Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Donderdag, 20 Maart 2014

Der Blind Date

(Dit tragische verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten)

SS-Obersturmbannführer Karlheinz Schmerztot plofte met een zucht neer op zijn bureaustoel, deed zijn computerscherm aan, en opende zijn mail.
Tijdens het laden opende hij de bovenste knopen van zijn jasje, kraakte zijn nek en ging even lekker onderuithangen. Wat een dag! Een paar van de jongens van zijn afdeling hadden besloten lekker vroeg te gaan borrelen, waarna ze allemaal waren afgezakt naar een leuk restaurantje met god.ver.domd. lekker eten. De tering. Hij hoopte dat hij kon slapen met die volle buik, want de volgende morgen moest hij voor zijn doen vroeg zijn nest uit: een of andere stomme vergadering was ingeplanned om 11 uur. Als hij daarvoor nog een beetje redelijke koffiepauze wilde houden moest hij al om 10 uur in het concentratiekamp zijn. Pfff.

Hee hallo! Karlheinz ontwikkelde een dikke glimlach. Een bericht van dat leuke kittige ding! Gaaf! Hij ging gelijk naar z’n dating-site toe, en zag dat ze nog online was ook. Leuk! Misschien nog even chatten voor het slapen gaan!
“Hey Sara!!” tikte hij, “Hoe gaat die??”

Even wachten.

Geduld opbrengen.

“Niet zo goed :-(”
Oei.
“Ik ben vanochtend ongesteld geworden. Onwijze krampen. Maar hoe gaat het met jou? Ik vind je nieuwe foto echt leuk!”
Glimlach!! Ok gelukkig het ligt niet aan hem. Hee, misschien kan hij haar zelfs opvrolijken, die arme meid! Hij was altijd goed geweest in mensen aan het lachen brengen. “Die Karlheinz,” zeiden mensen vaak lachend, “Die kan ons echt goed aan het lachen brengen! Hahaha!”
“Wat erg,” tikte hij, even wat begrip tonend: “Ik kan niet eens beginnen te begrijpen hoe dat moet voelen. Elke maand ook! Wat een pech! Als ik wat voor je kan doen moet je het laten weten hoor! Je kan ook al je gal spuwen, ik luister wel /;-=)”

Even wachten.

Geduld opbrengen.

“Anders kom je langs haha :-) Ik heb nog niets gegeten, we kunnen samen iets eten! ;-)”
Ooooohhwwww het is aaaaaaan! Karlheinz kirde bijna van plezier.
“Is dat een uitdaging? /;-=)”

Even wachten.

Geduld opbrengen.

“Dat laat ik aan jou over te bepalen ;-)”
Ooowwwww shiiiiit!
“Nou zeg maar waar je woont dan! Ik kom wel langs /:-=)”

Nog even wachten…

“Haha spannend. Ok dan. Arbeitslager Flossenbürg, barak 32!”

Karlheinz zijn ogen werden groot. Wat?
“Meen je dat??!”
“Ja? Hoezo :-S”
“Daar werk ik ook!!” tikte Karlheinz enthousiast, maar toch ook wat voorzichtig. Daten op de werkvloer, hij wist niet of dat nou wel zo’n goed idee was. Maar hee. Ze leek echt leuk.
“Ok,” tikte hij, “Ik kom er aan! /:-=)))”

20 MINUTEN LATER

Karlheinz parkeerde zijn Kübelwagen. Djeezus. In dit gedeelte van het Lager kwam hij eigenlijk nooit. Wat een armoedige boel. En zij werkt hier? Nou ook niet echt iets om heel vrolijk van te worden. Hij drukte op de deurbel, en keek wat om zich heen.

“Heej.”
Sarah had de deur geopend en wreef wat over haar slapen. Zeker hoofdpijn. Oei was dit eigenlijk wel een goed idee? Het was laat, op een doordeweekse dag, zij voelt zich beroerd… Nou ja, opvrolijken.
“Hee!” zei Karlheinz enthousiast. Misschien iets te. Shit.
“Hee leuk huis hee. Leuk wat je ermee gedaan hebt.”
Hij keek voorbij de deurpost naar slapende mensen in eindeloze rijen houten bedden.
“Leuk hoor.”
“Jaaaah,” zei Sarah langzaam, hem raar aankijkend, “Wil je wat water ofzo?”
“Oh ja hee. Water. Lekker.”

Karlheinz volgde haar naar een plek waar water door het dak lekte, waar ze een bekertje onder hield.
Hij trok zijn overjas en handschoenen uit, en deed zijn hoed af.
“Poeh. Warm. Voor de tijd van het jaar,” legde hij uit. Godverdomme ECHT? GA JE ECHT ZO DOEN? LEKKER OVER HET WEER PRATEN?? OH MAN KARLHEINZ KON ZICHZELF ECHT WEL STOMPEN OFZO.
“Hm,” glimlachte Sarah. Ze zag wel iets bleker als op de foto. En die wallen had ze ook leuk weg-gephotoshopped.

