Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 7 September 2005
Het horloge
Papieren, een Mont Blanc van papieren. En vijf asbakken, vol met uitgedrukte sigaretten. En een bruin ontbindende bananenschil. Ik heb me al vijf dagen niet geschoren en eet al een maand lang niks dan tosties. Kaas lust ik alleen als het gesmolten is en het brood is toch te oud om niet te roosteren alvorens het te eten. Slapen lukt ook niet echt. De dromen zijn nog huiveringwekkender dan het leven zelf. Gelukkig is er de whiskey, die m'n lasten nog zwaarder maakt dan ze al zijn en het lijden nog heviger, maar me onverschillig laat, godzijdank. M'n radio is stuk.
door Max J. Molovich Ook goedemorgen…
Goede morgen, komt U vooral even binnen. In verband met mijn toch wat beperkte vorstellingsvermogen gaarne de volgende keer met foto’s. Indien mogelijk natuurlijk.
Ja, die details had ik nou net willen weten. Maar verder: geweldig verhaal, heer Molovich! Een bal en een ster, ach ja. Zo dan maar: kortom: Uw anus is een kermis.
..en dan tussentijds even aan je vingers ruiken. Yeah! heb je ook een feature dat je met zo’n remotecontrolkraanje in je aars kunt grabbelen molovich, en daar dan dingen uit kunt vissen Meanwhile on another site… The FSQP home page “Om onduidelijke redenen bleef ik nog een kwartiertje staan.” Ik heb vaak juist heel dúidelijke redenen. Volgens mij heeft meneer Deepdelver z’n rechterduim gestop op die plek waar de zon nooit schijnt, behalve nu wellicht, mits er buiten het zicht van de camera een spiegel is geplaatst die het zonlicht dusdanis weerkaatst dat ze schijnt op de plek waar meneer Deepdelver z’n duim heeft ingepropt. Het hele web-log van Max is wel fijn. En de verzoekhoek van de Adoobsjes ook trouwens.
Hé, wie heeft die blote tetten op Adobes gepost!? Een schnabbel vind ik prima Froukje maar vond je in Goudkust zowaar nog te pruimen. Hoe lang geleden zeg je?
De billen van Froukje behoren tot één van haar topprestaties die we in ‘Thuis’ veel te weinig zien.
Moge Hoof, je ziet er goed uit.
Link naar de billen Zie ik er goed uit? Dat komt dan vast omdat ik me maar weer eens geschoren heb. Vind je niet dat het me dik maakt, zo zonder pratende kut?
Jij ziet er altijd goed uit Hoof. Dat komt door je karakter. En dat blote billen gezicht omdat je geen pratende kut meer hebt, zie ik elke ochtend met het verschil dat ik geen goed karakter heb. Dat komt door GR666TS maar dat is een lang verhaal. Dat vertel ik je wel op een vrijdag. Is Butchie met de VUT?
Kiers, dan moet je maar eens naar Thuis kijken, dagelijks rond de klok van 18.00 uur op Talpa. Ook nuttig in het kader van de voorbereiding op de Grote Leegte, die met rasse schreden nadert. Froukje, ik zeg het u, is de Anti-Christ in het goed gevormde lichaam van een onnozel wicht.
De voorkant is schoon
Heeft u dat fotobijschrift gelezen: Betse Froekje, Hehehe.
Maar meneer Kiers, wát bedoelt u nu precies?
Je bent rukvoer Froukje, niets meer dan leeg loos rukvoer. Je bent een attribuut, een voorwerp zoals een tissue. Of dooie honden?
