![]() |
|||||||
Navigatie de voorplecht Dankbaar ![]() Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Woensdag, 26 Juli 2006
(Vervolg op 'Winter in Leusden 4-4')
Maar, vroeg Henk, zit je dan zo krap in de financiën, Ane, dat je vijf maanden achter elkaar gehaktballen moet eten? Want als je genoeg geld hebt, doe je zoiets toch niet, lijkt me. Je ontwierp toch boeken of zo?
door Spencer Brandsen Ik heb nog drie boeken met omslagen van de illustere Heer Ane liggen: “Waarom linksdragenden rechtshandig zijn”, “De neger en het geweer” en “Pas op voor linksdragende rechtshandige negers met een geweer, vooral als die laatste halfautomatisch zijn”.
reclame en boodschap: Leusden, Alledaagse melonamie wegdrinken om routineuze verworden passie weg te mijmeren. Lijkt me wel wat. Waar kan ik solliciteren voor uiteringstrekker? Ik werk nog maar 3 jaar, met tegenzin. Dan heb je nog niets te morren.
Inderdaad de zon schijnt,dat is al een motivatie om te genieten. Zoals reetzweet en eikelkaas!
Ze smelten de kázén.
@Vincent daarom besnijden de islamieten hun pieten . Nee, die besnijdenis is een castratiesymbool. Het alfadier mag als enige paren. Ik weiger me aan zulke praktijken te onderwerpen. Dat zijn van die belangrijke gebeurtenissen waar later je kinderen naar zullen vragen, Vincent. Ik stel het me al helemaal voor me. “Pappa, weet jij nog waar jij was toen Rudi Carell vermoord werd?” Je wilt wel antwoorden, maar je kan het niet! Je steekt een warrig verhaal af over negers en Frau Antje in de hoop dat je kleine er niet doorheen prikt. Maar ergens achterin je hoofd blijft het toch knagen: Rudi Carell, verdomme, ja, het is waar. Vagelijk herinner je iets over politieke dissidenten en verborgen agenda’s. Maar wat?
U doelt op Rudolf Wijbrand Kesselaar? Ja, die kuiste zowat tesamen met Sydd Barret zijn schup af. Na lezen van Winter in Leusden heeft de NS besloten tot de produktie van speciale zomerbroeken voor machinisten en conducteurs.
Niet te kort mag ik hopen . :: rolt alvast een toeter :: De Rolling Stones? Leven die dan nog? Ik wist trouwens ook niet dat Toots Thielemans tegenwoordig met de Maytals optreedt. Zo leer je nog eens wat.
Quizvraag: Hoe oud is de man die zegt: Popmuziek? Ja hoor, ik ben fan van de Stones. De laatste lp die ik van ze gekocht heb was Black and Blue want daarna werd het toch een stuk minder. Ik twijfel nog tussen Jack Spijkerman en Jan Marijnissen.
Daar is de leeftijd wel van op te zoeken denk ik…
U bent warm, beste bicat. Maar ik had het over het op de schouders nemen van de ZOON, niet van de KLEINZOON.
Zit ik gisteren nietsvermoedend op m’n kamer met de ramen dicht achter m’n computer. Voel ik ineens vanaf mijn nek langzaam een zweetdruppel naar beneden glijden, zo over mijn ruggengraat, rechtstreeks mijn bilnaad in. Zeer aangenaam gevoel, dat wel, maar hoe dit zo kwam was mij een raadsel. Navraag leerde dat er een hittegolf heerst in Nederland.
Ik heb ooit Mick Jagger in een rokje zien optreden. Doet ie nu niet meer. Ja, wat wil je, die wordt ook een dagje ouder.
dus TOCH Matthijs van Nieuwkerk.
Het juiste antwoord was 50 jaar. Bicat kwam dichtbij, want de gemiddelde leeftijd – alles optellen en door 3 delen – van Jack Spijkerman, Jan Marijnissen en Matthijs van Nieuwkerk is ruim 52,6 jaar. In de buurt, maar we moeten streng zijn. Doe maar, leuk boek, met veel foto’s. Niet alleen Mick Jagger in rokje, maar ook Prince en natuurlijk David Bowie. Wat een héérlijke dag! Afprijzen? Moeten ze niet juist duurder worden? Want het lijkt me Het zijn ijsberen met een klein fabrieksfoutje.
