Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Dinsdag, 1 Januari 2008
Nieuwjaar
Dit verhaal gaat over een tijd, een plaats, soms ergens, soms nergens. En ook: nooit ergens, en zeker nooit nergens.
door Eliv Stevig aan de champ gehangen, warme vrind? Dit gaat over een schaal oliebollen, zou’k zo zeggen.
Dit heb ik al eens gelezen. Niet dat dat er iets toe doet. Een fijn 2008 iedereen.
hgwerkjeyyy!!! lalalallala
Klinkt als een songtekst van een band die ook dit jaar weer te bewonderen valt tijdens de EO-jongerendag…
Een zalig en gezegend nieuwjaar!
Hm ergens hou ik het gevoel dat niet zomaar alles kan, in zo’n hart enzo. Maar desalniettemin is het een kerstig mooi verhaal. Huh? Wat? Moge 2008 voor u allen een jaar zijn van warmte, geborgenheid, vriendschap, liefde, gezondheid, Zal ik dan ook maar even…? Nee, ik doe het niet… Of toch maar wel… En ook van hartstocht en vruchtbaarheid. En…
Vrouw Hoof is al het hele jaar ongesteld. Als die trend doorzet zal ik hier vaker te vinden zijn. En tevredenheid in het hart.
En ook onverschilligheid, want die bevordert de tolerantie.
En ook schrijfplezier, zodat iedereen voor het eind van deze maand een specimen van amateurletterkunde bij de baron kan inleveren. Ja, ook u, Nemo.
En probeert u de Bujonis, Cava Reserva Brut eens. Slechts 6,99 Euro bij de Gall en Gall. En toch heerlijk.
Volgens mij is enz de reincarnatie van Kiers. Ik zal het mijn vriend de Dalai Lama es vragen..
Hoofdstuk 1 van mijn summum van amateurletterkunde is zonet ingediend. De volgende 58 hoofdstukken enkel op verzoek van Enz.
Ik schrijf wel een declaratie. Met de hand.
Nou, die wil ik ook. Die overige 58 hoofdstukken. Amateurletterkunde. Ach gut, kapitein, wilde nou echt geen enkele uitgever uw roman hebben? Zit u er maar niet mee hoor, en komt u maar gewoon bij uw vriendjes op Bicat..
Dat is ook zoiets, uitgevers… Nee, je bent pas een schrijver als je een uitgever hebt… Wat een onzin! Wat weten die uitgevers er nou van? Hoeveel keer werd Under the vulcano ook al weer door uitgevers geweigerd? 27 keer? 43 keer? En hoe vaak hebben grapjassen het complete oeuvre van Jane Austen al niet naar uitgevers opgestuurd om het terug te ontvangen met een briefje er bij waarop stond : Wij hebben uw werk met belangstelling gelezen. Wij zijn van mening dat u wel enig talent bezit maar raden u aan eerst nog maar eens flink te oefenen… Uitgevers!? Fuck toch een eind op!
•••• http://i244.photobucket.com/albums/gg7/T..
Nou nou, meneer Spencer Brandsen, gaat het wel goed met u? »»»» http://i244.photobucket.com/albums/gg7/T..
Ik heb helemaal geen copyright op mijn naam, grappenmaker. Iedereen kan net doen alsof ie mij is. Maar gelukkig maken weinig mensen daar gebruik van.
Gedicht Die uitgever heeft nog niet gereageerd heer Brandsen, dus ik dacht laat ze mijn met ravenzwart krullend haar begroeide kloten kussen.
Ravenzwart, ja dat zou u wel willen.. Maar evengoed een verstandige houding. Niet iederèen is te koop.
Ik ben wel te koop. Graag zelfs.
Hoer!
Inderdaad. Mag dat dan ook weer niet?
Dat moet u helemaal zelf weten.
Wat had u dan liever gehoord, pikzwart?
Dudes, Doet u dat, heer Max. En hoe zit het met uw amateurletterkunde?
Ook weer zoiets: Kom ik vanochtend bij de dokter en zegt ie dat ik Schaamheuvelmeug heb. En hij vraagt van wie ik dat gekregen heb. Uitstekend, meneer Brandsen. Thanks for asking. Heb zojuist een briefje aan de heer Grunberg geschreven (check link). Hou me de laatste tijd meer met het beschouwende bezig, hoef ik niet zo lang na te denken. Verhaaltjes bedenken is maar vermoeiend.