Froukje heeft wél een officiële racelicentie van de KNAF en een VWO-diploma. Dat compenseert wel een beetje met haar borstjes toch? Schoppen dan? Laat me nog liever door die hond trekken. Lekker gezapig onderuit in de luie peer en harken met die klauw fikkie. En kaplaarzen, fijne rubbberrren kaplaarzen
Froukje for president. Maar dan wel in een ander land, ver weg. Vooral ver weg. Misschien het eiland Mauritius? Ik wil vandaag mijn spreekbeurt houden over de ruk. (Geen Pijp)
Jammer van de laatste twee. Mijn frikandel rimpelt door afkoelig en mayonaise is al helemaal nergens te bekennen.
Ik zie.. ik zie.. wat jullie niet zien en het is een dikke vette gr666ts… Nou. :: kijkt verrukt op :: Toe maar, waarom niet meteen een maanloze avond…
In het kader van de Nationale Dag ter Bevordering van de Matige Oneliner: RICK JAMES!!! geil man.
Wat een súperdag! Klaar!
Jouw 130 meter jacht ligt niet in Monaco, Marnix. Of heb je 33 schrobnegers aan boord? Of boennegers? Of 1500 Thaise jongetjes die het dek schoonlikken. Dat had je buurman de Prins van Lignac dus wel.
De 115 Thaise meisjes werken hard voor hun karige loon. Ik weet nog goed hoe ik voor drie pinda’s, een Aldi-sticker en een stukje rauw zwoerd een compleet jacht heb overgeschilderd. Pumpkin: “Alright, everybody be cool, this is a robbery!” Beste Hoof,
het slijk der aarde
De dood van de hond was mijn schuld. Ik geef het toe. Met gebogen hoofd. Maar hoe kon ik nu weten dat het beest de val wel zou hebben overleefd? Dat kutwijf had zout in m'n ogen gestrooid, ik had bij god niet door dat we pas op de eerste verdieping zaten. Het enige wat ik dacht was 'hou die riem vast, laat 'm niet te pletter vallen' toen die hoer die kutpoedel naar buiten gooide. En mij dan nog voor vuile moordenaar uitmaken ook als ik het levenloze lichaampje weer naar boven trek, de tong uit de bek, maar met alle witte haarpluimpjes bovenop het hoofd en rond de enkels nog keurig in model. Dom hoerenhondje. En alleen maar omdat ik gedaan had waarvoor ik betaald werd. Kan ik er wat aan doen dat de mens niet graag betrapt wordt op z'n ontrouw? Kan zo'n hond er wat aan doen?
Er werd aarzelend geklopt. Door het matglazen ruitje van m'n deur zag ik het silhouet van een welgevormde vrouw, gekleed in wat zo te zien een mantelpakje met flinke schoudervullingen was. Ik had al in geen vijf dagen gesproken. Toch hoorde ik mezelf succesvol 'binnen' zeggen. Ze deed de deur open en bleef in de opening staan. Het licht in de gang was sterker dan in mijn kantoor, dus ik zag nog steeds niet hoe ze er precies uitzag. Maar overdonderd door haar verschijning was ik. Ze rookte een sigaret (uiteraard) die ze momenteel naast haar gezicht hield. Ze was zelfs in deze zware schaduw overduidelijk blond en had een Madonna-zonnebril voor haar ogen.
'Kom binnen', nodigde ik haar nogmaals uit en schoof wat papieren van m'n bureau af.
'Ik blijf hier liever staan', zei ze met een zwaar zwoele stem. Ook goed. 'Ik heb toch niet veel te zeggen. Het zit zo, meneer Malone: ik weet zeker dat mijn man vreemdgaat en zal u 2000 gulden plus mijn lichaam geven als u dat weet aan te tonen. Mijn naam is Marlène Dubois en u kunt me bereiken op 09060566. Ik leg hier een foto van m'n man neer, hij werkt bij de ABN Amro op de Vijzelstraat, is om vijf uur klaar, waarna het meestal nog minstens drie uur duurt eer hij thuis is. Meer hoeft u niet te weten.'