Toen ze twee bekertjes had gevuld met doorgelekt regenwater wees ze naar een van de bedden om een zitplaats aan te geven.
Karlheinz ging zitten en wilde veren, maar massief hout veert niet goed. Dus hopte hij maar wat op zijn bilspieren.
“Zo. Leuk hoor. Leuk plekkie.”
Sarah nam een slok van haar water.
“Dus jij werkt ook hier,” vroeg ze.
“Joah,” woof Karlheinz het weg, “Lachen gieren brullen. Ik kan je verhalen vertellen. Niet te geloven. Maar hee wat doe jij hier precies dan?” vroeg hij geïntresseerd kijkend.
“Ik zit hier in het concentratiekamp,” zei Sarah. Karlheinz knikte.
“Als slavenarbeider. Mij dood te werken voor de…”

Nou ja. Tsja. Ze wees schouderophalend naar hem.
“Mooi uniform.”

Karlheinz voelde zich een beetje opgelaten. Hij zat wat te pielen aan zijn swastika-armband, en probeerde weer op en neer te veren op het bed. Het kraakte alleen maar.
“Ja,” zei hij, ook zijn schouders ophalend, “Sorry! Haha!”
“Eerst was het nog werken totdat je dood ging,” zei Sarah, “Maar jullie hebben het beleid veranderd. Nu is het werken zodat je dood gaat. Echt leuk. Mijn ouders, in Budapest, die waren rijk. Ik heb mijn universitaire graad daar gehaald. In Duits,” zei ze met een frons.
“Maar hee bedankt voor de moeite enzo, ik werd naar het getto gestuurd en vanaf daar naar hier. Bedankt Hitler!”

“Joh,” antwoordde Karlheinz. Ehhh…

Sarah deed moeite te glimlachen.
“Maar wat is jouw verhaal.”
“Mijn verhaal?” vroeg Karlheinz.
“Jouw verhaal,” knikte Sarah.
“Ja…” aarzelde Karlheinz, “Ja… Waar moet ik beginnen?”
Sarah haalde haar schouders op. Ja godverdomme mens. Je maakt het hem niet echt makkelijk ook.

Karlheinz keek naar het plafond.
“Nou… Ik ehh… Ehh ik ben blond, met van die blauwe ogen, dus kreeg ik zo’n pamflet. Of ik lid wilde worden van de SS. Nou ehh dat leek me wel leuk. Ofzo. Want ehh eerst… Nou ja, nee, lang verhaal. Ik kwam bij de SS. Dus. En toen hier. Best lachen. ”
“Best lachen,” beaamde Sarah, “Ik studeer 4 jaar aan de universiteit en ben nu een slaaf, en jij… Jij bent blond. Dat is wel eerlijk.”

Karlheinz grinnikte maar wat. Ja. Awkward!!

“Voeren jullie überhaupt weleens wat uit? Eigenlijk? Ik heb het “privilege” te mogen werken in de telefooncentrale. Elke keer als er iemand belt voor een Duitser moet ik zeggen: “Nee, sorry. Hij is nog niet binnen. Het is namelijk pas half tien.”
Dus dan bellen ze terug om half elf. “Nee sorry,” moet ik dan zeggen, “Hij zit waarschijnlijk te ontbijten.” Half 2? Lunch. En na vieren hoef je het helemaal niet meer te proberen. Dan zijn ze allemaal naar huis.”

“Of borrelen, haha,” probeerde Karlheinz maar de boel wat luchtiger te maken. Hij kreeg er een kille blik voor terug.

“Als wij de telefoon niet binnen 10 seconden opnemen, schiet een Duitser één van ons dood. Afgelopen vrijdag was het rustig, en konden we alles op tijd aannemen. Weet je wat er toen gebeurde? Hij schoot er twee van ons dood. Want blijkbaar waren die overbodig.”

Karlheinz sipte aan zijn water en knikte nerveus. Oei. Hij herinnerde zich nog hoe twee weken geleden SS-Standartenführer Otto Krebskerl was binnengekomen. Karlheinz was een flipperkastspelletje aan het spelen op zijn pc, en zijn SS-Sturmscharführer Dreckdrang had zitten ouwehoeren en koffie leuten met twee Gefreiter. Terwijl de telefoon continue over aan het gaan was.

“Heil Hitler iedereen!!” riep Krebskerl bij het binnenkomen. Whoeps. Alt-tab.
“Heil Hitler,” antwoorde Karlheinz met een Hitlergroet.
“Hee heil Hitler,” had de ander gemompeld terwijl hij deed alsof hij aan het kijken was naar zijn gemiste oproepen.
“Heil Hitler,” zeiden de twee soldaten.
“Heil Hitler,” zei Krebskerl nog maar eens, trots in zijn handen klappend.