Ik herken dat wel enigzins, heer Molovich. Misschien is het de leeftijd. Maar het geeft niets. De geest moet waaien waarheen hij wil. Levert u weer eens iets bij de baron in, die kan wel weer wat gebruiken. Met of zonder beschouwingen..
Welkom terug Max! Hebt u nog steeds die indrukwekkende baard?
Ik moest bij mijn nieuwe benedenburen op de kennismakingskoffie. Ze hadden mij daartoe genood toen ik ze gisteren voor het eerst bij de deur was tegengekomen. Mijn buren waren een echtpaar, Piet en Riet geheten. Het waren twee in identieke trainingspakken gestoken zitreusjes, mensjes waarvan men moeilijk kon zeggen of zij nog zaten of al opgestaan waren, omdat hun kortheid het verschil lastig zichtbaar maakte. Kennismakingskoffie… Wie had er ooit gehoord van zoiets? Dat zoiets bestond maakte mij op onverklaarbare manier treurig. Het begrip leek wel alle verschrikking van de wereld te verwoorden, kennismakingskoffie… Ik wilde helemaal niet kennismaken – ik kende al genoeg mensen -, en al helemaal niet onder de kennismakingskoffie, de uitdrukking maakte mij plots woedend, zonder dat ik die woede uit iets anders zou kunnen verklaren dan vage benauwenis, besef van zinloosheid, ongemak, angst, dood; alle veel te grote begrippen dan dat zij uit dat ene menselijkerwijs konden voortspruiten. Ik had niets tegen koffie, maar bij vreemde zitreusjes op de koffie… De aarde was al een hel, nergens voor nodig die hel ook nog ‘s te bevolken met kennismakingskoffie drinkende zitreusjes, me dunkt er waren al monsters genoeg. Het was wel zeker weer het werk van de Slang gewest, die sluw zijn wegen zocht, om deze buren op mijn dak te sturen; de Slang die vervloekt was boven al het vee en boven alle dieren des velds. De Boze had mij ja doen knikken op de uitnodiging en hij had zich bediend van Riet, die mij een onverholen geile blik had toegeworpen en ondanks, of juist dankzij de ordinairheid ervan mijn bloed had verhit. Kom verder, buurman, zei Riet. Piet had geen gebit. Of misschien had hij wel een gebit, maar lag dat ergens in de la. Hij had een ronde kop met sympathieke oogies ; kwaad stak er bij hem niet in, maar veel verstand ook niet. Mijn baard is alleen maar groter geworden.
Vandaar dat beschouwelijke natuurlijk.
Mijn angst is het afgelopen jaar wat groter geworden.
En een beschouwende aard had u al. Misschien is het nu tijd voor een baard.
Wij zijn van huis uit katholiek, zei Piet. De vorige is gisteren nog maar in de gootsteen verdwenen. Het is ergens tijd voor, daar hebt u gelijk in, maar waarvoor het nu juist tijd is, daar heb ik vooralsnog geen antwoord op. Een behaarde vagijn misschien? Ja, dat zou me wel smaken.
Koekoek ! riep het vogeltje aan de wand. Maar, zei ik, we kunnen toch niet zomaar doen alsof we nog in het paradijs wonen, we zijn er toch niet voor niets uit verdreven en gedoemd de aardbodem te bewerken waaruit wij gekomen zijn, wij hebben de spade in de harde aarde te steken, waarbij de rug zich van pijn kromt, totdat een ander de spade in de aarde steekt en ons onder deze aarde begraaft, waaruit wij eens te voorschijn kwamen. Daar ben ik weer.
Gezellig.
Joehoe !
Hoe heet uw prachtwerk eigenlijk, heer Nemo?
Schaamheuvelmeug? Loop je dat niet op door veelvuldig contact met heidestreuvels?
het slijk der aarde
Het is uit de tijd dat de winters nog kwamen. En de daken altijd besneeuwd waren. En de pannen onder de sneeuw de zo nodige rust ademen. De mensen kennen elkaar, houden van elkaar, of mogen elkaar niet. Niet meer, niet minder. Het is genoeg zo. Precies goed.