Haar strakke pakje belette haar niet elegant te hurken om de foto op de vloer neer te leggen. Ze stond weer op, groette me woordeloos, sloot de deur en vertrok. Hubbahubba. Da's verdomd geen slecht aanbod. Half vijf. Ik pakte een lading kermishorloges uit m'n lade, stak bij het naar buiten gaan de foto in m'n binnenzak en sloot de deur.
Ik stopte m'n auto schuin voor de ABN met uitzicht op de uitgang. Nog tien minuten en het was vijf uur. Ik bekeek de foto. Geen slecht uitziende man van een jaar of 35, zwart golvend haar, duidelijke jukbeenderen. Een wit zijden sjaaltje om de hals en een sigaret in de hand, alsof de foto in 1935 was genomen. Achterop las ik: 'Denver la Prada, geboren op 12 februari 1963, 1.85m, woonachtig te Ouderkerk a/d Amstel, auto: BMW 7 uit 1998, nummerbord: YPLT88.'
Om klokslag vijf uur kwamen zes mannen met koffertjes naar buiten lopen. De man die op de foto leek, ging als enige de parkeergarage van de ABN in. Ik wachtte rustig af totdat de BMW naar buiten zou rijden. Maar in plaats daarvan zag ik La Prada gewoon weer naar buiten lopen. Zijn tas had hij kennelijk in de auto gelaten, zijn jasje ook, het enige wat hem tegen de koude beschermde, was de witte sjaal van de foto, als dat flodderding al enige warmte kon bieden. Ik stapte uit m'n auto en volgde hem. De vermoeidheid sloeg in m'n benen. Vijf dagen zonder slaap is ook niet niks, dat moet men niet onderschatten. Denver liep de Reguliersdwarsstraat in en stapte daar een café binnen. Van buitenaf zag ik dat hij een biertje voor zich op de bar zette. Hij zat alleen en praatte met de barman die eindeloos bezig was zijn glazen te drogen. Snel ging ik even terug naar de garage.
Er was maar één verdieping en er stonden slechts drie auto's, waarvan één BMW. Tot dusver ging het gesmeerd. Het nummerbord klopte. Ik legde een horloge onder de achterband. Als ik 'm uit het oog verloor, zou ik tenminste weten hoe laat hij zou zijn vertrokken. Met dank aan Jack Nicholson in Chinatown. Ik was mijn fotocamera vergeten.
Net op het moment dat ik weer terug op m'n post voor het café stond, liep Denver la Prada naar buiten met aan zijn zijde een zwaar besnorde man. Ik schoot wat foto's. Ze liepen lachend wat verder de Reguliersdwarsstraat in, naar weer een ander café. Daar gebeurde niets noemenswaardigs totdat ze weer gezamenlijk het café kwamen uit zetten. Ze liepen terug naar de parkeergarage. Ik ging in m'n Honda Civic zitten en wachtte tot de BMW naar buiten zou rijden. Maar dat duurde verdomde lang.
Ik schrok wakker van een parkeerwachter die op m'n raam tikte. Of ik het normaal vond zo'n anderhalf uur op dezelfde duurbetaalde parkeerplek te staan. Alsof het normaal is dat ik anderhalf uur in de gaten word gehouden! Ik liet 'm mijn vergunning zien. Het was een maanloze nacht. Zodra de man weg was, stapte ik uit.
Uiteraard was de BMW gevlogen. M'n horloge lag er zelfs niet meer. Die kutjunks komen nu ook al in geprivatiseerde parkeergarages om alles te jatten wat los en vast zit, maar vooral wat los zit. Het enige wat er lag, was een door snot aan de vloer geplakte tissue. Om onduidelijke redenen bleef ik nog een kwartiertje staan.