Zijn het soms van die ijsbeertjes die aan hun ouders vragen of ze wel echte ijsberen zijn en of opa en oma ook echte ijsberen waren en dat de ouders dan vragen waarom ze dat vragen en dat die ijsbeertjes dan zeggen: Nou,eh.. we hebben het zo koud..?
Ik voel me vandaag als Rex Junior in de verkeerde boom.
Nee. Dit zijn ijsberen die af en toe onderdelen verliezen.
Er af vallende onderdelen? Ja, dat verandert de zaak natuurlijk.
Zijn die onderdelen in hoofdzaak bruin?
Nou, dat is juist het ingewikkelde: er is geen enkele lijn in te ontdekken. De ene keer is het een teennagel; de volgende keer rolt er een oog uit. Heel lastig om te achterhalen waar ‘m dat nou in zit.
:: grabbelt in oude doos :: De natuur krijgt rare kuren. Dat komt de aarde steeds meer vervuild raakt. Onderzoekers ontdekten iets vreemd op een eiland bij de Eigenlijk wel handig. Alles in eigen huis hebben. Hoeveel DDT moet ik daarvoor innemen?
Gaan we weeral een minderheid in het belachelijke trekken ja?
Mag ik ook wat zeggen? Mooi, dank u!
Over recensies gesproken, zal ik morgen dan een recensie geven van het concert waar ik vanavond heenga in de kleine zaal van Paradiso?
Hahaha. De Stonesfan gaat in de verdediging!
Grappig eigenlijk hoe mileuverontreiniging soms een heel verschillend effekt op levende wezens heeft. In China worden 150.000 mensen per jaar er niet tweeslachtig van. Nee, ze gaan gewoon dood. Typisch.
Tja, dat krijg je er van als je met je hoofd in de wolken loopt.
Weet Heinrich wel wie die voor zich heeft? Eerst Kiers’ xenofobie als kinderachtig omschrijven en vervolgens zijn adoratie voor de Stones belachelijk maken. Er wordt hier met vuur gespeeld, zeg ik u, MET VUUR!!!! Er is voor minder genocide gepleegd in de geschiedenis van de mensheid.
Zegt u dat wel. Zo is er net weer een massagraf bij Sebrenica – of hoe het heten mag – gevonden. En waar ging dat nou om? Een verloren veldslag in 1187 of zoiets. Ik schijn nogal lange tenen hebben. Zo lang dat er speciale schoenen voor mij ontworpen moeten worden. En dan nog steken m’n tenen er soms dwars doorheen. Ik heb daar mee leren leven. Met vallen en opstaan, want over lange tenen kun je makkelijk struikelen. Bovendien zijn mijn lange tenen geregeld tussen de spaken van mijn lieve fiets gekomen. Met bijzonder ernstige gevolgen tot gevolg. De nooit als dusdanig erkende genocide in Oost-Timor was er een direct gevolg van, om maar iets te noemen. Maar zoals gezegd, ik heb er mee leren leven. Als mensen mijn lange tenen belachelijk maken, dan glimlach ik besmuikt en ga ik mijns weegs. Op naar nieuwe avonduren! Want de avond is mij lief.
Beste Max, ik heb even op uw website gekeken en het was meteen raak. Max is namelijk ook maar eens naar Italie afgereist, naar Venetie nog wel, en meent daar verslag van te moeten uitbrengen, maar in plaats van met iets typisch Venetiaans aan te komen beschrijft hij zijn confrontatie met een paar bedelaars, een ervaring waar je tegenwoordig Nederland niet eens voor uit hoeft. Met een klisjeematige mengeling van studentikoze arrogantie en neerbuigendheid, gekoppeld aan een oerhollandse krenterigheid, beschrijft hij wat er allemaal door hem heen gaat, maar je weet al hoe het afloopt: Toch maar wat geven, om jezelf beter te voelen. Ach meneer Max, wat ontzettend voor de hand liggend en middelmatig! Ik ben een keer naar de stones in paradiso geweest; duur en slecht. Geef mij Patti Smith maar of Willard Grant of Prince, die maakt er tenminste een show van en heeft geen beademing nodig tussendoor..en altijd veel lekkere wijven bij Prince…daar hadden de stones geen last van…het halve publiek bestond overigens uit bejaarde journalisten en schouwburgdirecteuren oid…ik was zwaar teleurgesteld…tja, wat wil je ook na tig jaar behoren de stones net zo tot het establishment als pak ‘m beet het eerste de beste kaaps-viooltje in de aanbieding bij Lidl..tjsa..
