stoel
 
 

Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact





Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

  Rotzooi - Okke

Woensdag, 10 Oktober 2007

Rotzooi

Ga zitten! Hier, hier ga je zitten. Nee, je moet gewoon leren zitten en leren luisteren. Bij mij thuis heb ik feitelijk heel weinig meubels. Ruimte genoeg hoor, een oud patriciërshuis, met mooie grote, hoge kamers.
Neem bijvoorbeeld mijn woonkamer. Gewoon het hoogstnodige, een goede witte leren bank, een paar fauteuils, een lage tafel, in de hoek een tv en een schemerlamp. Meer niet. Geen kranten, geen tijdschriften of prullaria, strak moet het zijn. Overzichtelijk, misschien zelfs een beetje spartaans.
Mijn vrouw heeft daar soms moeite mee. Maar ook zij kent haar plaats, heeft haar eigen plaats. De derde verdieping is geheel van haar, en op de zolderverdieping woont haar moeder, maar daar kom ik nooit. Ieder heeft de ruimte, haar eigen ruimte, respect. Ik ben blij dat de vloeren zo stevig zijn, als ik soms zie wat ze allemaal mee naar boven slepen.

Ach, ze doen maar hoor, als ze de gang en de lift maar netjes houden. Daar sta ik op, reinheid, zeker in mijn hal. Als ze die gebruiken, dan ook meteen even vegen, orde en netheid. Ja toch? Kun je nou nooit eens even stil blijven zitten? Je hoort me toch, we gaan zo weer verder!

Maar goed, zij wonen dus boven mij, zo heel veel zie ik ze niet eens. Ik leid mijn eigen leven, heb mijn eigen gedachten. Ik heb goed geld verdiend met wat anderen rotzooi vonden. Wat de een rotzooi vindt, vindt iemand op duizenden kilometers daar vandaan weer prachtig. Houten kermisfiguren uit India.. man, je werd ermee doodgegooid. Vonden ze prachtig hier. Plastic bakjes, bewaardoosjes, dingen die je hier in ieder huishouden vond in de jaren zestig, dat vonden ze daar dan weer prachtig. Gekke handel, maar het liep goed. Reisje hier of daarheen, ogen de kost geven, kijken wat ze elders rommel vinden en daar dan een goede markt voor vinden. Kijk, het blijft natuurlijk rommel, maar de één is blij dat je 'm er van af helpt, de ander is weer blij dat je 'm eraan helpt. Ik heb in mijn leven zo veel rommel gehad, dat ik het nu niet meer kan zien. Flink aangerommeld zeg maar, goed binnengelopen ook.

Hee hee, waar gaat dat naar toe? Ik ben nog niet klaar zeg ik je, kom ogenblikkelijk weer terug! Zo, en nu ga je zitten, wacht, ik zal even iets te drinken halen voor je, je zult wel dorst hebben, anders ik wel. Barman, mogen we hier nog twee pilsjes?

Zo, en nu weer luisteren. Ze is van een speciaal ras, ik heb haar zelf gehaald, in de Spaanse Pyreneeën. Uit haar nest was zij de meest ongehoorzame, de meest opstandige. Daar hou ik wel van. De makkelijkste weg is niet steeds de beste, een beetje tegenslag, een beetje risico nemen, daarmee kom je veel verder. De keus was ook niet moeilijk, zij was de enige die nog niet verkocht was. Ik heb iets met honden. Ze hebben van nature respect voor me, dat voel je. Okee, deze probeert daar nog wel eens onder uit te komen, maar ik train haar nog, ze is nog jong. Een teefje, spreekwoordelijk mag ik wel zeggen. Vrouwen kunnen vaak zo moeilijk doen. Zo tegendraads. Aangeboren. Ik train haar, iedere dag. Ik neem haar mee, voor een rondje door de stad, door de straten, door het park. Ik geef haar vrijheid, maar leg haar ook beperkingen op. Ze moet nog leren te gehoorzamen, blindelings. Waar ze vooral moeite mee lijkt te hebben, is als ik haar wil aanhalen, of als ik haar halsband om wil doen. Gek hè?

