Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 10 Mei 2006

Gefrituurde allerlei (2)

Het vet sist in de pan, de eieren sputteren terwijl de randen van het spek enigszins omkrullen. Vanaf vandaag vormt deze combinatie haar dagelijks ontbijt. De dooiers zijn nog vloeibaar wanneer ze de eieren met spek uit de pan op een snee zwartbrood laat glijden. Ze schrokt alles zonder behulp van bestek naar binnen. Eigeel kleeft aan haar vingers en rond haar mond. De algehele verkrotting is in gang gezet. Soigneren en trainen van haar lichaam hebben niet tot het gewenste resultaat geleid; het is tijd voor een radicale omwenteling.

Met ongekamde haren, make-uploos gezicht en zelfs hier en daar een korstje gestold eigeel in haar mondhoeken, hijst ze zich in een ruime joggingbroek. Even later gaat ze als Ma Flodder op weg voor de dagelijkse krant.

Terwijl ze op gebruikelijke wijze afrekent, kijkt ze de boekhandelaar indringend aan. Hij is zoals gewoonlijk onverstoorbaar en laat niet blijken of hij al dan niet in de war is geraakt door het ongebruikelijke tafereel van voorgaande avond. Ze merkt niets van de verwonding aan zijn rechtervoet; hij loopt met dezelfde kwieke tred als altijd.

‘Tot morgen,’ zegt ze vrolijk bij het verlaten van de winkel. Ze wacht zijn eventuele reactie niet eens af, het zal haar aan haar reet roesten, sinds gisteren heeft zíj de touwtjes in handen. Het is gedaan met haar blindelingse adoratie, hij is het niet waard. Vrolijk schopt ze een bergje rijst aan de kant, waardoor de korrels zich over het trottoir verspreiden. Ze accepteert zonder blikken of blozen de euro die door een voorbijganger bemoedigend en met een meewarige blik in haar hand wordt gedrukt.

Aan het aanrecht staande neuriet ze een zelfverzonnen deuntje terwijl ze een bierbeslagje maakt. Ze verheugt zich op haar lunch: gefrituurde groenten in bierbeslag. Alles wat ze in huis heeft kan daarvoor worden gebruikt: eetkoolrabi, bloemkool, broccoli, paprika. Ze klopt drie eidooiers los en daarna de eiwitten luchtig. Met haar vingers maakt ze een kuiltje in de bloem, geniet van de zachte structuur en draait voor de lol een paar extra rondjes door het meel, het voelt aan als een lap satijn. Van geringe hoogte laat ze tussen twee vingers een snufje zout op het meel neerdwarrelen. Al neuriënd klopt ze vervolgens met een garde de eigelen en daarna twee deciliter witbier door het meel. Ze heeft voorpret, het belooft een waar smulfestijn te worden. Tot slot voegt ze het geslagen eiwit toe.

Met een scherp mes loopt ze naar haar slaapkamer en snijdt de rechterhand van de boekhandelaar af. ‘Chop chop,’ grinnikt ze en slingert het losse lichaamsdeel even voor zijn verbaasde ogen heen en weer. ‘Wat zal die zo meteen spetteren in de pan.’

Zo gaat er een week voorbij, elke dag dezelfde rituelen: ’s morgens eieren met spek, ’s middags gefrituurde allerlei, ’s avonds friet met snacks of loempia’s, tussendoor kroepoek of kleine in filodeeg gehulde hapjes, zolang het maar in vet gebakken kan worden. Ze is aangenaam verrast over de vele mogelijkheden die frituren blijkt te bieden. Ze wordt steeds creatiever. Rauw vlees, vis, gevogelte, uienringen, pasta, peterselie, stamppotkroketjes, zelfs ijs, ze kan het zo gek niet bedenken, nagenoeg alles bereidt ze tegenwoordig in plantaardig frituurvet. Goede smaak voert hierbij niet per se de boventoon, integendeel! Maar dat geeft niet, ze is een vrouw met een missie. Jan Lul de boekhandelaar heeft nooit blijk gegeven van goede smaak; het is de hoogste tijd voor algehele wansmaak.

Alvorens te gaan slapen bevredigt ze zich dagelijks op diverse manieren, terwijl hij immer onbewogen op haar neerkijkt. Hij ontbeert inmiddels diverse lichaamsdelen, enkele essentiële waaronder zijn penis zijn nog aanwezig. Het lijkt hem allemaal niet te deren, hij vertoont geen enkele reactie; in haar slaapkamer noch in de boekhandel.

Een maand later hijst ze zich in haar joggingbroek die inmiddels gespannen rond haar billen zit. De ruwe stof schuurt rasperig langs haar ongeschoren kuiten. Ze heeft hem al die tijd slechts tweemaal gewassen, ze houdt van de gedragen geur en koestert de gestolde vetvlekken. Gedurende al die tijd heeft ze haar haren eveneens slechts een paar keer gewassen. Voortbordurend op het thema ‘eishampoo’ heeft ze ze vanochtend behandeld met rauwe eieren en daarna slechts matig uitgespoeld. Wanneer dit niet het gewenste effect sorteert, weet ze het ook niet meer. Maar ze heeft goede hoop, de laatste tijd lijkt het of de boekhandelaar iets meer interesse in haar toont, hij heeft zelfs geïnformeerd naar haar gezondheid en één keer een kookmagazine in haar dagblad verstopt. Zou hij eindelijk overstag gaan?

