Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 24 April 2006

Winter in Leusden 2-5

(Vervolg op 'Winter in Leusden 2-4')

Terwijl zijn glas werd bijgevuld ,vervolgde Henk zijn monoloog. 'De techniek staat inderdaad voor niets, Ane. Het is ongelooflijk wat ze tegenwoordig allemaal kunnen. Zo was vorige week mijn broer op bezoek die me zijn nieuwe BMW kwam laten zien. Ik weet niet precies wat hij doet, behalve dat er een hoop Engelse woorden bij te pas komen, maar het schijnt aardig te verdienen, want anders zou hij natuurlijk nooit een BMW kunnen betalen. Maar goed, hij kwam laatst dus langs en nam me mee naar buiten om die auto te laten zien. Ik vond hem niet mooi want er zaten allerlei rare plooien in en de kofferbak stak op een rare manier uit, maar volgens Herman - want hij heet Herman - was dat juist heel modern, die lelijkheid, want daardoor kreeg de auto personality. Ja, zo zei 'ie het: 'personality', alweer een Engels woord. Nou ja, het zal wel, ik heb geen verstand van auto's en ga bovendien liever op de fiets. Maar goed. Hij zegt: 'moet je eens even kijken.' En hij ging in de auto zitten en drukte op een knop waarna er een soort computerschermpje uit het dashboard klapte. Het hoorde bij een zogenaamd GPS-systeem waarmee hij via een satellietverbinding precies te weten kon komen waar hij was. Hij drukte nog wat knopjes in en toen verscheen er een kaart van Leusden Centrum op het schermpje. 'Kijk', zei Herman: 'DAAR ben ik, het klopt precies!' 'WAAR ben je dan?' vroeg ik, want ik begreep het niet helemaal. 'Nou, HIER! Ik ben HIER!' 'Ja, zei ik, maar je wist toch al dat je HIER was en niet ergens anders?' Ja, natuurlijk wist hij dat al, maar daar ging het niet om. Het ging er om dat het technisch heel knap was dat die auto dat voor je uit kon rekenen. En bovendien kon het wel eens gebeuren dat je NIET wist waar je was en dan was het toch een hele uitkomst. 'Maar,' zei ik, hoe kun je in Nederland nou niet weten waar je bent als er om de honderd meter verkeersborden staan? Op die manier kon je toch onmogelijk verdwalen? Goed, dat was zo, maar hij moest voor zijn werk ook wel eens in Duitsland zijn. 'Maar', zei ik, in Duitsland staan toch ook om de honderd meter van die verkeersborden? Nou, en toen werd hij een beetje kwaad en nam afscheid. Want er was iets met 'deadlines' en 'targets' of zo. Maar volgens mij was ie gewoon kwaad. Evengoed toch knap dat ze zoiets kunnen maken, met die satellieten en zo.

(Verder gaat het. En wel hier)

door Spencer Brandsen

  De smaak van zaad
  De Avonden

Ik wacht even met reageren tot we 3 afleveringen verder zijn.
bromde Marnix (URL) om 10:28 (op Maandag, 24 April 2006)

Ik denk dat ik mijn conclusies trek na het slot. Maar vooralsnog ben ik nog niet heel hard ‘Leusden’ aan het intikken op http://www.funda.nl

Ik vraag me ondertussen wel van harte af hoe het met Grt666s is. Om de een of andere reden.
bromde Hoof om 12:18 (op Maandag, 24 April 2006)

Ik denk dat ik me alvast aansluit bij de toekomstige conclusie van Hoof en verder gewoon mijn bek houd.
bromde Vincent Nemo om 13:22 (op Maandag, 24 April 2006)

:: bestijgt opblaasbaar hobbelpaard ::

Nu nog GPS en dan ben ik het mannetje!
bromde Kiers om 14:32 (op Maandag, 24 April 2006)

Goed dat de heer Brandsen de uitwassen van de moderne consumententechnologie eens aankaart. Ik zag laatst op tv iets over een nieuwe BMW die niet minder dan 65 [vijfenzestig] ‘bedieningsorganen’ had. Een auto was toch gewoon iets om mee van A naar B te komen?
bromde Heinrich. () om 15:05 (op Maandag, 24 April 2006)

hehhehe…hij zei bedieningsorganen…hhahahaha
bromde L* (URL) om 15:49 (op Maandag, 24 April 2006)

