Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Vrijdag, 20 Juli 2007

Heer Michiel,

Dat kleine zinnetje dat u me laatst schreef: u kunt nooit te ver gaan...dat verheugde mij zeer, amice. Want hoe vaak komt het niet voor dat uit het diepste onderbewustzijn een gedachte opwelt, een gedachte die men voor het goede fatsoen en de schone schijn eigenlijk niet zou mogen denken. Maar ach... een mens is tenslotte ook maar een wellustig beest en van dergelijke gedachten, daar zegt u van: u kunt nooit te ver gaan. Dat schenkt een gevoel van grote vrijheid. Een gevoel van diepe rust. Ik kan alles zeggen en schrijven, er zijn geen verboden woorden en er wordt aan eventuele boerse of anderzins de wetten der betamelijkheid overschrijdende uitspraken geen aanstoot genomen. Mijn gehele exhibitionistische en tegelijkertijd zo kuise persoonlijkheid kan ik in bombastisch proza blootleggen zonder gêne.

Maar wat nou als het begint te vervelen naarmate de tijd verstrijkt. Zou u dan durven zeggen: Meneer Theodoor... u bent een dun boek en ik heb u uit? Glimlacht u om mijn strapatsen tot u in een geeuw besluit mijn brieven niet langer te openen? Stokt daar ons platonisch onderhoud?

Niets is zo vervelend als een clown die telkens opnieuw zijn kunstje vertoont. Wee nu het mij plotseling droef te moede is geworden en gedachten van naderend afscheid gekoppeld aan de onvermijdelijke dood mij even naar adem doen snakken. Edoch weest niet bevreesd... het dient toch alles mooischrijverij en ijdelheid, mijn koketteren met een voortijdig verscheiden.

Nu even klare wijn. U gaf mij carte blanche maar wat doet u? Blijft u anstvallig uw erotische strapatsen in een nevel van mysterie hullen of geeft u mij ook eens inzicht in uw diepste zielenroerselen. Ik maak me trouwens zorgen om u. Het komt mij voor dat u vereenzaamt. U gaat toch wel op vakantie?

door T.M. Snokman

  Onvoltooid verleden strijd
  Meester

“U kunt nooit te ver gaan…” Kijk, zo komen we ergens. En beter een dun boek dan helemaal geen boek.
bromde Spencer Brandsen () om 12:22 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Ik ben een prentenboek. Wil iemand eens kijken?
bromde Kapitein Nemo om 16:48 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Nou, maar wat graag. Kapitein, zijn wij de enige 2 die niet op vakantie zijn?
bromde Spencer Brandsen () om 18:20 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Neenee, ik vereenzaam ook.
bromde bicat om 20:18 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Hmm. Nemo en Brandsen hebben elkaar tegenwoordig. U zult dus het met mijn gezelschap moeten doen, baron.
Ik ben ook reuze eenzaam, tot ergens morgenmiddag. bewegende feest zich namelijk uit zijn naad in het Brabantse land.
bromde Adriana om 20:24 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Parbleu, wat triest. Speciaal voor u een goede fles. Voor de bewegenden en de Lennards onder ons het volgende:
bromde bicat om 20:33 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Ha, de baron en Adriana zijn er ook. Wat gezellig. Gaat u op een
ander tijdstip op vakantie of helemaal niet? Ik ga niet. Doe ik al heel lang. Niet gaan dus. Ik ben een Thuisblijfheld. Ik blijf dus thuis, omringd door de allermodernste Thuisblijfapparatuur. Kan
het iedereen aanbevelen. Misschien moet ik er eens wat over
schrijven. Maar ik moet nog zo veel.
bromde Spencer Brandsen () om 21:02 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Sint Jan! Dikke Toon op de tuba! Wat een troost. Daar hoeft geen fles aan te pas te komen.
bromde Lennard om 21:15 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

De schutterij komt langzaam van zijn oubollige imago af…
Wordt zelfs geplaatst bij Bicat!

ProosT!!
bromde FeeX om 21:41 (op Vrijdag, 20 Juli 2007)

Ik beken het. Ik haat de mensen met wie ik eerder een straat deelde. Ik haat hun achterlijke bekrompenheid en kleinzieligheid. Ik haat hun onvermogen om geschillen op volwassen, verantwoordelijke wijze op te lossen zonder dat eeuwige “ik-heb-gelijk-nee-ik-nee-ik!”-getouwtrek.

