Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 24 Oktober 2007
Jammer
Jack denkt. Jack denkt dat hij slimmer is. Jack denkt dat hij verstandiger is. Jack denkt ook dat zijn kolkende emotie te vertalen is in doordacht en verstandig handelen.
door Lennard Wat ook stom is om er een verhaal over te schrijven en op internet te zetten. Maar, dat had je zelf ook al bedacht waarschijnlijk. Scheelt wel een hoop uitleg, over een paar weken.
Wat romantisch.. Ja Lennard, gaat u vooral zo door.
Spanning gierde mij door de keel en door de aderen. Mijn aorta pompte zich bijkans een liesbreuk. Het flitsende einde van deze novelle deed niets af aan de toegankelijkheid der personages. Ik heb mij achteraf een wijle moeten neder leggen. Op een kalfslederen divan die heden onbetaalbaar is geworden vanwege de verwerking van een uier als hoofdsteun. Graast goed weg voor de oogballen; meer van dat graag, Lennard! De ene kut is de andere niet.
Eliv, je hoeft schrijven helemaal niet leuk te vinden. Zolang je het maar doet. En dat je het zelf niet meer begrijpt vind ik geruststellend. Ben ik niet meer de enige. Zet hem op dus. Dit gaat over mijn broer, Jack.
U knaagt ook aan uw eigen hol Heer Spencer? Ik begrijp hoe langer hoe minder van jullie allemaal. Allemaal!
Kapitein, ik voel met u mee. Misschien komt het door het vallen der blaadjes.
Seizoensgebonden treurigheid is iets voor vrouwen heer Brandsen, ik treur het hele jaar door, als een echte vent.
En zo gingen Spencer en Nemo gezamelijk hun winterslaap tegemoet met de etensrestanten op hun anaalharen waren ze verzekerd van een gezamelijke winterslaap en droomden over Bicat.. Winterslaap, welk een utopie voor de Man! Nee, de aanstaande winterdepressie dient met andere middelen bestreden te worden. Dit jaar wordt het een vakantie in het zonnige Mexico, vanaf komende zaterdag. Hopelijk is daar een flinke dosis Zon te scoren, zodat ik later niet meer naar poedervormige genotsmiddelen hoef te grijpen, of – erger nog – des winters af moet reizen naar Leusden om daar in de vergetelheid te kunnen geraken.
Jack In the Box, Jack Ex the Box, Life kidd, suck the Box, Bruce Lee (lyrics: Karl Hyde,wie kent m nie.. , van Underworld 123, Born Slippy shouting lager lager lager lager in limbo limbo land…. Hup Feex !
Everything I think I know is just static on the radio. Feex, over het duoschrijverschap: ik heb al eerder een literair aanzoek gedaan. De inspiratie loert nog steeds, dus kom, dan knagen we samen verder aan het gat dat wereld heet, Want de deur van het drama draait naar binnen, want de deur van het geluk draait immers al naar buiten (shit, wie had dit ook alweer gezegd?)
Onlangs ontdekte ik dat voordeuren meestal naar binnen draaien en achterdeuren naar buiten. Het geluk kan dus nooit via de voordeur naar binnen. En er alleen uit via de achterdeur. Ach, de deuren draaien zoals de brandvoorschriften luiden. What’s in Mexico? Dat heeft ù weer… maar misschien kunt u een beetje smokkelen. Dat u in de tuin gaat staan en dan bedenkt dat vanuit uw gezichtspunt de naar binnen draaiende deur ook als een naar buiten draaiende deur gezien kan worden. Het is niet helemaal eerlijk, maar voor het geluk moet men soms iets overhebben.