Ik zit bij deze afleveringen altijd met een enorme erectie in de broek en dan komt er godverdomme niks.
bromde Rodney Dick Handsom om 15:52 (op Maandag, 24 April 2006)

“Dag Ieniemienie,” zei Meneer Aart.
“Hoi Aart!” riepen Tommie, Pino, en Ieniemienie. Meneer Aart ging bij Ieniemienie zitten, eerst aan de ene kant, en toen Pino opschoof om dichter bij Aart te zitten, aan de andere kant. “hihi,” giechelde Ieniemienie, en Tommie schudde zijn oren flapperend heen en weer. Ook hij grinnikte. “Fijn om te horen dat je het naar je zin hebt, Ieniemienie,” zei meneer Aart, “mag ik ook weten wat er zo grappig is?” Ieniemienie giechelde nu nog harder, “Poeh hee,” zei Tommie.
“Nou Aart,” zemelde Pino, waarop hij abrupt werd onderbroken door een gillende Ieniemienie: “je houd je mond hoor!”
Het brak Aart zijn hart dat ze niet alles met hem wilde delen. “Je kan het wel zeggen hoor, Ieniemienie.”
“We zaten gewoon een beetje te ruzieen, Aart, het is niks heus.”
“We zaten te ruzieen over seks, Aart, ken je dat, Aart, seks,” zei Tommie.
“Tommie!” schreeuwde een rood wordende Ieniemienie. Ook Pino wees Tommie terecht. “Aart weet heus wel wat seks is Tommie, ja toch, Aart?” Aart negeerde Pino. Hij haalde adem door zijn mond. “Ruzie over seks? Zozo, Ieniemienie wordt een grote meid dus?”
“Dat ben ik allang hoor Aart!” schreeuwde Ieniemienie verontwaardigt, “Het ging over met wie ik zou willen seksen.”
“Oh,” zei Aart, “Goh, met wie zou je dan wel willen…seksen?”
“Nou, Pino mag al helemaal niet, want hij wil alleen anaal,” krijste Ieniemienie, “en Tommie is vééééls te druk hij maakt vast alles stuk, van binnen.”
“Ja,” broemde Tommie, “Ja, ho, hee, maar, ja, luister nu eens, Ieniemienie”
“Nee niks. Ik moet jullie niet.”
Met trillende vingers duwde Aart zijn bril iets omhoog. “Maar met wie dan wel, Ieniemienie?”
“Weet ik veel. Misschien ben ik er wel te jong voor.”
Het was even stil.
“Misschien Grover,” giechelde Ieniemienie. Meneer Aart moest hard lachen.
“Ja Grover, dat is een leuke muppet hoor. Maar ja hij weet er ook weinig van af he?”
“Nou,...” zei Pino, maar Aart snoerde hem bits de mond. “Ik ben met Ieniemienie aan het praten, Pino, dan is het onbeleefd om in de rede te vallen he?” Aart kuchte. “Als je ooit iets over seks wil leren, kun je het altijd vragen.”
“Ja maar, ja, Aart, ja jij bent oud, wat weet jij nou van seks?”
“Ik weet heus wel wat van seks, Tommie,” snauwde meneer Aart.
“Ik wil wel wat leren over seks, Aart,” zei Pino.
“Ja dat zou je willen ja,” zei Aart.
“Jahaa,” zei Pino.
Aart keek Pino boos aan.
“We kunnen bij mij in bed een beetje kijken enzo, als je wilt,” zei meneer Aart met een hese stem.
“Ja maar Aart, is dat niet raar, want jij bent zoooooo oud!” riep Ieniemienie uit.
Meneer Aart gebaarde druk met zijn handen. “Zachtjes, zachtjes! Het is alleen als je wilt hoor. Ik kan het je goed leren. Ik ben ervaren. Maar alleen als je echt wilt!”
“Ja, jottem, hee, laat Aart het leren, hee,” ratelde Tommie. “Ah toe, Ieniemienie, het zou leuk zijn,” riep Pino.
“Nou,” twijfelde Ieniemienie, “nou, alleen even kijken dan.”

Eenmaal binnen had Meneer Aart de gordijnen dichtgedaan. Terwijl Tommie en Ieniemienie om een plaats in het bed vochten, zat Aart aan de rand ervan, met trillende handen zijn broek uit te trekken. “Ik doe even mijn broek uit, dan gaat het wat makkelijker,” hijgde hij, en kroop naast Ieniemienie tussen de lakens.
Pino schuifelde een beetje rond het bed.
“Er is zeker geen plek voor mij in dat bed, he Aart?” vroeg hij verlegen.
Aart werd boos. “Ben jij nou zo’n blauwe rhetorische sarcast of ben je gewoon dom, Pino,” barstte Aart uit. Pino vocht tegen zijn tranen. “Ik weet het niet, Aart.”
“Daar,” riep Aart, en wees naar de deur, “Ga maar achter de deur staan, daar is plaats voor jou.”
Pino schuifelde naar de deur, en ging erachter staan. “Is dit goed, Aart?” vroeg hij. Aart sliste een paar verwensingen met toegeknepen ogen, en keerde zich daarna weerom tot Ieniemienie.
“Trek mijn onderbroek maar uit, Ieniemienie, dan kan je zien hoe het eruitziet.”
“Doe het lekker zelf smeerpijp, ik ga niet aan je onderbroek zitten!” gilde Ieniemienie. Aarts hart sprong in zijn keel. “Rustig maar, Ieniemienie, zo bedoelde ik het niet!” suste hij haar toe. Ieniemienie en Tommie moesten samen lachen. “Jee Aart,” zei Ieniemienie, “wat ben je serieus joh!”
Aart lachte nerveus mee. “Je onderbroek mag je ook zelf uitdoen hoor, Aart, hee,” lachte Tommie. Aart keek hem vuil aan, maar trok toch zijn onderbroek uit.

Stil, zaten Aart, Ieniemienie, en Tommie in bed. Tommie probeerde de hele tijd de dekens op te tillen, maar Aart duwde deze dan weer geirriteerd naar beneden. “Wanneer gaan we nou…” begon Tommie, maar werd snel afgekapt door Aart. Deze wende zich tot Ieniemienie: “Wil je misschien je pyjama uittrekken, Ieniemienie?”
“Nou ja Aart waarom zou ik dat doen!” lachte Ieniemienie.
“Ik dacht dat je wat wou leren, wéét je nog?” Een lichte toon van frustratie klonk door in Aart zijn stem.
“Oh, ja, ik weet niet of ik daar zin in heb.” zei ze verveeld.
“Ik heb wel zin erin hoor,” klonk het vanachter de deur. Aart negeerde Pino.
“Het is heel leuk hoor, Ieniemienie, echt waar, maar als je geen zin hebt doen we het niet, hoor,” zei meneer Aart, “Echt niet. Als je niet wilt, doen we het niet, maar het is heel leuk.”
Ieniemienie twijfelde even, en zuchtte. “Als Tommie ook zijn pyama uitdoet, doe ik wel mee.”
Tommie juichte, trok zijn pyama uit, en Aart werd ook een beetje blij, hoewel hij niet zo te spreken was over de betrokkenheid van Tommie in dit geheel. Ieniemienie trok voorzichtig haar pyama uit, en verborg haar naakte lichaam achter de dekens.
“Zullen we een beetje knuffelen, Ieniemienie?”
Ieniemienie haalde verveeld haar schouders op; dus Aart zocht zorgvuldig toenadering. Hij nam haar in zijn armen, en begon haar lijf te strelen en zijn lichaam tegen het hare op te wrijven. Aart kreunde zachtjes, en begon te hijgen. Tommie wou ook meedoen, dus sprong hij op, en tussen de twee.
“Au! Au! Tommie!” riep Ieniemienie, die overweldigd was door het enthousiasme van Tommie.
“Tommie godverredomme doe rustig!” Aart had een rood hoofd. “Als je niet aan jouw kant van het bed kan blijven kun je beter weggaan!”

