Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 4 Juli 2005

Te kwaad

Waarom is het zwart?! Waarom? Ondanks dat het een van zijn minste zorgen mag heten, overweldigt de vraag hem totaal, vergezeld van een gevoel van intense walging. Alsof een onbeschrijfelijk kwaad bezit heeft genomen van zijn vlees. De randen van de sneden voelen alsof ze gloeien. Alsof duizenden rafelige tandjes ze steeds verder verteren. Stijgende paniek maakt zich van hem meester. Met zijn rechterhand probeert hij de gapende wond op zijn linkerpols dicht te drukken. En met zijn linker die op zijn andere pols. De dikkige zwarte drab die zich gestaag tussen de huidlappen door perst, lijkt niet te stuiten. Hij vecht tegen het verdrietige besef dat hij gaat sterven. Het dichterlijke rode waas loopt door zijn ogen.

Een warme gloed slaat in zijn gezicht. Zijn duimen drukt hij zo hard hij kan tegen de pols van de andere hand, de stroom lijkt minder, maar er blijven lange slierten zwarte vloeistof tussendoor sijpelen. Sommige lopen traag langs zijn onderarm naar zijn elleboog, andere vallen rechtstreeks in het zwarte water waar hij in zit. Hij kijkt op in de richting van de warmte. Fel licht doet pijn aan zijn ogen. Hij voelt zijn pupillen samentrekken tot speldenknopjes. Zijn tong verdroogt in zijn  halfgeopende mond. Door zijn verkrampte oogleden ziet hij het licht dichterbij komen. Het voelt alsof zijn hele huid begint te gloeien en zijn gezichtshaar ieder moment kan verschroeien.

'ZO!' buldert het. Een onhoorbare oorverdovende grom die hij met al zijn zintuigen hoort. Meer dan geluid, meer dan golven. Een Aanwezigheid die in tegenspraak is met alles waarvan hij wist dat het geen werkelijkheid was. Is dit zijn bijna-dood-ervaring? Zijn dit zijn hersenen die door zuurstofgebrek één voor één de functies uitschakelen? 'JIJ!' klinkt het tot in zijn kleinste vezel. Het voelt alsof hij binnenstebuiten wordt gekeerd, zijn dichtgeknepen ogen hebben geen enkele zin. Het licht is overal. 'JIJ HEBT MIJ DUS VERZONNEN?' brult het retorisch door hem heen. Het gulpende gevoel bij zijn polsen is minder, het voelt alsof de verzengende hitte de stroom door droogte heeft gestopt.

Instinctief heft hij zijn armen omhoog. Iedere beweging doet pijn. Alsof de hitte zijn botten reeds heeft verkoold, krijgt hij met moeite zijn armen omhoog. Bij zijn schouders klinken knetterende geluiden. Oud hout dat zich door vuur van het tergende aardse bestaan laat bevrijden. Hij ademt diep de droge lucht in. Het voelt alsof iemand een zak heet zand naar binnen giet. Hoestend vormt hij zijn vraag. 'Gggod?' Piepend hapt hij naar adem. Het lukt. Het lijkt iets kouder. En het is stil. Doodstil.

'HAHAHAHAHA!!!'

'DIE ZIELIGE SUPERHELD DIE JULLIE VERZONNEN OMDAT JULLIE NIET KONDEN LEVEN MET ALLEEN MIJN BESTAAN? TERWIJL IEDEREEN KAN ZIEN DAT IK DIE ZIELIGE RUIMTEKLONT IN MIJN HANDEN HEB? HOE BLIND MOET JE ZIJN?'

'Maa...' Hij vraagt zich af of zijn hersenen aan het smelten zijn, of dat hij iets niet goed verstaan heeft. Hij voelt de onweerstaanbare drang om zijn ogen te openen en voor eens en altijd te zien wat en waar, en wie. 'Wa...' Hij brengt zijn verkrampte handen naar zijn gezicht. Zijn vingertoppen voelen niets. Waar hij zijn ogen vermoedt, tast hij rond. Het voelt er droog en... leeg. 'JE HOEFT ME NIET TE ZIEN OM TE WETEN DAT IK ER BEN!' Hij verzamelt zijn kracht. 'Waarrommm...' zucht hij met al zijn vermogen.

