Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 2 November 2005
Wouter Bos
Wouter Bos lag nu al een kleine drie kwartier wakker. Het was vijf uur
in de nacht. Nog maar twee uurtjes en hij moest op. Hij had zijn slaap
hard nodig, maar het bleef maar malen door zijn hoofd. Terwijl hij
onmogelijk voor verrassingen zou komen te staan. Hij wist hoe hij zijn
wenkbrauwen moest fronsen, hoe hij melancholisch moest glimlachen,
wanneer hij met zijn blik moest afdwalen naar boven en welke
gezichtspieren hij moest aanspannen om zijn integerheid goed voor de
camera’s tot uitdrukking te brengen. Hij wist precies hoe hij het moest
zeggen, wanneer hij een pauze moest laten vallen die niet dramatisch
klonk, maar wel van medeleven getuigde. Welke vraag hem ook gesteld zou
worden, hij zou quasi-schuchter lachen, even wachten en op een rustige,
begripvolle toon zou hij zeggen: "Om eerlijk te zijn. Dit lijkt mij
niet het geschikte moment om politiek te bedrijven. Wij zijn hier om
Theo te gedenken en ja… wij hadden wel eens ruzie en nee… wij waren het
niet altijd met elkaar eens, maar we hadden wel respect voor elkaars
standpunten, laten we dat alsjeblieft niet vergeten. En dan heb ik het
niet over het jaren ’50 respect waar sommige mensen zo hoog van
opgeven, nee, dan heb ik het over écht respect, waarin ook ruimte is om
elkaar te beledigen. Daarin waren Theo en ik het wel met elkaar eens.
Daar zou ik graag bij laten." En hij zou beleefd knikken en even diep
zuchten en hij zou aan Jacques denken, zijn twintig jaar geleden
overleden hond, zodat zijn ogen een beetje waterig zouden worden. Een
koud kunstje, maar toch kon hij zijn geest niet leegmaken om de
benodigde uurtjes slaap nog even mee te pikken. En daarom besloot
Wouter Bos, zoals elke man die de slaap niet kan vatten wel eens
besluit, om de hand aan zichzelf te slaan.
door Max J. Molovich Mooi. Ben ik eindelijk van die last van mijn schouders af. Hehehe…
Ik zal deze met mijn ultra-anonieme yahoo-mailaccount verspreiden onder de selecte groep pvda’ers die mijn omgeving betuttelend rijk is. The more you ignore me Heel erg genoten van uw verhaal, Heer Molovich. Wat aardig dat jullie je ook met DE herdenking bezighouden! En welk een onuitwisbaar beeld schets je daar van onze opositieleiding Max. Een kamervraag van of interview met een van die twee zal nooit meer hetzelfde zijn voor mij.
En ik zat er gisteren nog wel mee in m’n maag dat ik te onaardig was voor Wouter. In wezen lijkt het me namelijk wel een aardige man. Hij is alleen niet bepaald gezegend met een groot acteertalent.
U bent te aardig voor deze wereld, heer Max J. Molovich. Bovendien schrijft u bovenwerelds.
Blijkt maar weer. Als je van je achternaam Van Gogh heet. Of je snijdt zelf je oor eraf. Of iemand anders doet het.
Die van Gogh zal zo wat politici mentaal verkrachten. Cohen op de eerste plaats….
∗ gooit kroonluchter in open haardvuur ∗ Hé, Chucky van Gogh! Van te straffe thee krijg je diarree. Jahoe, een ervaring rijker.
Ik bied mijn dochter aan, molovisch. onder voorwaarde dat je ook vroeg of laat je hoofd uit haar doos steekt. en even wacht tot ze 15 jaar geboren is. ze is nu min drie. gok ik.
Is dit humor of zo?
Nee, dit is geen humor. Wat ook leuk is: Bedankt voor het kekke plaatje!