Is dat werkelijk waar jullie leven om draait, het halen van jullie gelijk? Denken jullie betere, machtigere of slimmere mensen te zijn wanneer iemand op jullie afstapt, jullie op de schouders klopt en zegt: “ja, jij hebt gelijk. Niemand hier heeft gelijk, behalve jij: jouw visie is de enige juiste”?

Zogenaamde mevrouw in je witte huisje en bandiet met je ontwijkende ogen- zijn jullie trots op jezelf? Is jullie leven comfortabel zo met jullie slechte geweten? Vinden jullie het prettig om letterlijk tot je enkels in de hondenstront te staan? Voelt mevrouw de pathologische leugenaar zich nu niet een beetje belachelijk wanneer ze terugkijkt op haar vertoon? Jij bent geen dame, maar een slechte karikatuur daarvan. Een bloedzuiger die haar mannelijke slaaf (die ze honend “echtgenoot” noemt) uitzuigt en haar zogenaamde capaciteiten enkel en alleen gebruikt om andere mensen het leven zuur te maken en geld uit de tas te kloppen. Dacht je soms dat ik je niet met die laffe grijns van je zagen kijken naar het te koopbord aan je gevel? En wie was wie nu slimmer af? Dacht je dat ik je vertroebele gedachtengang niet kon volgen?Denk je dat je om tot jouw laffe daden te komen je over een bijster hoog iq dient te beschikken? Je bent strategisch gezien zwakker dan je zou denken- jij manipuleerde mijn ouders. Goed. En daarom manipuleerde ik jou. Een dolksteek recht in die hoge, houterige rug van je. Ik had je gezicht wel eens voor me willen zien toen je je realiseerde dat ik je een loer had gedraaid. Dat is mijn manier om kiet met je te spelen. Hoe voelde dat, om je zo dom en beetgenomen te voelen?
Waarom zou jij alleen dat recht hebben? Omdat je mevrouw die-en-die bent, in je eigen zieke geest? Niets ben jij, een persoonlijkheid zonder vorm of inhoud. Leegte. Arm, arm klein meiske. Wat zul je wel niet van me denken, mocht je dit ooit van mijn eigen mond horen? De hele grote boze wereld is tegen je, niet waar? Jij weet van niets en de ware manipuleur en leugenaar, dat ben ik. Dat is wat je de mensen vertelt en wat je je jezelfvoorhoudt. Je doet maar, meiske. Een tiener van in de dertig, dat is wat zowel jij als die domme bullenbak van je zijn. Telkens weer kijken hoe ver jullie je grenzen dit keer kunnen verleggen, bang om een reprimandum te krijgen en een chronisch gebrek aan enig sociaal inzicht of oprechte betrokkenheid. Empatieloze schurken, die alleen voor zichzelf leven en mens en dier misbruiken. De psychologie heeft een etiketje voor mensen zoals jullie. Trieste mensen, dat noem ik jullie in normaal taalgebruik. Kleine trieste mensen, die in een trieste leugen leven, hun trieste levens aan elkaar plakten met meer trieste leugens. Jullie zijn zo walgelijk en weerzinwekkend, dat jullie zelfs tegen elkaar liegen. Een liefdeloos huwelijk, gebaseerd op macht. Maar wordt niet te overmoedig, mijn waarde ex-vriendin- je bevind je op een gladde helling en je hebt platte, profielloze schoenen aan je voeten.

Meneer de oplichter, schruk, bandiet, hypocriet, lafaard, compagnon van de vuurdraak- heeft je moeder, dezelfde moeder die jouw tuin en buitenmuren om het half jaar ontsmet, je nooit geleerd dat je niet altijd je zin kunt krijgen in het leven? Ach, wat zeg ik nou toch weer. Een vrouw die haar zoon van midden in de dertig zo verschoont en betuttelt, is te verblind door moederliefde om de vele grove fouten die haar verachtelijke zoon en schoondochter bewust begingen, te zien. Fouten? Ach, natuurlijk, vergeef me! Het overkwam jullie natuurlijk, zoals altijd! Jullie hebben uiteraard geen aandeel in al jullie leugens en manipulaties. Wat gebeurt er wanneer jullie alsmaar groter wordende schuld niet langer meer op iemand anders afgeschoven kan worden? Wat als jullie een keer echt betrapt worden? Ik verwacht dat ik het dan zal lezen in de krant, in een artikel met een foto van rails die naar het plaatselijke station toe leiden. Zwakke, misselijke persoonlijkheden zijn jullie, waar ik terecht vanuit de verre hoogte op neerkijk.

