Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Maandag, 17 Juli 2006
Winter in Leusden 4-4
(Vervolg op 'Winter in Leusden 4-3')
Henk en Anja lachten. Hij kan soms leuk uit de hoek komen, hè Henk?, zei Anja. Zeker, beaamde Henk, en dat wordt beloond met een vers bereid glas Eurogramschtel. Wil jij niet ook eens even proeven, Anja? Maar nee, Anja had een hekel aan bier en hield het liever bij rode wijn.
door Spencer Brandsen “Sommige proza is automutilatief door geen goede interpuntie te bevatten…”. Waar heb je op school gezeten Spencer?
Interpuntie? Waar heb JIJ op school gezeten? Voor de interpunctie [of interpunktie] moet u bij Paul ter Beek zijn.
Gehaktballen….vertel mij niets over gehaktballen..hoewel….nu vraag ik mij af welke natie of volk de gehaktbal mag claimen als “nationaal gerecht” of een van de velen..? Nederland moet aan de vierkante gehaktbal. Dat las ik afgelopen zaterdag in een paginagrote advertentie in het supermarktvakblad Distrifood. Kruidenbedrijf Silvo kondigt daarin aan dat het de komende tijd veel tamtam gaat maken voor de vierkante gehaktbal. Klanten krijgen een plastic vierkante vorm waarin zij het gehakt kunnen proppen. Zo onstaat er dus een gehaktblok dat in de pan kan worden gegooid. En dat schijnt dan gemakkelijk te zijn. Waarom dat zo gemakkelijk is, vertelt de advertentie niet. Maar het zal wel te maken hebben met het feit dat alle kanten gelijkmatig kunnen worden gebraden zonder dat de bal gaat rollen in de pan. Probeer ook eens een platgeslagen gehaktbal op een wit broodje, de zogenaamde hamburger.
Het gemak van een vierkante gehaktbal is duidelijk voor iedereen die wel eens heeft geprobeerd een ronde gehaktbal te bakken. Misschien is het dan ook leuk om eens te experimenteren met hoekige vormen. Ik denk aan een portie gehaktsticks, als tegenhanger van de visvariant. Vleeskubus?
Zo, daar ben ik weder. Ik dank u alvast voor uw warme woorden ter verwelkoming van mijn persoontje, ook als u nalaat die daadwerkelijk te uiten. In een volmaakt universum is de afstand van de buitenkant-bal tot de kern, vanaf elk punt aan de buitenkant-bal, gelijk. Oftewel, hoe krijg je een “geblokt” goed gaar zonder aanbranding van de puntjes? Of men hangt het op doeken geschilderd op het hoofdkantoor van een bedrijf met een volstrekt treurig product en identieke directie en werknemers, wat door te hoge prijs en allesoverheersende overbodigheid dreigt te worden opgeheven. Mooi ook trouwens, dat het tijdens deze dagen waarin de mussen, die toch al zo minzaam zijn vertegenwoordigd in deze contreien, massaal zelfmoord plegen door zich van het dak te laten vallen, nog steeds winter is in Leusden. Een troosteloze winter, zo stel ik mij voor. Met sneeuw noch zon, maar vooral met regen, in al zijn soorten en maten, maar vooral in zijn zeikerigste soort. Dat zijn van die zekerheden die een mens behoeden voor het bezwijken aan de hitte.
Man, wat een hitte. Ik dacht, laat ik mijn oksels scheren, misschien helpt dat. Niet dus. Het scheren van een plakzak is een sinecure.
@ Spencer, inderdaad, voor die interpunctie moet ik bij Paul ter Beek zijn… Overigens was de misspelling niet debet aan mijn schoolhistorie, maar aan mijn toetsenbord waar ik de laatste tijd geregeld een wisseling van woorden mee heb. Of tegen loop te schelden, om het maar simpel te zeggen. Citizen, volgens mij is het ‘moeilijker dan’ en niet ‘moeilijker als’. Maar dat geeft niet, zolang maar duidelijk is wat er bedoeld wordt. Over voor- en achterkanten gesproken, is achterwaarts in de poes naaien ofwel a) een halsbrekende pose waarbij je met je rug naar je lief gekeerd probeert je leuter in haar doos te krijgen, ofwel b) het ordinaire ‘op zijn hondjes’? En in Nederland kennen we de zogenaamde ‘frikandel’. De naam is afgeleid van het Duitse frikadel – zonder n – wat gehaktbal betekent. In feite is de frikandel ook een cylindervormige [cylinder dus met een Griekse ij] gehaktbal maar dan niet gemaakt van runder- en/of varkensvlees, maar van kip en kalkoen.