Maar alles heeft zijn plaats, hoort haar plaats te kennen en te hebben. Anders wordt het een zooitje, kijk maar om je heen. Ik vind dat heel belangrijk, overzicht en vaste plekken. Tja, ik heb geleerd met weinig ook tevreden te zijn, ik heb de oorlog nog meegemaakt. Nee, niet hier, ginder, in de oost, op Java. Jappenkamp, als jongetje van zeven, acht jaar oud. Daar heb ik geleerd wat overleven is, wat doorzetten is. Toen moest ik ook al met honden bezig zijn. Juist wij kleinen. we werden er snachts op uit gestuurd om onder het prikkeldraad te kruipen, op zoek te gaan naar kleine honden, katten. Die moest ik dan de nek om draaien, kun je je dat voorstellen? Dat je als kleine jongen van acht jaar oud een hond de nek om moet draaien, nadat je hem eerst naar je toe had gelokt? Daar kookten we soep van, zo hielden we ons in leven. Nee, geloof me, ik heb in mijn leven genoeg rotzooi gezien, gehad, ik droom er nog van... Zo, leuk je weer eens gesproken te hebben, dan ga ik nu maar eens naar het park met haar, ze zit al de hele dag binnen. Kom hier, niet steeds weglopen jij, kom hier en luister naar me...

door Okke

  Briljant
  De uitdaging

Ik snap het niet.

..of valt er niets te snappen..?
bromde L* om 11:30 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

To be or not to be. Wie had dat ooit gedacht, zo vlak na 4 oktober/dierendag: Shakespeare’s existentie gedegradeerd tot de gruwel der westerse zachtevachtenminnende civilicatie.
Over zachtevachtenminnende civilisatie gesproken: Spencer, een leuk idee, een duostuk met Feex (vorige topic). Ik had zo’n idee al ergens tussen m’n derde kwab en scrotum hangen, helemaal met iemand die niet van enige lokaal-literaire vorming weerhouden wordt. dus Fx; interesse?
bromde Eliv om 11:36 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

Prima, Okke. Stop making sense, L. Het schrijversduo Evil Feex. Klinkt niet slecht.
.
bromde Spencer Brandsen () om 11:43 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

Ik heb me altijd afgevraagd wat mensen zo mooi/prettig aan lederen banken en stoel vinden. Kan iemand mij dat uitleggen?
bromde Don Dingo om 12:15 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

Een reine hal, daar sta ik ook op.
bromde Kapitein Nemo om 12:15 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

!!
bromde Lennard om 14:40 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

De geur misschien? Of wellicht zuinigheid? Dat men denkt: Ik heb nu de koe [of het varken] opgegeten, maar nu heb ik de verpakking nog over en het is zonde om die weg te gooien.
.
bromde Spencer Brandsen () om 15:39 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

De verpakking recyclen…
Nou begrijp ik waarom er Zellofahn om m’n sjofele sofa’s heen zit.
bromde Eliv om 17:13 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

Een duo stuk?
En mijn naam als laatste genoemd?
Heer Spencer( Grrts)..en Eliv..(Vilé, Evil) Jullie heben het allemaal wel uitgedacht geloof ik..
Wellicht kunt u ook de thema,s toelichten?
bromde FeeX om 21:33 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

Ik ben bang dat ik Grrts niet ben maar gewoon mij. En we hebben niets uitgedacht.
Feexevil dan?
Thema’s zijn uiteraard geheel naar eigen keus.
.
bromde Spencer Brandsen () om 21:57 (op Woensdag, 10 Oktober 2007)

stop making sense? dat is zoooo jaren 80

technologically speaking were in the age of a quarry us dus in godsnaam wees DUIDELIJK geen vage shit meer that shit is OLD
bromde grtssy64u3 om 02:12 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Het thema is dat afkadering tot degradatie van fantasie leidt. Willy vandersteen is mijn Held, en ik sterf voor een patat met in de koude nacht van eenzaam uitgaand Amsterdam, waar de duiven op m’n kop schijten. De stoep van Febo is het paradijs van het Westen.
En ik vervloek de zon, want ik ben slachtoffer van dit mooie weer. Ik kijk naar de Peniteniaire inrichting naar buiten, en vraag me af: wat is het verschil tussen hen en mij? zij hebbben een vrijere geest, worden niet gehinderd door gemeenschappelijke waarden en normen, zijn bereid en in staat deze te overschrijden. Zij hebben geen zorgen over geld, toekomst, werk en aandacht. Ik daarentegen ploeter, faal en heb angst. Ik sta vroeger op dan zij, ga later naar bed dan zij. Zit de hele dag binnen, maak langere werkdagen. Het enige dat ons onderscheidt is lichamelijke vrijheid. Linksaf in plaats van rechtsaf. Een slagboom en hekken in plaats van alleen hekken. En een strafblad in plaats van een toegangspasje.
Stop making Sense 80’s? Ja, Grerw234ts, Terug van nooit weggeweest: Making Sense is het enige dat er in het leven toe doet!!!
Gevoel.
Gevoel
Gevoel.
bromde Eliv om 09:24 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

De merkwaardige gebeurtenissen, die het onderwerp van deze kroniek vormen, hebben zich afgespeeld in ‘...’ te Oran. Volgens algemene opinie waren zij daar niet op hun plaats, daar ze van tamelijk ongewone aard waren en Oran, oppervlakkig beschouwd, een heel alledaagse stad is, een gewone Franse prefectuur aan de Algierse kust.
Het valt niet te ontkennen, dat de stad zelf lelijk is. Zij maakt een rustige indruk en zodoende is er enige tijd voor nodig eer men opmerkt wat haar onderscheidt van zoveel andere handelssteden op iedere breedtegraad. Hoe kan men, om een voorbeeld te noemen, iemand een denkbeeld geven van een stad zonder duiven, zonder bomen, zonder tuinen, een stad waarin wiekslag nog bladergeritsel te horen valt; kortom: een neutraal oord. De wisseling der jaargetijden is er slechts te merken aan de hemel. De lente kondigt zich alleen aan, doordat er iets verandert in de lucht of door de manden met bloemen, die kleine kooplieden uit de omgeving aanbrengen, de lente wordt er op de markt verkocht. In de zomertijd zet de zon de te droge huizen in gloed en bedekt de muren met een laag as; het leven is dan nog slechts draaglijk in de schaduw van gesloten blinden. De herfst daarentegen brengt er een overstroming van modder. Alleen in de winter komen er mooie dagen.
Een gemakkelijke manier om een stad te leren kennen is, te bestuderen hoe men er werkt, liefheeft en sterft. Wellicht komt het door het klimaat, dat in onze kleine stad dit alles tegelijkertijd gebeurt op dezelfde heftige en achteloze wijze. Dat wil zeggen: men verveelt zich hier en spant zich daarom in bepaalde gewoonten aan te nemen. Onze medeburgers werken hard, maar altijd om veel geld te vergaren. Zij interesseren zich vooral voor de handel en ‘ zaken doen ‘, zoals zij het noemen, is hun voornaamste zorg. Natuurlijk voelen zij ook wel voor de zogenaamde eenvoudige genoegens. Zij beminnen de vrouw, de bioscoop en het baden in zee. Maar die genoegens bewaren zij heel verstandig voor de zaterdagavond en de zondag, terwijl zij zich alle andere dagen van de week uitsloven om veel geld te verdienen. Als zij s’avonds hun kantoren hebben verlaten, ontmoeten zij elkander op een vastgesteld uur in de cafe’s, wandelen langs dezelfde boulevard of gaan op hun balcons zitten. De begeerten der jongeren zijn heftig en kort van duur, maar de zonden der ouderen beperken zich tot het spelen op de beugelbaan, fuifjes onder vrienden en voor grof geld kaarten in een club.
Men zal opmerken, dat dit alles niet alleen aan onze stad eigen is, dat eigenlijk al onze tijdgenoten zo zijn. Zonder twijfel bestaat er heden ten dage niets natuurlijkers dan dat mensen van de morgen tot de avond werken om daarna bij kaartspel, in cafe’s en onder kletspraatjes de tijd te verdoen, die hun rest om te leven. Maar toch zijn er wel steden en landen, waar de mensen soms een vaag vermoeden hebben van iets anders. Ook al verandert dat gewoonlijk niets aan hun levenswijze, zij hebben toch in elk geval dat vage vermoeden gevoeld en dat is tenminste al iets. Oran daarentegen is een stad, waarin zulke vermoedens blijkbaar niet bestaan, dat wil zeggen: een volmaakt moderne stad.
.
bromde Albert Camus, 1942 () om 11:33 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Komt dit stukje uit ‘de pest’, of uit ‘de vreemdeling’?
bromde Kapitein Nemo om 12:04 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Het is het begin van De pest. Eergisteren gekocht voor 65 cent. Afgeschreven door de bibliotheek van Ter Apel.
.
bromde Spencer Brandsen () om 12:15 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