En nu het mevrouwtje van de tweeblok op de hoek- jij ingebeeld serpent met je zogenaamd voorbeeldige zoontje en je overwerkte beunhaas, ook jij ontkomt niet aan mijn “ik-haat”-bericht. Je zoon die tot drie uur in de nacht muziek draait zodat het kleine meisje van de buren niet kan slapen, dat is normaal en acceptabel volgens jullie. Maar wanneer het andere kleine meisje van de andere buren een keer op haar schommel de tuin in kijkt, dan staan jullie haren recht overeind. Dan is jullie “privacy aangetast” en dan zullen jullie “helaas andere maatregelen moeten treffen”. Belachelijk gewoon. Absurd. Welke “maatregelen”, mevrouw serpent, was je van plan te treffen? Wilde je soms de rijdende rechter erbij halen? Een kind van 11, hoe lang zal zij nog met haar klimrek en schommel spelen? Een jaar? Twee jaar? Is het wel de moeite wel waard om er zo’n ophef over te maken? Ach, natuurlijk. Het ontschoot me weer: het gaat helemaal niet om de concrete overlast wat zij veroorzaakt, maar om het halen van jullie gelijk. Sorry, ik zal er in het vervolg aan denken. Ik weet hoe belangrijk dit soort dingen zijn voor geestelijk beperkte mensen.

De duivelin die schuintegenover de strontboeren van het witte huisje woont, wil ik als laatste uitlichten. Hoe haal je het in je hoofd om iets waar jij notabene voor gestudeerd hebt, tegen mij te gebruiken? Hoe haal je het in je zotte hoofd om iemand die zo ziek van alles was maar vooral ziek van jullie over de straat te brengen zoals jij deed? Waar had ik dat aan verdiend? Deed je het omdat ik jonger en zorgelozer ben dan jij? Of omdat ik niet zo dom was om twee kinderen in de wereld te zetten waar ik niet voor kon zorgen? Of misschien omdat ik je zoontje een keer vroeg te stoppen met het pesten van de hond? Of omdat je gewoonweg vond dat jij degene was die ziek moest zijn, ziek van alles, ziek van jezelf, ziek van je gefrustreerde gesnauw tegen je kinderen en ziek van het leven en dat ik, veilig thuis, jong en intelligent- geen enkele reden had om ziek te worden? Wie weet hoe jouw gekronkelde hersentjes werken, niet waar? Fiets jij maar met je neergeslagen blik, jij negatieve kwelgeest met je ontevreden gezicht. Jij deed alle leed jezelf aan, dat kan ik van niet mezelf zeggen.

Dat laatste geldt voor jullie allemaal. Jullie creeëren problemen waar er geen zijn. Jullie klappen uit elkaar als vuurwerk wanneer er ook maar iets niet naar jullie zin is. Nooit leggen jullie de blaam of de oorzaak van alles bij jezelf. Nee, daar is intelligentie, moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Geen van jullie heeft deze eigenschappen. Jullie allemaal zijn niets anders dan leugenaars, manipuleurs en huichelaars die mijn tijd verdoen. Jullie allemaal, zij die ik genoemd heb en zij die ik slechts in gedachten heb genomen, zijn het ultieme voorbeeld van hoe ik niet wil zijn.

Ik was pas 20 toen ik bij jullie kwam wonen. Ik ben nu slechts een paar jaar ouder. Jullie allen zijn tussen 10 en 30 jaar ouder dan mij. Toch voel ik me jaren ouder dan jullie. Wanneer ik een blik werp op de doffe ellende die jullie “thuis” noemen, dan weet ik waarom. Ik ga verder, terwijl jullie in dezelfde stront zullen blijven roeren- figuurlijk, maar zeer zeker ook letterlijk. Ik kon jullie niveau niet overstijgen, omdat ik nooit op een dergelijk dieptepunt ben gekomen- zelfs niet in de meest helse dagen die ik doorleefd heb. Ik had zoveel meer excuses gehad dan jullie rimpelloze leventjes om me op dezelfde wijze te verlagen. Maar dat deed ik niet. En weten jullie waarom? Omdat ik verder keek dan mezelf en me openstelde voor anderen. Omdat ik niet alleen aan mijn eigen meug dacht en me telkens afvroeg: “Is dit redelijk?” Omdat ik al jong de samenhang van de dingen begreep en bovenal, omdat ik besloot van mijn fouten te leren. Maar leren kan je alleen wanneer je erkent dat je fouten maakt. Aangezien jullie allemaal tot in het einde der tijden overtuigd zullen blijven van jullie eigen, onomstotelijke gelijk, kunnen jullie nu al het eindresultaat van het leerproces van jullie leven voorstellen. Dat is jullie eigen veranwoordelijkheid. Maar ik, ik ga door. De afstand tussen ons zal nog vele lichtjaren groter worden de komende jaren- en daar verheug ik me nu al op.
bromde C. om 02:49 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Daar heb je hem weer.
bromde De buren om 05:53 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Ah, U bent mijn buurman? Degene die ‘de boel in de gaten’ houdt, Precies weet hoe laat men vertrekt en thuiskomt , ook weet welk bezoek er waar komt? U die de hond maar overal laat schijten, en niet de moeite neemt om hem uit te laten`, alhoewel.. met uw nieuwe hond liep u wel ‘in het begin’, maar nu lopen er smorgens 2 honden los, en doet u net alsof u ervan staat te kijken dat ze bij een ander schijten..Kunt u niet beter uw kinderen in de gaten houden ,of ..krijgen ze ook instructie,s om de buurt in te gaan,wilt u ze gewoon niet in huis hebben????
Niet werkten, maar als u ‘werkt’ thuis, altijd op de zaterdagmorgen, uiteraard met extra met flink lawaai, besluit de inrit te doen,waarna het weer stilligt een half jaar voordat u het afmaakt, vanmorgen was het weer zover….
Uw lawaai trok weer alle aandacht.
De trilmachine ratelde over de keien heen, was er weer vroeg bij…
Dus..dat bent U?
bromde FeeX om 11:16 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Ik word zo zenuwachtig van vakanties, het idee alleen al zorgt voor gerommel. Enkel in de eenzame beslotenheid van mijn woning kan ik mijn gelijkmoedigheid handhaven.
bromde Kapitein Nemo om 12:12 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Waarde C,
heeft U al eens het aantal malen het woordje “ik” geteld in Uw stukje proza? Moet U eens doen, gewoon voor de aardigheid.
bromde Arnaud om 12:13 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

51 keer, hoezo? Wat moet je van me?

‘s avonds , als het buiten donker wordt, droom ik ervan om lukraak vrouwen te vermoorden. niet gewoon doodschieten ofzo, nee echt uitgebreid. ik krijg een stijve pik als ik eraan denk hoe het is om een vrouw langzaam de keel dicht te knijpen en haar gorgelend en spartelend de hoop in haar ogen te zien verliezen. hoe haar armen eerst vurig en sterk zijn, en langzaam passief en slap worden, de geur van urine achterlatend als ze alles laat lopen met haar laatste ademstoot. als ik over straat loop, zie ik ze op hun fietsjes langs me fietsen. met de kraagjes van hun jasjes omhoog, mij negerend, omdat ik met een hond ben. elke keer moet ik op mijn tanden bijten om er geen van de fiets te trekken en de struiken in te sleuren. in de rij bij de kassa fantaseer ik erover om de kassajufrouw met haar hoofd egen de lopende aan te meppen en hevig bleoden in de kont te neuken terwijl ik haar armen met mijn riem op haar rug vastmaak. ik zit hier heel erg mee. ik weet dat het niet mag van de wet. maar ik kan niet anders. de wereld zou zo veel beter zijn zonder die kankerhoertjes van 15, met hun sletten make-up die me de hele dag uitdagen en bijna smeken om verkracht te worden met hun naveltruitjes en korte broekjes. ik kan nergens anders meer aan denken. help!
bromde C. om 12:24 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

