Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 18 Januari 2006
Arretjescake
Gisteren meende ik in een vlaag van naastenliefde mijn levensgezel te moeten verrassen met een zelfgemaakte Arretjescake… Vrouwen en Chocolade hebben immers een welhaast Mythisch Magische uitwerking op elkaar?! Goed! Dan maar de subtieler weg bewandeld, dacht ik zo… Aldus gisteren vol overgave het etablissement van Heer Heijn bezocht voor de ingrediënten. Welaan, thuisgekomen direct de schort voor en aan de slag! Na het dumpen van de lustopwekkende massa in een cakevorm en enig plempwerk voor stevigheid ende cohesie moest deze Bouwsteen der Geneugten nog enkele uren uitharden in de refrigerator… Nog minstens een paar uur wachten tot de Rigor Mortis is ingetreden.... Gelukkig was het weer een gewone doordeweekse dag na al die eindeloze zaaddodende feestdagen en kon ik nog wat achterstallig verstelwerk doen… Lang kon ik de drang dan ook niet weerstaan en heb het mes, vers gewet, in het Cacaofabrieksel gezet... 'Wat is dat??' was haar hoopgevende verraste repliek… 'Wel lekker', was het op matte toon verwoorde antwoord... WEL LEKKER.........!!!!!!!!!!!!!!!!! (Oh, iets te veel uitroeptekens...) Daar had ik mij voor uit den naad gekeukend... Helaas! 'Wel lekker...' Ik voel mij gekwetst, vraagt u zich terecht af?? Hoe kon ik zo naïef zijn...? Nu ik dit zo terneergeslagen zit te typen, het toetsenbord besmeurend met chocolade en cacao (het ligt wat zwaar, dat wel..., maar smaakt toch best wel goed!), bedenk ik weer de wijze woorden die mijn zielsverwant Lévi Weemoedt eens zou hebben kunnen plengen... Welnu... Een nieuwe dag, een nieuw geluid... Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen! In de schuur heb ik een stevig koord van oranje kunststof gevonden… Een oude sleepkabel van de vorige eigenaar des huizes zeker… De vliering van de schuur ligt nog vol met zijn onhebbelijkheden…
door Zielknijper Wauw! Ik nog klikken op dat blog, in de hoop het recept te vinden.
Dat soort vrouwen zijn meestal Duits….de schoften..
Dat is waarom ik kluizenaar ben. Heb ik met Halloween nog gedaan. Zo’n beulsknoop gemaakt. Compleet met galg. Kostte ons (nog wat vrienden van de soos) twee vrije middagen. Maar dan heb je ook wat. In het kader van een nieuw deurbeleid hebben we dan ook content kunnen constateren dat we sindsdien beduidend minder overlast met opgeschoten drankorgels hebben. Alleen ben ik benieuwd wanneer de klachten binnenstromen over de geur van de vuilcontainers op de achterparkeerplaats…
Nu het weer Culinaire Crime Passionel Zelfmoord. Och. Van een beetje minder neuken is een man nog nooit dood gegaan. Mooi aangeblazen verhaal, heer Zielknijper. Qua genre misschien iets voor in een geëmancipeerd vrouwenblad. Qua gehalte ‘Nieuwe Man’ gewoon moordend. Jezus, putjes ontharen!
En dat je dan Hildegarde Hitikonawatsi heet en op zoek bent naar een man die graag putjes onthaart en dat je, als je die eindelijk meent te hebben gevonden, dat je dan merkt dat hij een suïcidale identiteit blijkt te hebben.
Ik onthaar ook wel eens puntjes, het putje van je vrouw ontharen…hmmmm…zeg ik…daar bedoel je mee dat…?
wacht, ik krijg iets door! Wanhoop niet, maar neem deze wijze raad aan van een ervaringsdeskundige: ga buiten de deur neuken! Moet je d’r verongelijkte kop zien als ze d’r lucht van krijgt!
Smakelijk verhaaltje!
Vandaag ga ik de hele dag aan de zomer denken.
∗ maakt hulpvaardig zonnebrandgeluiden ∗
Ober, heeft u voor mij drie bier voor mij en mijn vrinden Marnix en Hoof? En bouwt u dat terras wat verder uit? Er heerst hier nogal een vergaande vorm van kaalslag.
Doet u nog maar een rondje, trouwens. Ja, drie pullen. En kan daar een pretentieloos plankje met het een en ander bij?
Nou, laat die spareribs maar even zitten!
∗ leest ∗ ∗ kijkt naar foto ∗ ∗ kijkt niet VREEMD op ∗ Gelukkig maar.
tééringtietjesnogantoe! …maar dus wel de hele tijd vet lache! wa?
Eeeey bij jou is het ooook wel lachuh hahahahaha.
Vanochtend kreeg ik plotseling zo’n zin om mijn hond op te eten. Even googelen en het valt nog niet mee een recept voor hond, maar ik dacht ik kom ook een heel eind met het recept voor lamsrug. Sterker nog: een gebraden, langzaam ingevroren hond is ideaal als er onverwacht vrienden langskomen. Kwestie van een paar dunne plakken afsnijden (in dit geval lijkt het meer op zagen), even ontdooien op de verwarming en kort bakken in olijfolie. Ideaal!