Wie wil er weten wat er op de B-kant van een MP3’tje staat?
Fuck, they got me… Moet ik mijn truitje nu teruggeven?
Tja, en nu ik dan toch bezig ben met mensen belachelijk te maken: L [Lul?] is dus nog naar de Stones geweest toen ze nog in Paradiso speelden. Nou, dat was dan wel HEEL erg lang geleden. Als jong broekje met puistjes zal hij wel erg zijn opgevallen tussen de bejaarde journalisten en schouwburgdirecteuren van het Establishment [kan ik daar het adres en telefoonnummer van krijgen?]. En dan ook nog geen lekkere wijven! Enz. Ik zei het al, er is niks aan, heel makkelijk. Een paar jaar geleden speelden de Stones nog in Paradiso. Het was een geheim concert, meen ik mij te herinneren, enkel en alleen voor de happy few, maar daartoe hoort L* natuurlijk ook, dat moge bekend wezen. L is eigenlijk kut – zoals wij allemaal. Maar dit terzijde.
Geen dank, beste Max, het was me een genoegen. Als ik nog eens iets voor u kan betekenen moet u het maar even laten weten. Welke idioot noemt zichzelf trouwens nu Vincent Nemo? Vince, you’re Heinrich, als je net zo neukt als je (zogenaamd) beledigend bent, ben je volgens mij al jaren impotent…kortom ik ben stijl achterover gevallen en nog aan het bijkomen. Kom kom, L*, voor een Duitser is het toch verre van slecht?
Beste L, ik heb nooit beweerd dat ik beledigend ben, alleen maar dat ik graag mensen belachelijk maak. Die van die dode eend kende ik al en ‘stijl’ is in dit geval met een korte Y: steil dus. Even voor de duidelijkheid want u moet weten ik ben gek op duidelijkheden, ondubbelzinnige voor de hand liggende doorzichtigheden als de lauwe straal ochtendzeik na een nachtje buffelen aan de bar. Dat verschrikkelijke intieme concert van de Stones voor de Happy Few was in de zomer van 2003 in Vredenburg in Utrecht waar de mannen in dat jaar drie soorten concerten gaven; clubs, stadions en arena’s en dientengevolge Vredenburg, AHOY en De Kuip bezochten. Het concert dat de Stones in Paradiso gaven dateert van alweer heel veel langer geleden. Opnames van die tour werden gebruikt voor de cd Stripped in 1995. Dat u het even weet. Wat maakt het uit, your doing a lousy job, daar gaat het om. En dan nog wat: Voor de ‘geheime’ concerten van de Stones worden dus WEL de ‘happy few’ uitgenodigd, maar die behoren dus NIET tot het establishment.. Althans, niet als ze L* heten. Zo leer je er iedere dag iets bij.
Overigens over dat concert van de Stones in Paradiso, het zal ongetwijfeld 1995 zijn geweest, dat laat ik graag aan de kenners over. Van te voren lieten de heren echter een derde balkon aanleggen (je kon er niet op staan) omdat dat ‘leuker’ zou staan op de video die diende te worden opgenomen (‘Like a Rolling Stone’, de Dylan classic onvergetlijk vertolkt door Jimi Hendrix). Er mocht niet gerookt worden tijdens het concert en de belichting mocht hun oude koppen niet te veel doen opvallen. De kleedkamers moesten worden geverfd en er lag een lijst met dieet-eisen, inclusief kaviaar enz. De heren speelde krap zeventig minuten voor de bon ton en hup terug naar het hotel voor een massage en een pedicure. En dan wederom nog wat. Een ‘paar jaar geleden’ blijkt dus 11 jaar te zijn. Dat is dus 9 jaar te veel, want ik heb op school geleerd dat een paar 2 [zwei] betekent. Of verschijnen er bij de kerkelijke inzegening van een huwelijk in het Molovichiaanse universum soms 11 personen voor het altaar? Verdammt nog maal, stelletje leugenaars!
Die uiercrème van Eldena vind ik ronduit slecht. Maar wat kan je verwachten van een potje van 300 gram voor nog geen euro.
