Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 3 Mei 2006
Gefrituurde allerlei (1)
Met een vermoeide beweging wist ze transpiratie van haar voorhoofd, donkerblonde haarslierten kleven aan haar bezwete gezicht. De klus is bijna geklaard. Het project had heel wat voeten in aarde. Eindelijk, na twee weken, is ze min of meer tevreden over het resultaat. Vanmiddag nog de puntjes op de ‘i’ zetten, daarna kan het echte karwei beginnen, ze verheugt zich er wreed op. Het huishoudtrapje laat ze staan, ze heeft het later op de dag nodig om de gewenste uitdrukking op zijn gezicht te boetseren, anders kan ze er niet bij, hij is namelijk royaal een kop groter dan zij. De stekker van de verfstripper trekt ze uit het stopcontact, het apparaat zelf blijft ook nog even liggen.
Ze weet waarmee ze bezig is, ze is niet voor niets gediplomeerd saladespecialiste!
In de keuken vult ze het Senseo-apparaat met water en legt een koffiepad in de daarvoor bestemde houder. Ze focust op de twee straaltjes koffie onderwijl haar dagplanning overdenkend. Zo meteen gaat ze naar de plaatselijke kantoor-/boekhandel. Ze heeft bewust geen krantenabonnement. Sinds ongeveer een halfjaar koopt ze er dagelijks - behalve op zondag - de regionale krant om zijn gezicht te kunnen zien of een vleugje lichaamsgeur op te snuiven en als ze geluk heeft terloops zijn hand te kunnen aanraken bij het overhandigen van de door haar verschuldigde euro 1,80. Ze betaalt nooit gepast, nee, want als hij haar het wisselgeld geeft, grijpt ze die extra gelegenheid aan om heel snel haar vingers langs de zijne te laten glijden. Elke dag staat ze als een loerende kat aan de andere kant van de balie, gereed om haar prooi te bespringen. Zodra zijn hand binnen haar gezichtsveld verschijnt, haalt ze liefdevol uit. Telkens wanneer haar alertheid wordt beloond met kortstondig contact, moet ze zich inhouden om niet te gaan spinnen van genot.
Inmiddels is ze kwaad! Zo kwaad! Nooit schijnt hij haar adoratie op te merken, nooit lacht hij even langer dan strikt noodzakelijk naar haar. Soms trekt hij zelfs zijn hand terug alsof hij zich heeft gebrand. In het begin dacht ze dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn, nu is ze daar niet meer zeker van. Nee, het is ongetwijfeld een kwestie van slechte smaak. Waarom wil hij haar niet? Wat is er mis met haar? Met haar uiterlijk zal ze geen missverkiezing winnen, daar is ze ook helemaal niet op uit, want de uiteindelijke winnaars zijn in haar ogen de juryleden en het publiek die zich gezamenlijk vergapen aan de mooie meiden: visuele masturbatie, en daar leent ze zich niet voor.
Ze heeft een prettige uitstraling: vrolijk, jeugdig, slank. Sinds ze hem kent is ze zelfs frequent bezoekster van de sportschool geworden. Waarvoor uiteindelijk? Voor Jan Lul blijkbaar, want híj keurt haar nog steeds geen blik waardig. Zijn ogen schijnen niet ontvankelijk te zijn voor haar inmiddels strak getrainde lijf.
Ze heeft het helemaal gehad met hem en besloten rigoureuze maatregelen te nemen. Neemt hij haar niet, dan neemt ze hem. Ze wil hem van top tot teen met huid en haar verslinden.
Ze spoelt de lege beker om en zet hem op het aanrecht. Een snelle douche is geen overbodige luxe, ze heeft zich zojuist danig in het zweet gewerkt. Onder de lauwwarme stralen laat ze de schuimende spons over haar lijf glijden. Met haar ogen gesloten lijkt het of hij haar lichaam verkent, zijn handen strelen haar gewillige vlees. Stop! Ze kan haar energie beter besteden. Ze spoelt het schuim af en draait resoluut de kraan dicht.