Woehahaha! Ik heb zo leip gedroomd vannacht. Hij is fijn.
het slijk der aarde
Wie weet zou dit haar ijzige voorkomen van de laatste weken doen ontdooien.
Ons samenzijn versoepelen, onze conversaties verdiepen, ons gekibbel verstommen, ja zelfs ons liefdesleven opkoken??
Sinds zij op cursus gaat, eens in de maand enkele dagen in verafgelegen oorden, mét overnachtingen, en zij daarbij condooms insluit in haar toilettas, zijn mijn waarschuwingslampjes zachtkens gaan flikkeren…
Hoewel ik mij uitput in voorkomend gedrag en huishoudelijke bezigheden van uiteenlopende aard, blijft onze frequentie van forniceren op gelijke tred met het wisselen der seizoenen, en dan ben ik nog optimistisch van inborst…
Stofzuigen, dweilen, ramen lappen, toiletten boenen, douchekoppen ontkalken, putjes ontharen, strijken, boterhammen smeren, appels schillen, warm eten koken, kinderen naar school brengen en weer halen, leuk meedoen met meegekomen speelkameraadjes… Limonade schenken, billen afvegen, koekjes delen, financiën regelen, auto wassen en uitzuigen, ruitensproeierantivries bijvullen voor de woon-werkauto van moeder… U kent dat wel…
Mijn liefde blijft er echter een hardnekkig frigide staat van dienst op nahouden…
Ik vrees dan ook dat de door mij zo aanbeden levensgezellin buiten de deur aan haar gerief komt…
Nu ben ik nooit zo’n prater geweest en dit soort diep ingrijpende vraagstukken benemen mij bij voorbaat alle moed tot zinvolle communicatie… Hoe jammer ook!
Paaien met aandacht en kleine aardigheden… dan??
Nu zag ik recentelijk op een blog een recept voor Arretjescake…
Daarin zit immers een overdaad aan het aloude afrodisiacum der vrouwen: Chocolade!
Wellicht kon dit mijn kansen doen keren??
Ik had haast, want het ding moet enige uren opstijven in de koelkast… (Of dat een kwaad omen is, weet ik niet, maar achteraf…)
Afijn, na een stuk of wat schommelende, met winkelwagentjes morrelende oudjes vanachter hun rollators te hebben geschoffeld om vrije doorgang te krijgen bij het toegangshekje, kon ik snel mijn inkopen doen.
Het pukkelige kauwgom kauwende sletje achter de kassa bekte ik bij het eerste oogcontact direct af met een: 'Nee! Geen zegels, geen flessen ingeleverd en géén bonuskaart!!'
Het stomme wicht verslikte zich pardoes in haar fel roze bubblegum en begon wat blauwig aan te lopen aan het eind van haar hoestbui…
Gelukkig had zij mijn artikelen al ingescand en hoefde ik alleen de betaalkaart maar door de sleuf te trekken, code in te tikken en de kuierlatten te nemen.
De ambulance arriveerde net toen ik het parkeerterrein afdraaide…
Wat een expeditie! Wat een ervaring!
Ronduit overweldigend zwelgen in eierstruif, warme stroperige Chocolade (puur: 72% Cacao!). Gesmolten boter en murw gebeukte Mariakaakjes (Theebiscuit van mijnheer Heijn...).
Lispelend en huiverend stond ik, gelijk een toverkol, te brouwen en te roeren en te kneden en te stampen.
De Glandulae Submandibulari en -Parotii maakten bijkans overuren... Ik kon er bijna niet tegen slikken...
Enkele druppels transpiratievocht hebben de receptuur versterkt…
Dan pas kon het ontleden en proeven beginnen!
Hoe de tijd door te komen?!
Bijkans vergat ik de tijd en het rijpende liefdesbrood…
Om er pas na het avondeten weer mee geconfronteerd te worden bij het uitsoppen van de koelkast, waar Junior weer eens de siroopfles in had leeggekieperd…
Moeders, bedolven onder papierwerk van de werkgever in de studeerkamer, een plakje gebracht, tezamen met Zielknijpers onovertroffen aftreksel van Arabica en Caffeïnevrije...
'Heb je dat gekocht?? Of zelf gemaakt...'
Daar meende ik toch bijkans een frivool compliment uit te kunnen destilleren!
Geen antwoord gevend op deze allesonthullende vraag repliceerde ik met een wedervraag: 'Hoe vind je het??'
Donderslagen beukten mijn schedelpan, felle bliksemflitsen verblindden mijn zicht en verwaterden mijn blikveld... Een afgrond opende zich gapend onder mijn beslofte voeten…
Mij in het voren verkneukelend op een blij verrast gezicht, een van genot ontspannen gelaat bij het zien van deze verrassende lekkernij, de lijnen van stress en de denkrimpels tussen de wenkbrauwen verzachtend.
De chocolade die de blossen op haar vale wangen zou kleuren...
Twinkelingen in de ogen, die spraken van oplaaiende passie en trots over dit onzelfzuchtige geschenk...
Rijzende boezem, ademlucht binnenhalend... klaar voor de sprong...
Nog één troost... ze heeft het meen ik wel opgegeten, hoewel ik het afvalvat niet heb doorzocht... Iets wat ik ook maar niet doe, de waarheid kan immers zeer ontnuchterend en staalhard zijn...
Ach...
Ja!
Toch wel...
Maar relativerend, had ik niet zelf de verwachtingen tot een hoogzingend snoer gespannen? Een klein zuchtje wind, een vale nachtvlinder die landt op het weefsel en daar knapt de zijden draad!
'Het leven bestaat uit louter teleurstellingen, met hier en daar een speldenprik geluk!'
Niet bij de pakken neerzitten.
De huiselijke taken roepen!
Terwijl ik de plaatselijke permafrost van mijn moestuune met mijn spade doorklief, op zoek naar de laatste winterwortels, bereikt mij de prikkelende geur van de vrieskou in de coniferen. Een verdwaalde lijster kwinkeleert mij opbeurende tonen toe vanaf de dakgoot van de vervallen schuur...
Vrolijke kinderstemmen klinken schel van het verre schoolplein...
Enkele nog fel gekleurde Rozebottels over de schutting knipogen naar me...
Kijk!
Een Roodborstje!
De balken zijn van goede kwaliteit, de middenbeuk kon afgelopen zomer moeiteloos het motorblok van mijn oude Mercedes-Benz Camper torsen…
Nu nog even het internet op. Kan nog net voordat de kinderen van school komen…
Google zoeken: Beulsknoop… 
De kracht van het feminisme
Spaghetti
Best wel informatief,
dat internet.
bromde Eduardo om 11:55 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Erwin (URL) om 12:14 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde L* om 12:19 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
google zoeken: free porn.
bromde Vincent Nemo om 12:36 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Bernard (URL) om 13:30 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
zo kwaad is
en de golven
zo hoog zijn
prijs ik eindeloos
de deugden
van de zee.
Ik noem haar
spiegelgladde moeder aller dingen,
en diepte zonder kwaadheid
en de bruid van alle eenzamen
en zee van alle goed.
Straks in de haven
noem ik haar weer hoer
en kale kakmadame.
(Jan Arends)
bromde Vincent Nemo om 13:38 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
Leest ook best wel lekker…
Ik vraag me af of hier een genre voor bestaat Crime Cullionel + Suicide = Crime Cullionuicide
niets op google.
Suicide Cullionel
Ook niets op google.
Zieleknijper: u heeft een literair al dan niet virtueel “Gat in de markt” gevonden… Mag ik een eveneens virtueel bod doen op alle auteursrechten?
bromde Vilé om 14:12 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
Hoop ik dan.
bromde Hoof om 14:18 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Urbain Alpain (URL) om 14:58 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Hildegarde Hitikonawatsi (URL) om 15:05 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
op de ‘i’ voornamelijk,
of iets dergelijks.
bromde Eduardo om 15:19 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde L* om 15:28 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
OPENBARING VAN W.F. HERMANS
Begon leuk, maar eindigt onsamenhangend. Tenzij dat de bedoeling was natuurlijk, jij schavuit!
[EINDE OPENBARING]
~
bromde grtsnnhfjdrsfghgs om 15:29 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Enzo (URL) om 17:35 (op Woensdag, 18 Januari 2006)
bromde Sikbock om 00:58 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Marnix (URL) om 11:10 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Hoof om 11:13 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Kiers (URL) om 12:11 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Marnix (URL) om 13:08 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Marnix (URL) om 13:54 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
‘We hebben onderdak nodig en een tv.’
Een travestiet die kan ontvangen, dus.
bromde Eduardo om 16:57 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
∗ kijkt niet vremd op ∗
bromde Eduardo om 16:59 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
Gdvrdegdvrrr…
bromde Eduardo om 17:00 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Erwin om 20:35 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde dus éch heel iemand anders als Kiers om 21:39 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
bromde Gonny (URL) om 21:50 (op Donderdag, 19 Januari 2006)
Nu staart hij mij vanuit de braadslee verwijtend aan en denk ik aan het halvolle blik Bonzo in de koelkast. Zou je gebraden hond kunnen invriezen?
bromde Enzo van der Voort (URL) om 09:20 (op Vrijdag, 20 Januari 2006)
bromde Marnix om 09:56 (op Vrijdag, 20 Januari 2006)
Hoi, ik ben Gonny 2 kids heb ik een hondje en ook nog ‘n man.
Verder ben ik (al) 44 jaar hahaha. Ik hou van hun allemaal en van sierraden maken scrapbooken
kaarten maken en nu ook van computeren.
bromde Kiers (URL) om 10:01 (op Vrijdag, 20 Januari 2006)
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:30 (op Vrijdag, 20 Januari 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
