huiswaarts huiswaarts vroeger mailtje sturen


[vorige bral: "Ik mis je"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Zingende ogen"]

10/13/2003: "Drinken"

Straalbezopen zit ik aan de bar.
M’n glas gevuld met iets verdomde sterks zonder te herinneren wat ik besteld heb.
M’n ziel koud en eenzaam tussen deze vreemde mensen.
Ik haat ze niet, nee ik lach om ze. Ik veracht ze.
De barman ziet er uit als een simpele ziel. Zo met z’n door Heineken gesponsorde en waarschijnlijk door z’n bejaarde moeder gestreken overhemd.
Groen-wit gestreept. Waarschijnlijk is hij ook een simpele ziel.
Een stokoude en vrolijke neger op aan de hoek van de bar rookt sigaartjes met plastieke gele tuitjes. Jonkies jenever nipt hij.
Naast me zit een vervelende dikke jongen. Al een half uur negeer ik hem, maar nog steeds vertelt hij uitgebreid over de vele functies van z’n dure Breitling.
‘kijk en dan met dit knopje, als je het dan twee keer snel achter elkaar indrukt…..’
Ik kijk voor me. Welke idioot koopt er nu zo’n duur horloge met een fel oranje wijzerplaat?
Voor me staat een boeket plastic bloemen. Het grauwe stof tussen de blaadjes doet vermoeden dat het zeker al een decennium onaangeroerd is.
Kutbloemen.
De lul achter de bar zet een nieuwe muziekcassette op.
Nederlandstalige feestmuziek.
Jezus, muziekcassettes? Wat een kuthol is dit hier eigenlijk!

Een kalende veertiger die er uitziet als een mislukte pooier stapt binnen. De snol naast hem doet vermoeden dat hij ook daadwerkelijk moeite heeft fatsoenlijke hoeren te krijgen.
Ze komen naast me zitten.
Het wijf gaat zo onhandig zitten dat ik kort maar duidelijk zie dat ze een slipje met pantermotief draagt. Voor niet veel geld zal ze deze uittrekken.
Waarschijnlijk is ze zwaar onder de invloed van het een of ander.
Hoe komt het toch zo ver met zo’n meid?
De pooier, zelf ook met een doorleefd gezicht, stelt zich geforceerd en net te populair op.
‘Ja goed joh, als jij me nog een borrel geven wil vind ik dat best’ antwoord ik de man.
‘Als daar tegenover staat dat je met me lullen wil speel ik wel net of ik naar je luister.’
Een glimlach kruipt op m’n gezicht na deze stille gedachte. ‘Bij die dikke Breitlingzak werkt het al lang genoeg.’
‘Wat doe ik hier eigenlijk?’