Wat een verrúkkeljke dag! ‘It amazes me that so many allegedly “educated” people have fallen so quickly and so hard for a fraudulent fabrication of such laughable proportions. The very idea that a gigantic ball of rock happens to orbit our planet, showing itself in neat, four-week cycles — with the same side facing us all the time — is ludicrous. Furthermore, it is an insult to common sense and a damnable affront to intellectual honesty and integrity. That people actually believe it is evidence that the liberals have wrested the last vestiges of control of our public school system from decent, God-fearing Americans (as if any further evidence was needed! Daddy’s Roommate? God Almighty!) Dwight heeft net zijn ellepijp uit een hol universum getrokken en klopt het residu van zijn gewillige klant op het prisma en kleurengamma van de baron. Houdt hem tegen..hij mot opruimen, schoonvegen zal ie, de braker komt hier niet zo makkelijk mee weg. Sluit de hoge poort, zet de honden aan het werk.
Zo is dat Dwight! En hoe zit dat precies met de zeehondencrêche in Pieterburen als zo’n zeehond na een training met een ingespoten zender in zijn lichaam weer de zee in wordt gestuurd?
Of wat het verschil tussen honden- en kattenvoer is. Ik proef het niet hoor, Dwight.
Om god weet welke redenen heb ik heden een webblog opgezet. Hoelang dit virtuele speeltje mij zal blijven boeien blijft een open vraag.
Bepaald prettig dat u ook een zoekfunctie heeft, heer Alpain. Anders vind ik die stukken over het ombuigen van kleerhangers naar letters van het Griekse alfabet nooit.
Waar is de vrijheid van meningsuiting gebleven?
Sorry Rompje. Wat overbleef van het plak- en knipwerk was een rood kruisje op een wit vlak. Ik vind amputeren tot daar aan toe, maar als er zo veel wordt weggezaagd dat er slechts een bloederig rood kruisje op een wit vlak achterblijft dan zeg ik dat we dat ook maar wegsnijden.
Fraai is dat. U bent een autocorrector, en niet bij machte om mijn portret te herstellen? U bent een prutser, mijnheer! :: schaamt zich de oren van het hoofd :: Ik mis Kim van Kooten, Grsadtwq;iety;sdif.
Heer Hoof, dat ‘ding’ leidt tot hiertoe een geheel eigen leven, me dunkt. Dat hele blog is geen lang leven beschoren, zoveel is nu al zeker!
...euh, grote boem… het is natuurlijk wel de bedoeling dat u dan een vuighe tekst roept bij het eenvoudigweg copiëren van een plaatje. Dat kunnen we natuurlijk allemaal. Doet u eens iets grappigs in combinatie met praten over beenderen, bloed, nonnensex, een verdwaalde dwerg. Of een regelrecht absurdistische tekst bijvoorbeeld. Slaapt u er een nachtje over.
Grote Boem? Of dat je zelf thuis klandestien ganzenleverpaté maakt. Ook zoiets. Elke nieuwe weblog neemt 2 bezoekers en 1 reageur van de oorspronkelijke weblog mee. Gelukkig neemt Urbain in België nog een voorloperspositie in. Wie geen blog heeft, heeft geen aangezicht (Jodocus 18:24)
Wat een zálige dag! Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de weblogholocaust. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen weblogslachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen. Nou nou, meneer Paapgraag, u doet het overkomen alsof wij u de rol van miskend talent misgunnen. Kunt u niet íets meer masturberen om uw testosteron nivo in de balzak wat te verlagen?
Dan poets ik de plaat.
Toevallig was ik net bezig de duitse helm te poetsen. Zeer toevallig.
“Wie geen reet heeft meurt waarschijnlijk uit ze muil” Duitse helm? Duitse helm? Als je dat zegt Max J. Molovich, moet ik altijd gelijk aan een Duitse helm denken. Zóó erg voor die Joden vond ik dat. Laat het maar nooit meer gebeuren.
Dan zeggen ze waarschijnlijk toch ‘wie geen reet hèb’, Hoof. Maar dat terzijde. Vlug naar de Gerrits-de-la-semaine.