De hele week gebeurde er niks bijzonders. Steeds hetzelfde patroon. 's Middags at La Prada altijd ergens op het Rembrandtplein met zijn collega's. Na vijven dook hij altijd alleen het café in waar hij meestal wel iemand tegenkwam met wie hij de rest van de avond doorbracht. Soms aten ze dan wat in Tempo Doeloe of zo, soms gewoon bij de Febo. En daarna gaf hij z'n vrienden meestal wel een lift. Naar het station of naar een ander café. Maar rond een uur of negen, soms tien, ging hij altijd braaf naar het vrouwtje toe. Zeven dagen ging dat al zo door. De horloges waren niet meer nodig geweest, ik had 'm altijd in het oog kunnen houden en rustig foto's kunnen maken.
En ineens stond ze daar weer in m'n deuropening. In verdomme precies hetzelfde pakje en precies dezelfde houding. Met dit verschil dat het nu godverdegodgloeiende 9.30 uur in de ochtend was en ik nog wakker moest worden. Ik spoelde m'n grafsmaak weg met een slok whiskey en liet haar binnen. Dit keer gaf ze wel gehoor aan m'n verzoek, zij het met de aarzeling van een verwende prinses die noodgedwongen het riool door moet over een tapijt van stront, pis en al dan niet levende ratten. Maar zelfs (of misschien juist) in mijn schijthok was ze oogverblindend. Het cliché van het lekkere wijf. Met alles op de juiste plek en in iets te grote proporties. Het hoofd kenmerkte zich door een lichte onbehouwenheid, maar dat maakte haar wellicht nog aantrekkelijker. Ik zie m'n vrouwen graag met een wat grove kaaklijn. M'n ochtenderectie werd er niet minder om. Het enige wat echt uit de toon viel, was het horloge dat ze om haar pols had. Mijn verdwenen kermishorloge.
'Nou, kom maar op met die bewijzen', zei ze.
Ach ja, da's waar ook. Je zou toch bijna vergeten waarvoor ze hier was.
'Het spijt me, ik moet u helaas teleurstellen... of, teleurstellen, eigenlijk kan ik beter zeggen dat u opgelucht moet zijn... ik heb namelijk niks gevonden wat ook maar zweemt naar iets als ontrouw.'
'Dus u wilt beweren dat er nooit iets gebeurt als ik 's avonds uren op m'n man moet wachten.'
'Nou, niks om u ongerust over te maken... hier, ik zal u wat foto's laten zien.'
Ik pakte de bruine envelop uit m'n binnenzak en spreidde de foto's over mijn bureau.
'Ziet u?' Ze keek en mompelde.
'John... Mitch... Miles... Godver... Bijou... Sven... Leroy... en nog een keer John.'
'Kijk eens aan, u kent de vrienden van uw man al... Nou, ziet u wel, nergens om u druk over te maken. Gewoon gezellig, mannen onder mekaar.'
'Nergens om me druk over te maken?! Heb je het nu werkelijk niet door?'
'Wat?'
'Mijn man is een nicht, meneer de detective.'
'Nicht?'
'Nicht ja, iemand die de Griekse beginselen is toegedaan. Beter bekend als flikker, bruinwerker, rugtoerist, sodomiet, kontenbonker, poepstamper of homoseksueel. En van het hardleerse soort, zoals u kunt zien.'
Ik bekeek de foto's. Vandaar dus al die snorren, die lederen petjes, die strakke broeken, en die slappe handjes in elkanders kontzak. Ik vond het al zulke bijzondere vriendschappen. Was soms oprecht ontroerd, dat zoiets nog kon deze dagen.
'Ik... dat spijt me vreselijk, mevrouw Dubois... een vrouw als u.'
'Geen spijt... het is uw schuld niet... en noem me maar Marlène. Bovendien, u heeft nog wat van me te goed. U heeft gedaan wat ik u vroeg.'
Waarna ze in een zeer soepele beweging uit haar mantelpakje schoof. Smaakvolle lingerie. Ik zag alleen overal hulpstukjes en kussentjes van haar afvallen. Terwijl ik enigszins uit m'n lood het gebeuren gadesloeg, trok ze haar slipje uit. Kut, kut en nog eens kut: ze had een lul. En, o Here ontferm u over mij, niet zo'n kleintje ook. Met twee briefjes van duizend in de hand kwam ze op me afgelopen, terwijl ze haar lid vervaarlijk liet meeswingen met haar pas: 'Beloofd is beloofd', zei ze.
