Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 6 Februari 2006

Brenda

Veel mensen houden er niet van om naar de kapper te gaan. Lange wachttijden, kapsters die, de drukte in de zaak negerend, gerust een uur 'achter' gaan zitten om te eten, te roken, te kletsen met een collega, of kapsters die je haar te kort knippen of te lang laten. Er zijn genoeg redenen om het aantal kappersbezoeken te minimaliseren. Ik heb daar echter geen last van. Ik ga namelijk niet naar de kapper om mijn haren te laten knippen, ik ga naar de kapper voor Brenda.

Met het laten vastleggen van de naam Brenda door haar vader bij de burgerlijke stand, was haar lot, zo kort na haar geboorte al, bezegeld. (Kapster) schreef de ambtenaar in potlood stiekem achter de naam. Hij had het juist gezien. Brenda is klein van stuk, heeft daardoor een eeuwigdurende meisjesachtige uitstraling en staat, uiteraard fris gekapt, en blond, vol in het leven. Brenda’s voornaamste eigenschap is alleen niet haar uiterlijk, maar haar handen en dan vooral haar vingers. Die magische vingers die bij mij zo’n warm gevoel opwekken.

Voorafgaand aan mijn kappersbezoek, was ik een week mijn haren niet en ik strijk er wat vaker dan gemiddeld met mijn vingers doorheen. Spoelen met warm water doe ik wel, zodat het wat vettig wordt, maar niet al te smerig. Eenmaal bij de kapper aangekomen is een summiere glimlach in de richting van Brenda genoeg. Ze overlegt even met haar collega’s dat ze, na de klant die ze nu onder handen heeft, mij zal helpen. Ik ga zitten in een van de metalen stoeltjes, neem een modeblad in de handen en wacht geduldig af. Af en toe kijk ik uit mijn ooghoeken in haar richting en zie, via de spiegels van het kapeiland in het midden van de zaak, hoe haar vingers vlug door de haren van haar klant stoeien.

Als ik aan de beurt ben, begeleidt Brenda mij naar de stoel waar zij mijn haren zal wassen.

Ze kijkt mij aan, knipoogt marginaal en trekt haar chirurgenhandschoentjes uit. Brenda begrijpt mij. Ze gaat achter de wasbak staan terwijl ik, gezien mijn lengte, half liggend in de stoel plaatsneem. De handdoek gaat om mijn nek, ik hoor het water al stromen. Een lichte spiertrekking schiet door mijn bovenbenen. 'Kom maar naar achteren met je hoofd', zegt Brenda zachtjes, en ik gehoorzaam onmiddellijk. Ik sluit mijn ogen en voel de eerste stralen warm water over mijn hoofd glijden. Ik duw mijn hoofd nog wat verder in de nek om de blik in haar ogen te kunnen vangen. Ze lacht naar me. Ik sluit mijn ogen.

En dan begint Brenda met haar vingers over mijn hoofd te strelen. Vijf satijnen vingers glijden tussen de natte plukken haar, haar vingertoppen beroeren zachtjes mijn hoofd. Van voor naar achter, van voor naar achter. Af en toe blijft een plukje haar tussen haar vingers hangen en schokt mijn hoofd lichtjes naar achteren.

Als mijn haren voldoende nat zijn, hoor ik Brenda de shampoo op haar hand spuiten. Jasmijn- en appelgeuren vullen mijn neusgaten, mijn hypofyse werkt op volle kracht, mijn buik trekt strak. Zachtjes glijden Brenda’s gladde handen over mijn hoofd, de shampoo met alle tien de vingers en de handpalmen inmasserend. Als een gier plant ze af en toe haar klauwen neer en zet lichte druk. Haar duimen net onder de fontanel, de overige vingers draaien links en rechts symmetrische rondjes, boven op het hoofd, daarna aan de zijkant, vlak achter mijn oren. Als Brenda allebei mijn oorlelletjes tussen haar glibberige vingertoppen laat glijden, neem ik een diepe teug lucht en bolt mijn ontspannen buik lichtjes. Plagerig schraapt ze af en toe met haar nagels over mijn scalp. Ik sidder. Baan na baan slepen de vingers over mijn hoofd. De warmte van mijn hoofd verspreidt zich door een groot gedeelte van mijn bovenlichaam. Ik geef me over en verdwijn in een tomeloos gat met kolkende psychedelisch gekleurde wanden. Mijn ogen zou ik het liefst nooit meer opendoen.