Het bleef een tijdje stil. Tommie zat te mokken, Aart zat te overdenken hoe hij de draad weer kon oppakken.
“Wil je mijn…piemel, zien, Ieniemienie?” Hij keek haar voorzichtig aan.
Tommie wilde weer gelijk de dekens omhoogtrekken om te zien, maar Aart duwde het deze keer erg hard terug naar beneden. Hij keek Tommie strak aan. “Wil JIJ mijn piemel zien IENIEMIENIE?”
Tommie keek de boze Aart lachend aan. Ieniemienie moest ook een beetje lachen. Aart deed ook zo serieus!
Aart wist zich nou helemaal geen houding te geven, dus ging hij frontaal in de aanval. Nu of nooit, dacht hij.
“Wil je er misschien even aan ruiken?”
Iedereen was stil. Ieniemienie, tot verbazing van Aart, kroop onder de dekens, en bereikte Aart’s kloppende penis.

“Gatver Aart het stinkt!”
Tommie schudde zijn hoofd, en daarmee flappend zijn oren, van ongeduld. “Mag ik óók eens ruiken Aart!”
Aart raakte in paniek. “NEE,” schreeuwde hij tegen Tommie, en tegen Ieniemienie, kalm: “Misschien moet je er een likje aan geven, Ieniemienie, dat helpt!”
Ieniemienie moest hard lachen vanonder de dekens. Tommie tjukkelde lustig mee. “Ja, maar, Ja, Aart, jij gaat toch ook geen vieze dingen in je mond doen?” Ieniemienie stemde in: “Jahaa! Zoals poep!”
“Ja, haha, Ja, poep, jahaa!” beaamde Tommie hevig schuddend.
“NOU BEN IK HET ZAT!” klonk het geemotioneerd uit de mond van Aart, “OF je neemt dit NU serieus, Ieniemienie, OF jullie moeten NU het BED UIT!!”
Het was weer stil onder de dekens.
“Wat moet ik doen dan Aart,” klonk het zo verdomd onschuldig! Aart kreeg het er helemaal benauwd van!
“Nou, niets moet, maar als jij aan mijn…ding wil…” Aart kuchtte, en ging poeslief verder waar hij poeslief gebleven was: “...zuigen, dan zal ik jou…likken. Lijkt dat je niet…”
Aart duwde even een klein beetje het gordijn voor het raam opzij, hij dacht dat hij wat hoorde. Maar nee!
“Lijkt dat je niet lekker?” zei hij zwoel.

Gespannen keek Aart naar de dekens, waar langzaam beweging in kwam. En verdomd, een kleine hand pakte zijn pik beet, en een warme mond sloot zich eromheen! Alle spanning zakte van Aart af, en met ogen dicht ging hij lekker liggen. Eerst voorzichtig een tong langs zijn eikel, toen wat geprobeer met zuigen, Aart genoot.
“Je doet het heel erg fijn Ieniemienie,” mompelde Aart tussen zijn kreuntjes door. “Zuig maar klein sletje,” fluisterde hij, om af te tasten of Ieniemienie zijn dirty talk opwindend vond. Er werd nu steeds wilder aan zijn pik getrokken en gezogen, blijkbaar had ze de smaak te pakken! En Aart ook, al dat geplaag had ervoor gezorgd dat zijn orgasme behoorlijk snel kwam.
“Goed zo Ieniemienie, goed zooo oohhhhhh….”
Er klonk wederom gegiechel vanonder de dekens. Verdomme! Dacht Aart. Dat klotegegiechel haalde de kracht uit zijn orgasme!
“Wat is er nou weer zo grappig?” vroeg hij bits terwijl hij de dekens opensloeg. Daar zaten Tommie en Ieniemienie.
“Tadaa,” riep Tommie met een stralende lach die een mond vol stroperige gele slierten onthulde. “Jahaa,” smekte hij.
“GODVERDOMME!” gilde Aart. “Jij Vuil Smerig HOMOBEEST!”
“Ga je nou mij likken, Aart?” grapte Tommie. “NEE!” gilde Aart ontdaan. Ieniemienie giechelde guitig en Tommie schudde en flapte van het lachen. Zelfs Pino lachtte mee, hoewel hij eigenlijk niet wist wat er zo grappig was, gezien het feit dat hij uit zicht was.
bromde Toktok (URL) om 15:56 (op Maandag, 24 April 2006)

Asjemenou!
bromde Loekie om 20:15 (op Maandag, 24 April 2006)

Henk heeft op zich gelijk natuurlijk, maar wat hij wel over het hoofd ziet is dat zo GPS-systeempje behoorlijk gezellig kan zijn, zo op eenzame zakenreisjes die gemiddelde targets-halende vertegenwoordigers moeten ondernemen om het een of ander kort te sluiten dan wel te tackelen. Zo is het natuurlijk puur genieten om het volumeknopje in te drukken en dan een zwoele vrouwenstem ‘harder… harder’ te horen zeggen. Tegenwoordig kun je zelfs allerlei soorten stemmen downloaden en op je GPS’je zetten. Zo kun je er bijvoorbeeld ook een Duitse vrouw van maken. Onlangs zat ik in een auto met GPS die van Surinaamse origine was. Als je dan fout rijdt, zei-ie: “Hee mon, wat doe je nou? Jij moet omdraaien mon, ga eens omdraaien.” Zoiets. En als je de snel weg op ging, dan zei hij: “Bij de volgende afslag rechtsaf draaien en dan lekker op de snelweg cruisen.” En toen we op de plaats van bestemming waren, zei hij: “Nou, we zijn er hoor. Maar eh… je gaat me toch niet alleen laten in deze buurt swa?” Iets in die trant. Lachen dat wij moesten.
bromde Max J. Molovich (URL) om 13:10 (op Dinsdag, 25 April 2006)

Zo heb ik een mobiele telefoon met geprogrammeerde achtergrondgeluiden. Dat als mijn baas mij belt en ik zit te kachelen en te hakken en te zagen dat het een lieve lust is op dat snokhete terras en ik eigenlijk al knettertypsy aan het worden ben met die gezellige dames, dat mijn baas dan autorijgeluiden hoort met voorbijrazende motorpolitie. Of de geluiden van een ja-knikkende zakenpartner die roept dat hij een goeie deal heeft gesloten met een rasverkoper en dat’ie mij dan een aanbod doet. Nou ja, wat je maar wilt zit er op mijn mobiele telefoon. Alleen jammer dat ik die fancy gadgets weinig kan laten horen. GODVERDOMME!! Wie belt mij nou eens?! Ik ben zo allééhééén boehooohoeee.

:: snikt krokodillentranen ::
bromde Kiers om 13:57 (op Dinsdag, 25 April 2006)

En de complimenten aan Toktok. Dat was… ja, dat was… daar zijn geen woorden voor. Hoe mooi kan literatuur zijn?
bromde Max J. Molovich (URL) om 14:22 (op Dinsdag, 25 April 2006)

Hulde voor Spencer Brandsen!
bromde Sikbock om 22:01 (op Dinsdag, 25 April 2006)

Evengoed knap om de vooruitgang vn de techniek te negeren
bromde Enzo (URL) om 07:58 (op Woensdag, 26 April 2006)

Of paardrijden zonder milkshake.
bromde Hoof om 09:30 (op Woensdag, 26 April 2006)

Leuke boektitel ook: Paardrjden zonder milkshake, de nieuwe roman van Erik van Thuiswinkel.
bromde heinrich () om 12:12 (op Woensdag, 26 April 2006)

Het blijft toch elke keer een verrassing om lomp over te struikelen en plat op je bek van te gaan, zo’n nieuwe ‘Winter in Leusden’! Ik ben een onvoorwaardelijke fan van deze
Echternachse thriller. Ga door en zie niet omme, heer Brandsen!
bromde Urbain Alpain (URL) om 16:11 (op Zaterdag, 29 April 2006)

Greatings to you. Can you help me to find any more info?

forced sex movies
bromde forced sex movies () (URL) om 08:40 (op Maandag, 12 Juni 2006)

Need to be readed.
bromde rape stories () (URL) om 06:10 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)

Best of all people w can talk…
bromde lesbian rape () (URL) om 19:19 (op Vrijdag, 23 Juni 2006)

Asaspal. Memrano tu es besta. Amigo.
bromde rape movies () (URL) om 06:46 (op Zaterdag, 1 Juli 2006)

Your article is quite right, thanks.
bromde rape videos () (URL) om 15:05 (op Donderdag, 6 Juli 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)