De pest uit Ter apel. Which reminds me: hoe is het met de winter in Leusden gesteld?
bromde Eliv om 12:48 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Die duurt gewoon voort.
.
bromde Spencer Brandsen () om 12:54 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Daarom is het nodeloos, diep in te gaan op de wijze, waarop men bij ons liefheeft. Ofwel de mannen en vrouwen verslinden elkander inderhaast in wat men de ‘liefdesdaad’ pleegt te noemen, of zij beginnen samen een lange sleurgang. Tussen deze twee uitersten bestaat maar zelden een middenweg. Ook dat is niets uitzonderlijks. Te Oran, zoals elders, is men wel genoodzaakt, bij gebrek aan tijd en bezinning, elkander te beminnen zonder het te beseffen.
Ongewoner is in onze stad de moeite die het kost, om er te sterven. Moeite is niet het juiste woord, het zou beter zijn te spreken van ongemak. Het is nooit aangenaam ziek te zijn, maar er bestaan steden en landen die u bijstaan in uw ziekte, waar men zich in zekere zin kan laten gaan. Een zieke heeft behoefte aan zachtheid, hij wil graag steunen op iets, dat is heel natuurlijk. Maar alles te Oran – de grote zaken, die er gedaan worden, het snelle invallen van de duisternis en de aard der genoegens – eist een goede gezondheid. Een zieke voelt zich er wel zeer eenzaam. Dus dan stelle men zich een stervende voor, gevangen achter honderden van hitte blakerende muren, op hetzelfde ogenblik dat een hele stadsbevolking aan de telefoon over wissels, vrachtbrieven en kortingen praat. Men kan zich wel indenken hoe ongemakkelijk de dood – zelfs een moderne dood – in een dergelijke nuchtere omgeving moet zijn.
.
bromde Albert Camus () om 13:11 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Ik heb de pest. Gelezen. Lang geleden weliswaar. Er gaan veel mensen dood geloof ik. Maar dat laat zich raden. Er is geen hoop.
bromde Kapitein Nemo om 13:25 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Ben nog maar op pagina 88, maar er zijn al heel wat mensen dood ja.
Maar hoop doet leven. En leven doet hopen. Over hopen gesproken: onlangs brak er een stuk van mijn wc bril af en dat heb ik net weer met
van dat brede bruine plakband herbevestigd. Een gespalkte wc bril, dat heb ìk natuurlijk weer..
.
bromde Spencer Brandsen () om 13:34 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Heer Spencer, is het verhaal van Heer Ane min of meer autobiografisch? Zo ja: is Eurogramschtel echt lekker?
bromde Don Dingo om 13:44 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Het verhaal van Heer Ane is niet min of meer autobiografisch, hoewel er ook elementen uit mijn eigen leven in verwerkt zijn. Maar Eurogramschtel heb ik nooit gedronken. Wel Gramschtel. Een combinatie van Amstel en Grolsch dus. Of u het lekker vindt moet u zelf maar uitproberen. Mij bevalt het wel. Vlot uw proza al een beetje?
.
bromde Spencer Brandsen () om 13:59 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

‘Hoop doet leven’, dat is iets wat Camus nooit zou zeggen. Laat je hoop maar varen, op die gespalkte wc bril, heer Brandsen.
bromde Kapitein Nemo om 19:23 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Ik wil wel, maar ik heb last van consta.. cansti.. consto.. constapie.. constipatie!
.
bromde Spencer Brandsen () om 23:27 (op Donderdag, 11 Oktober 2007)

Weet iemand hoe ik mijn kruin kan epileren zodat ik geloofwaardiger overkom? In verband met ancienniteit?
bromde Aarsema om 10:20 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Drie glazen testosteron per dag drinken, dan komt het wel goed.
.
bromde Spencer Brandsen () om 10:27 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Ik begrijp niet hoe een geëpileerd kruis je geloofwaardiger kan maken. Elk excuus is goed veronderstel ik.
bromde Kapitein Nemo om 12:06 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Het ging geloof ik om een kruin, niet om een kruis.
.
bromde Spencer Brandsen () om 12:14 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Ik denk nog met weemoed terug aan Oran. Daar waar ik als dader bekende schuldig te zijn aan de misdaad die men liefde placht te noemen. Daar waar ook ik genoodzaakt, bij gebrek aan tijd en bezinning, beminnende zonder het te beseffen. Ja, het was Oran waar ik voor ‘t eerst met deze welhaast schizofrene vorm van het minnespel kennismaakte: het oraneren.