De seizoenen wisselen elkaar af. Constant elkaar de ruimte gevend. Het licht volgt de tijd, en niet andersom. En de mensen volgen het licht. Hun eigen licht; ze stralen zelf. Niet bang voor het duister, niet bang voor hun kracht. Niet meer, niet minder.
Het is genoeg zo. Precies goed.
De plaats is overal en nergens tegelijk. Soms een idyllisch dorp, soms een troosteloze zolderkamer. Maar altijd is er ruimte voor vreugde en verdriet. Op deze plek wordt niet altijd maar gezocht naar het maakbare geluk. Tevredenheid is genoeg.
De plaats bestaat maar op één plek. En op die plek kan alles. Op die plek begint alles. Op die plek eindigt alles Het is een plek waar niet over nagedacht hoeft te worden. Kom en voel:
Het is jouw hart.
Een gelukkig mens
Mirca, hoofdstuk 1
bromde bicat om 12:25 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 12:58 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde L* om 13:14 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Don Dingo om 13:17 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Andries Knevel om 13:24 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
Gelukkig nieuwjaar allemaal!
bromde CiNNeR (URL) om 14:12 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
::drukt enorme veest uit endeldarm::
Ah, mes amis!
::spurt naar het toilet::
bromde Kapitein Nemo om 14:16 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
voorspoed, broederschap, verbondenheid, inner-
lijke kracht, materieele welvaart, geestelijke ont – wikkeling en spirituele groei.
bromde Enz om 19:01 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
Och waarom ook niet…. Bij deze dan… een te gek 2008. En nou wil ik niemand meer horen zeuren. Is dat duidelijk? O.K. dan.
bromde Arnaud om 21:36 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Enz om 21:43 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
Zijn er nog neerschaduwstokjes?
bromde Hoof (URL) om 22:24 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Enz om 22:37 (op Dinsdag, 1 Januari 2008)
bromde Enz om 06:51 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Enz om 07:04 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Enz om 07:34 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde L* om 12:14 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde kapitein Nemo om 13:21 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Hoof om 14:47 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
Gaaf woord trouwens eigenlijk wel: Amateurletterkunde. [ Is het de staatssecretaris bekend, en zo niet waarom, en zo ja hoezo, dat er in
Nederland vele amateurletterkundigen dagelijks het toetsenbord ranselen ten einde de hongerige medemens te voorzien van een broodnodige portie amateurletterkunde, en dit alles zonder ook maar een Eurocent subsidie daarvoor te ontvangen of te verlangen?]
bromde Enz om 15:22 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 18:24 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Enz om 18:49 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen© om 19:11 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
En ook nog copyright op uw naam. Toe maar.
bromde Etc om 20:22 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Blake om 20:40 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 21:25 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
Ik heb geen copyright op mijn naam
iedereen kan doen alsof ie mij is
gelukkig maakt niemand van die mogelijkheid gebruik
s
bromde Spencer Brandsen () om 21:41 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:55 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 22:09 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Etc om 22:21 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 22:28 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Etc om 23:31 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 23:39 (op Woensdag, 2 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 00:09 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Haben sie alle ein guten Rutsch gehat? Ich wohl. Danke. Beste wensen u.s.w. Ik zal hier weer eens wat vaker komen. Tschussi!
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:39 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 11:02 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Ja, hoe moet ik dat nou weten? Ik wist niet eens dat het bestond, Schaamheuvelmeug. Heeft iemand daar ervaring mee?
bromde Enz om 11:06 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Max J. Molovich (URL) om 11:29 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 11:53 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:02 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Zo zat het op die zondagmorgen: ik moest eruit. Toen ik mijn benen buiten bed hief, zag ik dat ik mijn sokken nog aan had. Maar je kon het ook zien als dat ik ze àl aanhad, en zo besloot ik het te zien, want ik was al te laat. Zonder mij te wassen kleedde ik me verder aan, nam een paar asperines en begaf me naar beneden.
.
bromde Aat Ceelen om 12:20 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Ga zitten, buurman, zei Piet.