Vrijdagmiddag, Stationsrestauratie Bicatterveen.
het slijk der aarde
"Oh ja Wouter, ga door." Het was die licht bekakte tongval die het ‘m
deed voor Wouter Bos. Die T die voor in de mond lag, waarachter altijd
een heel klein beetje valse lucht ontsnapte. Die R die klonk als ‘ewr’
en die bij haar nooit hooghartig klonk, maar altijd sexy. Wat bofte hij
toch dat Wouter zowel de T als de R bevatte. "Ga door Wouter", zei
Femke Halsema weer. Maar terwijl Wouter haar in gedachten met zijn tong
aan het beroeren was, begon haar buik op te zwellen. En naarmate haar
buik meer opzwol en nog meer opzwol, begon Femke harder te kreunen en
werd haar hoofd rood en sloeg ze met haar vuisten op het bed en zwiepte
ze met haar hoofd heen en weer. Wouter Bos staakte zijn orale
activiteiten en deinsde van schrik wat naar achteren. Er verscheen een
blonde kruin in de geheime opening van Femke Halsema. Een hoofd dat
zich langzaam naar buiten perste en vervaarlijk grote proporties begon
aan te nemen. Femke Halsema krijste als een speenvarken en het hoofd
bleef maar groeien, totdat het er met een plop als van een ontkurkte
champagnefles uitschoot.
"Héé Wouter", zei de zo kenmerkende semi-verontwaardigde maar altijd
opgewekte stem. "Wat zie ik nou? Heb je je plateauzolen uitgetrokken en
loop je met je pygmeeënpikkie te spelen? Mag dat wel, van moeders?" Met
stomheid geslagen keek Wouter Bos naar de grijnzende smoel van Theo van
Gogh. Er druppelde wat bloed uit zijn hals op de maagdelijk witte
lakens van Wouter Bos.
"Kom op jongeman", zei Theo van Gogh, "wees eens wat beleefder. Ik ben
in een milde bui vandaag, voor mijn toorn hoef je niet bang te wezen."
"T-T-T-Theo", zei Wouter Bos, "Hoe-hoe-hoe is het?"
"Voor een dooie mag ik niet klagen. Maar, waar ben ik eigenlijk?"
"Je zit in Fffffemke Hal-Ha-Halsema, Theo."
"Kijk t-t-t-t-toch eens aan, dat ik dat nog eens mocht meemaken. Een
mens moet er voor afgeslacht worden, maar dan krijg je er wat voor
terug ook! Hoe heerlijk toch, de geur van een goed verzorgd vagijn. Wat
jij Wouter?"
"Nou, euh…"
"Nog steeds tegen de macht aan het aanschurken? Blijven doen hoor. Het
is als mijn besneden eikel die jarenlang, dankzij mijn
anti-onderbroekbeleid, in rechtstreeks contact tegen mijn spijkerbroek
aanschuurde: het maakte ‘m gevoelloos en dan hou je het welbeschouwd
toch langer uit."
"Waar heb je het over?"
"Over jou natuurlijk. En over al die bloedarme uitzuigertjes die naar
beneden schoppen en naar boven likken, maar het doen voorkomen alsof ze
het tegenovergestelde doen. Had ik dat ook maar gedaan. Ik had niet met
mezelf kunnen leven, maar ik had verdomme wel m’n zoon kunnen zien
opgroeien."
"Ja, dat is ook wat waard."
"Precies, Wouter. Ga jij morgen nu maar gewoon naar die herdenking van
mij en dans huilend op mijn lijk. En zeg de woorden die nodig zijn om
je eigen positie te versterken."
"Maar ik heb nog wat slaap nodig, Theo."
"Ik ben al weg."
"Ja maar, hoe kom ik dan in slaap."
"Doorgaan waar je mee bezig was. Even trekken en dan in je hand de boel
bij elkaar houden. En vervolgens niet gaan uitsmeren over de lakens.
Daar krijg je gedonder met het vrouwtje mee. Het ga je goed, Wouter."
"Bedankt Theo."
En terwijl Theo van Gogh verdween, nam Femke Halsema langzaamaan haar vertrouwde gestalte weer aan.
Niet veel later spoelde het kraanwater het laatste beetje stijfsel uit
de linkerhand van Wouter Bos. Nadat hij zijn gezicht gewassen had,
oefende hij in de badkamerspiegel nog even zijn 'ik ben bereid de verantwoordelijkheid te nemen voor al het leed in de wereld'-blik,
die hij speciaal ter gelegenheid van de komende herdenking had
ontwikkeld. Daarna stapte hij terug in bed en gleed hij al spoedig in
een zo goed als droomloze slaap
Blijven zitten
Het project
Voorts zou ik graag een huwelijksaanzoek aan Max. J. Molovich richten, ware het niet dat ik hetero en voorzien ben. Een prachtige creatieve, innovatieve en stijlvolle geest in een goed behaard lichaam. Wat wil een mens nog meer…
bromde Hoof om 11:22 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Marnix (URL) om 11:39 (op Woensdag, 2 November 2005)
Cigaar voor Max.
bromde bicat om 11:53 (op Woensdag, 2 November 2005)
The closer I get
You’re wasting your time
The more you ignore me
The closer I get
You’re wasting your time
I will be
In the bar
With my head
On the bar
I am now
A central part
Of your mind’s landscape
Whether you care
Or do not
Yeah, I’ve made up your mind
The more you ignore me
The closer I get
You’re wasting your time
The more you ignore me
The closer I get
You’re wasting your time
Beware !
I bear more grudges
Than lonely high court judges
When you sleep
I will creep
Into your thoughts
Like a bad debt
That you can’t pay
Take the easy way
And give in
Yeah, and let me in
Oh, let me in
Oh let me …
Oh, let me in
It’s war
It’s war
It’s war
It’s war
It’s war
War
War
War
War
Oh, let me in
Ah, the closer I get
Ah, you’re asking for it
Ah, the closer I get
Ooh, the closer I …
bromde Theo (URL) om 11:59 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Vincent Nemo om 12:34 (op Woensdag, 2 November 2005)
Mocht het ooit in romanvorm verschijnen denk er dan aan om een gesigneerd exemplaar voor mij aan de kant te leggen.
Ik vermoed tevens dat uw boek, dankzij de vaste boekenprijs, alles zal hebben om tot een bestseller van formaat uit te groeien.
bromde urbain alpain (URL) om 13:13 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Enzo van der Voort (URL) om 13:27 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 14:20 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Kiers om 14:46 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Hoof om 14:47 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Vilé om 15:10 (op Woensdag, 2 November 2005)
Zo! Die brandt. Licht in de duisternis.
bromde Eduardo om 16:47 (op Woensdag, 2 November 2005)
Ga ik nu even wat pornosites afstruinen. Heerlijk, die nieuwe werkplek.
bromde Marnix (URL) om 17:06 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Vincent Nemo om 17:44 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde grtskfgz664ohiforget om 18:43 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Harrie Speen om 19:32 (op Woensdag, 2 November 2005)
Aambeien daarentegen, da’s lachen!
bromde Vincent Nemo om 21:03 (op Woensdag, 2 November 2005)
Eh.
Je had er bij moeten zijn.
Nu klinkt het gewoon ineens niet zo leuk meer.
Nou en!
bromde Marnix (URL) om 22:08 (op Woensdag, 2 November 2005)
bromde Theo (URL) om 22:42 (op Woensdag, 2 November 2005)
Ga ik nu even wat concepten bedenken.
bromde Marnix (URL) om 10:01 (op Donderdag, 3 November 2005)
Documentaries such as Enemy of the State have accurately portrayed the elaborate, byzantine network of surveillance satellites that the liberals have sent into space to spy on law-abiding Americans. Equipped with technology developed by Handgun Control, Inc., these satellites have the ability to detect firearms from hundreds of kilometers up. That’s right, neighbors .. the next time you’re out in the backyard exercising your Second Amendment rights, the liberals will see it! These satellites are sensitive enough to tell the difference between a Colt .45 and a .38 Special! And when they detect you with a firearm, their computers cross-reference the address to figure out your name, and then an enormous database housed at Berkeley is updated with information about you.
Of course, this all works fine during the day, but what about at night? Even the liberals can’t control the rotation of the Earth to prevent nightfall from setting in (only Joshua was able to ask for that particular favor!) That’s where the “moon” comes in. Powered by nuclear reactors, the “moon” is nothing more than an enormous balloon, emitting trillions of candlepower of gun-revealing light. Piloted by key members of the liberal community, the “moon” is strategically moved across the country, pointing out those who dare to make use of their God-given rights at night!
Yes, I know this probably sounds paranoid and preposterous, but consider this. Despite what the revisionist historians tell you, there is no mention of the “moon” anywhere in literature or historical documents — anywhere — before 1950. That is when it was initially launched. When President Josef Kennedy, at the State of the Union address, proclaimed “We choose to go to the moon”, he may as well have said “We choose to go to the weather balloon.” The subsequent faking of a “moon” landing on national TV was the first step in a long history of the erosion of our constitutional rights by leftists in this country. No longer can we hide from our government when the sun goes down.’
bromde Dwight Forearm om 13:53 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde nove om 14:51 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Kiers (URL) om 14:53 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Hoof om 15:16 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde urbain alpain (URL) om 15:25 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Hoof om 15:59 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Rompje de Vries om 16:07 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Bicat's autocorrector om 16:12 (op Donderdag, 3 November 2005)
:: rolt verontwaardigd naar de andere kant van het kasteel ::
bromde Rompje de Vries om 16:30 (op Donderdag, 3 November 2005)
Godsgloeiendeknobbelbroekpoep nog an toe, en dat nota bene inzake een amputatiekwestie. Ik verontschuldig mij zeer.
bromde Bicat's autocorrector om 16:40 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Marnix (URL) om 19:54 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde urbain alpain (URL) om 20:35 (op Donderdag, 3 November 2005)
bromde Bicat's autocorrector om 21:00 (op Donderdag, 3 November 2005)
Dat zei mijn vrouw vannacht ook.
bromde Echtgenoot van een zelfmoordterroriste om 21:46 (op Donderdag, 3 November 2005)
Ga ik nu even het klavier ensceneren.
bromde Marnix (URL) om 00:33 (op Vrijdag, 4 November 2005)
er zijn wereldwijd ca. 30 mio weblogs
Dat is in de westerse wereld ca. 1 op 10 mensen
de westerse wereld vormt 90 % van alle ict resources
Dat betekent 27 mio weblogs in de westerse wereld
Nederland heeft een van de de hoogste penetratiegraat den van ICT
dus zeg 10 %.
Dat is zo’n 2,7 mio weblogs in NL
Daarvan heeft de jeugd 1 op vijf (telegraaf vandaag)
nederland kent ca. 3 miljoen jeugdigen
dat betekent in NL van de 8 miljoen productieven ca 1 op de 3 een weblog heeft.
Gefeliciteerd, Urbain; u grijze muis!
Kierus the Virus, Where are Thou, now that we need you???
bromde Vilé (URL) om 08:48 (op Vrijdag, 4 November 2005)
Als hij al niet gestop is met de blog.
bromde Hoof om 09:20 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Blob om 09:24 (op Vrijdag, 4 November 2005)
Ga ik nu even de kruimels poetsen.
bromde Marnix (URL) om 09:32 (op Vrijdag, 4 November 2005)
vr groet
bromde Theo Paapgraag om 09:42 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Kiers om 09:46 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Eduardo om 09:48 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:54 (op Vrijdag, 4 November 2005)
Dat zeggen ze in Rotterdam.
Niet altijd natuurlijk. Maar soms, als het uitkomt.
bromde Hoof om 09:58 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Kiers om 10:04 (op Vrijdag, 4 November 2005)
bromde Adriana (URL) om 20:24 (op Vrijdag, 4 November 2005)
Audioverslag:
Hij, licht aangeschoten:
‘ De holocaust op de joden heeft de markt gecreeerd voor de legale crematie..een hele nieuwe industriele tak hebben we eraan te danken..denk aan je oom die zich razendsnel op het nieuwe concept stortte en nu zo geliefd wordt door generaalregimes en dubieuze zakenlieden en verzekeraars..he..denk aan de bijlage .. ‘
Hij, broodnuchter, net aangekomen:
‘ geef me nou maar een pot bier, zatlap en laat mijn oom erbuiten..het is een genius, een vernieuwer van de lijkopruiming. Wist je dat ie tegenwoordig aan de wortel staat van de reclycingmarkt in prothesemateriaal ? Jaja, een exporttak naar de oorlogsfronten..slim he ? Er wordt gefluisterd dat ie binnenkort wordt geridderd. Waar blijft dat bier’
Einde audioverslag.
Een goederentrein met containers vol buitenreclame voor ‘International Medical Support Inc.’ trok met de neus tegen de wind langs. Bladeren waaiden op, papieren dwarrelden twee meter de lucht in. Het bier kwam, de rust keerde terug. Dames van lichte zeden draaiden zich nog eens om met het moddervette lijf, het was gelukkig nog vroeg.
bromde nove om 13:01 (op Zaterdag, 5 November 2005)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