Ik heb heel de wereld gezien en de liefde bedreven in vele plaatsen. Op de Molukken werd ik te Bula ingewijd in bulake (hetgeen, maar dit even terzijde, niet aan te raden is voor degenen die een reine hal preferen).

In China op de rivier de Fen He ontdekte ik fen hellatio. In Coin (Andalusië) kwam ik tot mijn allereerste cointus a mammalia, waarbij ik moet opmerken dat ik dankzij mijn kennis van het ecijaleren, opgedaan tijdens een eerder bezoek aan het nabijgelegen Ecija tot grote hoogten ben gekomen.
In Guyana bevoer ik de cuyuni rivier, alwaar ik mij bekwaamde in cuyunilingus. En zelfs in het oerdegelijke Nederland stortte ik mij vol overgave in het vervolmaken van mijn ter aarsilingus techniek.

Maar nimmer schonk een daad van liefde mij inniger genoegen dan het oraneren. Ik kan het u dan ook allen aanbevelen. Edoch, vergeet u niet na het oraneren het overtollige oraneersel met een kwakdoekje weg te vegen?
bromde Oberon () om 13:23 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Pure Rukkunst dus. En toch zo praktisch.
Oberon, heeft de Fallus Heyn Buurtsuperhoer u nog onderricht in de keuze van kwakdoekes? of schraapt Lotus genoeg weg?
bromde Eliv om 13:36 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Intussen lijkt het wel alsof hier stiekum oude boeken aan de man gebracht worden..
Losse bladzijden worden voorgelezen..
En over de kaft wordt maar nix gezegd.

Zelf heb ik ook een zooi op zolder staan.
Wie biedt?
bromde FeeX om 14:13 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Feex, waarom begint u geen boekwinkeltje op boekwinkeltjes.nl?
.
bromde Spencer Brandsen () om 15:40 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Hé Spencer U mag mijn boeketreex als welkomsgeschenk..
Tekent u hier maar eventjes in en dan wachtten u vele verrassingen.


  • Neemt verleidelijke pose aan waarbij er net geen inkijk is*



:: leunt subtiel iets naar voren toe::
bromde FeeX om 17:30 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Verdomme… geen GR666TS op vrijdag. Dat wordt een saai weekeinde.
bromde Aarsema om 17:35 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

@ Aartsema… Wellicht prefereert u wat biologieboeken?
U bent bekend met de evolutie theorie?
bromde FeeX om 19:26 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Heeft u geen fijne leesboeken?
.
bromde Spencer Brandsen () om 20:35 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Er valt natuurlijk overeen te komen over mijn Stephen King verzameling..
Maar, eerlijk gezegd kan ik daar moeilijk afstand van doen..
bromde FeeX om 20:42 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Er is bijna iedere avond wel een Stephen Kingverfilming met bovennatuurlijke onzin op tv, dus daar heb ik niets aan. Hoewel,
Misery is wel aardig. Maar die is dan ook zonder bovennatuurlijke
onzin.
.
bromde Spencer Brandsen () om 21:07 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

‘ Atomica is een zeer ingewikkelde materie die je kunt algebraiseren, maar je zou het je geleidelijk aan eigen moeten maken, anders zou je een hele avond bezig zijn er met linialen en cosinussen en zulk gereedschap een stukje van te bewijzen, en per slot nog niet zien wat je iegenlijk bewezen had. Als dat gebeurde zou je van voren af aan moeten beginnen tot je een plaats gevonden had waar je je eigen feiten en cijfers bewezen had zoals ze in de algebra van Hall en Knight worden geschetst, en vanaf die plaats zou je weer moeten vertrekken tot je het hele geval geloofde zoals het hoort, zonder dingetjes erin die je maar half gelooft of ergens een twijfel die je blijft pijnigen als je boordeknoopje wanneer dat in je bed is zoekgeraakt.’
‘ Volkomen juist,’ zei ik.
.
bromde Flann o' Brien () om 21:54 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

ik heb al om 17.00 bovennatuurlijke opnzin gemaild naar de baron….
bromde grtsgudxiec om 22:14 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

‘ Mitsdien en dientengevolge,’ ging hij voort, ‘ kun je gevoeglijk afleiden dat je zelf uit atomen bestaat en je broekzak ook en de slip van je hemd en het voorwerp dat je gebruikt om de etensresten uit de holte van je holle kies te peuteren. Weet u misschien wat er gebeurt wanneer je met een flinke smidshamer of een stomp voorwerp op een staaf ijzer slaat?
‘ Wat dan?’
‘ Als de klap valt, worden de atomen onderin de staaf geslagen en daar bij elkaar gedrukt als eieren onder een goede kloekhen. Na verloop van tijd beginnen ze weer rond te zwemmen en keren ze tenslotte terug naar de plek waar ze vandaan gekomen zijn. Maar als je lang en hard genoeg op de staaf blijft slaan krijgen ze daar de kans niet toe en wat geburt er dan?’
‘ Dat is een moeilijke vraag.’
‘ Vraag maar eens aan een smid hoe dat precies zit, dan zal hij je vertellen dat de staaf geleidelijk zal verdwijnen als je er steeds maar hard op blijft slaan. Een aantal atomen van de staaf zal in de hamer terechtkomen en de andere in de tafel of de steen of wat er ook onder de staaf ligt.’
‘ Dat is welbekend,’ gaf ik toe.
‘ De bruto en netto uitkomst daarvan is dat mensen die het grootste deel van hun aardse bestaan op ijzeren fietsen over de doornige paden van deze gemeente rijden, als gevolg van het stuivertje wisselen der atomen een persoonlijkheid krijgen die met die van hun fiets is vergroeid, en je zou ervan staan kijken hoeveel mensen hier uit de buurt bijna half mens half fiets zijn geworden.’
.
bromde Flann o' Brien () om 22:41 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

Heeft de baron zich misschien verslapen, of is hij aan de dood overleden? Je weet het hier maar nooit..
.
bromde Spencer Brandsen () om 22:43 (op Vrijdag, 12 Oktober 2007)

In dit geval moet ik me meer op de relifieuze boeken storten..
De duivelsverzen , de bijbel, en de pornobladen..Wie biedt?
bromde FeeX om 07:59 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

De bijbel heb ik al en ik heb net heel geil gedroomd. Dus wat moeten de duivelsverzen kosten?
bromde Spencer Brandsen () om 09:15 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Ik heb hier nog een heele goeie spelingscorektor ligen. Wie bied?
bromde Kapitein Nemo om 12:34 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Geachte heer Eliv, ik kan u proefondervindelijk mededelen dat diverse merken kwakdoekjes weliswaar het kwaksel wegvegen, edoch allen het euvel vertonen een weinig tot menige hoeveelheid kwakdoekjespluis achter te laten op de oraneerbuis, hetgeen natuurlijk niet de bedoeling is.

Derhalve heb ik het met de plaatselijke Buurtsuperhoer op een accoordje kunnen gooien en draagt zij er persoonlijk zorg voor dat mijn onaneersel professioneel wordt verwijderd. Niet alleen is mijn onaneerbuis nu blinkend schoon, maar bijkomend voordeel is tevens dat zij dagelijkse voldoende eiwitten binnenkrijgt, hetgeen haar gezondheid ten goede komt.

Ja, heer Eliv, ik heb het getroffen met mijn buurtsuper. Ik kan u dan ook nauwelijks beschrijven welk een vreugdevol gevoel er door mij heen gaat als ik haar blij hoor roepen: absorberen maar! U zou het zelf eigenlijk eens moeten proberen. Ik kan u desgewenst haar gegevens toezenden.
bromde Oberon () om 14:34 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Spellingscorrector?
Was een test of jullie niet ingedommeld waren..
@ Spencer Gesigneerd.. door Rushdie zelf!!beetje gehavend vanwege zijn reis/vluchten. Ook heb ik “woede’ van hem hier liggen..blijft actueel..