Ik nam plaats in de zwaar bemeubelde woonkamer. Aan de muur hing een klok die mij twaalf maal welkom koekoekte. Riet droeg een mohairen trui en Piet droeg een wit onderhemd, allebei de kledingstukken kwamen bij hen tot net boven de knieen, daaronder waren hun benen onbedekt ; aan Riets voeten staken pantoffelmuiltjes
met een hakje, lichtpaars van kleur en pluizig van stof ; Piet droeg Zweedse muilen met houten zolen.
Koffie? vroeg Riet. Tussen haar dijen klemde ze een koffiemolen en straf draaide zij aan het hengsel.
Ah, u maalt zelf, zei ik.
En of we zelf malen, zei Riet, dat scheelt een paar centen op een pak.
We leven van een uitkering, zei Piet, maar daarom drinken we er nog wel goed van.
We doen zuinig, zei Riet. En ze herhaalde: we malen zelf, dat scheelt een paar centen op een pak. Ze glimlachte naar mij, haar ogen waren zwaar opgemaakt, haar kin week een weinig. Het kon best zijn, bedacht ik, dat Riet licht debiel was. Die waren altijd heel lief, lichtdebielen, wist ik. Nooit las je in de krant dat een lichtdebiel een misdaad had begaan, het waren altijd de zwaarpsychopaten en de goddelozen die de misdaad bedreven, maar nooit de lichtdebielen, die zaten braaf thuis en maalden zelf hun koffie omdat dat een paar centen op een pak scheelde. Piet bood mij een sigaar aan.
Probeert u deze eens, buurman, zei hij, het is tweede keus en zonder bandje, maar om m’n lul zit ook geen bandje en toch trekt – ie lekker, begrijppuwel?
.
bromde Aat Ceelen om 12:40 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Eenvoudige mensen, besloot ik.
Houd u de sigaar wel goed aan, zei Piet, want een sigaar leeft maar eenmaal: as – tie uitgaat is – tie dood.
Een mens leeft ook maar eenmaal, babbelde ik terug, als die uitgaat is – toe ook dood. Kijk, vervolgde ik, een kachel die kan uitgaan en toch thuisblijven, maar een mens, ook al was – tie kachel, moet toch op een dag, of waarschijnlijker een nacht, geheel verzorgd naar pierenland afreizen.
U kunt het wel heel mooi zeggen, buurman, zei Riet, net of dat u gestudeerd hebt.
Dat heb ik ook, zei ik, theologie.
Is dat met godsdienst en zo?
En zo ja, zei ik, en verviel in gepeins. Ik had mijn studie niet afgemaakt.
Op een dag was ik tot het besef gekomen dat de theologie helemaal geen wetenschap is en derhalve ook niet wetenschappelijk onderzoekbaar. Ik was voor een dilemma komen te staan: moest ik met behulp van de rede en wetenschappelijke kennis beoordelen wat men van de openbaring in de bijbel kon geloven? Maar zoiets vloekte met het wezen van de openbaring zelf, welke genade in Jezus Christus onze Heer immers elke rede te boven ging. Of moest ik mijn hele rede uitsluiten en simpelweg maar geloven wat er stond? Maar daarmee plaatste ik mezelf weer buiten de wetenschap. Ik was in een crisis geraakt, waaruit de rede als overwinnaar te voorschijn was gekomen.
‘ Ik geloof niet meer ,’ had ik mijzelf toegesproken. Het vreemde was wel dat dit niet – geloven eigenlijk niet zo veel verschilde van het wel – geloven : beide waren min of meer actief, men was voortdurend bezig bewijzen te zien voor het wel of niet bestaan van God. De ware rust lag waarschijnlijk in het weten. Vele gelovigen spraken in die termen : ‘ Ik weet dat Hij bestaat ‘, vooral de gelovigen van de enig juiste kerk, de gereformeerde.
.
bromde Aat Ceelen om 13:27 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Max J. Molovich om 13:48 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 13:59 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 17:30 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 17:50 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Zo’n vermoeden had ik al. Ik zei het maar niet, maar de katholieke kerk was natuurlijk niks, het was altijd tieten knijpen daar en aan jongenssopranen hun lulletje trekken. Het kon nooit op in die dwaalkerk en aan schuld deden ze niet.
Er viel een stilte.
Ja, buurman, zei Piet, u zult wel denken.
Denken?, zei ik.
Ja, nou ja, u zult toch wel denken : waarom heeft Riet geen slip aan en waarom zit Piet alleen in zijn hemd?