Ik zal u de details besparen. Al langer dan een maand heb ik moeite met zitten, en twee dagen na deze onfortuinlijke gebeurtenis trof ik m'n verloren gewaande horloge in mijn ontlasting.
Friese limerick
Moordenaar op Slippers
bromde Klaarsz om 09:38 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde Arnaud om 09:57 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde Adriana (URL) om 10:23 (op Woensdag, 7 September 2005)
:: applaudiseert ::
bromde Adriana om 10:24 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde L*U*L (URL) om 11:12 (op Woensdag, 7 September 2005)
heh heh heh
bromde Kiers om 12:13 (op Woensdag, 7 September 2005)
bijna dan voor 50 eurocent?
bromde grtskl5t56 om 12:47 (op Woensdag, 7 September 2005)
*Re: Drawing with Photo Shop CS by Sans2012 on 9/6/05 13:37
Whats Google?*
4. A short guide to the exciting new world of google by Hoofdcommissaris on 9/7/05 04:32
Google: It’s something on the internet, an exciting new thing that has to do with networks and computers that are connected. It used to be in black and white, mainly filled with boring computer stuff, but nowadays people like to put moving pictures of letter-eating mailboxes on it. And porn.
If you have, like, a modem and stuff (electricity and a computer), and you want to find something in the billions of ‘pages’ that are on it, you can use a handy tool that you could very well call a ‘search engine’.
Instead of asking people who then have to try to remember addresses that can look like http://www.isr.umd.edu/Labs/CACSE/FSQP/f.. you can go to http://www.google.com
1. Type in some meaningful words like ‘drawing in photoshop tutorials’ (finding the right search terms takes some practice, you can for instance type ‘huge jugs’, but if you are looking for things to drink beer from that is not the best way of finding them, most of the MILLION+ of search results will feature naked ladies with no beer in sight)
1b. Open the manual that came with the computer
1c. Look for a picture of your keyboard (the square thing with smaller squares that have letters on them)
1d. Look for ANY reference to ‘ENTER’. This is one of the words that does not turn up on all keyboards. Sometimes they think some kind of arrow-ish picture will obviously be enough to make clear that pushing that particular button does tell the computer to ‘ENTER’.
1e. Press the button. Nothing will happen for a part of a second, don’t be alarmed.
Alternatively you can roll your mouse pointer (most of the time an arrow) to the button-looking thing that reads ‘search’ and click while the arrow is above it.
2. You will read ‘Results 1 – 10 of about 382,000 for drawing in photoshop tutorials. (0.40 seconds)’
3. Do NOT spend time writing the results down on a note pad to use in the future. Google will be there 24 hours a day, 7 days a week.
4. When you hit the word ‘images’, way on top of the page, you will get, 989 pictures of ladies with huge jugs. Huh? Oh, sorry, I forgot to hit the return button to go back to the drawing in Photoshop tutorials…
5. When you hit the word ‘news’ you will get a lot of new about photoshop tutorials. Or jugs. In this case suddenly the main focus seems to be water and milk, with no bare lady in sight.
(I am kidding a little ofcourse, but google is the best way to find stuff like this and great for photographic reference material)
bromde Hoof (URL) om 13:26 (op Woensdag, 7 September 2005)
has moved to AEM Design.
You will be automatically redirected to the new page
in a few seconds.
http://www.aemdesign.com
bromde The Institute for Systems Research (URL) om 14:00 (op Woensdag, 7 September 2005)
Meesterlijk. Ik ken dat.
bromde Hoof om 15:20 (op Woensdag, 7 September 2005)
Maar dat is dan weer om te blijven liggen.