Ze glijdt bijna uit over een platgetrapte hoop rijstkorrels die inmiddels onder invloed van regen en schoenzolen een grote glibberige plek voor de deur vormt. Ze gromt binnensmonds en banjert met besmeurde schoenen de zaak binnen waar ze rechtstreeks koerszet richting krantenrek. Minder alert dan voorheen staat ze in de rij voor de kassa. Wanneer ze aan de beurt is begint Jan warempel een praatje.

‘Vies weertje vandaag, vind je ook niet?’

‘Regen heeft inderdaad niet mijn voorkeur,’ beaamt ze, terwijl op hetzelfde moment een regendruppel vermengd met eigeel vanuit haar haren op de balie druipt.

‘Er gaat niets boven eishampoo,’ zegt Jan vrolijk, terwijl hij terloops met zijn mouw de vlek verwijdert.

‘Biershampoo gaat ook nog wel,’ bromt ze.

‘Misschien vormt een combi van beide de overtreffende trap,’ merkt hij op.

Verrast door deze creatieve suggestie, kijkt ze hem aan. ‘Niet zo’n slecht idee eigenlijk. Doet me denken aan advocaat.’

‘Ja, flink inmasseren zodat het goed schuimt, dan lijkt het advocaat met een dot slagroom er bovenop. Dat had mijn lieve moedertje graag.’ Hij grinnikt. ‘Mag ik je complimenteren met je uiterlijk? Je ziet er stralend uit, niet meer zo mager en bleek als een tijdje geleden.’

Ze accepteert zijn vleierij blozend en lacht daarbij haar tanden met hier een daar een kruimeltje zwartbrood ertussen bloot.

‘Heb je zin om een keer samen met mij koffie te drinken?’

Baf…. Het is alsof ze een klap in haar gezicht krijgt. Wekenlang werkt ze hier naartoe en op het moment suprème komt zijn invitatie toch nog onverwacht.

‘Oh graag, lijkt me erg leuk. Weet je wat, misschien kun je een keer komen eten? Ik wil met alle plezier voor je koken.’

Nu is hij degene die bloost. ‘Dat is helemaal te gek! Sinds mijn moeder vorig jaar is overleden, heb ik niet vaak meer een degelijke maaltijd voorgezet gekregen. Zelf ben ik niet zo’n goede kok. Uh… daarmee wil ik niet beweren dat je erg veel moeite moet doen hoor, ik ben gauw tevreden,’ voegt hij er stamelend aan toe. Hij strijkt zijn trui die ruim over zijn magere ribbenkast afhangt glad; zijn lichaam lijkt nagenoeg ondervoed.

‘Geen enkele moeite, met alle liefde schotel ik je iets heerlijks voor,’ zegt ze stralend en verlaat daarop tevreden met de opgerolde krant tegen de deurstijl slaande het pand. Buiten draait ze haar hak in de rijstebrij en wandelt vervolgens fluitend naar huis. Zaterdagavond is het zover!

©Lilith

door Lilith

  Winter in Leusden 2-7
  Een doodgewone vrijdagochtend

Nou je voelt ‘t al aankomen; dat wordt neuken. Het zou me niets verbazen als hij dan op zijn hoogtepunt ‘Mama’roept…
Zelf heb ik dat ook eens gedaan toen ik in de huiskamer van het ouderlijk huis boven op Petra uit 4c lag. Mijn moeder kwam meteen midden in de nacht naar beneden gestommeld onderwijl roepend dat ze al kwam…
bromde L* om 11:14 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Ik ben verdomme weeral bescheten door een duif.
bromde Vincent Nemo om 12:32 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Ze Ze Ze…
Goede basis ingrediënten en sprekende combinatie. Iets meer verhaling over de hoofdpersonage, wat meer timbre in de verhaling en wat meer suggesty inzake het oudste beroep, en het wordt wat. Overigens als beginnend profiler hobbyist schat ik het profiel van uw hoofdpersoon eerder die van door de medische staf zwaar gefrustreerde nachtzuster
bromde Mulisch (URL) om 13:02 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Geweldige foto De Betere Boekhandelaar! Daar geniet ik echt van.
bromde Lilith () (URL) om 13:16 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Berige kost hiero. Ik durf te wedden dat ze volgende week zaterdag iets anders draagt dan een vette joggingbroek.
bromde Kiers om 13:21 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Ik vraag me af of die boekverkoper die bij haar inwoont dan al op is, tegen die tijd. Of dat er alleen nog maar een pik op een stoel ligt. En dat de échte boekverkoper die dan herkent. Die sfeer.