Terwijl ze een tampon inbrengt, dwalen haar gedachten opnieuw ongewild af. Één vinger in haar vagina, zijn beeltenis op haar netvlies; die combinatie zorgt ervoor dat een krachtige geilscheut haar overvalt. Ze staat zichzelf niet toe haar verlangen naar hem te bevredigen, ze is streng voor zichzelf. Tijd voor serieuze actie.
Eenmaal in de boekhandel bladert ze rusteloos door enkele kookboeken. Ze is een gepassioneerde kok, maar op dit moment kan geen enkel recept haar aandacht gevangen houden noch de kunstig gefotografeerde gerechten. Zodra ze ziet dat de kassa vrij is, glipt ze tussen de boekenrekken naar voren om de krant af te rekenen.
‘1,80 euro alsjeblieft,’ zegt hij.
Ze overhandigt hem twee euro - jammer geen lichamelijk contact - en kijkt hoe hij de kassalade opent en een muntstuk van 20 cent eruit haalt. Ze steekt haar hand uit, waardoor hij verplicht is het wisselgeld in haar handpalm te deponeren en niet op het formica bovenblad van de balie, waarvan ze het noodgedwongen zelf zou moeten oprapen. Hij wil het muntstuk van een kleine afstand in haar tot een kommetje gebogen hand laten vallen, maar aangezien ze zijn methode kent drukt ze op hetzelfde moment haar hand naar boven en sluit haar vingers krachtig om de zijne. Hij kijkt haar verbaasd aan wanneer hij merkt dat ze zijn hand gevangen houdt.
‘Oops, sorry,’ zegt ze, terwijl ze als een volleerd actrice een blos op haar wangen tovert. ‘Af en toe ben ik zó onhandig,’ voegt ze er nog aan toe.
‘Geeft niet,’ mompelt hij bars met zijn ogen op de nog immer geopende kassalade gericht. Om het moment niet al te gênant te maken, laat ze hem los. Ze heeft zijn verbaasde blik goed in haar geheugen geprent; díe wordt het. In zichzelf lachend schopt ze de rijstkorrels die op het trottoir liggen aan de kant en keert tevreden huiswaarts.
’s Avonds ligt ze in een wit kanten negligé op bed. Vanuit de hoek van haar slaapkamer staart de boekhandelaar haar verbaasd aan: naakt en met opgerichte penis.
‘Chin chin, schatje,’ zegt ze, terwijl ze haar glas Stolichnaja heft.
‘Chin chin,’ bromt ze met verlaagde stem, als hij niet reageert.
‘Bottoms up, your ass is mine,’ voegt ze eraan toe terwijl ze met haar wijsvinger boosaardig in zijn richting priemt. ‘O ja, helemaal van mij, je bent gewaarschuwd. En het wordt niet aangenaam voor je, bereid je maar voor.’
Ze klokt de inhoud van het glas in één keer naar binnen en veegt ruw haar mond met de bovenkant van haar hand af. Ze schenkt nogmaals bij. Met het glas in de hand gaat ze provocerend voor hem staan. ‘Dus jij wilt niets van dit alles? Geen stukje van dit yummie hapje?’ Ze trekt het negligé over haar kleine stevige borsten omlaag. ‘Kijk eens hoe lekker,’ en ze knijpt met haar vrije hand beurtelings in haar ene en vervolgens in haar andere borst. De boekhandelaar staat verstard, nog net zo verbaasd kijkend als zo-even. Ze giet de drank naar binnen, gooit het glas op de grond waar het uiteen spat en rukt de tere kleding van haar lichaam. ‘Nu ga ik masturberen en denk erom dat je met je fikken van me afblijft, Jan Lul, je hebt je kans gehad!’ dreigt ze met overslaande stem.