Het zal me een worst wezen. Want: waar rook is, is worst. En tot slot: Heden een dartel varken, morgen een vette worst.
Citizen, volgens mij is het ‘Het zal mij worst wezen’. Dus zonder ‘een’. ci·lin·der·vor·mig (bn.) Cylinder: zie cilinder. Cilinder: zie cylinder. Koenen. Kan dus allebei, maar ik vind cylinder mooier. Want anders heb je aan de bovenkant 2 uitsteeksels, van de L en de D, en aan de onderkant helemaal nix. Zo word ik vaak Henk genoemt. genoemd natuurlijk.
Of je worst lust. Was de uitdrukking. Dacht ik. En persoonlijk geef ik trouwens de voorkeur aan een gehaktoctaëder. Met gelijkhoekige drievlaksribben en een straalvast pentacentrium vanuit het middelpunt berekend. Dan komt de smaak van het gehakt, mits proportioneel juist bepekeld, toch het best tot z’n recht.
Ter afwisseling van de geometrisch – abstracte gehaktconstructies kan men ook figuratief te werk gaan en bijvoorbeeld gefrituurde gehaktdieren bereiden. Na het aanmaken van het gehakt op de gebruikelijke wijze zet men het enige tijd ter opstijving in de koelkast waarna men er dierfiguren van boetseert. Koetjes of varkentjes bijvoorbeeld, maar ook fantasiebeesten zijn mogelijk. Dubbel paneren en frituren op 180 graden. Serveren met gebakken aardappeltjes en een frisse salade.
Ik vind het merkwaardig om een dier eerst uit elkaar te slopen en fijn te malen om het vervolgens met behulp van ei en paneermeel weer in elkaar te plakken. Aan de andere kant past een heel varken natuurlijk niet in de frituurpan.
Zelf maak ik altijd mytische figuren en voorstellingen van gehakt. Zo had ik laatst voor mijn date een aantal figuren uit de Kama Sutra geboetseerd en op haar bord naast de enkele asperge, die ik als fallus symbool had bedoeld, gezet. Het is toch ‘mythisch’? Sterker nog, ik weet het wel zeker.
Mein taalgefoel zegdt mei dad hed miettis ies.
Zo, en kan het dan nu afgelopen zijn met dat gezeur over de juiste spelling? Er zijn toch belangrijkere dingen? Hoe ervaart iedereen de hitte bijvoorbeeld. Of wat is de mooiste auto aller tijden?
Spencer, als woord is ook niet helemaal Kosjer (Kosher, whatever), laat staan als zelf aangemeten naam…Opvallend dat met deze hitte Spencer (right..) ineens zo actief wordt…reptielen en insekten hebben dat ook…
Beste L, De mooiste auto aller tijden is natuurlijk die blauwe die pas langs reed. En kaassoufflés , die hebben daar ook last van dat ze actief worden bij extreme hitte. Of was het nu kaassoufflees? Of kaassoufvlees? Of kaassoeffi’s? En houten vloeren, zo hoorde ik eens iemand die er verstand van had vertellen, gaan juist als het warm is werken. Wat voor werk houten vloeren dan wel niet verrichten, vertelde hij er niet bij, maar ik gok dat het zeer adequate zwemleraars zijn.
Spencer, Overigens, ook spoorrails schijnen met dit weer tot het uiterste te gaan. En bruggen.