De volgende dag ging er niemand dood. Dit gegeven, dat zo absoluut in strijd was met de wetten van het leven, bracht een enorme geestelijke verwarring teweeg, wat in alle opzichten gerechtvaardigd is, we hoeven maar te bedenken dat er in veertig delen wereldgeschiedenis nergens sprake van is, nog niet èen enkel keertje, dat iets dergelijks zich ooit zou hebben voorgedaan, dat er een hele dag voorbijging, met al zijn vierentwintig uren, die overdag en s’nachts, s’morgens vroeg en s’avonds laat, zonder dat er iemand stierf, aan een ziekte, door een dodelijke val, bij een geslaagde zelfmoord, wat dan ook. Niet eens bij zo’n auto-ongeluk waarvan je er op feestdagen zoveel hebt, wanneer vrolijke roekeloosheid en alcoholische overdaad op de weg met elkaar wedijveren om te zien wie als eerste de dood weet te bereiken. ::volgt fobieën, imaginatie en fantasie:: De jaarwisseling had niet het gebruikelijke rampzalige spoor van sterfgevallen getrokken, het was alsof de oude schikgodin met de grijnzende paardenbek had besloten haar schaar een dagje in het foudraal te houden. Bloed was er echter wel, en niet weinig ook. Verbijsterd, verward, ontsteld, hun walging met moeite onderdrukkend, bevrijdden brandweerlieden afzichtelijke lichamen uit ineengefrommelde wrakken, van mensen die volgens de mathematische logica van de botsingen dood hadden moeten zijn, morsdood, maar die ondanks de ernst van hun verwondingen en traumata in leven bleven en zo naar de ziekenhuizen werden vervoerd, begeleid door de gillende sirenes van de ambulances. Geen van die mensen zou onderweg sterven en allemaal zouden ze de meest pessimistische medische prognoses loochenen. Volgens mij hebben ze geld zat.. De liefde voor poesjes kan een man tot waanzin drijven.
Voor deze arme drommel kunnen we niets meer doen, eigenlijk heeft het geen zin hem nog te opereren, zei de chirurg tegen de verpleegster die hem zijn operatiemasker voordeed. Maar misschien was er de dag ervoor dan geen redding mogelijk geweest, dat de stumper vandaag weigerde te sterven was wel duidelijk. En wat er hier gebeurde, gebeurde in het hele land. Tot klokslag middernacht van de laatste dag van het jaar waren er nog mensen geweest die gewoon stierven, keurig volgens de regels, zowel voorzover die betrekking hadden op de kern van de zaak, namelijk het einde van het leven, als waar ze zich beperkten tot de uiteenlopende omstandigheden waarin die genoemde kern van de zaak zich, met meer of minder ophef en plechtstatigheid, pleegt te hullen wanneer het fatale moment daar is. Een buitengewoon interessant geval, uiteraard om degene die het betrof, was dat van de hoogst bejaarde en eerbiedwaardige koningin-moeder. Om 23 uur 59 van die 31ste december zou niemand ook maar een afgebrand luciferhoutje hebben gezet op het leven van de koninklijke dame. Alle hoop was opgegeven, de artsen legden zich neer bij de onverbiddelijke feiten en de hierarchisch rond het bed opgestelde koninlijke familie wachtte berustend op de allerlaatste zucht van de matriarch, misschien een paar woordjes, een laatste stichtelijke opmerking met het oog op de morele vorming van de prinsjes en prinsesjes, haar dierbare kleinkinderen, misschien een mooie, pakkende zin voor het immer ondankbare geheugen van de onderdanen van de toekomst. En vervolgens gebeurde er, alsof de tijd bleef stilstaan, niets. De koningin-moeder knapte niet op en ging niet achteruit, ze bleef als het ware hangen, het broze lichaam balancerend op de rand van het leven, alsof het elk moment naar gene zijde kon vallen, ware het niet dat het met deze zijde verbonden bleef door een dun draadje, dat de dood, want wie kon het anders zijn, uit een of andere gril bleef vasthouden. Het was intussen de volgende dag en, zoals aan het begin van dit verhaal al werd gezegd, op die dag zou niemand doodgaan. Zeg Eliv.. Zoals in Face Off? of die film met zaadvragende knipperbolleuze (was het Meg Ryan?) die vlak voor haar bruiloft door de kus van een wildvreemde hangbejaarde verandert in een oude ranzige bok? ...om erachter te komen dat je -na een goed gesprek bij het kampvuur en een trio in het vooruitzicht in the middle of nowhere simpelweg afgeslacht wordt…
Mmmm, het begint al… Ook kijk ik reikhalzend uit naar de roman van Kapitein Nemo, getiteld: Wat ik de laatste tijd allemaal niet begrijp.