En wat voor wijn drink je bij Opperdoezer Ronde? Ja, reuze interessant allemaal, maar hoeveel oren heeft u nu eigenlijk? En dan wederom nog maal wat. Kan het niet eens een keer afgelopen zijn met al dat gezanik over eten? Daar is het trouwens nu veel te warm voor.
Van lekker eten wordt ik vrolijk…
Nou en? Er zijn wel meer dingen waar je vrolijk van wordt maar daarom hoef je toch nog niet anderen daar de hele tijd mee lastig te vallen? En een Opperdoezer is trouwens een aardappel van niks. Typisch zo’n produkt dat is uitgevonden om goedgelovige snobs het geld uit de zak te kloppen.. Het overheerlijk aroma dat u ruikt is de geur van enkele maanden gerijpte Franse kazen. Niet zoals Albert Heijn dat haar eigen heeft gemaakt; een kaas fabrieksmatig gerijpt – nee, niets van dat alles. Het zijn die kazen gemaakt uit de melk van jonge berggeiten, gemolken door al even frisjonge meisjes met pronte borstjes. Let wel: het gaat hier om het hoog opgebonden soort borstjes in typisch folkloristische klederdracht uit het tijdperk stammende dat de kleermakers het subtiele spel tussen man en vrouw wisten uit te buiten. Over dat laatste zou ik een heel epistel kunnen schrijven. Maar dat was niet mijn intentie, het gaat mij om de kazen op het plankje voor u. Wat een geluk, want dat aroma, ik dacht dat het mijn voeten waren. :: staat op en maakt buiging en applaudiseert hevig ende uitbundig en langdurig en ejaculeert daarbij een kleine maar vriendschappelijke hoeveelheid zomerspermatozen :: Een fraai beeld dat u daar schetst, Bewegende. Dat van dat nest. Uw formuleringen zijn sowieso niet onelegant al doen ze in hun typisch bicatteriaanse, zelfingenomen en bekakte toonzetting sterk denken aan het studentenmilieu in Oost Vlaanderen zo rond 1910. Vandaar ook dat ik vraagtekens zet bij het zelfaangemeten aureool van ‘intellectuele avant -garde’. Want het voortdurend bezig zijn met met de basale dingen van het leven mag dan zeer menselijk zijn, maar een ‘ver vooruitlopen’ op wat dan ook kan ik er niet in zien. En aan welke beweging ‘Bewegende’ waarschijnlijk refereert zal ik maar in het midden laten. Net zoals ik maar even voorbijzie aan de talloze spelfouten.. :: kucht onopvallend en bedenkt zich dat het niemand in het algemeen maar zeker wel één persoon in het bijzonder ontgaat dat de rode knop van de ip-ban rood en glimmend opgewreven midden op het instrumentenbord hevig staat te wezen als de vuurrode roede van een jonge Germaanse krijger op een heuvel in de gloed van twee ondergaande zonnen :: Voorwaar, ik pleeg mij doorgaans niet te mengen in de edele discussiekunst zoals die zich in Bicatterveen zo dikwijls ontspint – ik zeg zelfs meer, dit is mijn debuut. Echter, ten einde het nobele streven van de heer Heinrich. te steunen, heb ik mijn eeuwenoude reageerangst overwonnen opdat ik ook een bijdrage kan leveren aan de eventuele honderd+ reacties op alweer het zoveelste deel in het nu al legendarische literaire feuilleton dat we ‘Winter in Leusden’ inmiddels toch mogen noemen. Beste autocorrector , een mooi vak trouwens want ze zijn meestal nogal lelijk die auto’s , die ene persoon die het ontgaat zal IK ongetwijfeld zijn, maar ik doe het er ook om, zoals inmiddels voor iedere goede verstaander wel duidelijk zal zijn. Er was ooit iemand die schreef: ‘daar waar de taal vouten maakt, begint het eigen spreken’. Geheel toepasselijk ging het hier over een intens-worden van de taal. Dat is het grensgebied waar conventies en aloude regels arbitrair worden. Het gebied waar het om inhoud en betekenis gaat, en niet langer om de formele zin van de taal. (Want; immers wie enkel de formele constructie van de taal ondervraagt gaat voorbij aan welke boodschap het gebruik van de taal uitdraagt.) Dit is echt een hele slechte wijn-advies website…stuitend gewoon..