Brenda is de maatstaf geworden. Kandidaat-vriendinnen vraag ik, na een eerste gezamenlijke nacht, of ze mijn haren willen wassen. Alleen als de norm wordt gehaald, bied ik hun nog een ontbijtje aan.

door Lo Ping

  Pagina 23
  #2 of de tijd voor koffie

Kapsters…Vertel mij wat. Zo is er eentje die me bijna nog de kop heeft gekost.
bromde Vilé (URL) om 11:33 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Ik voel het bollen in mijn broekje!
bromde Kiers om 12:37 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Heb ik ook wel eens last van. Vooral Hachee (ook wel “lepeltje lepeltje liggen voorspel” genoemd) geeft zo’n geluid.
bromde Vilé om 13:04 (op Maandag, 6 Februari 2006)

De ambtenaar van de burgelijke stand die in potlood een levensloop bepaalt. Wat een funtie!
bromde Erwin (URL) om 14:30 (op Maandag, 6 Februari 2006)

funCtie.
bromde Erwin (URL) om 14:31 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Brenda is ook een goede naam voor een Golden Retriever. En Dano voor een reu. Of geilkutbeest…natuurlijk.
bromde L* om 14:42 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Brenda, oh fijne Brenda
Je staat in mijn agenda
Voor Janiek en achter Jil
En je weet wel wat ik wil
Een geile beestenbende!
bromde grtsrgrasrayh om 15:56 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Kapper
Haarmode
Eten
Kapsalon
Aankomen
bromde Google Ads om 16:12 (op Maandag, 6 Februari 2006)

zie je, ik vind het ook fijn maar hecht me niet aan de arbeidsters. Naar masserende vingers hunkeren en de persoonlijke verzorging van het hoofdhaar opschorten gaat ver hoor.
Toch is bicat.nl een topsite hoor..veel beter dan het wereldvreemde Sargasso.nl die zich nooooooit met een zo’n ‘underachiever’ klasse als kapsters en hun toch niet geringe competenties kan bezighouden gezien hun missie statement.
‘Voor hogeropgeleide professionals’ , nou dan weet je het wel.
Veel grimmige sex en geremd lustgevoel op de kantoren van die heilige koeien of een stiekum rukavontuurtje op een van hun ministeries maar geen woord, geen sappig verhaaltje over de daad der daden zal er ooit verschijnen in hun overigens voorbeeldig en goed verzorgde prozasite.
Wereldvreemd, de intellectueel, die poseurs.
Het lijkt wel een apart gekweekt zoogdier, ze poepen kennelijk niet, ze vreten nooit, zuipen niet, van alles doen ze wel en hebben geen sex maar suggereren allemaal geweldige bedpartners te zijn. Dat zit er zo doorheengevlochten ,dat ze veel weten en dus ook wel kunnen sexen.
Of althans, dat belooft hun ingenieurs, het doctorandus of andere bul toch met zoveel woorden. Een ding staat vast, ze kunnen tenminste allemaal denken, het zijn aimabele geesten en ze denken erover. Want dat doen ze, veel en lang, nadenken en het brein binnendringen, het hoofd aftasten. Zo zie je toch een vage overeenkomst.
Enfin, de Brenda’s die ik zoal inschat houden ook van veel en vooral langdurige penetraties en helemaal klef worden. Zweet, doorgelopen mascara, krassen, krabben, wilde bloesem.

Je ziet,dat kan dus nooit wat worden tussen die twee.
bromde nove om 18:34 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Sargasso.nl zegt u heer nove? Daar heb ik zeker wel eens van gehoord maar nog nooit gekeken. Wat denkt u, moet ik dat eens doen?

:: kijkt stiekum op Sargasso.nl ::
bromde Kiers (URL) om 19:07 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Goed, Lo Ping, vriendelijk bedankt voor het verder beperken van mijn leven. Ik kan me natuurlijk nu nooit meer de haren eens laten wassen zonder binnen een halve microseconde met de Paal der Palen opgescheept te zitten. Wat zeg ik, zelfs douchen gaat vanaf nu een kwelling worden.

Best jammer, eigenlijk.
bromde Max (URL) om 19:45 (op Maandag, 6 Februari 2006)

&lowast: overschrijdt grens van tien &lowast:

KUT!

&lowast: heeft tondeuse &lowast:
bromde Eduardo om 22:26 (op Maandag, 6 Februari 2006)

En dat dan met puntkomma, natuurlijk!