(Fijn stuk, van der Molovich)
bromde Marnix om 15:32 (op Woensdag, 7 September 2005)
Dank, trouwens.
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:01 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde Lennard om 18:54 (op Woensdag, 7 September 2005)
:: ruk ruk rukkerderuk ::
bromde bewegende (URL) om 19:35 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde herman (URL) om 21:07 (op Woensdag, 7 September 2005)
bromde Hoof om 09:19 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Kiers om 09:20 (op Donderdag, 8 September 2005)
Leuk idee trouwens, zo’n doolhof. Heb je onder ‘t penetreren nog wat om handen.
bromde Hoof om 09:21 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Hoof om 09:33 (op Donderdag, 8 September 2005)
Niet om het één of ander MAARRR... ik weet dus écht niet wie Froukje de Both is. En waarom alle meisjes van tegenwoordig altijd maar dezelfde tatoo op dezelfde plaats hebben is mij ook volslagen onduidelijk. Wel handig voor verplegend personeel over 60 jaar in het demente bejaardenhuis als daar weer een kwijlend oud vrouwtje zonder gebit ligt te senielen. Even op de perkamenten buik draaien en je weet precies welke jaargang je voor je hebt.
“hahaha kijk eens Sjaan, heb je weer zo’n tribal tatoo’er uit de late ’90’s. Is dit Jannie of Froukje?”
bromde Kiers om 09:35 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Klaarsz om 09:41 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:57 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Hoof (URL) om 10:22 (op Donderdag, 8 September 2005)
“De waterval was een heerlijke plek. Onze locatiescout, een echte Mauritiaan, had ons ernaartoe gebracht. We moesten een heel eind naar beneden klimmen, maar kwamen toen in een soort paradijsje. Het was warm en afgesloten en doodstil. Er was helemaal niemand, dus we konden fantastisch fotograferen.”
De anti-Christ, zeg ik u.
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:35 (op Donderdag, 8 September 2005)
Nou heb ik ook geen weterschappenlijk onderwijs genoten, maar jij wat d’r van bakt hier, ken dus echt niet meer. Ik bedoel, heb jij wel eens van een journalist geluisterd die niet kan praten? Zoals die ouwe met dat Openbare Leesdictee zo 1x per jaar? JA! Die van dat Journaal die dus elke keer zeker drie gruwelijk per Journaal zijn teksten kwijt is. Die wordt dan betaald om te praten maar hij kán helemaal niet praten. Zoiets als een duiker met waterangst. Maar goed jij wordt natuurlijk niet betaald om te praten dus jij hoeft ook niet goed te kunnen praten. Maar waarom hou je dan niet gewoon je mondje dicht, Froekje Dufmans? Zo lijk jij een beetje op die negervoetballer Winston Bogarde die alweer jaren geleden in Elseviers Tijdschrift zei dat de nederlandse Elftalploeg moest bestaan uit allemaal negers, nou ja en een Marokkaan want dat was de dwarsdoorsnede van de samenleving. hahaha! Froejke, maar dat is dan dus een negervoetballer die wordt gevraagd zijn asem open te trekken en dat daar dan onzin uitkomt is ook niet gek ook niet he, wel dan? Toch? Nou dan! Weet je wel.
Maar vertel eens Frouker Bothsma, waarom was deze waterval dan een heerlijk plek? Omdat’ie warm was zeker he? Net als alle andere watervallen in de tropen waar je onder kunt staan en wel een beetje voorspelbaar he dat van dat heerlijke plek. Nou moet ik niet zo flauw doen want je had me wel te pakken weet je wat ik denk toen ik je daar zo in je kleine fietslampjes zag staan? Die maakt reclame voor zo’n antimuggenstift tegen bulten. Niet omdat je van die kleine bortsjes hebt want die zag ik eerst aan voor muggenbultne maar HAHAHA!! nee gweeoon omdat ji helemaal glimt van onder tot boven… of is dat nou van onder tot boven? Hahahaa! Maakt ook helemaal niet uit als tot je maar gelukkig bent, nietwaar? Toch? Enzo. Nee, gewoon omdat je glimpt! Van top tot tenen glim jij helemaal van de antimugspray en tot ik dacht dat die waterval dus helemááál hgeen fijne plek was. Maar omdat jij dus zegt tot die waterval was wel een heerlijke plek, nou geloof ik dat gewoon. En geen mug te zien he?
Nog snap ik dan één ding toch niet want jij zegt “locatiescout” maar heb je dan ook scouts die niet op locatie scouten? Van die salonsocialisten maar dan scouts die dus lekker bij de open haard van afstand scouten? Die dus via een gps systeem zien op hun laptop waar jij zo ongeveer zit en dan lekker in zo’n mobiele telefoon lopen te praten om jou de weg te scouten? Zeg maar? Toch? Maar jij bedoelt dus echt een hele echte“locatiescout” die gewoon met jou meegaat naar de locatie? Een vliegpiloot en een neukhoer en een bestelpostbode een eetcafe en een drinkrestaurant en een locatiescout. Ja, nu ik het rijtje geoefend hebt, klinkt het helemaal zo gek nog niet. Wel af en toe een beetje wennen hoor dat gebrabbel dat volgens de Van Dale gewoon allemaal als KUT OP DIRK slaat maar ha ja je moet wat domblondje of een borstlooskindsoaphoetje en een luchtprater of leeghoofd. Ha! Ik ben er weer helemaal.
Zeg, enne “een echte Mauritiaan”, hoe ziet die eruit in onze wereld van global citizens? Heb je daar ook onechte Mautiraanen net als hier in het verkankerde Westen onechte nederlanders met scheve petjes en voetbalshirts uit rare landen en mensen die geeneens Nederlands kennen? Jezeuschristusgodnakendekutallah, mensen die niet eens taal kunnen spreken, da’s erg! Maar wel leuk voor je dat je daar op het totaal verwilderde Mauritaanen een echte Mauritanen tegenkomt.
Naar beneden klimmen vind ik nog niet zo erg maar dat je dan niet zegt dat je in een “soort VAN paradijsje” uitkwam vind ik jammergenoeg want zo moet het eigenlijk wel in taal gesproken door mensen die niet kunnen praten maar wel kleine borstjes hebben. Zeg eens Froekje, had je een heel klef slakje toen je daar in die warme afgesloten waterval aan het petsen was met water? En rook je toefje ook naar zoete smuk, daar waar ik dol op ben? Het geeft allemaal niet hoor van je poppengezichtje en je veels te kleine borstjes en je koeterwaals en je geboortejaar alweer 1972, ik denk gewoon je heuveltje wat kaler en dan laat papa hem gewoon even tien minuten gieren met een zalfje en daarna klik ik gewoon weer door naar die saaie boekhoudcursus waar ik voor betaald wordt.
bromde Kiers om 10:59 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Marnix om 12:29 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Froukje de Both om 12:40 (op Donderdag, 8 September 2005)
Nou ja, voor mannen die niet van zwarte meisjes houden of van andere mannen.
bromde Kiers om 12:43 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde L*U*L (URL) om 12:53 (op Donderdag, 8 September 2005)
Ik zou m’n hond er niet vanaf trekken.
bromde Hoof om 13:39 (op Donderdag, 8 September 2005)
omzeilt 403tje met google
bromde Vilé om 13:55 (op Donderdag, 8 September 2005)
Een schuine bak is overigens prima maar iets meer respect voor mens en dier lijkt me ook wel eens prettig. De onbeschoftheid loopt je in rijen voor de voeten hier!
bromde herman (URL) om 14:43 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Samantha Scrap-Ho (URL) om 15:10 (op Donderdag, 8 September 2005)
“Rukvoer”, wat een mooi woord. Kan ik me wel iets bij voorstellen.
bromde Arnaud om 15:45 (op Donderdag, 8 September 2005)
De Ruk
De ruk is een klein, zachtaardig diertje, wat meestal stil in z’n warme holletje verkeert. Enkele malen per uur echter, rekt hij zich uit, en kan door de minste of geringste stimulus gemotiveerd raken om rechtop te gaan staan en eens flink om zich heen te kijken.