Ze gooit zich achterwaarts op bed en spreidt haar benen wijd, met een vlugge beweging verwijdert ze de tampon. Ze vingert zich tot haar clitoris maximaal gezwollen is en het geil vermengd met bloed tussen haar benen druipt. ‘Tijd voor de penetratie,’ zegt ze boosaardig tegen de op haar neerkijkende boekhandelaar, grijpt een gereedliggende komkommer en propt die met één ruwe beweging in haar vagina, ze slaakt daarbij een hartgrondige kreet en kreunt steeds harder wanneer ze de komkommer uit en in haar lichaam beweegt. Abrupt stopt ze. ‘Glijmiddel,’ roept ze uit. ‘Ik heb het eigenlijk niet nodig, maar gebruik het toch.’
Ze kruipt naar de stokstijf staande man, werpt hem een venijnige blik toe en snijdt dan in één krachtige beweging met een glasscherf de grote teen van zijn rechtervoet. ‘Daar heb je niet van terug hè Lul?’ sneert ze. Hij verroert geen vin. Ze houdt zijn teen in haar handpalm om hem op te warmen. Na een tijdje wordt hij zacht en smelt enigszins.
‘Klaar voor gebruik,’ zegt ze, terwijl ze haar hand onder zijn neus drukt om de gesmolten teen te laten zien. Ze pakt de komkommer die nog glimt van haar vocht en beweegt hem in haar hand op en neer waardoor hij even later bedekt is met een laagje wit vet. ‘Lekker smeuïg.’ Met een provocerende blik in zijn richting likt ze langs de groene schil. ‘Erin gaat ‘ie weer.’ Ze plaatst haar linkervoet op een stoel en op één been voor hem staande bevredigt ze zichzelf met de komkommer. Op haar hoogtepunt grijpt ze zich aan hem vast waardoor hij enigszins wankelt, uiterlijk blijft hij onaangedaan.
‘Morgenvroeg eieren met spek voor het ontbijt, Jan,’ is het laatste wat ze tegen hem zegt, voordat ze zich naakt en tevreden onder de dekens opkrult om te gaan slapen.
© Lilith
door Lilith Ik heb nog nooit een koffiepad in mijn handen gehad.
En ik maar wachten tot het frituren begint. Komt zeker in deel 2 ofzo?
Best een geil ding, die madame Tussauds.
Ik heb toen ik jong was nog wel eens een levende koffiepad gevangen. Zo’n bruine kikker, die je dan met een rietje in z’n reet kon opblazen. Ja. Wat moest je dan. Het was oorlog. Je had geen speelgoed. Alles was op de bon. Opeens heb je het….. je wordt boekhandelaar
Wilt u geloven dat ik er weer eens geen reet van begrepen heb? Komt iets te vaak voor de laatste tijd. Wat zou er met me aan de hand zijn? Maar wat ik dus wilde vragen: hoe kwam die kantoorboekhandelaarjanlul nu in de slaapkamer van de hoofdpersoon terecht? Heb ik per ongeluk iets overgeslagen? En hoe blijft iemand wiens teen wordt afgesneden onbewogen staan? Heb ik ook daar per ongeluk iets gemist? De twijfel, mensen, die verscheurt me. dat zei mijn vrouw vanacht ook.
Ha. Ja. “Dat zei m’n vrouw vannacht ook”-grappen. Ben ik dol op. Onlangs was ik in café In de Wildeman met drie vrienden en mijn vrouw. “Hmmm, lekker stevig”, zei ik toen ik de eerste slok nam van een vrij stevig biertje. “Dat zei mijn vrouw vannacht ook”, zei A., die van de volkse soort is. Mijn vrouw vond deze grap aan de ordinaire kant. Uiteraard gaf ik mijn geliefde gelijk. Maar toen vervolgens bleek dat wij eigenlijk met z’n vieren A. aan het afkatten waren om z’n ordinaire gevoel voor humor, begon ik medelijden met hem te krijgen en gaf ik schoorvoetend toe dat ik zelf eigenlijk ook wel graag gebruik maak van de uitdrukking ‘Dat zei mijn vrouw vannacht ook’. Terwijl ik dat zei, kwam er een klein mannetje binnen die wel vaker in In de Wildeman komt. Dit mannetje is, naast een bierliefhebber, een groot fan van het peperworstje dat men daar serveert. Ooit hebben R. en ik met ingehouden adem gekeken naar hoe dit mannetje zo’n worstje aan het verorberen was. Ik heb het geteld: op één stukje peperworst kauwde het mannetje 84 keer. Toen dit mannetje dus café In de Wildeman betrad, terwijl ik net had bekend wel van een ordinair grapje op z’n tijd te houden, zei R. tegen mij: “Kijk eens wie we daar hebben, ons worstenmannetje.” Waarop ik zei – u kunt het vermoedelijk wel raden: “Dat zei m’n vrouw vannacht ook.” Zelden heb ik zo hard en zo lang om mezelf moeten lachen.