U bent idd mijn buurman…
En bij de Aldi al niet meer welkom,had ik vernomen.
Uw kleine gluiperige bloeddoorlopen ogen en uw verschijning, behoeft geen horror meer…
bromde FeeX om 15:01 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Kapitein, u haalt mij de woorden uit de mond. Zouden wij misschien familie van elkaar zijn? Ik ben wel eens in Belgie
geweest dus het is niet onmogelijk.
bromde Spencer Brandsen () om 15:56 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Dat zou best kunnen. Misschien bent u wel mijn vader. Mijn moeder zegt dat de zuipende hoerenloper dood is, maar ik heb daarvan nog geen harde bewijzen gezien.
bromde Kapitein Nemo om 17:18 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

ZOON!
bromde Spencer Brandsen () om 17:53 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

VADER!
bromde Kapitein Nemo om 23:25 (op Zaterdag, 21 Juli 2007)

Maar hij is tenminste niet dood gegaan tijdens de 4×50 kilometer van Eindhoven…
bromde Niky (URL) om 11:29 (op Zondag, 22 Juli 2007)

Heerlijk zo,n familie reunie..
En dat dát mogenlijk is bij Bicat…
Bicat brengt mensen nader tot elkaar,alhoewel de imago van Bicat hierdoor wel een knauw krijgt vrees ik..,
bromde FeeX om 12:29 (op Zondag, 22 Juli 2007)

.........................................
bromde FeeX om 15:12 (op Zondag, 22 Juli 2007)

Zeg C, kots je walgelijke onzin even ergens anders uit, wil je?
bromde de opperbuurman om 21:12 (op Zondag, 22 Juli 2007)

@C:
stap op het vliegtuig naar St. Petersburg, en geef eens toe aan de verleiding van 15-jarigen. Grote kans dat die driften vanzelf verdwijnen. Niet in Nederland proberen. Want alhoewel dit een land is vol airbagmoralisten (moderne moraalridders zo u wilt salonsocialisten waar in vergelijking de doorsnee Noordzee strandkwal nog meer ruggegraat heeft. Nee, gewoon, omdat geld en macht daar nog hun ouderwetse waarde hebben in Rusland.

Mocht je echt voor je zieleroerselen behandeld willen worden: Zieke geesten zijn goed te genezen, en wel met de methoden die door je eigen brein spoken.
Lik een postzegeltje, ga onder de douche staan, en begin je haar te wassen. En als je voelt dat je haar gewassen wordt door andere handen dan die van jezelf, kijk dan in de spiegel. Denk verolgens nog eens grondig aan je zieke gedachten en vraag of diezelfde handen die je haar wassen je voor eeuwigh van je zieke geest willen genezen.

Voor een grotere kans van slagen van het zaligmakende en tegelijk verlossende gegorgel van de handen: zet gerust een pruik op.
bromde Eliv om 13:45 (op Maandag, 23 Juli 2007)

Lekker Nemo

plop
bromde grtshae6uuz om 16:45 (op Maandag, 23 Juli 2007)

Zeg, hoe is het op de zaak?

:: bedenkt hoe de kanker naar mijn hoofd kruipt en ik geen andere vraag meer kan bedenken ::
bromde Aarsema om 23:07 (op Maandag, 23 Juli 2007)

‘k Had anders wel zeebanket verwacht bij Nemo. Gheghe.
bromde Leez om 20:24 (op Woensdag, 25 Juli 2007)

...u kunt nooit te ver gaan?

Ik ben laatst toch echt te ver gegaan, weliswaar omdat ik in gedachten verzonken liep, maar toch…

Doormijmerend besef ik dat ik, door te ver te gaan, natuurlijk ook weer aanving met simpelweg opnieuw te gaan, als ware het gaan een perpetuum mobile, een cirkel van gaan waarin begin en einde elkaar zijn. En in dat perspectief kan men waarlijk nooit te ver gaan.

Edoch, mijn gaan moest mij ergens toe leiden. En doordat ik ergens vergat om niet meer te gaan, schoot ik mijn doel voorbij, en in dat opzicht ging ik toch echt ver.
bromde Oberon () om 14:38 (op Woensdag, 8 Augustus 2007)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)