Het beste is dan om de ruk snel te voorzien van rukvoer. Na wat ontluisterende ‘flap’-geluiden (bij sommige rukjes wordt vlak na de geboorte het nekvel sterk ingekort, waardoor hun paarse hoofdje contstant zichtbaar is en door de ruwe wanden van zijn holletje minder gevoelig wordt voor directe aanraking) en wat rondvliegend lichaamsvocht zal hij weer tevreden terugzakken in zijn warme nestje.
Mensen met een ruk zijn er bijzonder trots op. Vaak wordt er gelogen over de juiste prestaties en afmetingen van de ruk. De ruks die je in films ziet zijn vaak overdreven, omdat ze goed te zien moeten zijn als ze in en uit holletjes van De Vinger gaan.
bromde Hoof om 16:16 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Hoof om 17:24 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Lennard om 20:43 (op Donderdag, 8 September 2005)
:: rilt ::
Ik denk dat ik nog maar even één nachtje heel dicht tegen de vrouw aan kruip. Voor de laatste keer waarschijnlijk dat het kan.
:: snikt ::
Of zal ik tot 10:00uur sharp morgenochtend wakker proberen te blijven? Het zou wel verstandiger zijn.
:: huilt zachtjes ::
Tabee, wrede wereld.
bromde Kiers (URL) om 21:01 (op Donderdag, 8 September 2005)
Begin ik meteen maar met het afschieten van vrolijke jonge lammetjes. Eerst ‘zogenaamd’ missen, en dan het fatale schot. Na een tiental minuten.
U moet weten: eigenlijk ben ik heel wreed. Nee, sterker nog:
ik ben de Duivel.
En licht nijgend naar homofiel.
bromde Marnix (URL) om 22:24 (op Donderdag, 8 September 2005)
Hoor ik daar lammetjes? Met een beetje knoflook, krokant van buiten en rose van binnen met een zachte Valpolicella? Op een maanvolle avond?
bromde Kiers om 22:36 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 23:50 (op Donderdag, 8 September 2005)
Als de wereld niet aan decadentie ondergaat, wat dan wel?
bromde Max J. Molovich (URL) om 23:51 (op Donderdag, 8 September 2005)
bromde grtskl5t56 om 00:06 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Ga ik eerst even het dek schrobben.
bromde Marnix (URL) om 08:32 (op Vrijdag, 9 September 2005)
bromde Marnix (URL) om 08:41 (op Vrijdag, 9 September 2005)
bromde Kiers om 09:22 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Erg hard.
bromde Marnix (URL) om 09:26 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Toch was dat niet de enige reden dat ik me heb laten ombouwen.
bromde Hoof om 09:44 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Honey Bunny: “Any of you fucking pricks move, and I’ll execute every motherfucking last one of ya!”
Zo beginnen we toch echt iedere keer ‘Scooby Snacks’ als we met de band optreden. Heerlijk. Ik doe Honey Bunny met een hoog stemmetje, dat weet ik nog van voor het ombouwen.
Daar kan geen opengereten gele Taiwanees tegenop!
bromde Hoof om 09:50 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Do you know what they put on french fries in Holland instead of ketchup? Mayonnaise. I seen ‘em do it. And I don’t mean a little bit on the side of the plate, they fuckin’ drown ‘em in it.
bromde Siem 'Vega' Schroothoop (URL) om 10:11 (op Vrijdag, 9 September 2005)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
