Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 1 November 2006

Liefde met de grote L

Ik heb het monster eindelijk in de hand. Na al die jaren van ellende en achternagehol en heipalen en nog meer miserie. Het doet ver-schrik-ke-lijk pijn. Mensen met een intact kruis kunnen zich die pijn onmogelijk voorstellen. Ik lig in de sofa met de hand rond m'n lid dat druipt van het bloed. M'n andere hand houdt het T-shirt op m'n kruis.

Aan tafel zit m'n lief. Zij rookt een sigaret, kijkt naar buiten. Buiten regent het pijpenstelen. Zij vraagt of ik het gedaan heb. Ik kan enkel kreunen. Zij werpt een vluchtige blik. En zij ziet hoe ik half overeind zit en hoeveel pijn ik lijd. Erg comfortabel zit ik niet. Ik wil dat zij iets onderneemt. Ik heb tenslotte haar eis ingewilligd. Als dat geen echte liefde is, wat dan wel?

De bal is eerder beginnen te rollen. Ik moest opbiechten dat ik voor de zoveelste keer ons schaap koud had gepakt. Vooral dat koud was er voor haar te veel aan. Koud, had zij getierd, ons Isabelleke verdient dat niet: koud gepakt worden. Ik was een beetje heel erg over mijn toeren en voer tegen het mens uit: wat had ik dan wel moeten doen? Had ik het beest dan eerst oraal moeten bevredigen, riep ik nogal dwaas uit. Oké, ik geef het toe, ik ben een eersteklas zot die z'n lusten niet erg onder controle heeft.

Het is de eerste keer niet dat ik een dwaasheid heb begaan. Zo volgde ik de raad op van m'n grote broer toen ik amper dertien was: ik sleurde de eerste de beste vrouw met korte rok in een achterafsteegje. Het betrof een frêle vrouw met reuzentieten. M'n ontmaagding verliep verbazend vlot. Zo gemakkelijk versier je een vrouw, zei ik na afloop tegen mezelf. Zo geil liep ik dat ik volkomen vergeten was mij te maskeren. Vijf jaar verbeteringsgesticht kreeg ik van de rechter.

Daarna zocht ik een regulier lief. Een weetnooitietsje. Een vrouw die mijn pantoffeltjes klaarzette en de krant bracht. Ik nam haar telkens op zondag. Dat was haar dag. Zondag was huppeldepuppeldag. De week had ik nodig voor m'n escapades. Seksuele avontuurtjes had ik bij de vleet. De vrouwen lustten er stevig pap van, moet ik zeggen.

Ik was niet erg kieskeurig. Ik nam de koffiejuffrouw op het werk, alle vriendinnetjes van m'n vrouw, de apothekeres, de schoonmaakster en als ik tijd over had, trok ik naar de hoeren. O ja, ik heb problemen gekend. Op een dag piste ik zelfs bloed. Maar ik kreeg pillen van een witjas en het was zo voorbij. M'n lust denderde voort als een op hol geslagen trein die ik graag vrije baan verschafte.

Op een dag belde de moeder van m'n weetnooitietsje aan. M'n vrouw was die dag niet thuis. Zij was clementijntjes gaan kopen. Het was zaterdag en ik was net een dvd aan het bekijken waarin negerinnen zich te buiten gingen met bussen slagroom. Met een grijns op m'n gezicht liet ik de moeder van m'n regulier lief binnen. Ik droeg een ochtendjas en verder niets. Het mokkel mocht er best wezen. Het was een hard-to-get vrouw. Dat zag ik aan haar stijve mantelpak.

Hoe ik het voor elkaar kreeg, vraag het niet, want ik herinner het mij niet meer. In ieder geval lag ik moederlief te bangen op het aanrecht toen haar dochter plots in de keuken opdook. Hysterisch werd zij. Zij vluchtte de kamer en het huis uit en ik heb haar nooit meer teruggezien. Haar moeder trouwens ook niet. Ik vraag mij af hoe het hun vergaan is. Want het waren brave mensen. Allebei. Echt.

Vanaf die dag deed ik het kalmer aan. Ik ontdekte dankzij Lief Dier van Midas Dekkers plots een compleet andere wereld. Huiskameraadjes werden tot kwakkuilen gepromoveerd. Ik ontdekte tevens dat honden ideaal geschikt zijn om kennis te maken met vrouwen. Zo heb ik trouwens m'n huidig lief opgedaan. Maar zij is niet zo naïef als de vorige. Zij leest mij als een boek.

En zo komt het dat zij vandaag riep: 'Als je van mij houdt, als je echt van mij houdt, snijd hem er dan af. Dan ben je ineens van alle ellende verlost. Dan ben ik tenminste zeker dat je mij niet meer ontrouw zal zijn.' Dus heb ik gehandeld zoals zij wilde.

Hier lig ik, bloedend, kermend. Zij zit te roken aan tafel. Terwijl het buiten regent. Dat vat de situatie zowat samen.

Ik ben, geloof ik, weer niet erg slim geweest.

door GDB

  Vakantieverslag E. 2006
  De rokende neger

Het voordeel is natuurlijk wel dat je nu veel meer tijd hebt voor je hobby’s.

Zoals eh…
Ja…

Goh.

Kut man.
bromde Hoof om 14:01 (op Woensdag, 1 November 2006)

GDB, u is de definitie van hilarisch. Radicale en absurdistische verdraaiing van de werkelijkheid op basis van de werkelijkheid in de richting van de werkelijkheid die radicaler en absurdistischer is dan wij met onze flinterdunne politiek correcte zelfingenomenheid willen doen laten geloven maar vooral niet vermogend zijn óm het te geloven. Ik word er zowaar een beetje hitsig van.
bromde Kiers om 14:39 (op Woensdag, 1 November 2006)

Nou. Zo gek is het toch niet om je geslachtsdelen eraf te snijden?
bromde Hoof om 17:29 (op Woensdag, 1 November 2006)

Laat ik nu denken dat het een epos van gr666ts betrof.

Maar goed, wél leerzaam.

Mon compliments, GDB!
bromde E. duardo om 19:52 (op Woensdag, 1 November 2006)

Blijft de vraag over wat er met uew geslachtsdeel zelf is gebeurt.

De geslachtsdelen van Napoleon en Rasputin staan ook op sterk water,
wie weet?
bromde factor x om 19:53 (op Woensdag, 1 November 2006)

Heren,

Even uw aandacht, graag.
Zo meteen begint AC Milan – Anderlecht.
Het wordt vast een lullige match.

Groetjes vanuit Kazakstan,
Zjiediebiediebiediebie
bromde GDB () (URL) om 19:59 (op Woensdag, 1 November 2006)

Op een plankje aan de muur boven de open haard, daar hangt de lul. Aan de ene kant geflankeerd door de kop van een wild zwijn en aan de andere kant door een regenboogforel. Deze glinstert in duizend kleuren de vlammen van de brandende haard door het vertrek. Onder het genot van een goede whisky (malt, uit de persoonlijke voorraad van de oude man himself) gezeten in bruin leren Chesterfields, af en toe een vinger door hun snor draaiend of hun tweed jasje schikkend, halen de twee ‘good old boys’ het verhaal op van de jacht en het uiteindelijke schieten van de lul. Those were the days… old boy… tatatata and tally ho…
bromde Aan elkaar genaaid lijk (URL) om 22:20 (op Woensdag, 1 November 2006)

hipszr..

..en omdat de biefstuk te doorbakken was en wij er iets van zeiden en de biefstuk terug ging naar de keuken en wij een kopje koffie aangeboden kregen en toen maar een Irish Coffee bestelden en zij dat goed vond en wij toen overschakelden op ‘nou, doe dan de whisky er maar naast en als je toch bezig bent doe maar een malt’, nou toen zaten wij dus aan de dubbele whisky waar zij driedubbel van gemaakt had omdat het rustig was en wij veel te aardig waren geweest voor het meisje en omdat zij eigenlijk zo lelijk als de nacht was en ik het gebaar had gemaakt van ‘ik ga je beffen als je me vol whisky pompt’, nou daarom kregen wij allebei een tweede dubbele whisky. Waarop wij kachel naar buiten strompelden en ik mijn warme tong gebruikte om het slot van mijn fiets open te beffen want de eerste nachtvorst trad onverwacht verradelijk in aan het einde van deze zomer.

...oh ja, Cafe Jur op de Egelantiersgracht was het, voor wie van Beffen & Whisky houdt op woensdaggehaktdag.
bromde Kiers om 23:34 (op Woensdag, 1 November 2006)

Ik heb gisteren aardig zitten kauwen in De Smidse in Woerden. Was eigenlijk een MT-meeting. Maar die zeven gangen behoefde toch ook serieze aandacht en tijd.

En dat voor iemand die eigenlijk niet van eten houdt…

Ik vond het nog wel lullig voor die duif. En dat ree. En dat dier waar ze carpaccio van maken. En kaas.
Al lang blij dat er in spoom alleen maar een dooie paprika zat.

∗ oefent ‘ik ga je beffen als je me vol whisky pompt’-gebaar ∗
bromde Hoof om 23:41 (op Woensdag, 1 November 2006)

∗ Spreekt nog een paar maal ‘MT’ op zijn Engels uit. ∗

∗ Voelt zich leeg ∗
bromde Hoof om 23:43 (op Woensdag, 1 November 2006)

Best wel een eng idee, dat je zomaar naast Kiers kunt zitten in Cafe Juriaans. En dat je het niet eens weet, dat vooral…
bromde L* (URL) om 23:46 (op Woensdag, 1 November 2006)

:: maakt wijzend gebaar met wijsvinger naar leeg whiskyglas en het achterover slaan van vol glas gevolgd door het uitbundig uitsteken van de tong die lijkt op een lizzard en dan befbewegingen door razendsnel open neer en in-en uitbewegingen uit en in de mond richting een te lelijk meisje voor haar functie in de bediening van een cafe/restaurant waar een te lelijk meisje in de bediening niet eens zou misstaan, mits voldoende gecompenseerd door single malts in driedubbele glazen ::
bromde Kiers om 23:54 (op Woensdag, 1 November 2006)

Eerst een voet er af, nu weer een penis.. Er sneuvelen de laatste tijd nogal wat lichaamsdelen..
bromde Spencer Brandsen () om 10:19 (op Donderdag, 2 November 2006)

En dan te bedenken dat het merendeel van de stamgasten hier zijn hart ook al eens heeft verloren.
bromde Hoof om 12:49 (op Donderdag, 2 November 2006)

En het verstand kwijt raken is ook al zoiets.
Zolang je het niet in de gaten hebt dat je een geanimeerd gesprek heb met je spiegelbeeld, zit het goed..
bromde factor x om 13:01 (op Donderdag, 2 November 2006)

“gaat het wel goed met jullie op deze pagina?
het enige dat k proef uit deze tekst is jaloersheid.
mannetjes met kleine piemels durven alleen op weblogs dit soort verhalen te plaatsen.
bromde kritiek om 14:28 (op Donderdag, 2 November 2006)”
bromde een naijlende reactie (URL) om 15:20 (op Donderdag, 2 November 2006)

Thank God for the mannetjes met kleine piemels, kortom. En ja, het gaat prima, dank u. Aardig dat u het vraagt.
bromde Max J. Molovich (URL) om 15:27 (op Donderdag, 2 November 2006)

Geachte Een Naijlende Reactie a.k.a. Kritiek,

In mijn niet aflatende drift van deze wereld een betere te maken en mijn jarenlange inzet daarvoor getuige mijn decennialange lidmaatschap van de Padvinderij en mijn haast onbetaalde inzet bij de Lanterfanterpantserinfanterie resulterend in een klinkende S5 ergens eind jaren ’80, stuit ik bij tijd en wijle op hiaten in mijn scheppingskracht orde en netheid te brengen in mijn correct gekortwiekte sociale voortuin waaronder ik ook reken het belangeloos reageren op alle denkbare weblogs tot en met de Merel Rozes aan toe.

U bent zo’n hiaat. U bent zo’n achterop geraakte Neanderthaler. Waar de vaart der volkeren de meesten onder ons verplicht rechtop te lopen, met mes en vork te eten en deze grote geglobaliseerde wereld vanuit het meer dan eenzijdige blikveld te bekijken, durft u hardop te zeggen: “Gaat het wel goed met jullie op deze pagina?”. Alsof de eenzijdigheid die uitgaat van deze kolderieke constatering niet onmiddelijk afgerekend zou moeten worden met een krachtige Middeleeuwse foltering, bij voorkeur op de geslachtsdelen maar daarover later uiteraard meer.

Hoe haalt u het in uw benepen hersenpan dat het niet goed met ons zou gaan? U doet mij nog het meest denken aan die in- en intruttige boekhoudkundige medewerkster op het stoffige kantoor waar mijn opa een eeuw geleden werkte en hij, om de stilte te breken, wel eens ‘sapperdeflap’ riep als hij een onregelmatigheid tegenkwam waarop de in- en intruttige boekhoudkundige medewerkster op het stoffige kantoor dan steevast zei: “Maar verder alles goed, meneer Kiers?”, alsof er zich net een wereldschokkende idiotie had voorgedaan. Zoals ik mij reeds afvroeg, hoe haalt u het in uw benepen hersenpan dat het niet goed met ons zou gaan? Staat u er weleens bij stil dat deze vraag meer over uzelf vertelt dan over zij-waarvan-wordt-verondersteld-dat-het-niet-goed-gaat-op-deze-pagina. U zij de kwaadaardige eenzijdigheid in een verder multizijdige waarheid.

Of dan: “het enige dat k proef uit deze tekst is jaloersheid”. WHOOOEEEHAHAHAHHAAAA!!! Daar gaan we weer. U lijkt van de Jehova’s Getuigen en/of Scientology Church, zij die mijn ‘nee’ op de incorrecte vraag of ik in God geloof immer beantwoorden met “U bent teleurgesteld in God”. Van het miljard antwoorden kiest u de magere eenvoud van ‘het enige dat ik proef…’. Ik moet huilen. Staat u mij even toe te huilen bij zo weinig resultante na zo veel jaren evolutie. U lijkt een aapmens met reflex in plaats van een correct werkende hersen.

Maar goed, ere wie ere toekomt en ik maak dan ook met graagte een diepe neerbuigende beweging als u daar om de hoek komt zetten met een haast telepatische constatering, zonder mij en mijn lid verder te kennen, door te melden dat ik een mannetje ben met een kleine piemel en dat uitgerekend dát de basis vormt voor het plaatsen van verhalen op het podium dat Bicat heet. Maar, noemt u dit vooral geen weblog, dat is tegen het zere been.

Want…! nu we het toch hebben over uw perverse voorkeur voor nare mannetjes met kleine piemels en uw schromeloze gedrag daar naar op zoek te gaan op het internet, heb ik hier nog een fijne club kleine piemels. Mag ik u voorstellen? Panzerfaust en leest u vooral ‘Ich bin Stefan Postma’ van de hand van de immer geprezen Max J. Molovich. Of de man die zich Robert noemt op Maarwatishet en hoe kan het ook anders… Kippfest godverdommeneukendetering wat zijn die goed! HAAHAAAHA!!! en nu moet ik kotsen. Heel hard en onbedaarlijk lang kotsen. Fantástisch!
bromde Kiers om 17:28 (op Donderdag, 2 November 2006)

Ik geloof dat ik toch niet snel jaloers wordt op iemand die zijn Jaap er afgefiguurzaagd heeft. Denk ik hoor. Maar dat kan dan blijkbaar aan de GIGANTISCHE afmetingen van mijn geslacht liggen.
bromde Hoof om 17:35 (op Donderdag, 2 November 2006)

The young married couple lived a cozy suburban life in Bicatterveen for several years, until the afternoon she came home early from work to find Kiers in the bathroom, an enormous erection in one hand, a measuring tape in the other.

By this point, Kiers had already done magazine spreads and film loops, but he still hadn’t broken the news to his conventional wife.

“He told me that this was going to be his life’s work, that this was going to make him famous,” she later told Bicatterveen Nieuws Netwerk.
bromde heel iemand anders dan Kiers (URL) om 18:54 (op Donderdag, 2 November 2006)

Dit soort erupties, Kiers, maakt mij gelukkig. Echt waar. En dan wil ik weer met u op stap. Tomeloos positief de wereld herindelen.

Wat doet u volgende week donderdag, tien minuten voor borreltijd?
bromde Marnix (URL) om 22:07 (op Donderdag, 2 November 2006)

Ranzige neuqsex, marnx.

Óf gewoon de Macjes en aanverwanten afsluiten en naar huis gaan.
bromde E. duardo om 22:25 (op Donderdag, 2 November 2006)

:: kijkt op klimaatklok ::

Donderdag volgende week heb ik een springvloed-meeting met mijn zeehondenclub. Em.. sigarenrokende robben met vlinderdasjes in dikke stoelen, beetje meeboeren en slechte grappen over vis. Jammer.
bromde Kiers om 22:39 (op Donderdag, 2 November 2006)

Tanden poetsen!
bromde over Dreknek gesproken.. (URL) om 01:04 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Het Leeft!
bromde L* om 09:32 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Er is best een kans dat Een Naijlende Reactie a.k.a. Kritiek niemand minder dan Winston Gerschtanowitz zelve was die z’n eigen naam gegoogeld had, wat hij zo nu en dan, in een verloren uurtje, doet. Overigens had Een Naijlende Reactie a.k.a. Kritiek wel een punt, waar het mij betrof: mijn piemel is vrij klein en alleen op weblogs durf ik verhalen te plaatsen. Ooit heb ik getracht een verhaal van eigen hand op een koe te plaatsen, maar toen ik op twee meter van de koe genaderd was en ik oog in oog kwam te staan met van die levensgrote uiers ben ik, mijn verhaal stevig vastgeklemd, gillend weggerend om niet te stoppen voordat ik thuis was.
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:29 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Ik ben in alles middelmatig, ook wat mijn toeter betreft.
bromde niemand anders dan Vincent Nemo om 11:05 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Zeker na het voetballen kruip ik in elkaar. Daar staan dan van die zwetende harige en vieze grasbemodderde mannen op een kluitje bij elkaar in een grijsgrauwe ruimte met neonlicht. En omdat ik maar één oog heb en niet goed kan focussen schrik ik mijn eigen altijd de vinketering als zo’n witte bilpartij zich voor mijn ogen openvouwt omdat de eigenaar van die harige witte zwetende bilpartij een schoen moet oprapen. Of een handdoek of God weet wat om naar de douche te gaan. Maar ik kijk dan dus recht in een rimpelige bruine walnoot en ik kan u meedelen dat dat geen pretje is als heterosnikkel. Je moet er niet aandenken dat zo’n walnoot serieus op je afkomt en zich om je heen vouwt. Anyway, ik kruip na de wedstrijd het liefst als een schildpad in zijn schild. Normaal weeg ik al gauw 3 ons, behalve op de zaterdagvoetbal en al helemaal bij uitwedstrijden. Blijft niets van over.
bromde de piemel van Kiers om 11:33 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Aangenaam kennis te maken. Ik heb niet zoveel te vertellen. Af en toe gaat mijn eigenaar op mij zitten. En dan drinkt hij een biertje. Behalve in Frankrijk. Dan is het lastig schijten geblazen, op de pittoreske camping. Ook omdat het al dagen opgehouden is, vanwege dat hij er geen gat in ziet om op mij en mijn andere makker te gaan zitten.

Qua lichaamsdeel zou ik graag nog wel even te berde brengen dat ik ernstig onderbelicht blijf, gemiddeld. Samen met de kladden, vlerken een neukteugels.
bromde Hurk van Hoof om 11:49 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Mijn piemel heeft ook altijd de neiging in z’n schulp te kruipen als er andere piemels bij zijn. Het is een verlegen wezen, mijn piemel, snel geintimideerd. Gelukkig staat hij wel z’n mannetje als hij oog in oog komt te staan met iemand van het vrouwelijk geslacht. Dan staat ie beleefd op, zoals het hoort.
bromde Max J. Molovich (URL) om 11:54 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Klasse, wat er soms aan het kleine kopje kan ontspruiten.
Er zit vaak meer in dan in het grote kopje,denk ik weleens.
Of er komt meer uit ,dat kan natuurlijk ook wel.
Maar wat lul ik eigenlijk,mijn vriend houd ervan als ik wat zit te lullen,maar dan met de zijne.
bromde factor x om 15:48 (op Vrijdag, 3 November 2006)

Geen woorden voor of toch eentje:SUBLIEM!
bromde Marjon () om 12:13 (op Maandag, 6 November 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)