Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 20 September 2006

De Zeeman

Er zijn weinig plekken waar je beter mensen kunt observeren dan een bushokje. Iedereen gaat ervan uit dat je op de bus wacht. Of in mijn geval de tram, want het was eigenlijk een tramhokje waar ik zat. Voor het Concertgebouw om precies te zijn.
Mensen komen en gaan. En niemand die zich bekeken voelt. Je kunt er uren zitten zonder dat iemand het vreemd vindt. Heel anders dan bij de Albert Heijn, om maar iets te noemen. Daar moet je op z’n minst een stapel daklozenkrantjes in je hand hebben, wil je na een half uur geen bedrijfsleider op je afgestuurd krijgen die vraagt of je ergens op aan het wachten bent.
Nee, dan het tramhokje. Daar vraagt men je hooguit of de vijf al is langsgekomen.
Een moeder en een dochter komen naast me staan. Ze hebben H&M- en Zara-tassen bij zich. De moeder put heel wat meer voldoening uit deze dag dan haar dochter. Ze lijkt me een lieve moeder. Altijd opgewekt, dat zie je zo. Maar eronder zie je de ondefinieerbare tragiek die al zo lang er moeders met dochters bestaan aan moeders kleeft.
De tragiek van de verloren jaren. Genadeloos weerspiegeld in de jeugdige verveeldheid van de dochter. Geniet er toch van, smeekt de moeder haar dochter stilzwijgend toe. Het komt nooit meer terug. Over dertig jaar moet ook jij je haar verven, de spatadertjes op je wang maskeren en de cellulitis op je billen dulden.
If you think I’m a bitch, you should meet my mother, staat er in zilveren letters op het fel paarse T-shirt van de dochter.
Tsja.
Het is druilerig weer. Niet koud. De lucht is egaal grijs. Typisch onpersoonlijk, Hollands weer.
Minuscule druppeltjes glinsteren op de haartjes van de arm van de dochter. Terwijl ze ongeïnteresseerd op haar kauwgum kauwt, leunt ze tegen een reclameposter van de Zeeman.
Een rossig meisje van een jaar of dertien, veertien kijkt ons vanaf de reclameposter aan met een blik waarmee alleen meisjes van dertien, veertien je kunnen aankijken. Een blik die tegelijkertijd ondeugend en onschuldig is. Ze staat op het punt te ontdekken hoe groot haar macht is, maar vooralsnog sluimert het besef ergens in haar onderbewustzijn. Niet meer dan één stapelverliefde jongen zal er nodig zijn om dat besef wakker te kussen.
Ze gaat enkel gekleed in een wit bh-setje met roze randjes en kleine roze en groene stipjes. Ik vermoed dat het bloemetjes zijn.
BH SET VOOR MEISJES, zegt de tekst naast haar hoofd in grote witte letters. My first bra, staat er onderaan te lezen.
Haar ontluikende borstjes zijn geen partij voor de bh.
Ze heeft haar armen over elkaar geslagen. De vingers van haar linkerhand zijn op een eigenaardige manier gespreid, alsof ze geheime tekens aan het geven is. Zoals catchers dat doen om de pitcher te laten weten met welk effect ze een bal moeten gooien.
Er komt een man tussen de moeder en dochter staan.
'Kijk eens wat een enige bh-set', zegt de moeder tegen het meisje, 'is dat niet iets voor jou?'
De dochter draait zich om naar de poster.
'Ma-ham.' Zegt de dochter terwijl ze haar moeder vernietigend aankijkt. 'De Zeeman is voor Marokkanen.'
De moeder trekt haar wenkbrauwen op. 'Nou, ik vraag me af of dit dan de juiste manier van reclamemaken is.'
De dochter gaat weer ongeïnteresseerd tegen de poster aanleunen. Ze is iets ouder dan het meisje op de poster.
Moeder en dochter staren voor zich uit. Ze zien niet dat de man die tussen hen in staat zijn bruine regenjas openslaat en daaronder volledig naakt blijkt te zijn. Terwijl hij naar het meisje op de poster kijkt, begint hij zijn geval te strelen. De eerste bewegingen nog een beetje aarzelend, maar al snel staat de man te rukken alsof zijn leven ervan afhangt.
'Vuur van mijn lendenen', hoor ik de man briesen. De dochter kijkt opzij. In al haar desinteresse wil ze aanvankelijk niet bevatten wat ze ziet. Maar als het na een halve seconde tot haar doordringt, is haar afgrijzen volmaakt.
'GADVERDAMME!' schreeuwt ze. Haar blik blijft op het kruis gericht, zoals een konijn in de koplampen blijft kijken van de auto die hem zal overrijden. De moeder kijkt om en ziet hoe haar dochter met open mond naar een masturberende man kijkt.
'Wat krijgen we nou?!' Als de moeder van haar verbijstering bekomen is, geeft ze de man een lel met de Zara-tas. Zo’n kartonnen tas met scherpe punten. De man krijgt zo’n punt tegen zijn oog en schreeuwt het uit. De dochter komt ook weer bij haar zinnen en geeft de man een loeiharde trap tegen zijn ballen. Hij krimpt ineen.
Kermend als een geschopte hond strompelt de man weg. Zijn ene hand beschermt zijn oog, de andere zijn ballen. Daar komt de tram al.
Aan de overkant van de straat ontploft een resusaapje.