Ik keek eens goed, en inderdaad : achter de koffiemolen tussen Riets dijen nam ik een behaarde vagijn waar waar je u tegen zegt en tussen Piets beentjes was een zwengel te zien van meer dan gemiddelde lengte die slap over een zak hing die de zwengel nog in lengte overtrof. Door mijn gekwaak en gepeins was een en ander mij nog niet opgevallen, maar nu moest ik toegeven dat het mij inderdaad te denken gaf.
Wij hebben geen broek aan omdat wij ons nergens voor schamen, zo zit dat.
En wij hebben ook geen broek aan, zei Riet, omdat we altijd geil zijn, vroeger toen ik me nog wel schaamde was ik altijd alleen maar vanbinnen nat, maar nu ben ik ook vanbuiten nat, gebruikt u melk en suiker?
.
bromde Aat Ceelen om 18:13 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 18:23 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Het had waarschijnlijk geen zin Piet en Riet erop te wijzen dat zij man en mannin waren, en dat zij zich voor elkaar dienden te schamen. Ook behoefde ik bij hen niet aan te komen met Genesis 3, vers 21 : ‘ En God de Heere maakte voor Adam en zijn vrouw rokken van vellen en bekleedde hen ermee.’ Daar had God goed aan gedaan, de arme mensenkinderen een lamswolletje aan te trekken, want dat was het geweest, Hij had de lammeren met een bliksemstraal gedood en in een ommezien van de vellen rokken gemaakt en deze aan Adam en Eva gegeven, gratis en voor niks, zodat zij blij zongen : ‘ Mijn ziel is vrolijk in mijn God, want hij heeft mij de klederen des heils aangetrokken ! ‘
De koffie was klaar en we dronken ; hij smaakte naar niks. Hij mocht dan zelf gemalen zijn, hij was ook betrokken van de basismarkt, zo vertelde Riet, ze leefden zuinig, zo’n basismarkt scheelt een paar centen hoor. Zoiets liet zich horen, en het ontroerde mij ook dat mensen met ‘n uitkering toch nog van het leven probeerden te genieten, al was het maar met basiskoffie en tweede – keussigaren.
Gezellig toch? zei Piet.
Riet zette nu een plaatje op. Het was een plaatje van een huilend Hawaiaans echtpaar en dat echtpaar had ook al alle schaamte afgeworpen. Ze zongen, begeleid door een oekelulle, het lied : Er Hangt Een Paardenzwengel In Het Zuur.
.
bromde Aat Ceelen om 18:56 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
Maar wij leven van een uitkering, zei Piet, zo zit dat buurman.
Ik vind het heerlijk om van een uitkering te leven, zei Riet, vooral omdat ik altijd geil ben. Waarom heeft u geen vrouw, buurman, u bent een knappe man toch?
Jazeker ben ik een knappe man, zei ik, maar voor het antwoord op uw vraag moet ik naar Kierkegaard verwijzen, die geschreven heeft dat een man er verstandiger aan doet niet te trouwen want hoe zou hij anders nog in vrijheid fijn langs de straten kunnen slenteren? Ja, misschien op een manier : onder bepaalde zigeuners schijnt het voor te komen dat de vrouw haar man op haar rug draagt…
Ha! hij is goed, zei Piet, die eh… eh, hoe heet ie, Kiekekop? komt ie ook weleens op televisie?
Wie nog een bakkie? vroeg Riet.
Ik niet, zei Piet, ik lust nu wel een vjieuxtje van de witte slijter, en u buurman?
Hoewel ik er tegen was op zondag te drinken wilde ik niet onbeleefd zijn. De vieux was ongehoord scherp.
Ongelooflijk hè, die vjieux, zei Piet en dat voor die prijs, je krijgt nog zegels ook, ja, we leven zuinig, maar we genieten wel.
Ik ben altijd geil, zei Riet.
En ik ben altijd dronken, zei Piet, ze zeggen wel ‘s dat een mens drinkt en een paard zuipt. maar bij mij is het net andersom, proost!
.
bromde Aat Ceelen om 20:05 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Braakwending om 20:10 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:42 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 21:53 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 22:54 (op Donderdag, 3 Januari 2008)
bromde Oberon () om 03:58 (op Dinsdag, 8 Januari 2008)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