Ik vraag het me af terwijl m’n ogen naar zich zelf kijken in de spiegel die de wand achter de bar bekleedt. Tussen de wachtende glazen door kijken mijn ogen mij dronken aan.
Ik leun op m’n ellebogen en moet m’n hoofd schuin achterover gooien om de halve borrel maar binnen te gieten.
Wat doe ik tussen deze jokers en Untermenschen?
Ik weet het eigenlijk niet.
Als door instinct gedreven en zonder na te denken heb ik deze poel des verderfs weer opgezocht.
De lichte beige muren van m’n huis kwamen op me af. Het portret van de blonde vrouw had ineens een gemene blik in haar ogen in plaats van de bitterzoete uitdrukking die ze normaal heeft. M’n laatste fles bier heb ik leeg tegen haar kapotgegooid.
‘Trut, bitch, jullie vrouwen zijn allemaal hetzelfde!’
Drieëntwintig uur per dag kan men hier, deze trieste verzamelplek van menselijk uitschot, terecht om zijn of haar ziel te warmen aan een koude fles bier.
Om te vieren kom je hier niet. Meer uit verveling, eenzaamheid of om te vergeten.
En ik? Ja, om de bovengenoemde redenen ja. En om te zuipen.
Veel te zuipen.
Eerlijk genoeg om toe te geven dat ik hier zit in de hoop dat zij weer komt ben ik niet.
Da’s m’n eer te na.
Nee, zo diep ben ik niet gezakt.
Tenminste, zolang ik het zelf niet toegeef ben ik niet geworden zoals deze mislukkingen om mij heen.
Goed, ik kom hier vaker en vaker.
Ik begin gezichten te herkennen en een enkeling herkent mijn gezicht.
Maar er is toch niets mis met het hebben van een stamkroeg?
Dit is dan wel een triest café, maar het is toevallig dicht bij.
Ik kom hier dan wel, maar ik kom hier bewust. Ik sta er boven, ik laat me niet leiden.
Ik sta boven deze mensen.
Wat het nu voor een vrouw geweest is weet ik eigenlijk nog steeds niet.
Zo’n Oostblokse. Zo eentje die dan in Duitsland woont.
Ja, ze was hier om de stad te bekijken.
Hoe meer ze dronk en hoe meer ze er achter kwam dat er echt helemaal niets is wat mij nog uitmaakt in het leven, bekende ze stukje bij beetje dat ze hier was voor de ‘Drogen’.
Goedkope heroïne en cocaïne.
Het lekkerste samen als cocktail.
Ze streepte haar hotelkosten weg tegen het voordeel van de goedkope narcotica.
‘Is goed joh, ik wil wel mee naar je hotel’
Een erg groot blik nieuwe ervaringen is daar toen voor mij opengetrokken.
‘Knalln’ heet het spuiten van drugs in het Duits. En ik snap nu ook hoe ze dat spul in die spuit krijgen.
Ze zou rond deze dagen terug komen.
‘Misschien kom ik je dan wel weer tegen hier in het café’ had ik haar gezegd.
Zoiets had zij ook gezegd.
Ze was dan wel een soort hoer, een verslaafd stuk uitschot, ze was wel lekker zacht en warm om tegenaan te liggen.
De coke was ook lekker.


Reedsch...8 toevoegingen, reedsch

Hee, ben ik de eerste?

bromde CiNNeR om 12:17 AM (op 14-10-2003)


waar is Adriana trouwens gebleven?

bromde CiNNeR om 12:19 AM (op 14-10-2003)


Die is vertraagd. Het snelganzeborden liep uit. Iets met een onsportieve tegenstandert.

Hey Cinner! Snakt u ook zo naar een goed gevulde bakkerkar?

bromde bicat om 12:21 AM (op 14-10-2003)


Ow Ome Bicat, wat kent u mij toch goed. Waar, waar, waaar.. is die bakkerskar dan toch!!??

bromde CiNNeR om 01:15 AM (op 14-10-2003)


Dronken aan de bar zitten is zo gek nog niet.
Jammer dat de ochtend erna de druiven nogal zurig zijn.

bromde bicat om 08:04 AM (op 14-10-2003)


Het hellende vlak Bart... ik weet er bijna alles van. Hoewel ik nog nooit een Duitse heroinehoer angedreht habe. Stamkroeg Bicat is van dezelfde slopende geestelijke orde.

bromde Kiers om 10:11 AM (op 14-10-2003)


De desbetreffende kroeg bestaat echt:
cafe 'Stappie terug' te Rotterdam
Ergens in het Oude Westen.
Ooit heb ik eens van 6 uur
's ochtends tot 7 uur 's ochtends rondgedoold door de kille stad omdat dat het ene uur van de 24 is dat dit eindstation gesloten is.
Lekker zo'n koud pilsje als je dan weer binnen mag.
Over de rest zwijg ik.

bromde Bart om 02:24 PM (op 14-10-2003)


Mijn ascendant is boogschutter. Helpt dat?

en ik kan niet slapen GVD

bromde insomniac grts om 03:18 AM (op 15-10-2003)






huiswaarts huiswaarts vroeger mailtje sturen


-bicat- !

Kritieken worden pas waardevol wanneer u zelf een duit in het vuighe zakje doet.
Inspiratie? Mailen maar.
Onvuighe inzendingen worden zomaar geweigerd. Met of zonder reden.
(?)