“Raad welk concentratiekamp bovenaan staat qua aantal gestorven gevangenen tijdens de dwangarbeid,” vroeg hij met een twinkeling in zijn ogen.
“Wij?” vroeg Karlheinz verbaasd. Hij had nou niet echt het idee dat dit het meest efficiënte concentratiekamp in het Derde Rijk was, maar hee, ok.
Krebskerl knikte tevreden.
“Vijf procent. Vijf procent meer gevangen sterven hier dan in welk ander Arbeitslager.”
“Heil Hitler hee,” mompelde Dreckdrang.
“Heil Hitler nog aan toe,” voegde Karlheinz diep onder de indruk toe.

“Heil Hitler indeed. En ik durf te wedden, in deze tijden, met die Endlösung en alles, kunnen we dat misschien wel naar 10% stretchen.”
“Nou we doen ons best,” had Karlheinz toen gezegd, eigenlijk best een beetje apetrots.
Krebskerl had tevreden geknikt.
“Goed. Nou. Ik ga weer verder. Heil Hitler nog he, jongens!”
“Heil Hitlerrrrr! Doei!!” riepen ze hem na.

Ok.

Terug naar de flipperkast. Dat was toen.

En nu zat hij tegenover Sarah. Best wel uitgemergelde Sarah. Dat was nou niet echt zijn ding, hij hield meer van wat vlees aan een vrouw. Maar daar ging het niet om. Toen had hij gedacht, wauw, vijf procent meer doden! Goed hoor! En nu werd hij ineens geconfronteerd met de gevolgen aan de andere kant van dat beleid! Ai! Pijnlijk! Stel je voor dat hij in haar situatie had gezeten. Shit, dat zou echt klote geweest zijn.

“En eruit komen? Ontsnappen ofzo? Haha!” probeerde hij maar weer hoopvol de gemoederen te verlichten.
“Ik zit hier vast,” zei Sarah, half zuchtend.
“Ik ga gewoon dood hier. Het intresseert me niet eens meer wat. Er komt een dag, dan sta ik op een veld stenen te hakken ofzo, en dan val ik gewoon dood neer. Dan valt iedereen dood neer. En hebben jullie geen dwangarbeiders meer.”

Karlheinz knikte maar. Ja, dat was wel een nadeel van dit systeem ja.
“Hee,” zei Sarah vermoeid, “Ik moet morgen weer vroeg op. Werken. En ongesteld enzo.”
“Ja dat is kut. Ja, ik ben blij dat ik geen vrouw ben! Haha! Respect hoor!”
Sarah glimlachte zwakjes terug.

“Heil vrouw,” klakte Karlheinz voor de gein met zijn hakken, “Haha. Maar ik begrijp het. Ik moet gaan.”
“Het is niet dat ik je weg wil hebben ofzo. Maar…”
“Ja nee ik begrijp het helemaal! Geen probleem hoor!” zei Karlheinz zo enthousiast mogelijk, zijn jas en handschoenen aantrekkend en zijn pet opzettend, “Hee tot snel! Beterschap he!”
“Ja,” zei Sarah.

Wauw. Dat was goed kut, dacht Karlheinz terwijl hij in zijn Kübelwagen terug naar de officiers optrekken reed. Djies. Straks maar even een berichtje sturen dat hij het echt wel leuk vond. Ofzo. Phhhew. Man. Wat een ellende! Misschien was het maar gewoon beter te wachten tot zij wat zou sturen. Ja, dat is misschien wel beter. Dit zag hij ook niet echt zitten. Hij voelde zich gewoon schuldig! Hee, sorry hoor! Djeezus. Ja, met een universitaire graad kan je ook eindigen in een concentratiekamp. Ja, maak er dan wat van ofzo. Nee, hij zou haar een klein berichtje sturen, want dat is wel netjes, maar daarna… Nou ja dat zien we dan wel weer. Morgen een vergadering. Gadverredamme. Vroeg opstaan. Maar hee! Zijn eten was nu wel gezakt! Nou, alles al met al toch nog ergens goed voor dan!

by KIPPFEST

door Spencer Brandsen

  Nu vooruit
  MR70

Bumm!
bromde Enz om 16:12 (op Donderdag, 20 Maart 2014)

Kippfest bedoelde deze hoed:
Hij trok zijn overjas en handschoenen uit, en deed zijn hoed [PET] af.
“Poeh. Warm. Voor de tijd van het jaar,”
bromde Rigo Reus om 16:30 (op Donderdag, 20 Maart 2014)