De kantoorboekhandel is ten prooi gevallen aan de nichtenkliek, ze zijn als collectief op een heilige missie de natte dromen van ons regeringsbestel aan het invullen. Daarom is hij volgens mij zo schuw en geeft ie van die weke handjes. Dat vroeg m’n vrouw zich vannacht ook af toen ik met een muilkorf om en veiligheidsspelden door mijn tepels op mijn knieën voor haar zat terwijl ik met minutieuze precisie de kaas van onder haar teennagels knabbelde onder het uitstoten van onderdanige kreuntjes.
En euh, ik heb erg lange tanden.
Dat lijkt me dus echt niet te eten, die kassalade..
En waarom moet steeds die foto erbij? ‘Trekt’ dat meer lezers?
Lilith werkt aan haar imago. Daar hebben wij uitgezakte, kansloze mannen nou eenmaal veel minder mee. Over kleren gesproken en vooral het gebrek daaraan: ik moet mijn was nog ophalen.
Vast van hand en juist van oog, HAHAAHHAHAHAHAHAHA Hebben we het nu weeral over die droge mossel?
Waar ik graag nog even aan toevoeg dat het schuin afsnijden goed helpt om de belangrijke voedingsstoffen naar binnen te krijgen. Sommige dingen worden een stuk interessanter als je ze Achterste Voren leest. Doet het bijvoorbeeld goed bij epistels met voorspelbare content, of zonder content. Nog beter: met voorspelbare non-content. De drie standaard uitzonderingen op de regel: telefoonboek, woordenboek en wc-papier. Gisteren heb ik een pak gekocht en een paar schoenen en allebei van de klassieke dandy soort en werd daar erg opgewonden van. Had u ondergoed aan, Kiers?
Een tikkeltje overdreven deftig-dandy interessant staan doen, onderwijl met je niet-geonderbroekte lus tegen de kasteeldame rijen om ‘s avonds na een grof bachanaal op het kasteel haar in een enorme punt te drukken in wat later een rozenperkje blijkt te zijn. En dan drie dagen niet kunnen zitten van de splinters in het scrotum en billen. Vroeger was alles beter. Ik vraag me nog steeds af of het naar-binnen-blikken van inbrekers nou echt zo erg is, ten opzichte van niet naar buiten kunnen kijken. Ik krijg her en der toch vrij sterke geluiden over hoe lekker weer het dan wel zou zijn en dergelijken. Kijk Lilith, zo zie je maar. Zulk een verhaal gaat er wel. Ook zonder glijmiddel.
in.
als boter.
Ik zou ‘uit’ niet uitsluiten.
Als vroeger alles beter was, zeg ik altijd maar zij het meestal uit pure verveling, dan moeten we onze blik misschien wat meer op de toekomst richten en blij zijn met wat we hebben. Immers, als vroeger alles beter was, is nu alles beter dan over, zeg, twintig jaar. Met een beetje fantasie kun je nu al nostalgisch doen over het internet. (“Weet je nog, het internet?” “Och gore kuthoer, breek me de bek niet open, toen hadden alle mensen nog goede smaak en fatsoen.”) Tel uit je winst!
Goeie, hoopvolle insteek, Max. Oh, ik vergat de witlinnen parasol. En de strooien hoed. En de sigaar achteraf, als vervolmaking van het rozige moment.
Doet u toch maar best een wijntje uit een recent verleden, laten we zeggen 2003.