∗ KUT nogmaals ∗
bromde Eduardo om 22:28 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Brenda. Ik vind het meevallen qua kappersnaam. denkt met heimwee terug aan de gouden tijden met Lindsey, Peggy en Cindy in kapperszaak Alain`s Haarmode te Deurne-Zuid. Want de baas is wel altijd een man. Gek is dat. Nou ja, man.
bromde ivo victoria () (URL) om 22:41 (op Maandag, 6 Februari 2006)

Fijn verteld natuurlijk, en ik kan me er ook helemaal in verplaatsen, ware het niet dat mijn nek zelden is opgewassen (hahahahahahahahaha) tegen die porceleinen wasbakken met van die inkepingen waarin je je hoofd te rusten moet leggen. Ik ben in ieder gevoel nooit zo’n kappersspoelbak tegengekomen waarvan ik dacht: he ja, dat voelt nu eens zo goed aan dat ik mij helemaal kan overgeven aan de masserende zijdezachte vingertoppen van de kapster in kwestie. Meestal denk ik: laat dat wijf a.u.b. maar lekker met de franse slag mijn haar vetvrij maken, want als dit nog langer dan een minuut gaat duren, dan loop ik hier na afloop weg met het soort nekklachten waarvoor je naar een kraker gaat, die dan over je nekwervels heen gaat lopen, waarbij er per ongeluk eentje verschuift waarna je voor de rest van je leven verlamd bent en in een rolstoel verder moet.

U begrijpt, met het oog op een eventuele verlamming, kun je je moeilijk lekker ontspannen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 11:19 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Ik herinner me de naam Brenda uit een cartoon van Gumbah. In het tekstballonnetje stond: “Nee Brenda, we hoeven je kutje niet te zien.”
bromde [Vincent Nemo] om 12:17 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Spoelbakken zijn inderdaad een kwelling voor de nek, middeleeuwse marteltuigen zijn het. Dat ze daar nog niets beters op verzonnen hebben…
Ik dacht dat ik de enige was die daar last van had, dat het met de structuur van mijn nek te maken had of zo.
bromde [Vincent Nemo] () om 12:21 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Oeleboele

http://www.waaromnoutoch.nl/archive/2005..
bromde Berend Nachtegaal (URL) om 14:57 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Zeker populair, die kapsterverhalen.
bromde Eduardo om 15:24 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Kapsters zijn bijna even SM als tandartsassistenten. Genadeloos verruilen ze de amalgaanspuit voor de tondeuse. De borstlap groeit ook mee, en de stoel is wat minder confortabel. En de baas is altijd in de buurt. Dus vergeet het maar. Of je moet ècht, ècht, maar dan ook ècht pervers zijn. En aangezien de meesten zich wel inhouden met zo’n gewatergolfde relnicht op de achtergrond is mijn advies: kopje thee of koffie: ja; bier bij de kapper of tandarts? nee, dank je; ik moet vanavond nog afkwelderen.
bromde Vilé (URL) om 16:28 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Zeg, Brenda. Zal ik je even beffen? Om het ijs te breken?
bromde Hoof om 16:39 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Beffen is overgewaardeerd. Ik schuif er meteen een Rolex in.
bromde Marnix (URL) om 19:00 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Kapsters. Laat ik maar even niets zeggen.
bromde Lennard om 19:40 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Van die derderangs volièrehoudsters die wat zwart bijklussen. Kleine advertenties in de lokale inslaper. Stervensbegeleiding met Shampoo, conditioner en een te harde handdoek. Ruwe kolenschoppen die de ochtend nog in de drek hebben gevroet. “HN51 crèmespoeling, mijnheer?”. Oh god; ze neemt zichzelf serieus. Ze zou eens echt serieus genomen moeten worden. Op het formica blad. Grootste tondeuzeverzet al happend in haar knoestige zuurkoolplantage. De spiegel zou nog niet beslaan. En ondertussen loeren de fotomodellen uit de Vogue mee. Ja; dit is waarlijk de plaats waar ik zal eindigen. Literair, mentaal en existentiëel. Met hoornen montuur, sigaar en versleten corduroy blazer. De opzetstukken voelen mijn einde naderen.

“Dat is dan zeventien vijftig…. Hier opeten of meenemen?”.
bromde Vilé (URL) om 19:54 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Da’s nou net het mooie, hè. Dat iedereen er anders over denkt.

Iemand nog een Deense spotprent?
bromde Marnix (URL) om 21:54 (op Dinsdag, 7 Februari 2006)

Heer Kiers.. ze snakken daar naar vuighe scetches, kantoor anecdotes en intellectuele hoogstandjes. Dat zuigt de lucht uit die kapotgerookte longen. Gaan hun ogen ineens opbollen en lukt het misschien een van hen wel om een keiharde scheet te laten.
Verpakt u de ril en huiver wel in iets wat hen het huiselijk gevoel brengt ? Iets als De Mediair. Dat een medewerker van het gerenommeerde persoonregister verschrikkeljke dingen uithaalt en het op de credit van een onaardse nitwit van een concierge of bedrijskapster schuift.
Die de politie – wie ben ik om het hen kwalijk te nemen – overslaat en tot stoer sadistische eigenrichting met schaar en of sleutelbossen overgaat.
Helemaal van god los, zo’n verhaal insturen.
bromde nove om 01:15 (op Woensdag, 8 Februari 2006)

Ik ben bang dat dat te hoog gegrepen is heer nove, voor mij dan. Ik heb een manke en dat is dat ik altijd zo waarheidsgetrouw mogelijk door het leven ga. Ik verloochen nooit de waarheid, ik ben de realiteitszin zelve. Nooit zal ik iets verzinnen of aandikken of gewoonweg niet vertellen zoals het is. Wat ik wél kan doen daar is mijn virtuele blote piemel laten zien. Ik heb zo’n klein naar WASP snikkeltje die riekt naar zure ouwemannenzeik om nog maar te zwijgen over de randen en wat daar om heen zwermt.
bromde Kiers om 09:02 (op Woensdag, 8 Februari 2006)

Wat ik me vannacht ineens afvroeg: zou Hitler hebben genoten van haarwassessies alvorens zijn kapper zijn haar in die fascinerende schnitt knipte of zou ook hij telkens weer hebben gebeden dat zijn nek er niet aan zou gaan in die verfoeide porceleinen spoelbakken.

Zelf heb ik een keer het ijs gebroken door het ijs te breken. Ik was zes en stond samen met mijn nieuwe buurmeisje op de pas bevroren sloot voor ons huis. Niet veel later liet zij het leven in het ijskoude water.
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:47 (op Woensdag, 8 Februari 2006)

Uw liederlijkheid..Heer Kiers.. daar gruwt men van op sargasso.nl. Het is simpelweg onkies, zo’n compromisloze houding, zo vol schaamteloze schurft en grofgebekte lef. Toch meen ik dat het goed kan komen. Zoals hoofdhaar vakkundig kan worden gemasseerd zou er een kapster uw snikkeltje kunnen schoonhouden.
Kwestie van ‘klappen met een hand’.
Oude erotische wijsheid uit het nare oosten die verwijst naar samenzijn, waar twee handen een taak doen. En uw kennelijke nood moet prioriteit krijgen..stop de persen.. geen eervoller taak dan Don Kiers aan een fatsoenlijk gemasseerde en reine snikkel te helpen zodat u verkwikt en vol zelfvertrouwen met fris ruisend bloed de goddeloze wereld kan trotseren.
bromde nove om 17:06 (op Woensdag, 8 Februari 2006)

Opkikkertje ? Of

BAGGER ZUT PRUT DICHTGENAAIDE ISLAMKUT HET BLAUWE FATIMAOOG TENEER HET OOGLUIK MET DRIEHOEKSLUITING DAME OP TOREN ZET DE RATTEN AAN HET WERK ZIJ VRETEN ALLES VETERS LEER EN VLEES OH VRIJHEID GOOIT UW ROKKEN OP

OF

RELIEF

Niemand schijnt genoeg te hebben niet
aan elkaar
aan lucht
aan stenen
aan antennes
aan schoenen
met veters en drukknopen
aan vee en koetsen
aan speelgoed en trouw
aan hufters en kaarslicht
eenvoud en armoe
aan ruines en bergmeren
aan elkaar niet gewaagd
als gaten in de kaas
aan het werpen van het gaas
aan het halen met twee handen
er gaapt jij en ik
meisje ontevree jongen
een kwellend begrotingstekort
als alle nachten met een kier op zolder

8 Februari 2006.

n.a.v. “ Kwijt “ van Bart Moeyaert,
uit zijn bundel Verzamel de liefde .

eerste webpublicatie op http://www.cockie.org..

yep, voor het archief maar mag ook uitgelicht worden hoor op de voorplecht. Maal ik daarom ? Nee, het is als zout tijdens vorst.
Pekel voor de ziel en mijn ziel is bezitloos, is nog slechts een nietswaardig ruw groei diamantje..zoals al de uwe.

Wie kan die nou ooit bezitten ?
bromde nove om 17:40 (op Woensdag, 8 Februari 2006)

De herdershond van mijn vriendje heette ook Brenda. Merkwaardige naam voor een hond dacht ik toen al, zeker toen later bleek dat het eigenlijk een reu was. Is later nog heel lelijk aan zijn eind gekomen. Geschept door een trein, zo’n hondenkop notabene. Vond ik ook al zo raar idee, vlak bij een spoorlijn wonen en dan omdat de katten steeds platgereden worden maar een hond te nemen omdat die beter luisteren of zoiets.
bromde Enzo van der Voort (URL) om 12:30 (op Donderdag, 9 Februari 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)