Nee… u wordt wakker ala vrouw met flinke ongesteldheid en ik wordt wakker als man met ochtendodol..
Ah. Odol. Daar heb ik zojuist wat over geschreven. Heeft die zo’n imposante Odol dan?
Waarom denk je dat ie Grrrrts heet?
Ik luister naar muziek. Het refrein gaat als volgt: Toevallig een plaatje van de Butthole Surfers?
Nee, geen Butthole Surfers. Ik luister nu naar “You, plus me, and the baby. Makes three.” You plus me and the baby makes three.. Het leven in een notedop..
Heerlijk om zo,n ochtendodol een handje te helpen met mijn (koude) handen.. Mijn notedop: You, plus your baby, plus my baby’s, makes five. ::ramt butplug in nieuwverworven kut::
Oeps. Verkeerde gat, Eliv. Maar dat ligt natuurlijk aan die kutplug.
Mannen zijn ook niet gericht, als het puntje bij paaltje komt, blijkt..
WHOEEHAHAHAAAHAA!! Hahahahaha. Het leven is als een parabool, als ik achterom kijk zie ik in de verte het spreekwoordelijke hoogtepunt. :: valt vrijwel achterover :: ‘Als iemand voor een spiegel staat en daar zijn spiegelbeeld in ziet, is wat hij ziet niet een getrouwe weergave maar een beeld van zichzelf toen hij jonger was. De Selby’s uitleg van dit verschijnsel is heel eenvoudig. Licht heeft, zoals hij zeker terceht opmerkt, een zekere, begrensde snelheid. Derhalve is het, alvorens men zeggen kan dat iets door een spiegel wordt weerspiegeld, noodzakelijk dat er eerst lichtstralen op het object vallen en vervolgens op de spiegel, om dan weer teruggekaatst te worden naar het object – bijvoorbeeld naar de ogen van een mens. Er ligt daardoor een merkbare en meetbare tijdsinterval tussen het moment dat iemand een blik op zijn eigen gezicht in de spiegel werpt en het registreren van het spiegelbeeld in zijn oog. Dat klopt wel, zal men zeggen. Maar of het klopt of niet, die tijdspanne in kwestie is zozeer te verwaarlozen dat weinig intelligente mensen er verder bij zullen stilstaan. Maar De Selby, die er niet van hield iets er maar bij te laten, staat erop het eerste spiegelbeeld in een volgende spiegel opnieuw te weerspiegelen en beweert in dit tweede beeld geringe veranderingen te hebben bespeurd. Tenslotte construeerde hij het bekende stelsel van parallelle spiegels, die elke tot in het oneindige steeds steeds kleiner wordende beelden van een ertussen geplaatst object weerspiegelen. Het object was in dit geval De Selby’s eigen gezicht en dit beweert hij door middel van een ‘ krachtige spiegel’ ver terug door een oneindig aantal spiegelbeelden bestudeerd te hebben. Wat hij met deze spiegel gezien zegt te hebben is verbazingwekkend. Hij beweert dat de spiegelbeelden van zijn gezicht geleidelijk jeugdiger werden naarmate zij verder weg lagen, het verst afgelegene – te klein om met het blote oog waarneembaar te zijn – was het gezicht van een baardeloze jongen van twaalf en, om zijn eigen woorden te gebruiken, ‘ een gelaat van buitengewone schoonheid en adeldom’. Hij slaagde er niet in tot de wieg terug te gaan ‘ door de kromming van de aarde en de beperkingen van de telescoop’. Spiegels; ik heb er wat tegen…. Bier dan maar….