'JIJ KWAM NAAR MIJ!'

'Nee...' Hij slaat verdrietig in het niets. 'Nee! Ik wil niet weg! Ik wil hier blijven! Ik heb leven geschapen! Laat me gaan! Laat me!' Hij raakt het kokende water waarin zijn gevoelloze onderlijf hangt. Het spat op en raakt zijn gezicht. De druppels branden op zijn oogleden. Ze zijn er nog wél! Zijn hand schiet naar zijn gezicht. Het zit er nog!
Hij grijpt naar de rand van het bad. Hij glipt weg over het bloed, maar zoekt opnieuw. 'Help!' gilt het hoog door de betegelde ruimte. In de verte schrikt zijn zwangere vrouw op. Zo heeft ze hem nog nooit gehoord. Weer klinkt die onwerkelijke kreet. In seconden, zo lijkt het, schiet ze naar de badkamer. Om te zien wat ze nooit zal vergeten. Haar man. Haar rots in de branding. Haar allerliefste. Huilend in een bad vol bloed. Zijn ogen opengekrabd, zijn lichaam vervormd als het beeld van Zadkine. Levend, maar niet van harte.
Een vreemde tegenwoordigheid van geest beweegt haar naar de telefoon. Ze weet haar adres en 'haast' te melden voordat ze als een natte doek op de grond stort.

Hij zakt door zijn gehavende knieën. Met hoop in zijn hoofd. Licht in zijn hart. Even gloeit het op om hem heen. Dit keer is het sissend, traag, maar dringend. Een bevel zonder ontsnapping.
'VVVERKONDIGGG MMMIJ...'

door Hoof

  Types - De Schoonzus
  De ontdekking van de smurfen

Ja dat krijg je he als je je tijdelijke problemen met een permanente oplossing aanvecht.

::gaat maar eens naar bad toe::
bromde djoey (URL) om 12:35 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Je zus!
bromde L*U*L (URL) om 12:48 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Dit is gewoon allemaal echt gebeurt hè?
bromde Lennard (URL) om 13:12 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Ik weet dat dit bijzonder ijzingwekkende verhaal geenszins surrealistisch is. Sterkte Hoof, in ieder geval heeft íemand jouw ziel.
bromde Kiers om 13:18 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Hij overdrijft hoor, door het badwater leek het allemaal een stuk erger.
bromde De vrouw van Hoof om 13:30 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Tis geen grrrts=sadfgsdgfnx, maar U hoort mij evengoed applaudiseren, als het goed is.
bromde Sjaak om 14:36 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Leuk stukkie….
bromde Cerito om 15:32 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Ziet u nou dames, waar een paar kratten onschuldige Duveltjes al niet toe leiden ?
Bekeert U! Keert om van uw dwaalwegen..staakt het kiersen in schaarsverlichte varkensschuren en verafgelegen parkeerplaatsen met lieden die als gevangene van hun delirium raaskallen en slechts zichzelf klaarkiersen en u in een bijrol dwingen..als tweede gang, als bijprodukt, als verpleegster. Houdt uw rokken gesloten, steekt uzelve met naalden dicht. Richt u op elkaar, tepel op tepel, snee op snee, oh verlorenen.
bromde nove om 15:36 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Tepelhoofje?
bromde Hoof om 15:50 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Dit was dan de empirische methode om weer wat aandacht te krijgen…We weten er alles van Hoof, we weten er alles van. En begin nu maar alvast smoesjes te verzinnen voor die littekens straks.
bromde Arnaud om 16:05 (op Maandag, 4 Juli 2005)

“In een vorig leven was ik galeislaaf.”

Klaar.
bromde Hoof om 16:13 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Over het vorige leven gesproken, volgens mij was ik toendertijd een armetierig klein ringwormpje. Een beetje heen en weer glibberen door het zand. Toen zag ik ook niets anders als zwart, en had ik van die rare ronde strepen over mijn klein teer botloos lichaam. Ik ben toen aan mijn eind gekomen doordat ik op een haak geprikt en verzopen werd en nog net voor ik mijn laatste adem uitblies werd ik aan stukken gevreten door wat leek op een beest rechtstreeks uit de hel. Tegenwoordig ga ik naar de visboer en heb ik inmiddels een heleboel wezens die mij in mijn vorige leven hebben vermoord verorbert.
bromde djoey (URL) om 16:32 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Hulde, heer Hoof. Ik kan niet anders zeggen. Of misschien toch wel. Maar hulde klinkt het best.

:: gaat paraplu uitwringen ::
bromde Adriana (URL) om 17:13 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Nou ja, heer Hoof, nu weet u ook eens wat het is om als aanstaande vader door een prénatale depressie te strompelen. Ikzelf heb er indertijd drie badkuipen, acht bidets, twaalf dubbele wastafels en zesenzestig badhanddoeken over gedaan eer ik die verrekte demonen het hoofd kon bieden. Mocht ik in de mogelijkheid zijn geweest, ik had er ook een verhaal over gemaakt. Helaas, de staat van mijn fel geteisterd skelet weerhield mij toen om alles naar behoren te verwoorden. U bent er echter wel in geslaagd uw strijd via deze zeer aangrijpende doch lugubere vertelling voor uw nageslacht vast te leggen. Als alles een beetje meezit zal uw nageslacht later, aangegrepen door het pijnlijke duister van dit geschreven zwart, ongetwijfeld met graagte uw verblijf in één of ander senatorium financieren.

Ik kan u in deze Huize Pontré in Monaco aanbevelen. Het verblijf is er aangenaam, de bediening gewillig, de keuken overweldigend en de wijnkelder getuigt van pure wereldklasse!

Legt, via enkele speciaal geselecteerde blaadjes munt, de laatste hand aan een spaghettisausje van het huis en ontkurkt een fles Spaanse Penedés. Een Castell d’Age Merlot van 2001. Iemand een glas?
bromde urbain alpain (URL) om 17:59 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Godverkut Hoof! Ben halververwege het epistel naar beneden gaan scrollen om te zien of het soms vrijdag is.

Niet dus!

Maar zeeeer tot de verbeelding sprekend.

Hoedje!
bromde Eduardo om 18:06 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Jammer dat ik vanwege de dringende reactie op heer Hoofs verhaal niet de minste aandacht kan besteden aan Anneke. Maar we gaan ongetwijfeld eerstdaags eens lekker anaal hoor, jij kleine gepasteuriseerde lekkernij!
bromde urbain alpain (URL) om 18:31 (op Maandag, 4 Juli 2005)

:: wringt pendek uit ::

Tsjonge, wat een dag.
bromde Eduardo om 20:48 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Hoof, wat ‘n intens medeleven… Die bevalling zelf kan nu alleen maar meevallen. Wanneer is mevrouw Hoof eigenlijk uitgerekend?!
bromde Petra om 22:01 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Ik heb nog 5 maanden om van mijn prenatale depressie af te komen. Inclusief een hele herfst, bedenk ik me net.
bromde Hoof om 23:32 (op Maandag, 4 Juli 2005)

Ocharme, heeft u akelig gedroomd heer Hoof? Pas maar op hoor, het is zaak in deze fase van de zwangerschap zo min mogelijk bad vibes het huis binnen te laten. Men dient te denken aan de vrolijke dingen zoals aan pasgeboren lammetjes die niet naar de slachterij hoeven maar onbekommerd mogen blijven rond dartelen in een weide naar keuze, of aan kleine blonde meisjes met vlechtjes die zich voornemen met een rode skippybal de wereld rond te reizen, of desnoods aan de verzameling inheemse, bont gekleurde peniskokers van Johnny Halliday (er bevindt zich trouwens in de Stille Zuidzee, ergens op de tijdgrens, waar vandaag morgen wordt dus, een eiland dat bewoond wordt door een stam waar de vrouwen gespecialiseerd zijn in het uiterst smakelijk bereiden van gekruide penissen en zo’n vrouw heet in normaal Nederlands dan weer een peniskok, maar dit geheel terzijde uiteraard).