Wat had u op uw bankrekening staan?
bromde FeeX om 16:25 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Heel weinig Feex, heel weinig..
bromde Spencer Brandsen () om 16:53 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Oei… ik heb wel een bevlekte pleeboy liggen..
U kunt de portokosten toch wel betalen hoop ik?
bromde FeeX om 16:56 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

2003 schijnt een uitstekend jaar geweest te zijn, voor porto.
bromde Kapitein Nemo om 17:01 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

De portokosten lukt misschien nog net..
bromde Spencer Brandsen () om 17:24 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Uiteraard wil ik het goed verpakt versturen, Indien het om een oud exemplaar gaat waar Viola holt nog een jonge blom was..
Een ware klassieker gered uit de w.c keet van de sociale gemeentelijke nachtopvang.

Dát exemplaar zocht u toch?
bromde FeeX om 21:20 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

Nee, ik bedoelde dus eigenlijk de duivelsverzen, maar ik voel me vandaag helemaal niet zo goed, vandaar dus.
bromde Spencer Brandsen () om 21:31 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

‘ Weet u zeker dat de fiets zo menselijk is?’ vroeg ik hem. ‘ Is de atoomtheorie werkelijk zo gevaarlijk?
‘ Hij is tussen de twee en drie keer zo gevaarlijk als hij zou kunnen zijn,’ antwoordde hij somber. ‘’ s Morgens vroeg denk ik vaak dat het vier keer is, en wat meer is, als je hier een paar dagen woonde en je oberservatie – en inspectievermogen de vrije loop liet, zou je weten hoe zeker de gewisheid van zekerheid is.’
‘ Gilhaney zag er niet als een fiets uit,’ zei ik. ‘ Hij had geen achterwiel en een voorwiel had hij geloof ik ook niet, hoewel ik hem van voren niet zo goed bekeken heb.’
De brigadier keek mij ietwat meewarig aan.
‘Je kunt moeilijk verwachten dat hij een stuur uit zijn nek laat groeien, maar ik heb hem wel gekker dingen zien doen. Is het je ooit opgevallen hoe vreemd de fietsen zich in deze contreien gedragen?’
‘ Ik ben nog niet lang in deze streek.’
.
bromde Flann O' Brien () om 21:44 (op Zaterdag, 13 Oktober 2007)

pffft atoomfysica is voor hobbykelderprutsers in Geneve:

Let op: Kleinste gaatje in dit universum (Con-stante van Dirac) maal twee keer één maal PI (PI? Was dat niet iets met baby en een blokje en een hamertjetikcirkeltje? flink doorrammen… 3.1415926gaaaaaaaaaaaaaap), even delen door mijn huisnummer (66), vijvendertig draaien aan de mandelbrotkoffiemolen en je hebt gewoon één hele dikke geile spleet. Of niet dan? Feex? Aadje? CiNNer?
bromde grtsxdu6ik5kt om 09:39 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Britney?
bromde Kapitein Nemo om 10:29 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

‘ Let dan eens op de fietsen, als je het tenminste leuk vind om je voortdurend te verbazen,’ zei hij. ‘ Als iemand het zo ver laat komen dat hij voor de helft een fiets is, zul je daar niet veel van merken omdat hij dan een flink deel van de tijd met èen elleboog tegen een muur aan staat of met èen voet op de stoeprand. Met dames en damesfietsen zijn natuurlijk nog andere dingen verbonden waar ik het een andere keer nog wel eens met je over zal hebben. Maar de door een man bereden fiets is een omineus en geladen fenomeen en een zeer gevaarlijk apparaat.
Op dit moment naderde op een fiets snel een man met lange jasslippen achter zich aan, freewheelde gemoedelijk de heuvel af en reed ons voorbij. Ik bekeek hem met zesdubbele arendsblik, en probeerde uit te maken wie er op reed en of het werkelijk een man was met een fiets op zijn schouders. Ik kon echter niets gedenkwaardigs of opmerkelijks ontdekken.
De brigadier keek in zijn zwarte notitieboekje.
‘ Dat was O’ Feersa,’ zei hij tenslotte. Die is maar 23 procent.’
‘ 23 procent fiets?’
‘ Ja.’
‘ Betekent dat dat zijn fiets ook 23 procent O’ Feersa is?’
‘ Inderdaad.’
.
bromde Flann O' Brien () om 12:46 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