Wat, TWEE petten?
bromde Spencer B. om 16:52 (op Donderdag, 20 Maart 2014)

Karlheinz heeft nu eerst een hoed en later een pet: een goochelende SS-er. Ja, ze zijn van alle markten thuis.
bromde Enz om 17:05 (op Donderdag, 20 Maart 2014)

NEIN ZWEI! (bron: Molovich, panzerfaust.org)

Kent u die van die Duitse spion die een jarenlange opleiding krijgt om Engels te worden, opdat hij in hoge Engelse kringen kan infiltreren. In het diepste geheim leert hij accentloos Eton Engels te spreken? Hij maakt zich de Engelse etiquettes eigen, hij leert de geheimen van tweed, hoe je een wolkje melk in je thee vraagt, hij leert om te gaan met het stijlmiddel understatement (zeer moeilijk voor een Duitser), hij leert op hoog niveau cricket spelen, hij leert hoe je je stiff upper lip onder controle houdt wanneer iemand je beledigt, hij leert zelf ook hoe je iemand in even vernietigende als beschaafe bewoordingen beledigt, hij leert, kortom, hoe je every inch een English gentleman moet zijn.

Afijn, nadat de Duitse spion zijn opleiding heeft afgerond, heeft zijn spionagedienst een ontmoeting geregeld met een naaste medewerker van Winston Churchill in de lobby van het Grosvenor. Alles gaat perfect. De Duitser praat en gedraagt zich als een voorbeeldige Engelsman uit de upperste upper class. De naaste medewerker van Winston Churchill verbaast zich er wel over dat hij de man nog nooit eerder heeft ontmoet, maar dat weet de spion snel te pareren door op te biechten vanaf zijn vroege jeugd in India te hebben doorgebracht.

Alles loopt kortom op rolletjes. Na de thee stelt de spion voor om op wat sterkers over te gaan. Of hij zijn gespreksparter wellicht in een sherry kan interesseren. Nou, dat wil de naaste medewerker van Churchill wel. De spion wenkt de ober en bestelt twee sherry.
“Dry?”, vraagt de ober.
“NEIN, ZWEI!!”, schreeuwt de spion.
bromde Rigo Reus om 17:55 (op Donderdag, 20 Maart 2014)

WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT!!!
bromde Kapitein Nemo om 09:07 (op Vrijdag, 21 Maart 2014)

haha! LOL
bromde sikbock om 09:46 (op Vrijdag, 21 Maart 2014)

Fuckfest Kipp! Cool! De totale doorgedraaide gekte. En dat acht keer achter elkaar. Hozaet!
bromde Aarsema om 15:54 (op Vrijdag, 21 Maart 2014)

Jaja, wifi in een concentratiekamp, en wie gelooft dat?!
bromde Els om 16:53 (op Vrijdag, 21 Maart 2014)

gelaagdheid +1
pijn +1
psychologie +1
niet neuken – 3
===============
resultaat: 0
bromde literatuurkenner om 22:49 (op Vrijdag, 21 Maart 2014)

U moet hier wezen: http://www.bol.com/nl/c/nederlandse-boek..
bromde Enz om 00:04 (op Zaterdag, 22 Maart 2014)

Die stilte voor de storm geloof ik wel. Ik ga de mand in.

* rukt een kort zacht rukliedje rukrukrukkerderuk *
bromde Aarsema om 22:19 (op Zondag, 23 Maart 2014)

SS muziek: http://www.youtube.com/watch?v=kiDTDWg0p..
bromde Enz om 12:59 (op Maandag, 24 Maart 2014)

@Els, godverdomme Els, dit is Kippfuckingfest! Dat is snoeiharde parodische gekte. Snap dat dan met je vrouwenhersen. Snappen jullie niet, hè? Vrouwen nemen alles letterlijk.

Els, wat ruik je lekker. En wat heb je een mooie jurk aan. Wil je even bij mij thuis mijn platencollectie komen kijken?
bromde Aarsema om 17:03 (op Dinsdag, 25 Maart 2014)

Oh, nee… achtenzeventig toeren, lampje van de pickup, bakeliet en muf papier van de hoes.

Wat staat er op de b-kant van een mp3’tje…
bromde Eliv om 15:42 (op Donderdag, 27 Maart 2014)

Qua niet neuken krijgt mijn leven ook wel een min drie.
bromde Kippfest om 23:45 (op Donderdag, 27 Maart 2014)

https://www.youtube.com/watch?v=FrLequ6dUdM
bromde literatuurkenner om 01:46 (op Vrijdag, 28 Maart 2014)

zorgverlamming
bromde woord van de dag om 22:06 (op Zaterdag, 29 Maart 2014)

loopgraafvoet
bromde woord van de dag om 00:04 (op Maandag, 31 Maart 2014)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)