door Martin Bil

  Het ontstaan van een potentiële gedachte in het hoo…
  Mijn ouders hebben ook kinderen

Vervelend die ontploffende resusaapjes; je krijgt de vlekken bijna niet meer van je lak…

Verder vond ik het een mooi verhaal. Zonder vieze man waarschijnlijk nog mooier.

oh ja…

w00t!!! FP!!!
bromde L* (URL) om 10:30 (op Woensdag, 20 September 2006)

Vervang dat aapje door een japans automerk en het verhaal krijgt een internationale allure en zal vanwege de bandbreedte die zodoende gewonnen wordt de bevooroordeelde marktvisie van het heilig dochtergilde maskeren. Dat tienertje is nu al verpest terwijl ze van haar leven nog geen pijp gerookt heeft. Laat staan ooit aardappels heeft gerooid, appels geplukt, een koe gemolken of een autoband gevild.
bromde PF om 11:20 (op Woensdag, 20 September 2006)

Zéér sterke opening. Zag hem toch liever over de lage railing geduwd worden, en z’n schedel exploderen onder zo’n aso hummer pchoofttrekker. En dan nog eens zoiets als een ontploffende potvis inde glazen pui(st) langszij het concertgebouw.
U ziet, ik hou van het behoud van proporties.
bromde Vilé om 11:21 (op Woensdag, 20 September 2006)

Héérlijk, twee keer Bil op een dag. Alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat de terugkerende rode draad in bovenhavig verhaal wat sterker is dan in het feuilleton waarvan ik vanochtend aan de keukentafel een aflevering tot me nam.

Het aapje is natuurlijk een subtiele vingerwijzing naar de derde woensdag van september.
bromde Marnix (URL) om 11:30 (op Woensdag, 20 September 2006)

Wist u dat mannetjes resusaapjes elkaar ongegeneerd in de aars neuken? Nee? Ik wel.
bromde Vincent Nemo om 12:13 (op Woensdag, 20 September 2006)

Een staande ovulatie voor Martin Bil die hier een prachtig drieluik neersmijt voor de lezer met zijn Rukkende Man In De Grote Stad. Martin Bil lijkt te willen zeggen: “Eat this, you bastards!”.

Op onnavolgbare wijze, Martin Bril zou hier een puntje aan willen zuigen, styleert Martin Bil met gevoelige penseelstreken een alledaags plaatje uit de hedendaagse grote stad waar nog zoiets als moederliefde en tienerborstjes bestaan tussen kauwgom en het kouwe grijze beton van prestatieporno.

Maar dan, als door een zenuwslopende rillende koortsziekte aangetaste uitwas van onze walgelijke Westerse maatschappij met al haar losgebroken verschijnselen, want laten we eerlijk wezen Marokkanen rukken ook maar durven dat nog niet openlijk op straat, wordt het idyllische beeld wreed verstoord door de rode draad van het tot nu toe genoteerde drieluik: een driest masturberende man.

De man lijkt symbool te staan voor onze wens van een terugkeer naar de natuur. Doordrongen van zijn verloren strijd met de nieuwste generatie sms-protocollen en wireless applicatiestoornissen en gigabyteonzinnige reactieforums voor meer inspraak in burgerinitiatieven naar hogere rechtsgang en efficiciency doelgerichte oplossingsdilemma’s, wenst de man zich los te rukken van deze beknellende werkelijkheid. De lezer zal zich herkennen met zijn of haar karig CAO-tje terwijl de rijken walgelijk veel rijker worden.

Hoewel meer sperma, bloed, een met veel gekletter in elkaar rinkelende glazen ruit van de bushalte, in dit geval een tramhlate van Tram 5, trauma, kots en verminkte kinderzieltjes het verhaal aan weerzinwekkendheid had doen winnen en daarmee de kloof accenturend van onze werkelijke situatie heden ten dage laat Martin Bil het verhaal sierlijk een einde vinden door de gang der dingen ongestoord te laten gaan. Alleen het ontploffende aapje duidt op een naderend gevaar.
bromde Kiers om 14:28 (op Woensdag, 20 September 2006)

Kiers, de rijdende rescencist, grijpt uit het leven zoals de dood uit de ruif die leven heet grijpt, Turbo impressionistisch gegoogel met woorden. Nooit is de gulpende gluipende lelijkheid van de stad zo hard op z’n nummer gezet als in deze maniakale, keiharde kloppende beschouwing. Doordrenkt van allesontblotende psychologische analyse zoals alleen de groten der aarde dezen zouden kunnen plegen ontleedt de ridder der waarheid beeld, woord en gedachte.

Ik word er stil van….
bromde Vilé om 14:38 (op Woensdag, 20 September 2006)

Maar ook u eerwaarde Vilé, kunt er wat van. U heeft zelf uw naam mee.
bromde Kiers om 16:06 (op Woensdag, 20 September 2006)

En dat kan niet iedereen zeggen.

Zonder er heel hard bij na te denken.
bromde Hoof om 17:12 (op Woensdag, 20 September 2006)

En in het kader van ontploffende resusaapjes en een nieuwe campagne Nederland Tegen Terrorisme

...heb ik nog steeds hele leuke shirts in de aanbieding. En ander dingen waarmee we laten zien dat dat toch eigenlijk niet kan. Terrorisme. Nee toch? Ik bedoel. Zeg nou zelf.
bromde Hoof (URL) om 17:20 (op Woensdag, 20 September 2006)

Turbo – impressionisme. Wat mij betreft het woord van de dag.
bromde Spencer Brandsen () om 18:00 (op Woensdag, 20 September 2006)

Aan de overkant van de straat ontploft een Palestijntje… Kut, denkt het meisje, pas toch op voor m’n nieuwe kleding.
Martin Wil.
bromde paul () (URL) om 20:44 (op Woensdag, 20 September 2006)

Ja ,leuk t shirt,pleit je tevens vrij van mogenlijke verdachtmakingen.scheelt ook nog met inchecken op het vliegveld..
bromde factor x (URL) om 21:48 (op Woensdag, 20 September 2006)

Mwah.
bromde Marnix (URL) om 23:45 (op Woensdag, 20 September 2006)

Wat is het de laatste tijd toch met Bicat en masturbatie? Kan men hier een verbinging leggen en zo ja welke is deze? Of berusten de verhalen over rukkende mannen op bicat op louter toeval?

“...Enigszins aangesproken liet hij zijn pik maar eens een paar minuten met rust… schijnbaar waren er meer en was hij niet de enige. Zou hij ze durven ontmoeten? vragen naar hun ervaringen? of was het ieder voor zich, ieder zijn eigen wereld, waarin er geen plek was voor meer van hetzelfde? ... toch maar weer zijn pik vastpakken.”
bromde Citizen Kane () (URL) om 10:11 (op Donderdag, 21 September 2006)

Hmpff.
bromde Vincent Nemo om 10:13 (op Donderdag, 21 September 2006)

‘ Het is het enige waar we aan denken! In de wieg, in de kroeg, op de troon, in de wc. Overal! Overal! Ons piemeltje!’

Uit ‘Reis naar het einde van de nacht’ van Louis Ferdinand Celine.
bromde Spencer Brandsen () om 10:26 (op Donderdag, 21 September 2006)

Piemeltje…? Geen wonder dat ‘ie een nazi was…allemaal compensatiedrang…‘dan maar met m’n rechterhand omhoog’ zuchtte hij en liet zijn slappe hondpikkie terugvallen in zijn schoot, waar het neerzoog als een uitgedroogd augurkje op een splinterige plank..’
bromde L* (URL) om 10:30 (op Donderdag, 21 September 2006)

Penisnijd?
Daar werden vrouwen altijd van beschuldigd.
Een zeer gevoelig onderwerp…

De strijd rondom penisnijd.
Ik noem het gemakshalve projectie.
bromde factor x om 14:02 (op Donderdag, 21 September 2006)

Ik noem het horuleopacea.

Daar moet ik dan wel bijzeggen dat veel mensen dan geen flauw idee hebben waar ik het over heb.
bromde Hoof om 14:43 (op Donderdag, 21 September 2006)

Zal ik de sensatiereagluurder uit gaan hangen? Hoewel, kwam de Baron net elders al tegen. Iets met een Haan en een peuk ofzo.

Ah wat

Donner & Dekker zijn afgetreden!
bromde CiNNeR () (URL) om 15:33 (op Donderdag, 21 September 2006)

Ach, piemeltjes. Ik heb er weinig mee. Zo droomde ik vannacht dat ik sokken ging kopen. En het lukte me niet. Nee, ga dat maar eens aan Dr. Freud uitleggen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 15:47 (op Donderdag, 21 September 2006)

Penisnijd, je wilde die sok(ken) natuurlijk over je penis hangen enzo.
bromde CiNNeR () (URL) om 15:50 (op Donderdag, 21 September 2006)

Zo schoor ik vanmorgen mijn scrotum kaal alsof ik al jaren niks anders gedaan had.

Het ziet er wel lekker fris uit.
Onder die pleisters en dat gaasverband.
Dat was meer een gevalletje penisrazernij, zou je aan de badkamer zeggen.
bromde Hoof om 16:16 (op Donderdag, 21 September 2006)

Ach Hoof, dat doen vrouwen drie keer per week. Ja ok, niet hun zak. Maar toch ..
bromde CiNNeR () (URL) om 16:22 (op Donderdag, 21 September 2006)

Donner en Dekker… Krijgen ze ook 2 jaar wachtgeld als ze zelf aftreden? Zo,ja dan is het een strategische zet.

Bijstand heeft daar ook een andere betekenis..
bromde factor x (URL) om 16:47 (op Donderdag, 21 September 2006)

Net zoals op de Rai, daar heeft het woord bijstand ook een heel andere betekenis.
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:19 (op Donderdag, 21 September 2006)

Zo vraag ik me af wat recht-vaardig eigenlijk betekend,maar ik vrees dat ik het eigenlijk wel weet….
bromde factor x om 17:22 (op Donderdag, 21 September 2006)

@Factor X: uiteraard hebben zij gewoon recht op de geldende wachtgeldregelingen.
bromde CiNNeR () (URL) om 17:22 (op Donderdag, 21 September 2006)

Dat je heel erg dezelfde kant op kan roeien of zeilen: recht-vaardig.
bromde Hoof om 17:32 (op Donderdag, 21 September 2006)

Vaardig met recht?
bromde factor x om 17:42 (op Donderdag, 21 September 2006)

Heel vaardig met recht. Maar ik denk niet dat het belangrijkste van vandaag is dat deze ministers wachtgeldregelingen krijgen.
bromde CiNNeR () (URL) om 17:50 (op Donderdag, 21 September 2006)

eh, dat was ik dus….
bromde factor x om 18:16 (op Donderdag, 21 September 2006)

Lekkage is ook een goede optie,er zit veel druk op de leiding,weet ik uit ervaring.
Een binnenzwembad heeft ook nadelen…
bromde factor x om 18:18 (op Donderdag, 21 September 2006)

::Krijgt trek in worstenbroodjes::
bromde CiNNeR () (URL) om 01:41 (op Vrijdag, 22 September 2006)

Doet u mij zo’n heerlijke geit met dat lieve smoeltje en die fijn lange oren om hard aan te trekken?
bromde Kiers om 07:51 (op Vrijdag, 22 September 2006)

Ja. Het is een lieve geit. Dat zie je zo.
bromde Max J. Molovich (URL) om 08:09 (op Vrijdag, 22 September 2006)

1D44Lz vcxsdfg54345fbcv5464
bromde cxvsdfdsf () (URL) om 13:05 (op Zondag, 6 Juli 2008)

elizabeth hurley porn
pornstar gina lynn
pornstar daisy
heather graham porn
futurama hentai porn
futurama cartoon porn
girlie porn
finnish porn
bangladesh porn
choking porn
bromde hurley-porn () (URL) om 06:12 (op Maandag, 7 Juli 2008)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)