‘ Hoeveel procent is Gilhaney?’
‘ Achtenveertig.’
‘ Dus O’ Feersa heeft een veel lager percentage?’
‘ Dat is te wijten aan de gelukkige omstandigheid dat er drie op elkaar lijkende broers onder èen dak wonen die te arm zijn om elk een aparte fiets te hebben. Je hebt mensen die niet weten wat een geluk het is dat ze armer zijn dan een ander. Zes jaar geleden heeft een van de drie O’ Feersa’s een prijs van tien pond gewonnen met een prijsvraag. Toen me dat ter ore kwam wist ik dat ik maatregelen zou moeten nemen omdat daar anders twèe fietsen in huis zouden komen, want je begrijpt wel dat ik maar een beperkt aantal fietsen per week kan stelen. Ik wou geen drie O’ Feersa’s tot mijn last hebben. Gelukkig kende ik de postbode heel goed. De postbode! Grote goeie gebraden roodkoperen krielhanen met kaantjes!’ De gedachte aan de postbode scheen de sergeant een voorwendsel tot ongelimiteerd vermaak te verschaffen en een ingewikkeld gebarenspel met zijn rode handen tot gevolg te hebben.
‘ De postbode?’ zei ik.
‘ Eenenzeventig procent,’ zei hij rustig.
‘ Goeie grutten!’
‘ Elke dag een rondje van 38 mijl op de fiets, 40 jaar lang, door de hagel, de regen of de sneeuwballen. De hoop deze waarde weer onder de 50 te krijgen is zeer gering.’
.
bromde Flann O' Brien () om 13:15 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

valt best mee hoor, ik ga zo bus 50 naar zesit ik bedoel zesit ik bedoel zeist pakken, halte Zonnehuizen, ik werk daar nl. op zondag in de jeugdpsychiatrie. zie je wel, helemaal geen fantafasie voor nodig. tis gewoon de ptaktijk van alledag. voor mij tenminste?
bromde grtsbrds68d74xi om 14:05 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

O ja en ik ga zes pakjes luxe vleeswaren naar de Luna Boven brengen, dat is nl. een groep op de Zonnehuizen, waar ik werk, jeugdpsychiatrie had ik dat al gezegd? Daar belden ze gister nl. over om een uurtje of zeven. En ik heb een neiuw toestenbord mee voor het LoudOn huis, dat is mijn groep, want die ouwe daar kreeg iedereen RSI van. gewoon de ptaktijk van alledag zie u wel? voor mij iig wel…
bromde grtsrsu674i om 14:09 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Koffie gedronken, krant gelezen, kattebak verschoond, op tv naar autoracen gekeken, potje geschaakt, afwas gedaan, Wietplanten water gegeven, beetje opgeruimd, strax stofzuigen en nog wat meer opruimen, misschien een stukje fietsen, scheren, douchen, stukje kozijn of plafond schilderen, bestelling naar AH mailen.
.
bromde Spencer Brandsen () om 14:50 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Ik ben vandaag aan het stofzuigen, bezemen, stoffer-en-blikken, bezemen, stofzuigen, spachtelputz krabben, stofzuigen en bezemen. Als dat af is ga ik nog een poosje spachtelputz krabben, stoffer-en-blikken en stofzuigen.
bromde Adriana (URL) om 15:29 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Heel goed Adriana, een mens moet een beetje bezig blijven. Spachtelputz?
.
bromde Spencer Brandsen () om 15:49 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Dat korrelpleisterwerk voor op de muur.
Stucadoorswerk…. krijg je blaren van, en goed voor een partij flink zweten.
Het echte werk dus..
bromde FeeX om 16:38 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

Wat een drukte op de dag des Heres. Druk bezig met spullen in te pakken en de verhuizing voor te bereiden, terwijl mijn alter ego en imaginaire vriendin de hele dag het bed nog niet verlaten hebben. Zul je zien dat ze straks ook nog eten verwachten.
bromde Don Dingo om 17:02 (op Zondag, 14 Oktober 2007)

pfft net tuus, kinderachtig jongetje van 17 in de isoleercel slaapt als het goed is en anders bellen ze 112 maar. zo, ik ga mijn vanmiddag gevonden roadkillegeltje even wat TLC geven…
bromde grtszye6w3 om 00:32 (op Maandag, 15 Oktober 2007)

  
Persoonlijke info onthouden?

/ Textile

Epistels die ouder zijn dan 7 dagen krijgen een bonusvraag om spamscriptjes een loer te draaien.
 

  (Register your username / Log in)

Kattebel:
Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.



het slijk der aarde

 

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)