Ik heb net twee bokbiertjes gedronken, omdat ik die gekregen had, maar ik vind het eigenlijk nix.
Geachte heer O’Brien. bicat is een aphrodisiac Zo.. P.F dus..U was toch rip? ‘ Maar zoals ik reeds zei, De Selby verleent, mits men objectief leest wat er staat, een waarachtige morele steun. In zijn ‘ Kosmologie voor de leek ‘ houdt hij zich bezig met verdriet, ouderdom, liefde, zonde, dood en dergelijke levensvragen meer. Hij besteedt er weliswaar slechts een regel of zes aan, doch dit is te wijten aan de vernietigende stelling dat ze allemaal ‘onnodig’ zijn *. Hoe wonderlijk het ook schijnen mag, deze stelling wordt rechtstreeks afgeleid uit zijn ontdekking dat de aarde geenszins een bol is, maar ‘ worstvormig’. ‘ Hij volgt de gebruikelijke weg door op de zwakke kanten van bestaande opvattingen te wijzen en vervolgens rustig zijn eigen bouwsel op te trekken op de plaats waar hij het oude beweert te hebben afgebroken. zo werd een vriendin van mij laatstelijk aangerand nog door een lesbische koe Feex: achter de pc zoek ik menigmaal semi- dronken bijna uitsluitend naar ‘subsexuele compensatie’ ( antipdepressie medicatie) die de letteren ons kunnen schenken.
het slijk der aarde
Dat mag. Dat moet Jack zelf weten. En Jack weet dat. Dus hij maakt plannen.
Structuur moet er zijn. We gaan dus eerst even kijken wat er allemaal gebeurd is. En daar gepast op reageren.
Ten eerste: bedreiging en intimidatie. Laster. Smaad. Bewijsbaar. Dus strafrechtelijk aan te pakken. Maar een vermaning of een beetje schoffelen zal niet bevredigend zijn. Milijan zal daar nooit zo’n pijn aan lijden, zoals Jack ooit wel heeft geleden door hem.
Mooie reden om iets terug te doen.
Ten tweede: mishandeling. Milijan heeft fysieke schade toegebracht. Niets meer aan te doen. Hij is bovendien vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Maar ja, het waren wel de mensen waar Jack van houdt, die het slachtoffer waren. Dus niet te vergeven.
Nog een reden om iets terug te doen.
Ten derde: Nooit, maar dan ook nooit heeft Milijan zich om het kind bekommerd toen het kind met z’n moeder door regen, sneeuw en ijzel in de vrieskou fietste. En hij met z’n dronken reet z’n roes lag uit te slapen in de warme kamer op de comfortabele bank. Dat duurde maanden. En dan nu, jaren later, opeens weer het kind willen zien. Het kind dat niet zijn kind is. Nooit bekommerde hij zich om het kind als hij zich te pletter zoop en ergens in huis lag met z’n zatte kop. Nooit bekommerde hij zich om het kind, als hij nog kon staan en het gif uit z’n geest verbaal uitte, denkend dat volume een kracht was die kon overtuigen.
Strafpunten!!
Ten vierde: het is een klootzak. Het zou de langste alinea van dit verhaal moeten worden. Maar. Het is niet te beschrijven. Dus laat maar zitten.
Iets terugdoen en strafpunten in het kwadraat.
Ten vijfde: het maar blijven doorgaan. Milijan lijkt een domme egoïstische klootzak. Maar hij is slim. Hij heeft nog lang niet z’n hersens naar de kloten gezopen. Telkens weer wist hij haar te raken. Subtiel, tussen het grove geweld door. Hij kent haar. Weet wat hij moet doen. Annelies is dan ook lange tijd niet ongevoelig geweest voor zijn nukken en zoeken naar contacten waarbij hij haar tot wanhoop kon drijven. Tot kotsen onder de douche aan toe.