:: luistert Zesde Symfonie van Mahler :: Toch een ijssculpuur denk ik .. met colasmaakje.
Ik kon vroeger geen reet van De Kolonisten Van Catan. De vijfde van Mahler vind ik beter. Nou ja, het werd een Waldkorn oude kaas met mosterdmayonaise en een salade Caprese, plus twee halve liters bier. Maar wél op een soort bultig terras tussen twee zonovergoten grachten. En een komen en gaan van typisch Amsterdamse tieten. Ik lees hier dit Dat wel, maar iemand die ‘Owja’ schrijft, denkt over dat soort dingen meestal niet na.
Eeehhh… Mrnx, die typisch Amsterdamse tieten, die zijn toch verkrijgbaar in allerlei kleuren? Net terug uit londen, ik had het leuk gevonden als er nog iemand m/v op bicat.net was geweest om mee te chatten over ditjes en datjes en wie weet over koetjes en kalfjes en als er dan een klik zou zijn, dan zou ik daar voor open staan. Mits ze behoorlijk geil zou zijn en grote jetsers heeft. Of moest ik dat laatste nou weer niet zeggen?
ik kan het ff niet bijbenen allemaal * schenkt nog een genever in*
Ferme jetsers, het zijn ‘ferme’ jetsers. Jetsers. Goed dat je het zegt. Die liggen er nu te liggen, terwijl ik er best wel wat aandacht aan zou willen spenderen. Mag ik mee Lennard? Ben niet zo bekend in deze grote stad. Zonder overdrijven, bicat.net is een van de beste internet chatsites in nederland. Zo zat ik laatst op de chat met Melissa Spekroek te babbelen over van alles en nog wat. Nou, het was gezellig tot in de late uurtjes. Volgende dag weer vroeg op om naar Frankfurt te gaan, de grootste kappersvakbeurs ter wereld moet je weten!
Wellcome to the real world.
Need to be readed.
het slijk der aarde
Winter in Leusden 2-6
De tandenfee
bromde Erwin om 12:07 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Lennard om 12:16 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 12:23 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Dat waren nog eens tijden.
∗ stopt tampon in linkeroog ∗
bromde Hoof om 12:24 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Klaarsz om 13:02 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Verder vind ik die Senseo-koffie maar niks. Slappe shit, veel te waterig. Ik ben van het pergulatorgebeuren. Hardcore leeft!
bromde Max J. Molovich (URL) om 13:07 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 13:29 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 13:49 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Na het kappersvak, de modehuizen, de grime en pruikensector, de tuininrichting en de huisdecoratie is de franchise in het kioskwezen aan de beurt voor de metamorfose en de travestie.
Voor het zware werk in de mijnen van het vrouwelijk verlangen zijn dergerlijke klerken niet geschikt. Lilith moet eens gaan kijken in de transportsector, eventueel nog haar schuinse, charmant loensende blik op de visservloot waar matrozen en kapiteins de woelige baren afschuimen op zoek naar verse vis met heldere ogen en rode kiewen of eens een nog vrolijke jongen verleiden van het zwem- en redwezen die zich toch maar vervelen met zwaarbezopen kleuters van alle leeftijden en in de hallucigene mistwolken van de doorgerookte drenkelingen aan onvolprezen noordzeestranden.
Deze geboetseerde Jan-met-gigapik is een levenloze opblaaspop. Lilith, zeg nou zelf, u verdient beter. Zet hem in het lentezonnetje en laat hem wegsmelten met de pijnen in uw opgewonden hartje want aan deze boekennicht is geen eer te behalen. Uw zelfvernedering heeft toch ook een grens, zo vraag ik me af.
bromde Peter om 14:48 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 16:38 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 16:40 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde L* (URL) om 16:59 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde L* (URL) om 17:00 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Ligt het nou aan mij, of zie ik overal op straat vrouwen met weinig kleren?
bromde Marnix (URL) om 17:04 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:20 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Kan ik ook met pijl en boog
Schieten als de beste:
In het kort, wat spel men speel,
Ik neem aanstonds daaraan deel.