Ik heb zojuist voor twee euro friet met eigen gemaakte mayonaise en drie in pindasaus gedrenkte kipsatéstokjes naar binnen gewerkt. Weggespoeld met een glaasje met water aangelengde citroensiroop van het merk Karvan Cévitam.
Mannen, wat is het hier ouderwets gezellig! Ik zou bijna, maar dan ook bijna, een kaasplankje laten aanrukken! Beste bewegende, Is het niet zo dat de beste reaguursels gesmeed worden daar waar de mores schijnbaar in het gedrang komen? Moeten we dan ook niet dankbaar zijn dat Heinrich de rol van dissident opneemt en als blaasbalg het vuur van de ‘intellectuele avant-garde’ aan wakkert, een vuur waar we dan met z’n allen gezellig aan kunnen gaan staan, niet voor de warmte, maar voor het gevoel van hechte vriendschap dat pleegt op te borrelen na een heldhaftige strijd?
Volgens mij was die zin van Dries Roelvink. Maar ik kan me vergissen natuurlijk. Gebeurt niet vaak, nooit eigenlijk om precies te zijn, maar eens moet de eerste keer zijn. Zei ook Vlad Dracula toen hij voor de eerste keer iemand dwars door de aars en de mond heen op een puntige stok reeg en op zijn akker plantte in de hoop dat zo de vogels zijn oogst met rust lieten. De vogels echter hadden een broertje dood aan de gespietste Brodimor Delsjnev, van wie mag worden aangenomen dat hij de opmerking ‘Zeg Vlad, heb jij zojuist het plafond gewit of is dat roos op je schouders?’ liever had ingeslikt.
Als u het vuur van de ‘intellectuele avant-garde’ verder aan wakkert, dan laat ik de marshmallows aanrukken. Heeft iemand nog een sterk verhaal om bij het kampvuur te delen?
Dank je wel Vincent. En inmiddels zitten we al aan de 84. Nog even doorzetten en dan zijn we er! Bij de 100 dus. Ik zou de historie van de hondsdolle voormalige buurman van mijn grootvader kunnen vertellen maar ik heb altijd het vermoeden gehad dat het niet op waarheid berustte. Ik zal het u dan ook besparen. Een marshmallow gaat er wel in.
Beste mensen, Candide of het optimisme van Voltaire begint met de zin ‘Er leefde in Westfalen, op het kasteel van baron van Thunder-ten-Tronck, een jongeman, die de natuur begiftigd had met het zachtzinnigst gemoed.’ Het boek eindigt met de zin ‘...indien gij de baron niet een stevige degenstoor hadt toegediend en al uw schapen van het goede Eldoradoland verloren hadt, zou u thans niet hier gekonfijte sukade én pistaches eten.’ Zie, het ‘eigen spreken’ begint ook bij mij.
Goed, nu dus over dat Franse kaasje. Het is al vele jaren geleden. Mijn vriendin en ik waren in Frankrijk en hadden daar een heerlijk smakend kaasje gegeten dat wij om die reden mee naar huis wilden nemen [niet hetzelfde exemplaar]. Maar onderweg werd de zweetvoetenstank zo erg dat wij ons genoodzaakt zagen het kaasje op een parkeerplaats ter plekke te verorberen. Want het was qua stank gewoon niet meer te doen, wij vreesden voor onze levens. Leuk verhaal wel he? Inderdaad Vincent, zo gaan de dingen. ‘Ik kan nu spreken, want ik ben niet jong meer’. Ook niet gek he? Uit de bijbel geloof ik.
Best leuk hoor, dat tegen mekaar aanbieden van snedige letterplaksels, maar het Zweedse meisjesvolleybalteam met de cup D-handicap staat op dit moment slechts 500 meter van de barakken af, met een dwars weigerende touringcar. Bus. Kom op mensen! We zitten op 93, dus het moet kunnen. Tof verhaal! Ik ga het morgen even lezen.
Inderdaad Marnix, het blijft iets onbegrijpelijks. De aantrekkingskracht van die melkklieren. Je zou er bijna dorst van krijgen.