(Godverdomme, nu ben ik dus helemaal de draad kwijt. Excuseert u mij, maar ik moet even teruglezen.)

Ah ja, good vibrations, daar gaat het om in deze dagen. Zo heb ik zelf onlangs het boek ‘Rosemary’s baby’ geschonken aan een zwangere vriendin, een boek dat op ongecompliceerde wijze het wonder des levens viert, heb ik mij laten vertellen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:53 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

De nek van een dergelijke toebereider heet een peniskokhals.
bromde Hoof om 11:58 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Van mezelf kan ik zeggen dat ik, wat grootte van mijn penis betreft, bescheiden ben toebedeeld, en aangezien bescheidenheid de mens siert, zeg ik dat met gepaste trots. Echter, van vrienden die wel op de eerste rij stonden toen God zijn voorraad grote lullen in de uitverkoop deed, heb ik wel verhalen gehoord van meisjes die bij bepaalde orale handelingen het geval zo diep in de keel kregen geramd dat er spontaan gepeniskokhalsd werd of, bij de minst fortuinlijken, de penis zelfs werd ondergekotst. Zie dat maar eens aan uw vrouw uit te leggen. Zurig, maar niet zoals ze gewend is.

Toch weer even terzijde: mijn leraar geschiedenis vroeg regelmatig om een ‘naschoolse mondelinge overhoring’ als hij zich aangetrokken voelde tot een bepaalde leerling. Dat zei hij dan zonder van zijn nakijkwerk op te kijken. “Oh trouwens Evert”, zei hij dan, “kun je na de les nog even blijven, dan zal ik je nog even mondeling overhoren.” Acht jaar later pleegde Evert zelfmoord. Hij was net twintig geworden.
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:48 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Toen ik twintig werd had nog nooit iemand mijn penis in zijn of haar mond gehad.

Ja. M’n moeder natuurlijk. Maar dat is anders.
bromde Hoof om 13:44 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

O nee. Nou haal ik weer tepels en penis door elkaar.

Had ik laatst ook. Ik heb toen minimaal 15 minuten lang zitten verdedigen dat iedere man er twee heeft. Penissen.

Achteraf kun je er om lachen. Maar ik schrok wel toen, op het toilet.
bromde Hoof om 13:46 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Dat is dan weer schromelijk overdreven, heer Molovich, door gelijk te stellen dat zelfmoord en opgelegde orale bevrediging met elkaar in verband zouden staan.
Is het niet zo dat de maatschappelijke reactie juist de boosdoener is? Is het niet zo dat, nadat Evert met zijn bek vol met zaad van de geschiedenisleraar het schoolplein opliep, juist de reactie van zijn medeleerlingen hem tot zijn wanhoopsdaad dreven? Hoe vervelend moet het zijn om bij herhaling de vraag te horen ‘Wat doe jíj nou met een bek vol geschiedenis-plak?’. De negatieve energie waarmee de vraagsteller de gevraagde benadert, kan niet anders dan tot een vreselijke confrontatie leiden. En dat terwijl Evert ongetwijfeld zijn redenen gehad zal hebben om het wél te doen.
Zo ook komt mij bij herhaling ter ore dat naast het slikken van zaad van oudere familieleden, het in sommige contreien ook als heel sjiek wordt ervaren een clitoris weg te snijden. Of een rijtje schaamlippen. Ach, de naam zegt het al, je kunt er maar beter van af zijn als je je er voor schaamt. Zegt u zelf heer Molovich, u loopt te koop met uw kleine penis op het internet, u zal toch de laatste zijn die uw sjaak uit de weg helpt?
Daarom zeg ik vaak; leven en laten leven. Als het een gewoonte is binnen bepaalde gelovige kringen een geit te nemen, wie zijn wij dan om ons daarmee te bemoeien? Het zelfde geldt voor clitorissen en vrouwen met een eigen wil. Je kunt je er maar beter van ontdoen en doe je het vaak genoeg dan wordt dat natuurlijk onderdeel van een vast patroon, van een cultuur. En geschiedenis leraren willen nu eenmaal oraal bevredigd worden. En wie zijn wij dan om daar iets van te zeggen?
bromde Kiers (URL) om 14:02 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Helemaal mee eens, ridder Kiers. Zoals die ene Fransman schreeuwde naar de woedende dierenoppasser die hem achternazat nadat hij hem had betrapt op het draaien van een tong met een giraffe: “Laisser faire, laisser passer.” Maar toch, maar toch… wij hebben Evert altijd heel begripvol, ja zelfs met de nodige nieuwsgierigheid benaderd nadat onze geschiedenisleraar hem weer eens oraal danwel via andere kanalen had bejegend. “Ja maar”, vroegen wij dan van wie de piemels nog geen zaad maar wel een eigenaardig kriebelend gevoel produceerden als we er langdurig aan schudden, “hoe gaat dat dan?” “Wel”, zei Evert dan geheimzinnig, “meneer Van Vliet (zo heette onze geschiedenisleraar, mjm) haalt z’n leuter uit z’n broek, dan moet ik eraan zuigen en the rest is history.” Ja, die evert had zo z’n moments of comedy. Alleen was zijn moeder nogal van het jaloerse type. Zij kon Everts relatie met meneer Van Vliet niet verkroppen. Vandaar.
bromde Max J. Molovich (URL) om 15:09 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Dat zou een leuk scheldwoord zijn. ‘Attenooie man, je ben ook een kutklavier ook hè.’
bromde Adriana om 22:41 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

Ik krijg een enorme behoefte aan een conische staaf. En dan zeker niet up my ass, maar oraal. Als er ooit iets beters wordt uitgevonden, blijf ik dat er gewoon bij doen.
Ach nee, dat was Remco Campert die het over neuken had: ‘als er ooit iets lekkerders wordt uitgevonden, blijf ik dat er gewoon bij doen’.

Of Jack Nicholson, die door een journalist wordt gevraagd wat hem in dit leven nog boeit, waar hij echt nog voor gaat na alle roem en films en geld en Oscars. En wat zegt de man: ‘als ik hem er van achteren in zie glijden’.

Wat een held!

:: laat ‘m d’r van achteren inglijden ::
bromde Kiers om 23:36 (op Dinsdag, 5 Juli 2005)

::ontvangt hem van achteren::
bromde Dick T. om 00:25 (op Woensdag, 6 Juli 2005)

Hehe :-)
bromde Sikbock om 02:04 (op Woensdag, 6 Juli 2005)

Ik weet natuurlijk niet wat U doet in uw vrije tijd als u ‘m hier niet zit weg te tikken, maar mocht u nog wat over hebben, doe dan wat ik gisteren heb gedaan, sta op van uw stoel en spoed u zo spoedig mogelijk naar de dichtsbijzijnde bioscoop waar men Sin City draait. Een absolute must voor de liefhebber van de stijlvollere vuigheden. Al gaat u alleen maar om te zien hoe Rutger Hauer heel teder het afgehakte hoofd van Elijah Wood kust.
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:18 (op Woensdag, 6 Juli 2005)

And then it hit me like a kick in the nuts: Sin City is een in inktzwart bloed ondergedompeld meesterwerk. Wat voor een bloed? vraagt u nu wellicht. Inktzwart, zeg ik dan op mijn beurt weer, of leest u anders nog maar weer eens dat verhaal hierboven, dan begrijpt u wellicht wat ik bedoel.
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:30 (op Woensdag, 6 Juli 2005)

Als een razende hazewindhond schicht ik mij richting stad en parkeer de wagen pál voor de bioscoop.
bromde Kiers (URL) om 10:13 (op Woensdag, 6 Juli 2005)

:: moet door naar de volgende scribent ::

Je m’ excuse.
bromde Eduardo om 21:47 (op Donderdag, 7 Juli 2005)

Need to be readed.
bromde rape stories () (URL) om 06:05 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)