‘k Toon mij nooit de leste
bromde ten Kate om 18:24 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
“‘Glijmiddel,’ roept ze uit. ‘Ik heb het eigenlijk niet nodig, maar gebruik het toch.’ “
HAHAHAHAHAHAHAHAHA DAT VIND IK DE MOOISTE ZIN OOOOIT HAHAHAHAHA vooral dat “roept ze uit” HAHAHAHAHA LOLOLOLOL aaaaahhh geniaal gevonden!
bromde Kippfest om 19:56 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 22:19 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
En in lauw water hè. Dat spreekt.
∗ vrot! ∗
bromde Hoof (URL) om 23:33 (op Woensdag, 3 Mei 2006)
Verder leuke foto.
bromde Vilé (URL) om 09:09 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
‘Is klassiek-dandy wel verantwoord in deze hippe tijden?’, vroeg ik mij gelijk af, maar wat mij het meest verontrustte is dat ik er opgewonden van werd.
bromde Kiers om 09:27 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:00 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Ik droom nu al weg.
bromde Kiers om 10:49 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Ga ik nu even een vers bereide cappuccino drinken in de wachttoren, onderwijl slinks vanuit mijn verheven positie in melkwitte decolleté‘s loerend.
bromde Marnix (URL) om 11:01 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Onder andere net van vrouw Hoof, uit Scheveningen. Gelukkig had ze net wel een heel vies koekje bij haar cappucino gekregen. Dus alsnog best een bak ellende, op zich.
bromde Hoof om 11:40 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Arnaud om 12:08 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Marnix (URL) om 12:12 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Hoof om 12:17 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 12:20 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:25 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Ga ik nu denk ik maar even op zoek naar een terras met zon, kreeft en een fles perfect gekoelde witte wijn. Ik moet per slot van rekening aan m’n imago denken.
bromde Marnix (URL) om 12:36 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Marnix (URL) om 12:38 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Vincent Nemo om 13:35 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Hallo! Met Kim van Tele2…
tuut tuut tuut…
:: luistert verder naar Zesde Symfonie van Mahler ::
Overigens pure filosofie die u daar neerknalt om 2006-05-04 12:25, heer Max J. Molovich. En nú alweer veel beter dan pak ‘m beet een uur geleden.
bromde Kiers om 13:48 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde CiNNeR (URL) om 13:50 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Blij dat ik het zo heb gelaten.
bromde Hoof om 15:19 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
::steekt hand langs achter in broek::
‘t Is lente, mijn reet zweet.
bromde Vincent Nemo om 16:22 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Ga ik nu even níet werken.
bromde Marnix (URL) om 16:34 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
13 August 2005
19:30:33 Helemaal gelijk
Bovendien heb ik zojuist een pracht van een bolus gedraaid. Groot en stevig, zodat je denkt: hoe is die ooit uit dat nauwe gaatje gekomen…etc
Max is zomaar eventjes geplagieerd lijkt het.
bromde Vincent Nemo (URL) om 18:45 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Marnix (URL) om 20:47 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
Om over de maten maar te zwijgen.
bromde Eduardo om 21:19 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Edi Schimmeloor om 23:53 (op Donderdag, 4 Mei 2006)
bromde Sikbock om 01:37 (op Vrijdag, 5 Mei 2006)
Verdomme.
bromde Bicats autocorrector om 08:10 (op Vrijdag, 5 Mei 2006)
Ben even weg.
bromde Lennard om 08:32 (op Vrijdag, 5 Mei 2006)
Hou ik je vrij. Tenminste wat de drank betreft.
berekening en vriendschap zijn als water en vuur
(vrij naar de Bond Zonder Naam)
bromde Arnaud om 10:18 (op Vrijdag, 5 Mei 2006)
bromde Edi Schimmeloor om 10:28 (op Vrijdag, 5 Mei 2006)
bromde forced sex () (URL) om 01:38 (op Woensdag, 7 Juni 2006)
bromde rape stories () (URL) om 06:11 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
