Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 17 Mei 2006

Gefrituurde allerlei (3)

Als voorgerecht bereidt ze sjalottencrème met Toscaanse roomkaas, ter vervanging van stokbrood als traditioneel bijgerecht bakt ze baconmuffins. Ze gebruikt plantaardig frituurvet in alle gerechten. Het dessert – mochten ze nog daaraan toekomen - bestaat uit gebakken kwarktaart met fruit. Voor de hoofdschotel zit er weinig anders op dan een soort fondue, wil ze zoveel mogelijk frituurvet gebruiken. Eigenlijk is olie beter geschikt, maar nood breekt wet. Een pannetje heet vet op tafel waarin hapjes vlees, vis en groenten - eventueel omhuld met een laagje bierbeslag - kortstondig verdwijnen. De confrontatie met zijn eigen stoffelijkheid: gedenk dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren. Zo is het maar net.

Ze verdwijnt naar de badkamer om haar uiterlijk te inspecteren: lekker vette haren, geen make-up, ongeplukte wenkbrauwen, strak joggingpak doordrenkt met vetvlekken over haar recent gekweekte vetrollen, bh-loze schommelende borsten, schoenen met schimmelende rijstebrij onder de zolen. Ze trekt haar lip op en constateert verrukt de aanwezigheid van een randje gelige tandplak. Mooi, ze is tevreden.

Om stipt zeven uur belt Jan aan. Bij binnenkomst overhandigt hij haar een cadeautje. Ze lachen samen wanneer een fles eishampoo en een fles biershampoo uit het cadeaupapier tevoorschijn komen. Ze zet ze bovenop de kapstok waar ze hoogstwaarschijnlijk stofverzamelend maandenlang zullen blijven staan.

‘Neem plaats, neem plaats,’ nodigt ze hem gastvrij op de bank kloppend uit. ‘Een aperitiefje?’

‘Dat sla ik niet af; heb je misschien een portje voor me?’

‘Vanzelfsprekend,’ antwoordt ze, ‘rood of wit?’

‘Ik heb geen voorkeur, kies jij maar.’

Ze schenkt rode in, voor het effect, en overhandigt hem een glaasje. ‘Chin chin!’

Your ass is mine, denkt ze er wraakzuchtig achteraan.

‘Salute!’ reageert hij en heft zijn glas.

Stilzwijgend nemen ze een slok. De stilte is echter van korte duur, vanaf dat moment zit Jan op de praatstoel. Terwijl hij anekdotes over onder andere zijn moeder vertelt, veinst ze aandachtig te luisteren, ze is echter voornamelijk met haar eigen gedachten geoccupeerd. Op een bepaald ogenblik lacht Jan hartelijk om een door hem opgediste mop en interesse voorwendend lacht ze met wijd opengesperde mond met hem mee, waarbij port langs haar mondhoeken drijft. Haar joggingpak gaat er aanzienlijk op vooruit. Vol aanbidding kijkt hij haar aan terwijl ze zijn glas nogmaals volschenkt.

Ja, nu kijk je wel naar me, denkt ze boos. Een plotselinge steek van woede zorgt ervoor dat ze van de bank opspringt. Ze doet alsof ze toch net wou opstaan om aan tafel te gaan en schuift een stoel voor Jan naar achteren.

Na enkele happen complimenteert hij haar uitbundig met de sjalottencrème en smikkelt heerlijk een paar baconmuffins op. Hulpvaardig brengt hij de lege soepkommen naar de keuken en pikt onderweg nog een muffin van de schaal.

‘Extreme verwennerij,’ zucht hij verzaligd, ondertussen een spoor kruimels over tafel en vloer sproeiend. Inwendig rilt ze; net zo vies als iemand die met consumptie praat. Niet aan denken, in de rol van Ma Flodder blijven, houdt ze zichzelf voor, ze heeft zich niet voor niets wekenlang geprepareerd.

‘Tijd voor het hoofdgerecht!’ kondigt ze vrolijk aan. ‘Hopelijk houd je van fondue?’

‘Een ware flashback,’ reageert Jan enthousiast. ‘Fonduen associeer ik met gezelligheid en feestelijke gelegenheden. Vroeger hebben moeder en ik menige Sinterklaasavond, eerste Paasdag en eerste Kerstdag fonduend samen doorgebracht. Zó knus!'

Inwendig grimlacht ze om zijn oedipaal enthousiasme. Wacht maar, zo meteen roep je om je lieve moedertje, ha! Wat heeft ze eigenlijk al die tijd in hem gezien? Ze kan zich niet meer voorstellen dat ze hem begeerlijk vond. Misschien was het slechts zijn afwijzende houding die haar vasthoudend maakte of kon ze niet het niet verdragen een blauwtje te lopen? De beweegredenen voor de geplande fondueavond laten haar inmiddels koud, het proces is in gang gezet, er bestaat geen weg terug. Zijn gedrag was denigrerend en dat zal hij bezuren.

Samen dragen ze etenswaren van keuken naar eetkamer. Vlees, vis, groenten, brood, sauzen en salades vormen een bont geheel.

‘Wil je me even helpen het fonduestel van de kast in mijn slaapkamer te pakken? Je bent iets groter dan ik en kunt er misschien net bij. Ik moet er zelf een trapje voor gebruiken.’

‘Natuurlijk, wijs me de weg maar.’ Hij loopt achter haar aan. Ze is een beetje nerveus, heeft ze haar actie goed voorbereid?

‘Heerlijke billen, meid,’ zegt hij en legt kort zijn hand op haar achterwerk.

Ze gruwelt maar staat het desondanks toe, nutteloos om er nu nog iets van te zeggen. Port en drie glazen wijn hebben zijn drempelvrees laten verdwijnen en hij wordt vrijpostig.

Hij tilt de doos met gietijzeren fonduestel van de kast en op datzelfde moment struikelt ze quasi tegen hem aan waardoor hij zijn evenwicht verliest. Van tevoren heeft ze de doos met stenen verzwaard en het volle gewicht belandt door deze manoeuvre op zijn hoofd. Ze grijpt haar kans, geeft hem een extra duw waardoor hij op bed belandt en ramt de doos nogmaals tegen zijn schedel. Hij is buiten westen. Zijn ondergewicht en haar huidige overgewicht werken samen in haar voordeel. Geen tijd om te dralen. Ze vist enkele stukken touw vanonder het bed vandaan, trekt zijn schoenen uit en gooit ze in een hoek. Daarna sjort ze zijn broek en onderbroek met één vaardige beweging over zijn in sokken gehulde voeten. Ongewild etaleert hij zijn slappe geslacht en ze haalt haar neus op. Heeft zij even geluk dat het nooit iets is geworden tussen hen tweeën. Ooit gehoord van een micropenis? Dit gevalletje komt aardig in de richting. Ze spreidt zijn benen en bindt zijn voeten elk aan een bedpost. Hij kreunt een beetje, gauw! Nogmaals beukt ze de zware doos tegen zijn hoofd en hij is weer rustig. Vervolgens bindt ze zijn handen elk aan een bedpost van het hoofdeinde. Hij vormt een andreaskruis. Ze schuift de gehavende vetsculptuur binnen zijn blikveld en besluit niet af te wachten tot hij uit zichzelf wakker wordt. Nee, ze haalt de aangebroken fles Clairet uit de eetkamer, opent ruw zijn mond en giet een flinke scheut tussen zijn lippen. Hij gorgelt angstaanjagend en lijkt te stikken. Hardhandig duwt ze zijn hoofd opzij, waardoor drank uit mond en neusgaten stroomt; het stikgevaar is geweken. Het zou zonde zijn hem snel aan zijn einde te laten komen, zij heeft maandenlang onder zijn afwijzend gedrag geleden. Ter compensatie moet hij minimaal enkele uren boeten.

Ze klapt aan weerszijden tegen zijn wangen. ‘Wakker worden Jan Lul,’ bitst ze.

Zijn oogbollen draaien wanneer hij bij positieven komt. Hij schrikt van haar aanblik schrijlings over hem staande, voeten stevig in de matras geplant, ettelijke fonduevorken in haar handen.

door Lilith

  Winter in Leusden 2-8
  De stoepen van Rome

Geil!
bromde Vincent Nemo om 12:21 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Dit lees ik graag al heb ik in het geheel geen trek. Zoals het hoort dient u de ware horror quasi terloops op: fonduen met de moeder.
bromde Burijn om 13:02 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Ineens heb je het; je wordt boekverkoper!

...en dan maar kijken hoeveel geile wijven met photoshopborsten er op af komen…
bromde L* (URL) om 13:53 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Ik vond het leuk tot die fonduevorken er aan te pas kwamen.
bromde Drs. Johan Arend Happollati om 14:50 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Pas op voor dat touwtje, Lilith.
bromde Eduardo om 15:28 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Ja, net of ze met een geweldige ruk de tampon van een nijlpaard wil verwijderen.
Geil.
bromde Vincent Nemo om 17:10 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Ik moet plassen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 18:36 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Jongens, het was echt héérlijk in het Vondelpark! Beetje laffe salade Caprese daar bij Vertigo, dat wel, maar ik vond het geweldig om al die langsrennende dames te zien die zich overduidelijk door de winter gehongerd hebben om vandaag extra voordelig mijn blikveld te doorkruisen. Hulde!

Ga ik nu even de Caesar salad afronden. Met een of twee glaasjes Onverantwoord.

Hehe.
bromde Marnix (URL) om 19:50 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

Over billen gesproken, het schijnt dat de billen van Britneyspears hard achteruit zijn gegaan na de bevalling van haar kind, maar ik zag een plaatje en vond het wel meevallen.
bromde Kippfest om 21:29 (op Woensdag, 17 Mei 2006)

De vraag is natuurlijk of dat wel een nieuw plaatje was. Of een oud plaatje, uit de tijd van de ‘I want to Spear Britney’ billen.
bromde Hoof om 09:37 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ik zag ook een plaatje.
bromde Eduardo om 11:10 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ik lees vanmorgen op nu.nl dat ik de finale van de Champions League heb gemist. Maar ja, ik had wat beters te doen natuurlijk.
bromde Lennard (URL) om 11:25 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ik heb vanavond ook wel zin in wat gefrituurds. Lekker.
bromde Hoof om 12:15 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Goed idee Hoof. Misschien doe ik dat ook wel vanavond. Voor de verandering.
bromde Lennard om 12:45 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Net een pak friet met stoverijsaus en twee frikandellen op. Dat moet volstaan.
bromde Vincent Nemo om 13:51 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ja, friet met stoverijsaus! Lekker.

:: tikt op google stoverijsaus in ::
bromde Lennard om 14:35 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Wij gaan vanavond ook patat eten. De eigenaar gooit spontaan twee patat en twee frikandellen in het vet als ie bewegende binnen ziet komen.
De man raakt vreselijk van slag als ik een keer geen frikandel speciaal blief, maar bijvoorbeeld een kaassoufflee. Gelukkig zit ie wel altijd goed met twee patatjes pinda.
bromde Adriana (URL) om 14:48 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

∗ eet vanvond vis ∗

Drie keer raden wat wij vanavond eten.
bromde Eduardo om 15:27 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Iets van Captain Iglo?
bromde Marnix (URL) om 15:30 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Neen, vers, waarde Mrnx.
bromde Eduardo om 16:32 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ik denk walvis, Eduardo. Een dikke vijf kilo walvissenvoorhuid met levertraan. Daar ben jij gek op heb ik gehoord. Maar je gaat er ongelooflijk hard van boeren.

Ik eet vanavond tomatensoep uit blik, maar dan met blik en al want ik heb de blikopener uitgeleend. Het is sowieso een rare week.
bromde Kiers om 20:38 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Met al dat maagzuur zou ik zelfs een blikopener kunnen verteren.

Burps.
bromde Vincent Nemo om 21:18 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Rare week? Raar jaar Kiers, er gebeurt vanalles.
bromde Lennard om 21:21 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Zeg Lnnrd, moet jij niet een paar mensen mailen?

Een stuk of tig, of zoiets. Ja ook die uit Breda met familiaire banden in Almeria.
bromde Eduardo om 23:17 (op Donderdag, 18 Mei 2006)

Ja, ik moet wel vaker mensen mailen. Dagelijks wel, eigenlijk.

Zo heb ik bijvoorbeeld net met iemand gemaild.
bromde Lennard om 10:26 (op Vrijdag, 19 Mei 2006)

Ik zou ‘m op z’n woord geloven, als ik u was.
bromde Hoof om 11:04 (op Vrijdag, 19 Mei 2006)

Doe ik ook, heer Hoof. Reken maar.
bromde Eduardo om 16:32 (op Vrijdag, 19 Mei 2006)

Ik ben aan het twijfelen of het een zure haring dan wel een gestoomde makreel wordt. Vis doet mij sowieso niks maar een mens moet iets. Wie nooit twijfelt werpe het eerste aas. Een entrecôte archeduc met zo’n lekker smeuïg vetrandje lijkt mij wel iets, als aas dan.
Kent iemand een degelijk forum alwaar ik met mijn frustraties omtrent het nakende eurosongfestival terecht kan?
bromde Urbain Alpain (URL) om 17:34 (op Zaterdag, 20 Mei 2006)

tja vrouwen , bestonden ze nog maar hé...
bromde Hemaworstje (URL) om 06:38 (op Zondag, 21 Mei 2006)

Goedenmorgen deze morgen en weltrusten!
bromde Itsie om 00:26 (op Zondag, 28 Mei 2006)

Need to be readed.
bromde rape stories () (URL) om 06:11 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)

Your article is prety nice. It’s a pity that i didn’t see it more later.
bromde rape stories () (URL) om 04:44 (op Dinsdag, 20 Juni 2006)

Asaspal. Memrano tu es besta. Amigo.
bromde rape movies () (URL) om 00:27 (op Maandag, 3 Juli 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)