan kruip je je bed in en probeer je te vergeten dat er morgen weer zo’n dag is.
bromde Kapitein Nemo om 14:38 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
is goed te merken. Heeft u niet een hobby of zo?
bromde Spencer Brandsen () om 15:33 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 17:13 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 18:50 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 19:29 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 20:40 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
op staan.
bromde Spencer Brandsen () om 21:12 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:53 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 21:59 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 22:50 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 23:47 (op Zaterdag, 8 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 10:28 (op Zondag, 9 Maart 2008)
gisteren
maar nu
het is
vandaag
bromde Eliv om 10:58 (op Zondag, 9 Maart 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 11:08 (op Zondag, 9 Maart 2008)
vandaag
nu dus
nog maar eens
scheren
heer Eliv
bromde Kapitein Nemo om 13:09 (op Zondag, 9 Maart 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:05 (op Maandag, 10 Maart 2008)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