@ spencer; Eerder hadden we een lethargische onderhouding over “Caro cylindrus” in al zijn verschijningen. Hierna neemt u het woord LUL in de mond bij het raden naar de naam van L*. toevalligheden of toeval, om Spence maar het gras voor de voeten weg te maaien. Of is het “Het gras voor de voeten maaien?”. Delerium Corda… Zelf voel ik er niets voor om de vorm voor gehakt zo rigide vast te leggen. Vaste vormen zijn niet meer van deze tijd, je hebt flexibiliteit nodig, ook qua gehakt. Beste Orson, om met Freud te spreken: Soms is een kroket gewoon een kroket en een frikandel gewoon een frikandel. Maar er zijn natuurlijk veel mensen, vooral pubers en studenten, die hun eigen preoccupatie met geslachtsdelen projecteren op het woordgebruik van anderen. Wie de schoen past trekke hem aan. Vrouwen kunnen bij deze hitte behoorlijk uit de scheur stinken, alle vleeslullen nog aan toe. Vooral rosse flamoezen heb ik mij laten vertellen – die stinken trouwens bij elke temperatuur uren in de wind. Vanochtend geprobeerd een kuipfauteuil en een bank naar beneden te sjouwen. Ik heb namelijk een nieuwe bank moet u weten, lime-kleurig, zoals het soort groen heet waarin de van een vriend overgenomen bank van dat Zweedse merk waarvan mij de naam even ontschoten is, is geverfd. En net zoals het voor gramaticaal vrij gecompliceerde zinnen te warm is, was het, reeds rond de klok van half negen, te warm om zo’n kuipfauteuil en een bank naar beneden te sjouwen door een veel te nauw trapgaatje. Iedereen die wel eens gefistfuckt is, weet hoe onaangenaam het is om iets wat veel te groot is voor een nauw gaatje toch per se door dat nauwe gaatje te willen persen. Daar komen geheid ongelukken van. En zweetplekken op je rug. Halverwege de klus, het licht door het gangraampje zorgde ervoor dat mijn voorhoofd glom als de scheur van een tochtige koe die wijdbeens onder een zonnebank plaats heeft genomen, besloten wij dat de situatie uitzichtloos was en dat wij de bank beter terug konden zetten. Desnoods ga ik ‘m doormidden zagen. Dan kan ik er wel geen briefje meer ophangen met ‘doet het nog prima, enkel gebruikt door een oud vrouwtje’, maar dat is dan maar zo. Je kunt niet alles hebben in het leven.
Ik had altijd begrepen dat bank die er uit gaan via het raam mogen. Mits niet teveel nieuwe auto’s geparkeerd, in de buurt. Zo. Dat was me het dagje wel zeg. @ marnix: gehaktbriketje erbij voor meneer? als u dan toch aan het savoureren bent? of heeft u liever een vleeschamoebe?
Lelijk, zo’n blauw tafelkleed.
Ik word een beetje misselijk..
Wat die mooiste auto betreft, ik ga voor de Lamborghini Miura. Eerste serie, zonder uitgebouwde spatborden. Ook heel mooi: Jaguar E type Coupe, eerste serie, met spaakwielen en banden met witte zijvlakken.
Om even van het gehakt weg te glijden: ik heb het soms met tafels. Dat je dan aan een vierkante tafel zit in een onbeduidend café en dat er dan plots iemand aan die vierkante tafel zegt: ‘Ik geef een rondje.’ En dat je dan instinctief weet dat er ergens geometrisch iets niet klopt maar dat je dan toch het traktaat in één teug door je keelgat giet.
het slijk der aarde
Over scheermesjes gesproken, Ane, zei Henk, sommige scheren beter dan andere, ook als ze uit hetzelfde doosje komen. Hoewel je natuurlijk ook kunt zeggen dat sommige scheermesjes botter zijn dan andere. Hoe zou dat komen? Zuinigheid kan het niet zijn, meende Anja, want een dunner mesje moet scherper zijn dan een dikker mesje, waar dus meer materiaal in gaat en dat dus duurder is. Of zie ik het verkeerd?
Ik weet het niet, zei Heer Ane terwijl hij een vol glas Eurogramschtel van Henk aannam, maar het zou iets te maken kunnen hebben met de productietolerantie. Die mesjes zijn heel dun, dus als er een kleine afwijking in de dikte zit, maakt dat relatief gezien meteen veel uit. Vanuit het mesje gezien zeg maar. In verhouding dus.
Ja, zei Anja, dat zou het kunnen zijn. Die mesjes, en niet alleen die mesjes, zouden trouwens een stuk goedkoper zijn als er niet zoveel loze verpakking omheen zat, en dan zouden er niet zoveel afvalbergen zijn die het milieu...
Zeg Ane, onderbrak Henk Anja's betoog, over zuinigheid gesproken, eet jij nog steeds alleen maar gehaktballen?
Inderdaad, antwoordde Heer Ane op wiens bovenlip zich een grote bierschuimsnor aftekende, ik ben net de eenentwintigste week ingegaan. Hahaha, lachte Henk, eet je echt al... al... vijf maanden alleen maar gehaktballen?
Zeker, zeker...
Krijg je daar nou nooit eens genoeg van? Komen die dingen zo onderhand je neus niet uit?
Nee, althans: niet meer. In week vijf had ik een tijdelijke inzinking, toen begonnen ze me ineens fors tegen te staan, maar toen ben ik gedurende een aantal dagen overgeschakeld op saucijzenbroodjes. Zelf gemaakt met bladerdeeg uit het vriesvak. En ik heb zo'n klein elektrisch oventje. En dan met spinazie uit een potje van Hak erbij. Koud, want het saucijzenbroodje is al warm genoeg. En een hardgekookt ei erbij. Maar na een dag of vier vijf raakte ik verstopt. Van dat bladerdeeg, denk ik, want dat is eigenlijk wit brood zeg maar en dat stopt ook. Dus toen ben ik weer overgegaan op gehaktballen en sindsdien staan ze me niet meer tegen. Integendeel, ik kijk iedere dag uit naar het tijdstip waarop ik mijn gehaktbal kan nuttigen.
Olga Time
Nagelleed
bromde Çitizen Kane () (URL) om 10:21 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Spencer. () om 10:35 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Is het oer-Hollands of is de gehaktbal, bijvoorbeeld, Duits of, maar dat is slechts een kwestie van gevoelens die ik bij gehaktballen heb, Oost-Europeaans? Gehaktbal, het woord, ligt ongeveer het zelfde in de mond als Bulgarije of Bjorst.
Maar nogmaals, dat is persoonlijk. De vraag blijft staan…
bromde L* (URL) om 10:44 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Taalkundig
Zelfs al zou het ludiek bedoeld zijn, dan kan ik me druk maken over dit soort innovaties. Ik vind namelijk, heel conservatief, dat de gehaktbal rond moet zijn. Het heet dan ook niet voor niets gehaktBAL. Ik heb in mijn leven nog nooit een vierkante bal gezien. Dus uit taalkundig oogpunt vind ik het al geen sterk concept. Bovendien denk ik dat een ronde, ambachtelijk ogende, bal veel lekkerder smaakt dan zo’n steriel ogend vierkant gehaktblok.
Ik vind innovatie prima, ik sta werkelijk open voor nieuwe dingen, maar ik kan me toch niet voorstellen dat er ook maar één Nederlander zit te wachten op een vierkante gehaktbal. Maar goed; misschien heb ik het mis. En kijken mijn kinderen mij over twintig jaar meewarig aan als ik nog mijn ronde gehaktballetje sta te draaien
bromde Nog even dit... om 10:47 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Heer Ane () om 11:04 (op Maandag, 17 Juli 2006)
1 – als hij verbrand, dan snij je dat er makkelijk af
2 – die scheefgetrokken koekepan kan toch nog een paar jaar mee
3 – veel makkelijker stapelen en minder verlies door verdwijnen noodzaak pyramidevorm
4 – kruiden blijven beter liggen, alsmede eventuele peterselie
5 – snijden zonder glijden
6 – prikken zonder remsporten op het tafelkleed
7 – makkelijker onderling maten vergelijken zodat vader de grootste
8 – etc
Een zaak is echter duidelijk. De naam moet anders.
“Gehaktblok” is volstrekt onduidelijk, door de verwarring met het hakblok, ook vaak in de keuken te vinden, als men van een goed stuk vlees houdt.
“Gehaktvierkant” klink simpelweg onsmakelijk. Wiskunde en voedsel hebben uiterst weinig met elkaar van doen.
“Vleesklomp” klinkt als een vergroeiiing aan de onderarm
“Geblokt” is vooralsnog mijn favoriete naam, alhoewel er taalkundig nog wel tegenin te brengen valt dat dit suggereert dat er sprake is van half-om-half gehakt. Denk ik.
bromde Hoof om 11:19 (op Maandag, 17 Juli 2006)
En als we dan toch lekker aan het varieren zijn, wie heeft er nou geen zin in een lekkere gehaktlap, of een gehaktschijf?
bromde Lumpie om 11:34 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Heer Ane () om 11:34 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Maar goed. Wat een verhaal weer. Heb net ook nog even de vorige Winter in Leusden-aflevering gelezen, over die te korte witte broeken van verpleegsters. Volgens mij, wie over een jaar of tweehonderdvijftig eens wat meer wil weten over hoe men leefde in de jaren zo vlak na de tweede millenniumwende, hoeft alleen maar even Winter in Leusden te lezen. Henk, Anja en heer Ane, het beginnen vrienden van me te worden die ik misschien nooit over de vloer zou willen hebben, maar die wel degelijk een speciaal plekje in mijn hart bezet weten te houden door er met grote witte letters ‘BEZET’ op te kalken, zoals men wel pleegt te doen zo vlak voor 30 april op stoepjes in onze geliefde hoofdstad, om aan te geven dat iemand daar zijn rotzooi wil gaan verkopen en dat er niemand moet zijn die denkt dat hij daar wel eens even met z’n nering gaat staan.
bromde Max J. Molovich (URL) om 13:12 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Kan de monsterkok even ingrijpen?
bromde Lo Ping om 13:17 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Een Bitterblokjes-fabriek, of ijspyramidetjes-productiefaciliteit. Of Luchtbanden voor VHS-recorders. Of elastiekjes voor atleten die op springen staan. Of Nederlandse Kokosnoten Olie Tuitjes. Ook zoiets.
Ikzelf plak liever met afplakband het woord NAT op een bankje in het park, als ik even de stad in moet voor nieuw bier.
bromde Hoof om 13:20 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 15:42 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Morgen mijn scrotum.
::gaat een vuilblik zoeken voor het dode vel dat van zijn verbrande schedel sneeuwt::
bromde Vincent Nemo (URL) om 18:39 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde bewegende om 18:57 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Echter, over gehaktballen nog het volgende: persoonlijk prefereer ik de ronde platte vorm. er kleven namelijk ook een aantal nadelen aan vierkante gehaktballen.
1: ze verdienen de naam gehaktbal niet meer (de bal is niet rond)
2: nog moeilijker als bij de balversie: een hap nemen. tenzij je stukjes eraf snijd, maar agrarieers nemen vaak niet die moeite… we hebben straks allemaal menssen met het gehaktkubussyndroom: uitgescheurde kaakspieren en gedislokaliseerde kaakgewrichten.
3: het verzinnen van een naam voor het vierkante gedrocht. de vierkante gehaktbal (straks schertsend genoemd: Rubick’s Meatcube) is ook nog eens moeilijk te patenteren.
bromde Citizen Kane () (URL) om 18:59 (op Maandag, 17 Juli 2006)
De ronde, platgeslagen bal is inderdaad beter dan de kogelvormige.
Schiet niet van je bord af en is sneller gaar, wat dus ook energie scheelt. Maar zelf hou ik het tegenwoordig op kroketvormige ballen.Is ook tijd- en energiebesparend en ze hoeven niet stuk voor stuk gekeerd te worden. Gewoon de pan scheef houden in de juiste richting en ze rollen op hun andere kant. Hoewel ze dus eigenlijk geen kanten hebben. Behalve natuurlijk een voor- en achterkant.
bromde Spencer. () om 19:47 (op Maandag, 17 Juli 2006)
P.s. In België eten wij een soort cilindervormige gehaktballen. Snel gaar en laat zich eenvoudig keren. We noemen het ‘worst’, of ‘sossies’ of doodgewoon ‘sies’ – van daar ook de vaak in de mond genomen uitdrukking ‘of ge sies lust’.
bromde Vincent Nemo om 20:30 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Spencer. () om 21:01 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Citizen Kane () (URL) om 21:17 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Maar het is duidelijk wat je bedoelt. En waar rook is mag worst zijn, maar waar worst is hoeft nog geen rook te zijn. Je hebt ook ongerookte worst. En worst wordt niet uitsluitend van varkens gemaakt, maar ook bijvoorbeeld van koeien en ossen. Verder is worst niet perse vet. Denk maar aan de magere rookworst van Unox.
Maar daar komt dan weer geen rook aan te pas want dat gaat chemisch, die rooksmaak. Heeft u trouwens ook niet de indruk, Citizen Hughes, dat deze tropische hitte rare dingen doet met de hersenen?
bromde Spencer. () om 21:29 (op Maandag, 17 Juli 2006)
1 rond zoals een cilinder => buisvormig, cilindrisch, rolrond, rolvormig
Leve Vincent!
bromde Van Dale (URL) om 21:38 (op Maandag, 17 Juli 2006)
En het oog wil ook wat, althans het mijne wel, Vinsent. Wist je trouwens dat m’n moeder me vaak abuizieveluk Vinsendt noemt? Waarschijnlijk omdat de ex man van mijn zuster zo heette.
bromde Spencer. () om 21:56 (op Maandag, 17 Juli 2006)
Blijkbaar heb ik nogal een algemeen gezicht.
bromde Hoof om 23:48 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Hoof om 23:49 (op Maandag, 17 Juli 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 01:02 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Spencer. () om 06:23 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Heinrich. () om 06:35 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Ze keek even, pakte haar vork, begon het hele zaakje te prakken, spoot er een flinke lading ketchup over en werkte het zaakje naar binnen.
‘Neuken?’ probeerde ik nog, toen ze het op had, maar in antwoord zei ze alleen dat ze zich een beetje opgeblazen voelde en verdween voor veertig minuten naar het toilet..
bromde L* (URL) om 09:11 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Spencer. () om 09:22 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Vincent Nemo om 10:54 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Heinrich om 11:02 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde L* (URL) om 11:08 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Spencer is geen zelf aangemeten naam want ik heet echt zo. En voor mijn plotselinge activiteit heb ik wel een verklaring. Door de hitte
slaap ik te weinig en daardoor word ik een beetje hyper [hieper?].
Ik verwacht na de hittegolf dan ook weer in mijn normale lethargie te vervallen. Even geduld dus nog. En waar staat L* voor? Lul? Kijk, nu word ik ook al agressief van de hitte!
bromde Spencer. () om 11:38 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
En de hitte is helemaal top.
Alleen mijn vrouw kan er absoluut niet tegen. Terwijl schoonpaps toch een rasechte Antilliaan is. Raar.
Ga ik nu even verder schetsen aan de ijsjas.
bromde [Hoof] (URL) om 11:45 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 11:50 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
In een vorig virtueel leven werd ik inderdaad lul genoemd (ook door mezelf). Nu ben ik gewoon weer kut, net als de rest.
bromde L* (URL) om 11:56 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde [Hoof] (URL) om 12:15 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Mijns inziens komen uw ziekelijke preocupaties geleidelijk aan het licht. Zou het kunnen, heer Schpenser, dat u een obsessie heeft voor fallusvormige objecten? Of berust deze koppeling op louter toevallig?
bromde Çitizen Kane () (URL) om 13:05 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Tevens, zo alle reacties eens lezende, is er een verschil van mening of gehaktbal nu vierkant of rond dient te zijn. Met het oog een eventuele tweedeling in de gehaktnatie stel ik hierbij de volgende vorm voor om alle gehaktconsumerenden tevreden te stellen:
Gehaktbriketten.
gehaktbriketten hebben tevens de glorieuze eigenschap dat ze stapelbaar zijn. handig voor mensen met kleine pannen.
bromde Citizen Kane () (URL) om 13:14 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Daarom pleit ik voor (bij gebrek aan een betere benaming) de:
Gehaktamoebe (spreek uit als: a-meu-be)
Immers, met een amoebe, daar kun je alle kanten mee op, zei Jacque Cousteau al…
bromde L* (URL) om 13:24 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Een briket is niet vierkant maar rechthoekig. Desalniettemin lijkt het me de beste benaming tot nu toe voor de vierkante gehaktbal.
Voor een verdere flexibilisering van het gehaktgebeuren is veel te zeggen. Het kan niet flexibel genoeg zijn, hoewel , broeder Welles, te veel flexibilteit in bepaalde andere gevallen weer van weinig nut is.
bromde Spencer. () om 13:53 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Auto’s weiger ik mooi te vinden. Al ontgaat de esthetiek van sommige bolides mij niet, toch roept dit ultieme symbool van kleinburgerlijk individualisme pertinent een gevoel van walging bij me op.
Graag een Spencer Spellingscontrole en een gehaktspiraal voor mevrouw alstublieft.
bromde Vincent Nemo om 14:01 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 14:32 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
Maar ja. Dat dan uit de mond van iemand die niet zo vaak aan fistfucken doet, in ieder geval vaker kotst dan dat.
bromde [Hoof] (URL) om 17:12 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
De hele dag zo’n beetje brainstormen op/aan/in een jachthaven in de buurt van een bekende Noord-Hollandse grachtenstad. Beetje zo naar het water staren. De bootjes. Een zelf meegebrachte ENORM royale lunch savoureren. Kleine lichtroze glaasjes alcohol uit een ijskoude koeler. Ligstoel. Zweten. Hoofd onder de buitendouche. Nog een glaasje. Loom gekrabbel op een vochtig schrijfblok. En uiteindelijk, naast je, een glimlach van ‘dat hebben we mooi weer geflikt!’
Wat mij betreft: 32 graden tot ver in 2087.
bromde Marnix (URL) om 21:54 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde O. Welles () (URL) om 22:20 (op Dinsdag, 18 Juli 2006)
bromde [Hoof] (URL) om 10:29 (op Woensdag, 19 Juli 2006)
bromde Spencer. () om 11:13 (op Woensdag, 19 Juli 2006)
bromde Heinrich. () om 11:16 (op Woensdag, 19 Juli 2006)
bromde urbain alpain (URL) om 11:56 (op Maandag, 31 Juli 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