Maar dat is het wel zo’n beetje.
bromde Marnix (URL) om 14:48 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Ik ben vooral benieuwd naar wat er nog meer gefrituurd gaat worden.
bromde Lennard om 15:13 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Vrouwe Lilith; u gebruikt toch wel….
Arachide olie om te frituren?
bromde Vilé (URL) om 15:20 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Ik denk dat hij zelf zijn eigen piemel op de spaghetti krijgt. En het heerlijk vind. Net zoals zijn moeder het altijd maakte.

Aan de andere kant, dat verzín je toch niet?
bromde Hoof om 16:33 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Eetkoolrabbi? What in the name of Jesus von Nazareth is dat nu weer? Over rabbi’s gesproken: na de eetkool- en over water lopende rabbi, is er tegenwoordig ook een rappende rabbi. Best aardig moet ik zeggen.

Maar goed, waar had ik het over. Nergens over, precies. Wellicht wilde ik nog wat over het verhaal kwijt. Niet veel in ieder geval. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Voorlopig ga ik ervan uit dat de gemartelde boekverkoper een eenvoudige pop is.
bromde Max J. Molovich (URL) om 16:49 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Een vervolg, ja. Tot nu toe heeft de hoofdpersone nog alles doorgeslikt.
bromde Burijn () om 17:47 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

Nou zou ik toch zwéren dat het buiten mooi, warm en zonnig is. Als ik zo dat licht door de luxaflex zie, met die dansende stofjes.

Mooi man, zo’n eigen bedrijf.

Ga ik nu even iemand met een hooivork prikken.
bromde Marnix (URL) om 19:41 (op Woensdag, 10 Mei 2006)

∗ wandelt binnen ∗

Goedemorgen.

∗ slingert aap ∗
bromde Eduardo om 10:46 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Komt die nou zo uit je mouw?
bromde Hoof om 11:34 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Mooi ‘hè, al dat groen en vlees
bromde Vilé (URL) om 11:42 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

De erwtensoep was uitstekend!

::wandelt fluitend naar huis::
bromde Vincent Nemo om 12:09 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Ik moet altijd enorm farten, alleen al als ik ‘erwtensoep’ lees. Dank je Vinnie, zeker nu er bijna geen wind staat en het tegen de 30 graden loopt hiero.
bromde Kiers om 12:51 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

We noemde hem de soepman. Omdat hij altijd soep at. Van dinsdag tot en met vrijdag zat hij daar in een hoekje bij het raam met opgetrokken schouders zachtjes zijn soep naar binnen te slurpen. Hij zei nooit veel, maar zat vaak minuten lang stil voor zich uit te staren. Als uit een verbroken betovering ontwaakte hij dan plotseling en nam een hap van zijn soep, om daarna zijn blik weer op iets of iemand in het café te richten en opnieuw in een minuten lange wezenloze trance te vervallen.
Het was een koude woensdag in februari dat hij er weer zat. Alleen in zijn hoekje, zijn bord recht voor hem. Omdat woensdag bij ons erwtensoepdag was, at hij erwtensoep. De ramen waren beslagen en je kon de condensdruppels langzaam langs de kozijnen omlaag naar de vensterbank zien glijden. Daar vormden ze kleine poeltjes waar je gedachteloos met je vingers in kon ronddraaien.
bromde At your service! (URL) om 13:28 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

humpf….de laatste keer dat mensen naar een bush (=bosje) luisterde, werden ze door Mozes een paar duizend kilometer door de woestijn gesleurd. En je ziet wat er van komt, heden ten dagen zitten we nog steeds met een overdreven groot gekkenhuis opgescheept dat men soms het midden-oosten noemt…humpf humpf…
bromde L* om 15:53 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Dat was wel een burning bush. Ik denk dat als George W. (of een van zijn familieleden zichzelf) in de fik zou staan tijdens zijn toespraken, dat ik dan ook wat beter zou luisteren.
bromde Max J. Molovich (URL) om 16:05 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Doe mij maar shaven haven…

::peutert krulhaar van tussen hoektand::
bromde Vincent Nemo om 17:09 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Even on topic tussendoor:

“en wandelt vervolgens fluitend naar huis”

Dat doe ik tegenwoordig ook.
bromde Lennard om 18:38 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Ben je verliefd Lennard? Waar is het misgegaan?
bromde bicat om 18:56 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

In de comments van de Adoobsjes. Waar anders.
bromde Lennard om 19:29 (op Donderdag, 11 Mei 2006)

Ja, dat internet wordt nog eens wat. Alhoewel http://www.mijnmeugiseenzeug.com nog steeds niet geclaimd is.

Zo krijg je die jongens van het platteland er natuurlijk nooit op!
bromde Hoof om 11:00 (op Vrijdag, 12 Mei 2006)

Ik begrijp er eigenlijk geen fluit van, van die twee boekhandelaren. Misschien gaat dit verhaal mijn bevattingsvermogen te boven maar ik begrijp er dus geen flikker van. Het leest wel vlot. Dat dient gezegd. Misschien moet ik voor de duidelijkheid deel 1 eens lezen.
bromde Urbain Alpain (URL) om 14:09 (op Maandag, 15 Mei 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)