Ten zesde: Wat ten zesde? Is het nog niet genoeg? Rot op kutkarpatenkop! Jij moet voelen en lijden. Net zoals de slachtoffers van je leven. En dat gaat over meer dan Jack, Annelies en hun kinderen. Ook iedereen uit je leven daarvoor. Want ook daar zijn dingen te vinden…
Kortom. Jack heeft zo z’n redenen om plannen te maken.
Tevreden bekijkt Jack z’n argumenten. Het is nu zijn taak om het zorgvuldig aan te pakken. Jack weet hoe dat moet. Een korte, maar leerzame periode, heeft Jack z’n salaris ontvangen van de overheid. Hij heeft daar niet alleen veel van geleerd, maar ook veel contacten aan overgehouden. Goodwill is uiteindelijk niet meer dan een keer ‘Voor honderd euro bier alstublieft’ roepen in een kroeg, tegen sluitingstijd, terwijl je met de juiste mensen aan de bar zit.
Jack hield rekening met alles. Toen hij alles wist, adres, telefoonnummers, te laat met APK, betalingsachterstanden bij de belastingdienst, registratie bij het BKR etc etc. wist hij ook dat het een makkelijk slachtoffer was.
Toch werd er zorgvuldig gehandeld. Inkopen werden met handschoenen aan gedaan. De fles kwam uit Limburg. De benzine uit Friesland. De handschoenen waren op Texel gekocht. Etc. Etc. Niets werd afgerekend met pas of creditcard. Alles contant. De auto stond nooit in het zicht. Er werd keurig en ruim geld besteed aan de parkeerbelasting. De auto stond trouwens altijd op minstens twintig minuten lopen van wat dan ook geparkeerd. Terwijl de mobiele telefoon op plekken lag die al helemaal geen band hadden met het potentiële slachtoffer. Twee jaar lang voorbereiden. Geduld is een schone zaak.
En eindelijk was het zover. Het zou gebeuren. Alibi geregeld. Inclusief te traceren mobiele gesprekken, uren uit de buurt van het doel.
Verheugd nam Jack plaats achter het stuur. Hij kon niet wachten. De adrenaline verkrampte z’n kuitspieren en het pedaal zakte dieper dan de bedoeling was.
A27: *flits*
Kut.
Jack keerde om en ging terug naar huis. En over een paar weken zou hij Annelies moeten proberen uit te leggen wat hij daar op dat moment met z’n auto deed.
Thee en nog een beetje haar
Het is een instelling, mijnheer
Tip: gif valt op vele manieren toe te dienen, bijvoorbeeld via de huid of lucht.
bromde L* om 10:45 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Lennard om 10:58 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Maar wel achterhaald dat mannen nog om leven en dood willen vechten voor een vrouw..
De ‘prijs’ van de romantiek..
Wellicht wordt arme Annelies dalijk schuldig bevonden.. geen alibi, wel een motief. Schuldig aan de liefde..Toch?
en Jack… Hij kan altijd zeggen dat hij naar de hoeren ging..dan slaapt hij voorlopig weer alleen, en kan hij ongehinderd zijn plannetjes doorzetten!
Ik verheug me op de rest!
bromde FeeX om 13:08 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 14:29 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Ik miste wel ietwat de kleur van de passie in deze vertelling. Een kut vol grijs… ik zeg maar wat.
bromde urbain alpain (URL) om 14:31 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Ben het met Feex eens; een vervolg zou leuk zijn. sorry voor de intrinsieke belediging die van het woord Leuk uitgaat. Niet dat ik beledigen leuk vind, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat zou ik knap vinden, want intussen begrijp ik zelf niet meer zo goed wat ik schrijf. En dan vraag ik mezelf af: wat is er nou “leuk” aan schrijven? Ja; doe mij maar denken. daar val je niemand mee lastig, en je bent het meestal wel eens met jezelf. Knagen aan de wereld vanuit je Hol, om het maar eens in Marnix-termen uit te drukken.
Tijd voor een wintertukje.
bromde Eliv om 17:08 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Kapitein Nemo om 17:09 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Aan de wereld knagen vanuit je Hol. Fraai geformuleerd. En een heerlijke bezigheid.
bromde Spencer Brandsen () om 18:15 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde mack om 19:15 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Was u niet degene die de theorie-evolutie/oorsprong/nut van anaalhaar zo goed wist te verklaren?
Meen ik..
Soms snap ik het ook niet allemaal, maar dat is heel normaal, begrijp ik.
Wél snappen maakt het nog lastiger, vermoedelijk..
Eliv..U heeft langere dreadlocks om u van de wintertuk te voorzien?
Truste, alvast Ik blijf wakker om het vervolg te horen!
Ziet de bekering/bekeuring al tegemoed/t
bromde FeeX om 19:26 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Kapitein Nemo om 20:08 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 20:56 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Kapitein Nemo om 22:03 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
De plek, nix te gek voor dolende zielen, grenzeloosheid en virtuele fantasiëen, orgiën.en dat soort menselijke restanten van dromen, uitwerpselen genoemd bij daglicht..
Hmmm, Ik krijg wel inspiratie bij dit soort duo schrijverschap ::denkt over vervolg::
Kan alle kanten op…
bromde FeeX om 22:35 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Don Dingo om 22:49 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
Ik reed dit weekend nog over de a27, of was t nou de a4*7=28, kwam iig uit de Sauna Drome, dat is in Putten.
bromde grtsaey4zi47 om 23:01 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 23:13 (op Woensdag, 24 Oktober 2007)
De schaduwmensen – ze controleren de tijd, en de snelheid van de tijd – soms zie je ze, in een grijs of donkerblauw pak, rondlopen op de bovenste verdieping van een kantoorgebouw. Slap vlees, bevroren kleine ogen achter een duur montuur. Money on their mind and their mind on the money. Money Honey How Much Money Do YOU Have Honey? Ik kan het allemaal laten uitkomen, ik, – ik met geld – kan alles. Money Talks.
Salvation Army Ring a Bell, Kingdom Come and Wishing Well…
bromde L* (URL) om 10:02 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
bromde Eliv om 11:11 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Het geluk bevindt zich dus waarschijnlijk in de achtertuin. Als Eliv gelijk heeft tenminste.
bromde Spencer Brandsen () om 11:28 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Duoschrijven dus…
Stelt u zich maar wat voor, dan zal ik erover nadenken…
bromde FeeX om 11:34 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Mexicans…
Mijn buitendeur draait naar binnen… geen geluk voor mij in de achtertuin.
bromde Kapitein Nemo om 12:07 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 12:31 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
.
bromde Jose Saramago () om 12:44 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Iets dat het midden houdt tussen een potentate eigentijdse ridder van de ronde tafel en een tot mislukken gedoemde over the top yup met smetvrees? Nee, alle realiteit op een stokje; Iets met Mystiek, Spanning, angst en roem. En dan waar je het nooit zou verwachten. In de tram, of bij de Tombola (of achter de tombola).
Komt u er maar in, Feex…
bromde Eliv om 15:21 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
.
bromde Jose Saramago () om 17:47 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Hoe mooi katachtigen ook kunnen zijn… Dit is geen kattenliefde..
Dan maar naar buiten met een groot agerasterd jachtveld..
bromde FeeX om 18:18 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
bromde Kapitein Nemo om 19:12 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
.
bromde Jose Saramago () om 19:55 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
.
bromde Jose Saramago () om 20:28 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Zo,n bodyswitchverhaal misschien?
bromde FeeX om 23:00 (op Donderdag, 25 Oktober 2007)
Of een Kafka sausje erover? iets met Insecten? The Fly. En romantiek, heel veel gruwelijke romantiek; Nekromantiek; zingende zaag en viool op het dak bij volle maan. En reizen om het reizen, met eindeloze discussies over wat reizen is enzo.
bromde Eliv om 08:46 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde eliv (URL) om 09:06 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 10:47 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde FeeX om 11:37 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
Zal er wel aankomen. Maar we wachten natuurlijk allemaal op grrrrts.
bromde Lennard om 11:46 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Don Dingo om 12:40 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 12:52 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
‘Let me put my face in your asshole’ (En dat dan een keer of wat. Da’s het refrein.)
Hoe kom ik daaraan? Wat moet ik daarmee? Waarom vind ik het grappig?
bromde Lennard om 13:20 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 13:35 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
Fascinerend.
Ik ga nu even op “Butthole Surfers” youtuben.
bromde Lennard om 13:42 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 13:54 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
Het heeft ook altijd sucses! Als was in mijn handen..
bromde FeeX om 13:56 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
Five is the magic number. Niet volgens Dela Soul. Maar daar heb ik niks mee te schaften.
bromde Lennard om 13:57 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Eliv om 15:55 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde Lennard om 16:02 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
bromde FeeX om 17:19 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
“...en kort daarna ‘vijftien pond lichter’ terug te komen.”
Is de man niet geweldig?!
:: kijkt meewarig in de voor de rest geheel verlaten leegte ::
bromde Aarsema (URL) om 18:10 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
Meer is het leven ook niet. Dat is de essentie.
bromde Lennard om 19:16 (op Vrijdag, 26 Oktober 2007)
::maakt vrijeval bewegingen::
bromde Kapitein Nemo om 14:44 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
Maar dit even terzijde.
bromde Eduardo om 17:22 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
.
bromde Flann O' Brien () om 18:47 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
Ben trouwens behoorlijk geil nu die kutpleister erafgerukt is.
Fx, handen al opgewarmd?...
bromde Eliv om 19:33 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
bromde Eliv om 22:47 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 23:18 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
Naar aanleiding van Uw laastelijke bijdragen durfde ik, nee…, wat zeg ik…, ben ik niet meer wezen fietsen. Ik heb eveneens een weekend paardrijden op de Veluwe afgeslagen. Sterker nog, ik dacht aanvankelijk mijn bed niet meer uit te komen, ware het niet dat ik vermoedde dat ik dan als bed zou eindigen. Vandaar dat ik mij sindsdien op kousevoeten voortbeweeg.
Ja, ik heb nog overwogen om op ‘spitzen’ de wereld tegemoet te treden, edoch ik vermoed dat de impact van een spitzenpunt groter zal zijn dan die van een op kousevoeten voortschrijdend individu. En aan gezien ik niet als balletvloer wil eindigen, schuifel ik nu slechts voorzichtig blootsoks voort.
Deze reactie typ ik ook met wollen wanten, hopende dat de want meer meegeeft richting toetsenbord dan richting mijn vingers. Maar de vrees te eindigen als een door mijn oma geknutselde want is desondanks aanwezig.
Edoch, uw laatste schrijfsel inzake de spiegel en haar wederbeeld hebben mij geheel doen verstarren. Was diegeen die ik vanochtend in de spiegel meende te ontwaren jonger dan ikzelf? Ben ik dan waarlijk ouder dan ikzelf altijd gedacht?
Aan de ene kant een vreeswekkende gedachte. Aan de andere kant… indien ik mij nu een kogel door het hoofd zou jagen en wederom in uw spiegel zou kijken zou ik waarschijnlijk niet zo oud ogen als op het moment van mijn heengaan. Sterker nog, ik ben jonger dan in werkelijkheid. En aangezien die werkelijkheid de dood zou zijn, ben ik dus, strikt gesproken, net iets jonger dan de dood, en daardoor dus eeuwig levend.
Heer O’Brien, ik dank u voor dit levenselixer!
bromde Oberon () om 23:25 (op Zaterdag, 27 Oktober 2007)
verveling achterland
saaiheid vergeten deugd
guttegut
heeft Feex een kut of
heet ze zo
ja, zuks hoor ik trug
van een pro
die gig zei me
dat ik schroom mot loslate
omdat ze dat graag hebbe
zo
nou eenmaal is
ook scoren
eenmaal is meer dan zat
los heet los
in boemboem land
groot land
ruime grenzen
eeuwige zee
zuinig zonnetje
de as gromt zich
nog eens om het
zwaartepunt
lach eens
naar me
doe me
doe me goed
bromde PF om 04:09 (op Zondag, 28 Oktober 2007)
Kan niet slapen om 04:09.
::Vraag me af wat hij nog meer deed achter de comp::..
Scrollt terug..
@,Eliv, door het vage vuur worden mijn handen al aardig opgewarmt..
bromde FeeX om 14:56 (op Zondag, 28 Oktober 2007)
Menigeen onder de kritische commentatoren geeft toe er niet zeker van te zijn of De Selby zich met deze theorie niet een weinigje voor hem ongewone lichtzinnigheid veroorloofd heeft, maar hij schijnt de zaak toch wel degelijk serieus en ook overtuigend uiteen te zetten.
.
bromde Flann O' Brien () om 18:04 (op Zondag, 28 Oktober 2007)
Als men zich op een punt van de als bolvormig opgevatte aarde bevindt, zegt hij, schijnt men zich in vier richtingen te kunnen bewegen, namelijk noord, zuid, oost en west. Maar bij enig nadenken is gemakkelijk in te zien dat het er in werkelijkheid slechts twee zijn, daar noord en zuid met betrekking tot een bol zinloze termen zijn en slechts op beweging in èen richting kunnen duiden, en met oost en west is het al net zo. Elk punt op de lijn noord-zuid is te bereiken door in een van beide ‘richtingen’ te reizen, daar het enig aanwijsbare verschil tussen de twee ‘routes’ irrelevante overwegingen van tijd en afstand zijn, die beide, zoals reeds aangetoond, illusoir zijn. Derhalve is noord-zuid èen richting en oost-west klaarblijkelijk een andere. In plaats van vier richtingen zijn er slechts twee. Men kan gevoeglijk concluderen, zegt De Selby, dat dit nogmaals een misvatting behelst, en dat er in feite slechts èen richting bestaat die de naam richting verdient, daar men, indien men van enig punt op de bol uitgaat en zich n welke ‘richting’ dan ook blijft bewegen, tenslotte altijd weer op het punt van uitgang terugkeert.’
.
bromde Flann O' Brien () om 19:35 (op Zondag, 28 Oktober 2007)
http://nl.youtube.com/watch?v=tnzO6yZMGP..
bromde grtsgsru64 om 00:01 (op Maandag, 29 Oktober 2007)
Sublimatie zegt de intellectueel, geile praat, gore sex zegt de leek.
Als dan de kelk overloopt
van nectar, gij, open barstende vrucht
de kerkdeur koud en dicht
laat hen gerust kauwen op onverteerbare pit
gij vijg voor vijf dagen zes nachten
bukt u zich dan voor mijn gekromde angel
zodat wij tot een vlees zullen zijn
een roos die tegen muren bloeit
een tulpenbed , een waaier van kleur
een tuin vol anjergeur om
ver weg te dragen op
de hijgende wind
van eenmaal twee zwetende lijven
wij de doornen vol sappen trekken
als geducht schrikdraad tegen
moraliserende betweteraars
die hun maskerade van jaloezie
achterstevoren dragen
maar ‘s nachts in open
leren kruis zich laten slaan
kirrend huiswaarts keren
zie hun de wenkbrauw hoog optrekken
vanwege het stukje blote dij
de onverholen blik op uw
catsuit met dat ene knoopje los
maar u betalen zoals het hoort
nee, vandaag ook niet
knoopje los als knipoog naar de nacht
in dat verloren land
wat wij voor een enkele maal
het onze mochten noemen.
bromde PF om 17:28 (op Maandag, 29 Oktober 2007)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