Heinrich met een punt doet me op de een of andere manier denken aan Ulli zonder angel. En wat moeten we nou eigenlijk denken van dat Neuro Linguïstische gezanik over het bereiken van 100 reaguursels? Alsof 107 niet veel mooier is? Nou, volgens mij halen we het wel. De 100. Dus dan begin ik maar vast: Lieve, lieve, lieve,lieve,lieve mensen… Ik ben helemaal vochtig aan alle kanten…
Ik heb verdorie vakantie. Maar goed. Voor een ouderwetse ‘over de honderd’ doe ik wel even mee. 300 is trouwens het mooist. Kwa bowlen dan.
1 schijnt in de nobele sport die wij als golf kennen dan weer je-van-het te zijn.
Te groot. In de beperking toont zich de meester. Maar we zijn er. Bij de 100. Het is gelukt. Het viel niet mee maar de eindstreep is gehaald. Lieve, lieve, lieve enz. mensen… Put moed uit deze zege. Er is van alles mogelijk als men maar wil. Eindelijk…..ik dacht dat ‘ie nooit meer weg zou gaan..
Wees gerust L*, ik kom niet meer terug. Dus ga nu maar lekker slapen.
Er is meer in het leven dan in de tuin zitten met een erectie in de ene hand en in de andere hand een geurig Frans kaasje om de stank van je zweetvoeten te maskeren. 107, voor Marnix.
Pas op, Tanja wat je zegt… Wittgenstein’s Tractatus logico-philosophicus is een gevaarlijk werk om in de kast te hebben staan, Herr Heinrich. Een ander beroemd filosoof zei ooit in een interview, toen hem de banale vraag gesteld werd: ‘is de filosofie dood?’, ‘de filosofie is dood verklaard met Wittgenstein’s arbeid.’ En inderdaad, de zeven stellingen van Ludwig Wittgenstein sluiten alle vrijheid in het denken op in een kooi van het structuralisme. Weinig bevrijdend, eerder een dictatuur van het denken. bewegende heeft gelijk, denk ik. Hoewel ik de combinatie Heinrich en boekverbranding wat ongelukkig vind. Heinrich, even één raad voor jou als overduidelijke leerling in deze en waarschijnlijk meerdere oefeningen in en van het leven: u maakt meer kracht door iets te suggereren en/of niet te zeggen dan het wel te zeggen. Zoals het beter is ‘zeg lekker meisje, ik zou jou wel eens keihard in de **** willen ******’ achterwege te laten en te zeggen ‘zeg meisje, wat ruik je lekker’.
Toen Wittgenstein eens zonder wc-papier bleek te zitten, barstte hij in huilen uit. Met zo’n filosoof is het kwaad kersen eten, denk ik dan.
Kiers, wat ruik je lekker.
Nee, Tanja. Met een voorbinddildo.
aha.Kiers met de billen bloot!! Wat je ruikt mijn beste factor x, is de rauwe ochtendstond van een harige en ongewassen walnoot, de odeur van vleesgeworden tegendraadsheid.
toch ruikt het precies naar angstzweet.. ...of waarom de band opkwam met een norse Sheriff die zijn in zwart leder gestoken hand venijnig wijzend naar het publiek uitstak en vroeg of het op de bon geslingerd wilde worden. YMCA-parodie leek het maar niets was minder waar want de druppelmotief spiegelende pilotenbril werd snel bijgestaan door een rode en een gele druppelmotief pilotenbril en een handvol in serieuze cowboy outfit gestoken baarden, ringbaarden en befsnorren met neukend zware gitaren. ‘Put the South in your mouth’, en bij het tweede nummer reeds zette de dame met de vlechten langszij haar hoofd het zweepje aan haar tong en vloog haar bloesje door de zaal. Over muziek gesproken denk ik het meest aan rauwe Rock & Roll gemengd met country en western en een dikke act van meer dan anderhalf uur. Negen mannen, vier gitaren, een koeienbelbel, keyboard en twee meloenen die later op de avond door een knetterende motorzaag aan flarden werden getrokken. Veel fans uit het Oosten van het land maar dat verbaasd niemand. Oh. Jammer, Kiers. Ik dacht dat het een link naar een foto van dat meisje achter de tap met haar 1.65 was. Volgens mij werd die Heinrich. ingehuurd door de baron om eindelijk weer eens ruim boven de 120 reacties uit te komen. We kunnen deze stunt me dunkt als uiterst geslaagd klasseren. Het was immers lang geleden dat ik zoveel diepzinnige woorden voorbij mijn netvlies zag zweven. Het was ook om zu lachen.
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |