![]() |
|||||||
Navigatie de voorplecht Dankbaar ![]() Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Maandag, 9 Mei 2005 Zo ongeveer een week geleden werd ik wakker. Een vreemde ervaring, omdat mijn dood mij nog helder voor de geest staat. Hebben die reïncarnatie-figuren toch altijd gelijk gehad. Althans, voor een deel, want dit slaat werkelijk alles. Op een bepaald moment werd ik wakker, en zag de hele wereld op een afstand aan mij voorbijtrekken. Ik probeerde me te bewegen, maar op een of andere manier was ik verlamd. Ik probeerde te praten, te schreeuwen, en kwam tot de ontdekking dat mijn mond dichtzat. Een bizarre gewaarwording, en een hevige paniek maakte zich van mij meester terwijl ik het bewustzijn verloor. Uitgeput was ik toen ik voor de tweede keer wakker werd. Ik moet uren geslapen hebben, maar ik had het gevoel alsof ik een marathon had gelopen. Ik wilde mijn ogen opendoen, maar besefte dat ze al open waren. Het was gewoon aardedonker. Dit vermeerderd met het feit dat ik nog steeds niet kon bewegen, maakte dat mijn tweede wakkere periode duizendmaal langer leek te duren dan de eerste, hoewel het waarschijnlijk veel korter was. In gedachten schreeuwend verloor ik andermaal mijn bewustzijn. Toen ik voor de derde keer wakker werd, was het nog steeds donker. Ik voelde dat ik op de een of andere manier werd voortbewogen, maar hoe wist ik niet. Rondom mij was ik ingesloten, als in een kist. Het besef dat ik op het punt stond levend te worden begraven, maakte zich van mij meester. Terwijl ik krampachtig probeerde mijn onwillige lichaam te dwingen in actie te komen, voelde ik hoe mijn kist met een bons werd neergezet. Dit was ook het laatste dat ik voelde, voordat alles voor de derde keer zwart werd. Eindelijk uit het duister. Toen ik voor de vierde keer wakker werd, stond ik in een gedempt licht. Allerlei verhalen uit mijn jeugd over het voorgeborchte schoten door mijn geest. Ik besefte dat ze geen van alle waar waren. Ik stond, nee ik hing vlak voor een afgrond. Om mij heen kijken lukte niet, maar het leek alsof ik op een witte vloer stond. Als ik alleen maar om me heen kon kijken. Ik moet behoorlijk verzwakt zijn geweest, want even later viel ik in slaap. Soms vraag ik me af hoe lang nog. Het duurt nu al een week. De ene keer is het wat lichter dan de andere keer, en soms zie ik in de verte wat onduidelijke vormen voorbijtrekken. Ik zou er heel wat voor over hebben om alleen maar even om me heen te kunnen kijken, maar ik vrees dat ik weinig te geven heb. Niet dat het wat uitmaakt, want er is toch niemand aan wie ik het zou kunnen geven. Ik snap alleen niet waarom ik steeds zo moe ben. Neergeslagen. Eerder deze dag (ik weet nog steeds niet of mijn tijdsgevoel wel klopt, ik ga op het gevoel af) werd ik weer in het donker wakker. En weer werd ik vervoerd. Omdat ik het al eerder had meegemaakt, was de paniek deze keer minder. Ik voelde hoe mijn kist werd neergezet. Ik werd verblind door een fel licht. Ik zag nog net hoe een enorme deur (deksel?) snel van mij vandaan draaide. Tot die tijd had ik kranig tegen de paniek gevochten, maar toen ik een enorme hand op mij af zag komen, viel ik weer flauw. Zenuwpees die ik ben. Nu sta ik weer in een soort schemerdonker. Ik voel de slaap al weer komen. Ondanks het feit dat het nu al weken duurt, wordt het steeds vreemder. Soms zie ik in de verte mensen langslopen, maar het beeld is niet goed. Op de een of andere manier lijken de mensen te groot. Te ver weg. Af en toe hoor ik ze tegen elkaar praten, maar ik versta er alleen flarden van. Praten lukt nog steeds niet, bewegen al helemaal niet. Ik kan nog niet eens met mijn ogen knipperen, wat een erg vreemde gewaarwording is. Wat blijft, is de aanhoudende vermoeidheid. Radeloos, zo is mijn gemoedstoestand het best te omschrijven. Vanmorgen werd ik wakker terwijl ik vlak voor een muur stond. Althans, ik dacht dat het een muur was. Het duurde even voordat ik door had wat er werkelijk voor mij stond. Ik zag een groot donkerblauw oppervlak voor me, waar een lichte glans over hing, als van reclamedrukwerk of karton. Voor mijn neus zag ik grote gele graffiti-letters. Het was alleen geen graffiti, het was iets anders. Omdat ik mijn hoofd niet kon draaien, waren alleen de eerste vijf letters met moeite leesbaar. Met al mijn inspanning las ik de letters p, o, k, e en m. Voordat ik van afschuw voor de vierde maal het bewustzijn verloor, was mijn laatste gedachte: 'Pokemon?'
door Zoute snor Licht verteerbaar, elegant en verrassend. Een gevoel van nieuwsgier maakte zich van mij meester, totdat ik het bewustzijn verloor. Nu is het donker en schrijf ik een reactie.
Reincarnatie is (iets te vrij vertaald) herbevlezing. Jammer dat ik niet weet wat Pokemon is. Anders had ik het verhaal wellicht begrepen.
Mack, denk ‘Saartje, van Swiebertje’ en het verhaal wordt begrijpelijk, ook voor mij. Hou het op generatieverschil.
Pompompompompompompommetje Horlepiep pompompom, Pompompompompompompom Pommetje Horlepiep. Rombertus Horlepiep, zo heet ik officieël, da’s beter dan Jan Jansen want zo heten er zo veel.
hahahahaaaa!! Schijnbeweging.
Mag “Coco en de vliegende korrepot” ook? miepje is mij ca 30 jaar te oud en vast geen maagd meer Hallo Bicat’s autocorrector! Waarom wordt die link van Pommetje niet als plaatje afgebeeld? :: pakt Riot gun met afgezaagde loop :: Hoewel ik over een IQ beschik waar je in normale omstandigheden een flink eind mee komt heb ik weinig begrepen van dit gedurfde verhaal. Vooral dat ongecontroleerd wakker worden om dan nadien weer even ongecontroleerd in te dommelen zette mij voortdurend op het verkeerde spoor. Die Pokemon deed letterlijk de deur dicht en figuurlijk het licht uit.
Ha. Nu urbain het zegt, durf ik het ook wel toe te geven. Ik kwam niet verder dan dat Zoute snor gereïncarneerd is als Pikachu. Maar dat klopt vast niet.
Wat een stoot, die Beatrijs van Fluffenstein tot Knurpensloten! Echt iets voor stijlneukers en avant-garde beffers. Die hond laten we best over aan het Bourgondisch brein van Marnix.
eigelijk werkte mijn pc weer Waar is dat fraaie stukje Dante gebleven?
Mooi verhaal. Herkenbaar ook. Heel herkenbaar. Dan gaan we toch weer gewoon off topic? Gewoon lekker met je 16-jarige nichtje neuken, rechtuit staande dubbele D, lange benen tot haar nek en hijgen in je oor. Wie zegt daar nou ‘nee’ tegen?
Eén van de grootste valkuilen van het menselijk oog is haar capaciteit te focussen op hetgeen het wil zien, speciaal in die gevallen waar een vooringenomen houding bestaat.
Nou! Noem het maar een valkuil! En ik ben blij inderdaad kiers, dat er weer een tijdsaanduiding bij staat!
Is het wel de goede middeleuropese tijd? Hmmmm…. Rollade! Nu nog de Marinade! Wat een stom vrouwonvriendelijk gedoe is dit. Dode man bij Bicat-Bad is Zoute Snor Ik dacht juist dat het allemaal heel vrouwvriendelijk was, hier. En ook nog eens bijzonder leuk. Zo zie je maar weer, hoe een mens zich kan vergissen. Druk, druk, druk. Anoniem, De zakdoek van collega Bron is rijk belegd en de geur is bedwelmend. Alweer een hoogtepunt in het materialistisch realisme van deze steunpilaar van het breedgesteunde patrimonium.
Op de doos zitten… Daar noem je zo even een activiteit die in het lijstje “Things I Have To Do Today” niet mag ontbreken. Flippo? dan had ik toch moeten schrijven over een gigantische zak chips?
Voor een artikel voor een dagblad ben ik op zoek naar mensen die zich irriteren aan weblogs, aan de vragen van familie, buren en vrienden om hun weblog te volgen, terwijl je eigenlijk denkt: wat voor nieuws staat er nu werkelijk op? Gaat het alleen om huisje-boompje-beestje of is er een andere boodschap? Weblogs worden ook een ijdelheidsuiting genoemd… Ben benieuwd naar reacties! HUH, Hester Otter, Beste Hester, Ook erg. Mensen die zulke lange zinnen maken dat het aan het eind van de zin inmiddels heel iets anders geworden is omdat je de draad kwijt. En als ze haast hebben, dat ze dan ook geen ‘anderen’ schrijven terwijl dat eigenlijk wel zou moeten.
Om eerlijk te zijn irriteer ik me helemaal NERGENS aan. Dat is namelijk onmogelijk.
[...jonge vogeltje, dat van…] zijn er echt mensen die dit soort gedoe allemaal lezen ? get a life !
AH! ‘get a life’, als mensen zoiets roepen heb ik nog een standaard comment. Even zoeken, hoor. De autocomment functie is naar de rapsodee. I’ll get back to you.
∗ komt ook weer eens binnenlallen ∗ ..en oh ja, of je hem zelf even wil kiersen op je eigen naam, naam. Daar heb ik nu even geen tijd voor. Zit je klaar? Komt’ie! Waarde Naam, Kiers, ik zou daar nog aan willen toevoegen: Friends, RTL Boulevard, Jensen, en “Wat zeg je? Was de Tweede wereldoorlog ook in Rusland?”
Och. Het mag geen naam hebben. Ach, hee, ik dacht dat ik daar een mening las! Ik zit inmiddels zo lang achter de PC vandaag dat ik “GET -a life” las en prompt realiseerde dat ik nog niet ingelogd was op een FTP server. Beste Hester Otter, 10 GET “life” ♫ A little less conversation, a little more action please, ♫
krijg nou wat, ik kan ook vierkantjes!
Ik niet. Hoe moet dat, vierkantjes?
Zo, ik ben weer ingelezen, heb weer de nodige reacties geplaatst. Nu maar weer over tot de onnodige reacties en onzin van alledag. ♫♫ zo! Ja, shit nou staan ze er al! Hoe leg ik dat nou uit? Nou je tiept ♫ tegelijk. Shit weer! Ik kom hier niet uit!
Zo te zien schrijft Hester voor Misschien wel de beste krant van Nederland, ook wel bekend als Trouw en meer bepaald voor het onderdeel ‘De Gids’ waarin dagelijks de wat trivialere zaken die desalniettemin het leven de moeite waard maken de revue passeren. Aan de wat onbeholpen en fantasieloze stijl van vragenstellen, vermoed ik – of hoop ik tenminste toch voor een van onze betere dagbladen – dat de vragensteller een stagiaire is die, in naam van Hester, het Hele Internet afschuimt naar virtuele medemensen die zich ijdel genoeg voelen om de ijdelheid van anderen te bekritiseren. Zoiets.
Adriana, Dit zijn op mijn computer (mac met Safari) twee nootjes: ♫ ◙¡Î¡Ï¢Ü♫☼►◄¢Õ‼¢Ò is dit een weblog dan? is zoute snor werkelijk een pokemon? heb ik mij anaal laten nemen door een transseksueel en vervolgens mijn armen opgegeten? vreemd…
Geachte mevrouw Hesterblogspot, Echt waar joh Mack? Had het maar gevraagd, zelfs ik wist dat. En ik ben reuze digibeet. Goddomme Kiers, ik zie nu pas dat je Pommetje Horlepiep hebt veranderd in Swiebertje! En ík ga dat zometeen weer veranderen in Zorro.
Wilma de Huyverighe, ik kan u precíes vertellen wie nu zoites doet. Heh heh heh.
Mijn cookie deed raar. Er stond ineens Hester Otter in het “naam” veld. Zou Hester nu mijn cookie hebben? En hoe kom ik aan die url en dat mailadres?
Dat gaat allemaal vanzelf. Het heet immers niet voor niets ‘automatisering’ m’n beste. Wat er in een hexagon gebeurt weet ik ook niet. Maar ik weet wel hoe je er eentje kunt maken op een beetje wiskundig verantwoorde manier.
Stikjaloers ben ik op die mensen die wel weten hoe ze een blokje kunnen neerploppen hier want ik heb geen F14 knop. Verdomme. :: hoort het kraken ::
♫ plop ♫
Nee, dat is het toch net niet helemaal.
Dit meisje ziet er best lief uit als ze klaarkomt.
Zo. Dat waren 200 pagina’s handleiding en filmpjes. Morgen eens kijken of ik nog wat weet. Leuk, nieuw .
Tja, dat krijg je als je thee zet van Psilocybe Cubensis.
Dat beeld krijg ik even niet uit m’n hoofd. Lennard, bedankt.
Vroeg op, vroeg rot.
tja….....een woord…...wiet
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |